เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

ผมไม่ได้ เข้ามาอ่าน ประมาณ 3 วัน..เพราะ มีกิจอื่นต้องทำก่อน
ก็ยังมี สองท่านที่ มาเล่าให้สมาชิกฟัง สนุกสนานดี คือ คุณ
Mountain และ -Chaya Maruti.
.หวังว่า หลายท่าน คงจะ รู้อะไร แปลก ๆๆ ได้มากขึ้น
.......................................................................
อีกสิ่งหนึ่งที่ ถ้าสังเกตุให้ดี..จะมีปรากฏการณ์ ที่ผิด ปกติ ขึ้นในเวบนี้
จะเห็น สมาชิก ประจำที่เราๆๆ รู้จักดี
ตอนนี้ พากันขึ้นกระทู้ เรียงกันขึ้นมา ทีเดียว 7-10 กระทู้

ถ้ำ ทำ อย่างนี้ 3 คน..จะมีกระทู้ใหม่ ขึ้นมา เกือบ 20 กระทู้..
ส่วนใหญ่ เป็น กระทู้ ที่ ลอกมาจากที่อื่น หรือ ตัดข่าวมาจาก หนังสือพิมพ์
เป็นผลทำให้ กระทู้ ต่างๆๆ ตกไปเร็วมาก
คงจะมีเป้า หมายทางใจ..ที่ อยากทำ..จึงดูแปลกๆๆ
หวังว่า ทุก ท้าน คงจะเห็น...และลองอ่านจิต เชาเหล่า นั้นดู
ก็จะเข้าใจ
...............................................................................
ห้องนี้ ที่เคยเงียบ สงบ.ไปอย่าง ช้าๆๆ.
บัดนี้ กระฉอกเสียแล้ว...ความเปลี่ยนแปลง มาเร็ว มาก
..............................................................

 

สาธุ^_/|\_^ค่ะอาจารย์....
เอ.......แล้วจิตที่มันปั่นกระทุ....มันคิดอาไรอยู่วา.....^๑^

 

สืบเนื่องเรื่องต่อจากการเยี่ยมชมเมืองลับแล
และกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว

ผมลืมเล่าเรื่องก่อนหน้าที่จะเข้าไปสัมผัสสถานที่ทั้งสองดังกล่าว
จึงขอนำมาเล่าสู่กันฟัง เพื่อให้ เรื่องจบโดยสมบูรณ์แบบ

ก่อนหน้านั้น ในช่วงเวลา 21.11 - 23.11 น.
จะมีการนั่งสมาธิรับคลื่นพลัง ในบริเวณกรอบสี่เหลี่ยมที่ตีด้วยสีน้ำมัน
หน้าองค์พระประธานปางสมาธินาคปรก 7 เศียร บนเขากะลา

จำนวนผู้ที่เข้าไปร่วมนั่งด้วย มีทั้งหมด 20 คน
แต่ละคนจะทายากันยุงชนิดน้ำ มีบางคนที่แพ้ยาน้ำกันยุง
ก็จะไม่ทา และผลที่ตามมาคือ ยุงพากันมาตอม
ฝากตุ่มไว้ที่ผิวหนังเต็มไปหมด คันแสนคัน

การนั่งสมาธิที่จุดนี้ เป็นการรับคลื่นพลังจากต่างดาว
คลื่นพลังเหล่านี้จะมีแตกต่างกันออกไป
ทุกคนจะได้รับไม่เหมือนกัน
บางคนจะมีอาการโยกตัว โอนเอนไปมา
บางคน หัวเราะขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
บางคนเรอลมออกจากปาก แบบ non stop เป็นเวลานาน ฯลฯ

