ไม่เข้าใจ

สงสัยว่าคนที่บำเพ็ญเพียรจนได้เป็นโสดาบันแล้ว ตายไป เมื่อกลับมาเกิดใหม่ จิตซึ่งบรรลุความเป็นโสดาบันแล้วจะติดตามไปด้วยหรือไม่ (จะได้เดินทางต่อไปเป็น สกทาคามี อนาคามี และอรหันต์ ต่อไป) หรือว่าเกิดใหม่ต้องนับหนึ่งใหม่ ถามด้วยความสงสัย เนื่องจากสังเกตว่าคนรวยในชาตินี้ แสดงว่าชาติที่แล้วมีจิตใจงดงาม ทำบุญ บริจาคทาน หรือทำความดี ไว้เยอะ แต่พอเกิดเป็นคนในชาตินี้ กลับตระหนี่ถี่เหนียว เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น เห็นแก่ตัวมาก ๆ ซึ่งมันขัดกันกับชาติที่แล้ว ความมีน้ำใจ ความเป็นคนดี คนใจบุญ มันเลือนหายไปได้อย่างไร

 

คนเรามันหลงลืมได้ หลงลืมคือรู้แต่ไม่รู้ว่าตัวเองรู้ อย่างคนที่รวยในชาตินี้ชาติก่อนเขาอาจจะเคยเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม เชื่อว่าทานมีผล พูดดี คิดดี ทำดี อยู่ตลอด แต่พอมาเกิดใหม่เขาอาจจะหลงลืมความจริงข้อนี้ก็ได้ เขาอาจจะเชื่อว่าทานไม่มีผล พูดดี คิดดี ทำดี ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลยก็ได้ เวลาคนทำบุญอาจจะไม่ได้คิดถึงคนอื่นก็ได้ บางคนทำบุญแต่คิดถึงแต่ตัวเองก็มี คิดว่าทำบุญนี้แล้วจะได้ไปเกิดในสวรรค์ ทำบุญแล้วจะได้เจริญด้วยโภคทรัพย์ก็ได้ มันเป็นเรื่องของการหลงลืมหรือมีสติ

 

เป็นคำถามที่ดีมากครับ เอาทีละประเด็นน่ะครับ

การเข้าถึงกระแสธรรมของพระโสดาบันนั้น เป็นการยกระดับจิตใจของท่านอย่างถาวร ทำให้ท่านไม่สามารถกลับมาเป็นปุถุชนได้อีก เป็นผู้ที่จะไม่ไปเกิดในอบายภูมิ (เช่น นรก หรือ เดียรฉาน) ทั้งยังเป็นผู้ที่จะบรรลุพระนิพพานในเบื้องหน้าอย่างแน่นอน

http://th.wikipedia.org/wiki/โสดาบัน

ดังนั้นการที่คุณแน้วบอกว่าคนในชาตินี้ กลับตระหนี่ถี่เหนียว เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น เห็นแก่ตัวมาก ๆ ซึ่งมันขัดกันกับชาติที่แล้วนั้น แสดงว่าพวกที่คุณพูดมาเขาไม่ได้เป็นพระโสดาบัน ยืนยัน นั่งยัน นอนยันว่าไม่ใช่แน่ พวกที่เป็นโสดาบันพอเกิดมาอีกครั้งเขาก็มาสร้างความดีต่อ

สังเกตว่าคนรวยในชาตินี้ แสดงว่าชาติที่แล้วมีจิตใจงดงาม ทำบุญ บริจาคทาน หรือทำความดี ไว้เยอะ

