โดนขังวิญญาณ

คุณทิพย์ อุโมงค์น่ะ ใครเข้าไปก็กลัวทั้งนั้นแหล่ะค่ะ เมื่อก่อนที่ทีโอป่วย ก็เข้าไปในอุโมงค์เหมือนกัน แต่ไม่ใช่ CT Scan นะแต่เป็น MRI ไอ้เจ้า MRI เนี่ย มันต้องเข้าไปทั้งตัวนะ และอยู่ในที่แคบ และสัญญานเสียงของเจ้าตัวนี้ มันรบกวนโสตประสาทของเรามากเลยนะ หลังจากทีโอ ทำ MRI ไปก็นอนไม่เคยหลับเลย ไปหลับเอาตอนตี 2 บ้าง ตี 4 บ้าง จนร่างกายอ่อนแอมาก เพราะเจ้าตัวนี้ด้วยมั้งที่มันส่งเสียงรบกวนโสตประสาทของเรา มันเป็นเสียงถี่เข้าไปในสมองของเรานะคุณทิพย์ น่ากลัวมากเลย เสียงของมันน่ะ ทีโอเข้าไปมือเย็นจะเป็นลม ทรมานมากค่ะ

 

ประท้วง หนูถูกใส่ร้าย หนูถูกใส่ร้าย หาว่าไปหลอกเค้า ไม่ได้หลอก ใครจะรู้ว่าบางคนอาจจะเห็น บางคนก็ไม่เห็น ก็เราเห็นมันจนเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว ไม่ได้ตั้งใจให้เพื่อนตาลายเล่นเลยเฮ้อ! อโหสิกรรมให้ด้วยนะคะ คุณศิลามณี ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ กรำเลยชั้น

 

งก จริง ๆ เลยพี่จิ-โป นี่ตอบคำถามมาเข้าใจแล้วค่ะ ภายในภายนอก ของทีโอ ดูทีไร มันแยกกันทุกที ภายนอกอีกอย่าง ภายในอีกอย่าง แสดงว่าจะไม่ให้มีทั้งภายใน ภายนอก แยกกันแบบนี้ ต้องละความเป็นตัวตนออก ด้วยการละสัญญาส่วนของวิญญาน วิญญานจึงจะดับ

แล้วไอ้ประโยคสีน้ำเงิน "คุณเธอ" หมายถึง "เรา" แล้ว "ข้างใน" นั้นคือใจใช่มั้ย ใจรับรู้ แต่คุณเธอดันมางง เพราะมีอวิชชาบดบัง ใช่หรือเปล่าคะ

 

ตอนนี้กำลัง งอแง เลยละครับ น่าตากำลัง น่าเกลียดน่าชัง อิอิ ชอบทำ ท่า
เหมือนเต่า พะงก หัวขึ้นแล้วทำหน้าแบบ งง

 

ไม่เชื่อหรอกคะ....ว่าน่าเกลียดน่าชัง ....มีรูปไหมคะ เอามาลงให้ดูหน่อยสิ อยากเห็นเจ้าตัวเล็ก น่าตาเป็นยังไงน่า...

 

catt3 อโหสิกรรมให้คะ ................

 

มัวแต่ยืดยาดอยู่ได้เรานี่ เฮ้อ! ได้ความและ
แบบนี้ใช่มั้ยพี่จิ-โป ถ้าอย่างนี้ ตอนที่เพิกถอนสัญญาตอนเห็นจักรวาล มันก็กำหนดภาวะความไม่มีอะไรเลยเป็นอารมณ์น่ะสิ ก็จะเห็นแสงตรงนี้เอง ใช่มั้ยคะ


วิญญาณัญจายตนะ คือตรงที่เห็นจักรวาล กำหนดวิญญานหาที่สุดมิได้ (คือเลิกกำหนดที่ว่าง เลยไปกำหนดวิญญาณแผ่ไปสู่ที่ว่างแทน) เป็นอารมณ์

อากิญจัญญายตนะ คือตรงที่เห็นจักรวาลว่างเปล่า ไม่มีอะไร (เลิกกำหนดวิญญาณเป็นอารมณ์) กำหนดภาวะไม่มีอะไรเลยเป็นอารมณ์แทน

 

มันสำคัญตรงอารมณ์ที่เห็นครับ ต้องจำอารมณ์ในตอนที่เราเห็นนั้นให้ได้

คำศัพท์ที่ว่า อากิญจัญญายตนะมันเกิดทีหลัง ตอนนั้นที่โปสาลมานพทูลถาม
นั้นท่านก็สำเร็จทั้งรูปฌาณและอรูปฌาณแล้ว เรียกว่าเพิกถอนวิณาณแล้ว
ก็เหมือนว่าจบแล้วไม่มีอะไรให้พิจารณาอีก นี่เรียกว่าอากิญจัญจา แต่พระพุทธ
องค์ท่างก็บอกให้กำหนดความว่างต่อไปอีก ทั้งรูปและอรูปทั้งสองอย่าง