อาการทั้งหมด เป็นผลจากพลังงานของคลื่นที่ส่งลงมากระทำ
เพื่อให้ผู้ที่ได้รับ เกิดความรู้สึก และคอยดูเท่านั้น
คอยดูและพิจารณาว่า สังขารที่เราคิดว่าเป็นของเรา
นั้นจริงแล้ว ไม่ใช่ของเรา เพราะเราบังคับบัญชามันไม่ได้
เราไม่ต้องไปร่วมทุกข์ร่วมสุขกับมัน
ไม่นานมันก็ตายจากกลายเป็นซากเน่าเหม็น
ไม่เห็นมีดีอะไรเลย ที่เราจะต้องเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขกับมัน

ถอยดีกว่า ออกมาดูดีกว่า
เหมือนดูหนังดูละคร ละครจบก็กลับบ้านนอน
ใจ ก็จะปลอดโปร่ง โล่ง สบาย

เวลาผ่านไปเกือบ 20 นาที
มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับผม
สิ่งนั้น คืออะไร
ขอบอกว่า เป็นสิ่งที่ทำให้ผมค้นพบอะไรบางอย่าง
และเข้าใจในขันธ์ 5 ตลอดจนพลังงานที่เหนือมนุษย์
ที่ไม่เคยทราบมาก่อน
ในแนวทางที่กำลังจะเกิดขึ้น บน เขากะลา คืนนี้

 

หลังจากการนั่งสมาธินิ่งๆ ผ่านไปประมาณ 20 นาที
มีจุดแสงสว่างเล็กๆเท่าปลายเข็ม สีออกส้มๆ สว่างจ้า
ลอยตรงเข้ามาที่บริเวณหน้าผาก
แล้ววูบหายเข้าไป

ผมยังคงนั่งทำจิตสงบเป็นสมาธิ ต่อไป
โดยไม่ได้ไปสนใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้

การนั่งนานๆ หากเกิดการปวดเมื่อย คือมีทุกข์มาก
เราก็สามารถ ทำให้เป็นทุกข์น้อยได้ ด้วยการขยับ
ปรับเปลี่ยนอิริยาบท ไม่ต้องไปฝืนทนทุกข์
เพราะเรากำหนดทางเลือกได้ แต่บังคับตัวตนขันธ์ห้า ไม่ได้

หลับตานานๆ ชักเมื่อย ก็ลืมตาขึ้นมาดู เพื่อนๆรอบข้างบ้าง
บางคนนอนแผ่สองสลึงรับคลื่นพลัง จนเคลิ้มหลับไป
แถมเสียงกรน ประกอบบรรยากาศที่เงียบสงัด
บางคนนอนตะแคง ยกแข้งยกขา ยกมือชี้ฟ้าบ้างเป็นระยะๆ
บางคนลุกขึ้นมาเดินจงกรม

สักครู่ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับตัวผม
จนตั้งตัวไม่ติด จู่ๆ..................ผมก็......

 

สักครู่ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับตัวผม
จนตั้งตัวไม่ติด จู่ๆ..................ผมก็ปล่อยก๊าก
ออกมาแบบยับยั้งไว้ไม่ได้
ทั้งๆที่พยายามกลั้นไว้แล้ว
ก็กลั้นไม่อยู่ มันบังคับไม่ได้จริงๆ เห็นกันแบบชัดๆ

การหัวเราะแบบบังคับไม่ได้นี้ มันหนักหนาสาหัสยิ่งนัก
แถมยังมีผสมน้ำมูก น้ำตา บ้างพอเป็นกระสาย
ขนาดดูตลก เด๋อ ดู๋ ดี๋ หรือแก๊งส์ 3 ช่า ยังไม่ฮาเท่านี้
นี่นั่งเฉยๆเอง มันยังขำได้ขำดี ขำแบบต้องหัวเราะออกมา
เป็นเสียงฟิมโฟนี่ จนคนข้างๆ ที่ผมเรียกแกว่าซือเฮีย
คงคิดว่า มันอดอยากอดหัวเราะมาแต่ไหนกันเนี่ย
ถึงได้ปล่อยแตกออกมาแบบไม่ยั้ง และไม่หยุด

