บุญล้างบาปไม่ได้ ให้ยอมรับผลกรรม ใจจะได้สบาย (หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง)

มีคนทั้งหลายเป็นส่วนมากเคยมาหาอาตมาบอกว่า
กฐินก็ทอด ผ้าป่าก็ทอด อุโบสถศีล ก็รักษา
บุญกิริยาใด ๆ ทั้งหมดปรากฏว่าทำทุกอย่าง
แต่ทว่าบุญกุศลของตนนี้ไซร้ ไม่สามารถจะช่วยตนให้พ้นจากความทุกข์ ...

ความรู้สึกอย่างนี้เป็นความรู้สึกที่ผิดที่สุด
คนทำบุญก็ได้บุญไปแล้ว ทั้งนี้เพราะอะไร
คำว่า บุญ ก็คือ ความดี
แต่สำหรับทุกขเวทนาที่จะเกิดแก่ตนนี้นั้น มันเป็นผลของความชั่ว

ฉะนั้น ขอบรรดาท่านพุทธบริษัทจงจำไว้ว่า
ความดีความชั่วใดๆ ที่มันเกิดขึ้นแก่เราในปัจจุบัน
ถ้ากรรมประเภทนั้นเราทำ ให้ถือว่ามันเป็นกรรมปัจจุบัน
ถ้าในปัจจุบันเราทำแต่ความดี แต่ความทุกขเวทนาทั้งหลายเหล่านี้มันมาเกิดขึ้นแก่ตน
ก็คิดว่ากรรมที่มันเป็นอกุศลความชั่วในชาติก่อนมันสนองเรา เราจะได้ใจสบาย
ตั้งหน้าตั้งตาคิดว่า ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายที่เราจะใช้หนี้มัน
เลยจากชาตินี้แล้วไซร้ เราไม่ใช้มันต่อไป

ธรรมโอวาท หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง

คัดลอกบางส่วนจาก Facebook ศูนย์พุทธศรัทธา

 

อสังขาสูตร

[๖๑๕] ดูกรนายคามณี ฯลฯ

ตถาคตนั้นทรงตำหนิติเตียนปาณาติบาต และตรัสว่า จงงดเว้นจากปาณาติบาต
ทรงตำหนิติเตียนอทินนาทาน และตรัสว่า จงงดเว้นจากอทินนาทาน
ทรงตำหนิติเตียนกาเมสุมิจฉาจาร และตรัสว่า จงงดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจาร
ทรงตำหนิติเตียนมุสาวาท และตรัสว่า จงงดเว้นจากมุสาวาท
โดยอเนกปริยาย

สาวกเป็นผู้เลื่อมใสในพระศาสดานั้น ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า
พระผู้มีพระภาคทรงตำหนิติเตียนปาณาติบาตโดยอเนกปริยาย
และตรัสว่า จงเว้นจากปาณาติบาต

ก็สัตว์ที่เราฆ่ามีอยู่มากมาย ข้อที่เราฆ่าสัตว์มากมายนั้น ไม่ดีไม่งาม
เราแลพึงเดือดร้อนเพราะข้อนี้เป็นปัจจัยแท้
เราจักไม่ได้ทำ บาปกรรมนั้นหามิได้

เขาพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว
ย่อมละปาณาติบาตนั้นด้วย
ย่อมงดเว้นจากปาณาติบาตต่อไปด้วย
เป็นอันว่าเขาละบาปกรรม ก้าวล่วงบาปกรรมได้ ด้วยประการอย่างนี้ ฯ

^
^

อ่านพระสูตรกันให้ดีๆ อ่านกันสักหลายๆรอบ พระสูตรแสดงชัดเจนว่า
ได้ทำบาปกรรม ฆ่าสัตว์ไปแล้วมากมาย

แต่เมื่อพิจารณาตามที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสั่งสอน
ก็เลยไม่ฆ่าสัตว์แล้ว และไม่ฆ่าสัตว์อีกตลอดไป
อันนี้จึงเรียกว่า เขาละบาปกรรม ก้าวล่วงบาปกรรมได้

ไม่ใช่ว่า ยอมรับผิด สำนึกบาปอย่างจริงใจนั่นเอง แล้วจะละบาป ก้าวล่วงบาป

จะละบาป ก้าวล่วงบาป ด้วยการไม่ทำบาปอีกตลอดไป

(smile) ปล.แต่พระสูตรนี้ไม่ได้บอกนะว่าไม่ต้องชดใช้บาปที่ทำไว้

 

คาถาพระธรรมบท

“ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จได้ด้วยใจ
ผู้ที่กล่าววาจาหรือ กระทำการสิ่งใดด้วยใจคิดร้าย
กรรมย่อมตามผู้นั้นไป เหมือนดังล้อที่หมุนตามรอยเท้าโคที่ลากเกวียนไป ฉะนั้น”

^
^

กรรมดี กรรมชั่ว หรือบุญ บาป ที่แต่ละคนทำไว้
ย่อมส่งผลให้ผู้กระทำแน่นอน (ช้าหรือเร็วเท่านั้น)


(smile)