ทีโออย่าสนใจในคำศัพท์เพราะไม่ได้ไปสอบเปรียญธรรม ให้สนใจในสิ่งที่เห็น
ไม่งั้นเวลาใครทักมาจะสับสนว่าใช่รึไม่ใช่สภาวะที่เราเป็นอยู่ เพราะบางครั้งอาจ
พูดชื่อคำศัพท์ผิดไปจากสภาวะที่เป็นอยู่ครับ

 

อุเบกขาเวทนา ความรู้สึกเฉย ๆ ต่อทุกสิ่งจะทุกข์ก็ไม่ใช่จะสุขก็ไม่ใช่ นี่ จะจัดการอย่างไรดีครับ

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1533312/[/MUSIC]

 

ก็ให้ออกจากเวทนานั้นครับ แต่ยังคงต้องเห็นเวทนานี้เหมือนเดิม ออกมาเป็น
ผู้ดู ไม่ใช่อยู่ในเวทนาครับ

การออกจากอุเบกขาแต่ยังคงให้เป็นอุเบกขาดังเดิมก็ต้องมาดูที่ปัญจขันธ์
เพื่อดึงจิตเราออกมาจากอุเบกขาที่ไม่ไปไม่มานั้น เรื่องปัญจขันธ์นี้ท่านแยก
ใว้ละเอียดมาก เนื้อหาโดยรวมก็ให้ดูขันธ์ห้า การกินอยู่ รูป เวทนา5 เวทนา18
แล้วดูสัญญา จะกล่าวโดยย่อๆพอเป็นแนวทางนะครับเพราะการปฏิบัติจริงๆนั้น
ค่อนข้างจะละเอียดมาก

เช่นเวทนา18 ก็นับจากอายตนะ5 ตาหูจมูกลิ้นกายใจรวม6อย่าง แล้วเวทนา
ที่เกิดก็แยกเป็นสุข 6 อย่างทุกข์6อย่าง อทุกขมสุข 6 อย่าง รวม18เวทนา
เราเกิดอุเบกขาเพราะอายตนะตัวไหนรับมา ใจรับมาก็ดูต่อที่ใจ แล้วเห็นรูป
หรือสัญญาที่ทำให้เกิดอุเบกขานี้ เกิดจากอะไรปรุงแต่ง บุญหรือบาปหรือว่า
ไม่ทั้งบุญและบาปผลของการปรุงแบบนี้ส่งให้เกิดชั่วหรือดี แล้วตามเข้าไปดู
ถึงวิญญาณยตนะที่รับมา เช่นใจรับมาก็ดูว่ามันสืบสันสติจากที่ใด ก็จะเห็นว่า
รูปนี้สัญญานี้เรารับมาจากเรื่องนี้ๆ รูปสันสตินามสันสติก็จะจบลง ถ้ารับจาก
อายตนะทางเข้าทางไหนก็ดูตรงนั้นครับ

แบบนี้เราก็จะเป็นผู้ดูอุเบกขาเวทนา ไม่อยู่ในเวทนานี้อีกต่อไป ถ้าจะศึกษาก็
ยาวครับ แต่ถ้าจะทำเลยมันไม่ยากหรอกครับ

 

เอารูปไม้งิ้วดำมาให้ดูคะ หนักมากๆๆกกกกกกกกกก อุ้มไม่ไหวคนเดียว

 

catt3มันกลับหัวกลังหาง ตีลังกาดูแย้วกันนิ

 

ดีครับ เอาไปแกะพระใว้ห้อยคอก็ดี แต่อย่าเอาไปแกะเจ้าแม่นางกวักนะครับผมเห็น
พญางิ้วดำที่เอามาแกะเป็นนางกวักแล้วไม่ได้ผลซักราย

 

ขอบคุณในคำแนะนำครับท่านจิโป

 

มันเอาวิญญาณเข้ามา แฝงมาจะทำให้หลงรัก แต่จัดการไปแล้วเลยให้วิญาณนั้น
ขอขมาไอ้หนู ไม่งั้นจะจับมันส่งนรกภูมิ เผ่นแนบไปเลยคงไม่กล้ามาอีก"
ท่นจิ-โป เจ้าขา ...*-*แล้วเราจะป้องกันตัวเองยังไงคะ...กลัวง่ะ

 

ใหว้ท่านบ่อยๆ เคารพท่านเหมือนปกติท่านก็ช่วยเราเองครับ

 

ลูกสาวคงอายกล้องนะครับ หน้าแดงเชียว.