คลื่นชนิดนี้ เราเรียกว่า คลื่นหัวเราะ ครับ
เพราะผู้ฝึกในยุคแรกๆ ก็เคยเจอแบบนี้มาเหมือนกัน
คนที่เจอมาก่อน เรียบร้อยสุภาพ
แต่พอมาเจอคลื่นหัวเราะ มันกลับเกิดอาการตรงกันข้ามกับบุคลิก

ขณะที่ผมกำลังหัวเราะแบบ หัวแตกหัวแตน อยู่นั้น
เจ้าคลื่นตัวนี้ ก็ยังแอบเข้าไปสิงสู่ น้องๆที่เป็นผู้หญิงอีก 3-4 คน
ที่นั่งถัดไป เว้นซือเฮียผมไปได้ยังไงก็ไม่รู้(ถ้าซือเฮียผมหัวเราะแบบนี้ ผมว่าน่าแปลกมากกว่าใครทั้งสิ้น เพราะปกติ หน้าแกเฉยมากๆ)

เมื่อคลื่นหัวเราะ ส่งผ่านไปยังน้องหญิง ดังกล่าว
วงมโหรี ฮาสะบัด ฮาระเบิดระเบ้อ ก็เกิดขึ้น
ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เหนื่อยก็แสนเหนื่อย แต่ มันหยุดไม่ได้จริงๆ
อยากจะฮากลิ้งด้วยซ้ำไป

หลังจากคลื่นหัวเราะถูกสั่งเก็บ
ทุกคนในวงมโหรี ก็ยุติอาการ เก็บเครื่องไม้เครื่องมือเข้าที่
บ้างก็หยับผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตา ซับน้ำมูก
แล้วพากันนั่งสมาธิต่อ เพราะยังไม่หมดเวลา

เวลาผ่านไปไม่เกิน 5 นาที
ผมก็ถูกคลื่นใหม่ เข้ามารุมเร้า อีกแล้วครับทั่น
คลื่นนี้ทำเอา ซือเฮีย ข้างๆผม แทบจะวิ่งออกไปเอากระโถนมาให้ มันคือคลื่นอะไร...โปรดติดตามตอนต่อไป....
<!-- / message --><!-- attachments -->

 

โหคุณเม้าอ่า อย่าทำงี้จิ ฮือๆๆๆ นี่ไม่ต้องโดนคลื่นก้อจะร้องไห้นะเนี่ย อยากอ่านต่อ แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

แต่ช้าแต่ อย่าร้องๆ
มาจัดให้แล้วครับ ..สักครู่นะครับ

 

(ต่อจากตอนที่แล้ว)

คลื่นนี้ทำเอา ซือเฮีย ข้างๆผม แทบจะวิ่งออกไปเอากระโถนมาให้ มันคือคลื่นอะไร...

คลื่นพลังที่ว่านี้ คือ คลื่นเรอ โอ๊กอ๊าก
เป็นก้อนลมที่ขึ้นมาจากกระเพาะ ขึ้นมาเป็นระยะๆ
แต่มีความถี่ในการขึ้นกระชั้นชิดกันมาก

เสียงที่เรอออกมาดังฟังชัดมาก
ถ้าเป็นหญิง เรอแบบนี้ เขาว่าแพ้ท้อง
ถ้าไปเรอ หลังกินอาหารที่ญี่ปุ่น เจ้าภาพเขาจะพอใจมาก
เพราะเท่ากับเป็นการชมว่า อาหารเขาสุดอร่อย

แต่ที่ผมเรอ อยู่ข้างๆซือเฮีย ขณะนั้น
จนทำให้ซือเฮียตกใจเล็กน้อย
และสันนิษฐานว่า ผมต้องอ๊วกแตกแน่ๆ
จึงหันรีหันขวางมองหาอะไรก็ได้ที่จะใช้แทนกระโถน
มารองอ๊วกผม
ที่แกเป็นห่วง อาจเป็นเพราะ กลัวผมทำสกปรก เรี่ยราด
ไม่สมกับเป็นพี่ที่เคารพของน้องๆ ก็ได้
หรืออีกนัยหนึ่ง แกอาจกลัว อ๊วก กระเด็นไปถูกแก
ทำให้สมาธิแตก ก็เป็นได้