การเกิดมาเป็นคนรวยไม่จำเป็นต้องสร้างบุญเยอะ ทำบุญนิดหน่อยก็เป็นได้ เช่น

พระโมคคัลลานะท่องเที่ยวไปยังสวรรค์ชั้นต่างๆ พบเห็นวิมานทองอันเป็นสวรรค์สมบัติที่เหล่าเทพบุตรเทพธิดาทั้งหลายได้บำเพ็ญสร้างกุศลไว้จึงได้แต่ถามว่า “ทำบุญอะไรมา ทำทานอะไรมา จึงได้เสวยผลบุญบนสวรรค์สมบัติวิมานแก้ว วิมานทอง อันงดงามเช่นนี้ “ เหล่าเทพบุตรเทพธิดาทั้งหลายเหล่านั้นต่างมีความละอายที่จะบอกแก่พระโมคคัลลานะเถระ เพราะบุญทานที่พวกตนทำมานั้นมันเล็กน้อยเหลือเกิน บางองค์ตอบว่าเพียงรักษาคำสัตย์ บางองค์เพียงห้ามความไม่โกรธต่อผู้อื่น บางองค์ถวายอ้อยเพียงลำเดียว บางองค์ถวายเพียงมะพลับ ลิ้นจี่ ส้มโอ องุ่น ชมพู่ มะม่วง ฯลฯ เพียงผลเดียวก็ได้สมบัติวิมานนี้

ลองคิดดูเถิดทำบุญด้วยสิ่งของน้อยนิด แต่มีกำลังใจเปี่ยมล้น ก็ได้วิมานแก้ว วิมานทอง จุติจากเทวดาไปยังไปเกิดเป็น กษัตริย์ มหาเศรษฐี บ้าง

ทำไมชาติที่แล้วทำดี ชาตินี้ทำชั่ว
เพราะสรรพสัตว์ทั้งหลายยังมี โทสะ โลภะ โมหะ ยังมีมิจฉาทิฏฐิและมีอวิชชา

บางคนทำชั่วในชาติที่แล้ว เกิดมามีแต่ทุกข์
เห็นทุกข์ จึงเห็นธรรม: เมื่อเห็นทุกข์มากๆ เข้าจึงเริ่มศึกษาธรรม
ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเราตถาคต: เมื่อศึกษาธรรมมากๆ เข้าก็ไม่กล้าทำชั่ว ยึดถือพระพุทธองค์เป็นแบบอย่าง

พอตายไปเกิด เป็นเทวดา เริ่มหลงแล้ว มีความสุขมากๆ เริ่มเคลิ้มด้วยอาหารทิพย์ มีสมบัติวิมานมาก เริ่มจะหลง มีบ่าวไพร่มาก ชี้นิ้วสั่งได้ก็กลายเป็นตัวกูของกู
กลับมาเกิดในโลก ด้วยเศษกรรมที่ทำดีไว้ก็ มาเกิดเป็นลูกนายพลบ้าง ลูกคหบดี เป็นลูกนักการเมือง แต่จิตใจนี้มีแต่กิเลส ในที่สุดก็ทำกรรมชั่ว เมื่อตายไปแล้ว
จึงตกนรกหมกไหม้กลายเป็นสัตว์นรก ใช้กรรมในสภาพเปรต ใช้กรรมในสภาพสัตว์ เกิดมาเป็นคนพิกลพิการ ได้รับทุกข์เวทนามากๆ เข้า
ก็มาเริ่มศึกษาธรรมอีกรอบ แล้วก็วนแบบนี้ ไม่จบไม่สิ้น

 

ตามความเข้าใจผมนะ ของเก่าที่มีอยู่ จะกลับมา เมื่อเหตุและปัจจัยถึงพร้อม

 

ตรรกะ VS สัจจะ

ไม่เข้าใจ

+++ เพราะเอากรณีที่ต่างกันมาก มารวมไว้ด้วยกัน เหมือนกับ "เอาข้าวสวยที่หุงเสร็จแล้ว มาผลมกับแกลบ แล้วบอกว่ากินไม่ได้" ก็จริงตามนั้นเช่นกัน

สงสัยว่าคนที่บำเพ็ญเพียรจนได้เป็นโสดาบันแล้ว ตายไป เมื่อกลับมาเกิดใหม่ จิตซึ่งบรรลุความเป็นโสดาบันแล้วจะติดตามไปด้วยหรือไม่ (จะได้เดินทางต่อไปเป็น สกทาคามี อนาคามี และอรหันต์ ต่อไป) หรือว่าเกิดใหม่ต้องนับหนึ่งใหม่