 

วันนี้พอดีคุยกับคนที่เขามีปัญหาเรื่องสายตามา เลยมาแนะนำเกร็ดเล็กน้อยเพื่อจะ
นำไปฝึกกัน เป็นการพักผ่อนสมองและปรับสายตาให้มาอยู่ที่ระดับปกติ จะได้ไม่ต้อง
ลำบากใส่คอนแท็กเลนส์รึแว่นตาให้เสียสุขภาพดั้ง

แต่ก่อนสมัยผมเรียนก็พอดีเดินผ่านร้านแว่น คุณย่าเลยซื้อแว่นให้ทำนองบังคับกลายๆ
กลัวผมจะเรียนไม่เก่ง(3.6กว่าๆตลอดยังบอกผมไม่เก่ง) ก็เข้าไปซื้อแว่นตามาอันนึง
ช่างวัดด้วยกล้องแล้วหาเลนส์ให้อย่างดีพอประมาณเอามาใส่ก็"อืมม.ชัดดีกว่าไม่ใส่อ่ะนะ"

ต่อมาผมก็อ่านหนังสือโลกทิพย์ สมัยนั้นฮิตมาก เขาก็ลงเรื่องคุณแม่ชีพิมพาวัดกำแพง
ไม่ได้อยู่ในวัดนะ กุฏิคุณแม่ชีอยู่ข้างๆวัดเป็นบ้านใม้สองชั้นเล็กๆ ผมก็ลงเรือล่องไปตามที่
หนังสือแนะนำ กะว่าจะไปดูแม่ชีซักหน่อยว่าหน้าตาหยั่งในหนังสือรึเปล่า

พอไปถึงก็เห็นลูกศิษย์ท่านที่พิการนั่งอยู่ข้างล่างทางเข้า มองเราแปลกๆ เราก็มองเขา
ก็ว่า เอ๊ นายนี่มันยักษ์นี่หว่า มานั่งทำไมตรงนี้แต่ก็ไม่ได้ทัก ก็คุยธรรมดาก็เข้าไปกราบ
คุณแม่ชีพิมพา ท่านก็บอกไปนั่งรอข้างล่าง เพราะท่านจะลงมาสอนการนั่งสมาธิข้างล่าง

เข้าเรื่องละครับ นำเรื่องมานานไปหน่อย
ที่คุณแม่ชีสอนเป็นสายสัญญา ต้องเรียนหลายอย่าง 1,2,3,4,5 แต่ในนั้นมีวิชาที่พอจะ
เป็นประโยชน์กับคนสายตาสั้นอยู่อย่าง คือ(นี่เข้าเรื่องละนะ)

" ท่านสอนให้นั่งหลับตาแล้วใช้สายตาธรรมดาเรานี่ล่ะ มองไปไกลๆทั้งๆที่หลับ
พอเราปรับสายตาได้ระยะหนึ่งก็ให้เริ่มสังเกตุสีของแสงที่เห็น แสงมันจะวิ่งออกไปจาก
ตัวเราพุ่งออกไปข้างหน้าแล้วหายลับไป ไม่ต้องภาวนาอะไรเลย นั่งมองอย่างเดียว
จะนั่งท่าไหนก็ตามสะดวก เพียงให้มีสติมองตามแสงนั้นออกไปไกลๆเท่าไหร่ยิ่งดี"

ต่อมาประมาณเดือนกว่าๆมาวันนึงผมก็เอาแว่นมาใส่จะอ่านหนังสือเตรียมสอบ (ปกติ
ไม่ได้ใส่แว่นครับจะใส่ตอนอ่านเท่านั้น) ก็พอใส่ปุ๊ปหัวทิ่มเลย มันเบลอไปหมด ไอ้
เราก็เอาออกมาดู เอ๊ ไอ้นี่มันแว่นเรารึเปล่า ก็ของเรานี่หว่า ทำไมมันเบลอๆ ตกลงจาก
วันนั้นมาก็ไม่ได้ใส่แว่นเลย อ่านหนังสือก็ชัดปกติ แสดงว่าการนั่งมองแสงที่วิ่งออกไป
เรื่อยๆนี่มันมีประโยชน์ทางนี้ด้วยครับ ทุกวันนี้ยังมองเห็นมดเิดินในระยะปกติไม่ต้องเพ่ง
จะเป็นมดตัวผู้รึมดตัวเมียก็ไม่อาจรู้ได้ขนาดนั้นแต่เห็นชัดครับ ยังคิดถึงบุญคุณแม่ชีพิมพา
อยู่ตลอดไม่งั้นอาจต้องใส่แว่นซะแล้ว


ลองเอาไปทำดูครับ เป็นการพักผ่อนสมอง มองธรรมดานะครับอย่าโกงเอาแสงมาส่อง
ที่ตาตัวเองซะล่ะ และเป็นการฝึกกสิณแสงสว่างทางหนึ่งด้วยครับ

 

ผมยังไม่ค่อยเข้าใจในเรื่องกำหนดภาพครับ แบบนึกถึงภาพนั้น ๆ แบบนึกหน้าสาว ๆ ที่แอบชอบหรือเปล่า