คลื่นเรอ ผ่านไปได้เกือบ 10 นาที ก็ค่อยๆสงบลงๆ

ผมสามารถกลับมานั่งสงบนิ่ง ได้อีกครั้ง
แต่ก็ให้รู้สึกถึงอาการเหนื่อยทางกายภาพอยู่บ้างเหมือนกัน
เพราะเราบังคับมันไม่ได้จริงๆ

 

ชอบมากเลยครับ โดยเฉพาะเรื่องมนุษย์ต่างดาว เวลาที่ติดต่อกับเค้าเราใช้โทรจิตรึเปล่าครับ
เรากับเค้าสนทนาได้ไหม

 

เท่าที่ศึกษาและทราบมา ส่วนใหญ่เป็นการสื่อแบบโทรจิต ครับ

ถ้าสนใจเรื่องการติดต่อมนุษย์ต่างดาว ศึกษาได้ที่กระทู้นี้ครับ

http://palungjit.org/showthread.php?t=86674&page=267

 

หลังจากที่ผมได้นั่งพักสงบนิ่งอยู่ในสมาธิไม่นาน
สังขารขันธ์ห้า ก็เริ่มออกลวดลาย
ความปวดเมื่อยขาและหลังก็ประดังกันเข้ามา
ขยับปรับเปลี่ยนมาเป็นขาซ้ายทับขาขวาก็แล้ว
ก็ยังไม่หายปวด จึงขยับนั่งคุกเข่า เพื่อบรรเทาทุกข์
ที่กำลังถาโถมเข้ามา

ท่านั่งคุกเข่า สามารถช่วยผ่อนคลายทุกข์ที่ทำให้
ปวดขาปวดเอว ได้ลงไปบ้าง
จากทุกข์มาก ก็กลายเป็นทุกข์น้อยลง

แต่แล้ว คลื่นทุกข์ ก็ซึมแทรกเข้ามาในตำแหน่งเดิมอีก
จะหนีไปไหน จะเปลี่ยนท่า เล่นท่า อย่างไร
ก็ผ่อนคลายได้เพียงชั่วประเดี๋ยวประด๋าว
แล้วทุกข์เพราะเจ็บปวด ก็กลับเข้ามาอีก

จากท่าคุกเข่า ก็เปลี่ยนมาเป็นท่ายืน
โยกหน้าโยกหลัง เล็กน้อย เพื่อไม่ให้แข็งทื่อจนดูไม่งาม
อากัปกิริยาการเคลื่อนไหว ที่เกิดกับสังขารผมนั้น
ไม่ได้คลาดไปจากสายตา ของซือเฮีย ผู้ห่วงใยผมมาแต่ต้น

เวลาผมโอนเอนที แกแทบจะเข้ามาประคอง
เกรงว่าผมจะล้มลงมากลิ้งหมดท่าสง่างาม
ผมอยู่ในท่ายืน เป็นเวลานาน
คอยเฝ้าดูอาการ ประหลาดๆว่า จะเกิดขึ้นอีกไหม

คลื่นคงสงสาร ไม่ส่งอาการแปลกๆมาให้ผมอีกแล้ว
เพียงลำพังผมคนเดียว ก็เล่นไปแล้วหลายคลื่น
เกรงใจก็แต่คลื่นความเป็นห่วงของซือเฮีย
ที่ลงมาทำงานตลอดเวลา

ผมยืนอยู่ราวครึ่งชั่วโมง
จากนั้นก็ปรับเปลี่ยนเป็นท่านั่งสมาธิ
เพื่อบรรเทาอาการเมื่อยจากการยืน