+++ พระอริยะบุคคล ไม่มีการกลับมานับหนึ่งใหม่ ไม่มีการกลับมาย้อนต้น โลกุตระธรรมใดที่ได้มาแล้ว ย่อมไม่เสื่อมสลายเหมือนกับ โลกียะธรรม

+++ เรื่องของ โลกุตระ อย่านำมาผสมกับเรื่องของ โลกียะ และไม่ควรถามแบบสรุปประเด็นในที่เดียวกัน เช่น

"สงสัยว่าคนที่บำเพ็ญเพียรจนได้เป็นโสดาบันแล้ว ตายไป เมื่อกลับมาเกิดใหม่ จิตซึ่งบรรลุความเป็นโสดาบันแล้วจะติดตามไปด้วยหรือไม่ ถามด้วยความสงสัย เนื่องจากสังเกตว่าคนรวยในชาตินี้ ........"

+++ ตรงนี้เป็นการนำเอา "ข้าวที่สุกแล้วมาผสมกับแกลบ แล้วนำไปให้ผู้อื่น ลองชิมดู" แล้วถามว่าเป็นอย่างไร

ถามด้วยความสงสัย เนื่องจากสังเกตว่าคนรวยในชาตินี้ แสดงว่าชาติที่แล้วมีจิตใจงดงาม ทำบุญ บริจาคทาน หรือทำความดี ไว้เยอะ แต่พอเกิดเป็นคนในชาตินี้ กลับตระหนี่ถี่เหนียว เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น เห็นแก่ตัวมาก ๆ ซึ่งมันขัดกันกับชาติที่แล้ว ความมีน้ำใจ ความเป็นคนดี คนใจบุญ มันเลือนหายไปได้อย่างไร

+++ คนรวยในชาตินี้ อาจเป็นคนโกงกินบ้านเมือง ก็ได้ หรือเป็นผู้มีบุญเก่าก็ได้ ความรวยนั้นเป็นผล แต่เหตุที่มานั้นมีได้ทั้งฝ่าย ธรรมะและอธรรม "อย่ามองที่กรรมในอดีตแต่เพียงอย่างเดียว เพราะนั่นเป็นการมองที่ขาด ปัจจุบันธรรม"

+++ คนรวยในชาตินี้ ที่ตระหนี่ถี่เหนียว เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น เห็นแก่ตัวมาก ๆ มักจะมาจาก "ฝ่ายอธรรมที่โกงกินบ้านเมือง หรือ โกงเขามา"
+++ คนรวยในชาตินี้ ที่มีน้ำใจ ความเป็นคนดี คนใจบุญ จิตใจงดงาม ทำบุญ บริจาคทาน มักจะมาจาก "ฝ่ายธรรมะที่สร้างบารมีไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว"

+++ พยายาม "อย่ามองที่ผลแล้ว เดา" (ตรรกะ) ให้พยายาม "มองที่เหตุ อันเป็นที่มาของ ผลลัพธ์" (สัจจะ) นะครับ

 

การที่คนรวยเป็นแสนล้านแล้วมันยังโกงอยู่ ก็เพราะมันยังเข้าไม่ถึงอริยะมรรคอริยะผล กำลังใจมันยังไม่แน่นอน ยังขึ้นๆลงๆ แล้วก็ลงแบบยาวๆ

เมื่อเข้าสู่อริยะมรรคอริยะผลแล้วจะไม่มีวันถอยหลัง หรือ เสื่อมลงเด็ดขาด จะมีแต่ดีขึ้น เพิ่มพูนบารมีขึ้นเรื่อยๆ จนเข้าถึงนิพพานในที่สุด

 

ขอบคุณทุกท่านเลยครับ วันหน้าหากมีข้อสงสัยผมขอรบกวนท่านผู้รู้อีกครับ

 

คิดว่าต่อเนื่องนะ ไม่น่าหาย