จะเห็นได้ว่าร่างกายสังขาร ที่ว่าเป็นของเรา
เราไม่สามารถสั่งมันไม่ให้เจ็บ ไม่ให้ปวด
ไม่ให้หัวเราะแบบบ้าบอ ไม่มีเหตุผล
มันเป็นทุกข์ที่เกิดขึ้น หากรู้ไม่เท่าทัน
เราก็ต้องทุกข์กับมันไปด้วย ทุกข์แบบแซนด์วิช
ประกบติดแนบชิดกันไปตลอด
หากเป็นเช่นนั้น เราคงไม่มีวันจะออกจากทุกข์ใดๆได้
ขนาดทุกข์ที่อยู่ใกล้ชิดเราที่สุด เรายังปราบมันไม่ได้เลย
นับประสาอะไรกับทุกข์ที่ประเดประดังมาจากภายนอก


บทเรียน ณ ภูกะลา เป็นบทเรียนชีวิต ที่ให้เราได้เข้าใจในขันธ์ห้า
ให้เข้าใจในทุกข์ และทำอย่างไร ให้ออกจากทุกข์
หากคิดเป็นมูลค่า ก็ต้องบอกว่า ประเมินค่าไม่ได้

ขอให้ทุกชีวิตจิตวิญญาณ ได้เดินทางพบเส้นทางปัญญา
นำพาชีวิตให้เข้าใจในกลไกขันธ์ห้า และทุกข์ที่ทำให้เราต้อง
มาเวียนว่ายตายเกิดอย่างไม่รู้จบสิ้น โดยเร็วเทอญ.

.............จบบริบูรณ์....................
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ดีครับ วันนี้มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิได้ยังไง เพิ่งเกิดมาสดๆร้อน

เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากำลังเดินจะกลับบ้าน พอเดินมาใกล้ๆฟุตบาท(กำลังเดินบนถนนนะ)

อยู่ๆก้อปลิ้วข้ามฟุตบาทลอยไปชนต้นไม้ที่ห่างไป 2เมตรกว่าๆอ่า แต่เราไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลยนะ แผลก็ไม่มีนะ แค่เลอะดินนิดหน่อย เอามาเล่าสู่กันฟังเน้อ

รอบๆตัวเราอ่า คนที่อยู่ใกล้สุดก้อ ห่างไปมากกว่า 5 เมตรอ่า

 

พี่เม้าท์ มันส์หยดติ๋งๆ เลยคร้าบบบ..
รออ. ตาที่สามมาคุยเรื่องงานส่งเสด็จฯครับ

 

เรื่องเล่าจากผู้มีตาที่สามนั้นทรงคุณค่ามาก หาอ่านไม่ใช่ง่าย ๆ แบบเรื่องทั่ว ๆ ไป

เรื่องอื่นที่เกี่ยวกับสุขภาพบ้าง ความรัก ความเข้าใจบ้าง เรื่องพวกนี้ ความจริงเรา

เพียงยึดถือหลักใหญ่เพียงไม่กี่ข้อ ก็สามารถนำพาชีวิตให้เกิดสุขได้แล้ว


แต่...เรื่องลึกลับทางจิตของผู้มีประสบการณ์ ที่เล่าขาน ที่บอกกล่าว เมื่อเราอ่านแล้ว

จะทำให้เกิดกำลังจิต กำลังใจในการปฏิบัติ ให้เชื่อว่านรกมีจริง บาปบุญมีจริง ผีวิญญาณ

และมิติลี้ลับมีจริง ความตั้งใจในการปฏิธรรม เพื่อทำตัวรู้ให้เกิด ให้เห็น จะเกิดแก่พวกเรา

สิ่งนี้มิใช่หรือ เป็นจุดแห่งการเริ่มต้น หลุดพ้นจากทุกข์ หลุดพ้นจากบ่วงมาร

 

การที่กระทู้ถูกดันให้ตกไปเร็วบ้าง ก็เป็นของธรรมดา สำหรับการเล่นเว็บ จะเห็นว่ามีทั้ง

เจตนาเผยแพร่ข่อมูลที่เป็นประโยชน์ หรืออาจมีเจตนาดันกระทู้นี้ให้ตก ก็มิใช่ความผิด

ของผู้กระทำ มันต้องมองว่า ถ้าพวกเราหาย คือไม่อับเดตข้อมูล แต่ผู่อื่นนั้นมา

ก็ต้องยอมรับไป การเล่นเว็บทุกคนมีอิสระเสรี ตัวอย่างเช่น........................

มังกรมาดันกระทู้ให้อ่าน อย่างนี้เป็นต้น

 

ขอขอบคุณ คุณมังกรบูรพา ที่เห็นความสำคัญของกระทู้นี้ครับ

เลยขอตอบแทนคุณความดี ด้วยเรื่องเล่าที่เกิดจริง
เมื่อเร็วๆนี้



เมื่อเร็วๆนี้ มีวันหนึ่ง ลูกน้องผม ไม่มาทำงาน
ซึ่งชอบขาดงาน จนผมเบื่อ (แต่ได้ถอยออกมาดูความเบื่อ)
จึงเอาป้ายรับสมัครงานออกไปติดที่หน้าร้าน (เล่นตามบทละคร)
กะว่าจะรับคนงานใหม่ ให้รู้แล้วรู้รอด

พอติดป้ายเสร็จ เดินเข้ามายังไม่ทันนั่งเก้าอี้
เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
อาจารย์ sapa นั่นเอง
อาจารย์ไม่พูดพล่ามทำเพลง ว่าออกมาเป็นชุด

" เป็นไง วันนี้ลูกน้องไม่มาทำงานหรือ
แหม เอาป้ายรับสมัครงานมาติดขู่เลยนะ "

ผมฟังเสร็จ ก็หัวเราะ พร้อมบอกไปว่า

"อาจารย์อยู่หน้าร้านผมหรือ แหม มาแต่เช้าเลยนะ"

อาจารย์ sapa รีบสวนกลับมาว่า "เปล่า ผมยังอยู่ที่บางใหญ่
ยังไม่ได้ออกไปไหนเลย"

ผมยังไม่ปักใจเชื่อ รีบเดินออกมาดูหน้าร้าน
มองซ้าย มองขวา ก็แล้ว
เล็งขวา เล็งซ้าย อีกที ก็ไม่เห็นวี่แวว ของอาจารย์ sapa แม้แต่น้อย

ใจคิด...เป็นไปได้ขนาดนี้เชียวหรือ แต่ก็ยังไม่ปักใจเชื่อ แบบ เต็ม100

ถัดมาอีกสัปดาห์
ช่วงนี้เอง ที่ทำให้ผมต้องปักใจเชื่อ แบบเกิน 100 ทีเดียว
เพียงแค่ผมก้าวออกจากห้องน้ำเท่านั้น
มันเป็นไปได้อย่างไร...เพราะเรื่องในห้องน้ำ มันเป็นความลับของทุกคน
ที่ไม่มีใครรู้ได้...แต่อาจารย์ sapa รู้ได้อย่างไร<!-- / message --><!-- sig -->

 

มาเล่าต่อครับ

ผมเข้าห้องน้ำ ถ่ายท้องแบบยุคจรวด
จนแทบหมดไส้หมดพุง
พอเสร็จธุระส่วนตัว ก็ก้าวออกจากห้องน้ำ (ล้างก้นแล้วครับ)
มานั่งพักบนเตียงนอน

แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
ขณะนั้น เวลาประมาณ สองทุ่มเศษ

ผมกล่าว สวัสดี ตามมารยาทที่ได้ฝึกหัดมาแบบไทยๆ
ไม่กล่าวคำเทศ ว่า ฮาโหล เหมือนเมื่อก่อน
เสียงที่ตอบรับกลับมา ไม่ใช่ใครอื่น อาจารย์ sapa นั่นเอง

อาจารย์ทักทายก่อนตามสไตล์ขึ้นต้น ของผู้ที่ชอบทำเซอร์ไพร้ส์

" เป็นไง ถ่ายท้องสบายไปเลยนะ "

" เฮ้ย ..อาจารย์รู้ได้ไง นี่ขนาดอยู่ในห้องน้ำนะ ยังมาแอบดูกันได้" ผมไม่รีรอรีบสวนกลับทันที

อาจารย์ sapa หัวเราะเบาๆ บอกว่า มันก็เป็นของมันอย่างนี้แหละ เวลาอุปกรณ์ทำงาน เราก็ถอยออกมาดู ถอยออกมารู้ เท่านั้น จริงๆ ไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็นเลย.

จากเหตุการณ์ตัวอย่างข้างต้น
ทำให้ผมได้รู้ว่า มีคนห่วงใยผมเพิ่มมาอีกหนึ่งคนแล้ว
เป็นการห่วงใยแบบ ปาปารัซซี่ เกาะติดสถานการณ์ทุกขณะ
ไม่เว้นช่องว่างให้ผมได้หลบไปไหนได้เลย

ผมคงต้องสร้างห้องผนังตะกั่วหนาสัก 12 นิ้ว
เอาไว้หลบภัยถ้ำมอง จากอาจารย์ sapa เสียแล้ว 555+

....................จบภาค 1..............................



<!-- / message --><!-- sig -->

 

ผมก็ชอบเสียด้วยสิครับ 5555555 วิชาถ้ำมอง แต่ไม่มองผู้ชายด้วยกันนะครับ เห่อะ ๆ ๆ

พอดีผมเคยไปศึกษาวิชาไสยศาสตร์อยู่บ้าง ท่านอาจารย์ผมบอกว่า สิ่งที่ห่อหุ้มด้วยตะกั่ว

ไม่สามารถปกปิดดวงตาที่สามได้ครับ พอดีอาจารย์เคยไปทดลองกับสหายท่านหนึ่ง เหมือน

จะชื่ออาจารย์พัว แก้วสุวรรณ แถวนครสวรรค์ (จำชื่อผิดขออภัย) ท่านผู้นี้ได้ลองให้คน

ที่มาเยียม นำสิ่งใดก็ได้ใส่ลงกล่องตะกั่ว ท่านบอกได้เลยครับ ในกล่องคืออะไร

 

สำหรับเรื่องตาทิพย์หรือตาที่สามนี่ ประสบการณ์ก็ยังไม่มีกะเขาครับ รู้แต่ว่าเวลานั่งสมาธิ

จิตมันเห็นแปลก ๆ อยู่เหมือนกัน เห็นคนตัวดำ ๆ มายืนที่หน้าต่างบ้าง , รูปดวงตา 2 ดวง

ในจักรวาลบ้าง , รูปดวงตาโผล่มามองผมบ้าง , ดอกบัวลอยมา 1 ดอก , รูปเด็กชาย ,

เด็กหญิงบ้าง , รุปน้ำแบบเต็ม ๆ ล้น ๆ ไม่เห็นฝั่งบ้าง , หรือกระทั่งรูปไสล์นางแบบ ,

สารพัดรูปที่วิ่งขึ้นมาให้เห็น 5555555555 แต่เรื่องผี ไม่เคยเห็นครับ ม่รู้ว่าใครกลัวใคร

 

อืม ๆ เรื่องตาที่สาม เหมือนกับพี่มังกรฯ ประสบการณ์ยัง บ่ มี หรือมีแต่ไม่รู้ก็ไม่รู้อีก นั่นแหระ แต่เวลาฝันไม่แน่ใจว่าฝันหรือไม่ แต่รู้ว่าตัวเองอยู่ในนั้น บังคับได้

ถ้าเปรียบก็คงเหมือนกับบังคับฝันได้ แถมจะให้เรื่องมันเป็นอย่างไรก็ได้ คล้ายกับว่าเราสร้าง สตอรี่ ในฝันได้อะ มันรู้อยู่ข้างในบอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะทำสมาธิจนหลับไปก็ได้มั้งค่ะ