เรื่องเล่าและประสบการณ์เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมของผม

คล้ายๆผมเลยเหตุการณ์แบบนี้ฮี่ๆๆ

 

ไปปฏิบัติโกเอ็นก้า 10 วัน
ผลที่ได้คือ ได้สมาธิแนบแน่นดีตอน 3 วันแรกใช้อานาปนสติก็ได้ความสงบ มีความสว่าง มีสติแนบแน่น มีเสียงลมหมุนอยู่ในหูนั่งแล้วไม่ได้ยินเสียงภายนอก ถัดจากนั้นเมื่อดูที่เวทนาจะเห็นเวทนาเกิดดับยุบยับ ๆ เป็นจุดแตกสลายเกิดขึ้นแตกสลายไปทั้งสรรพางค์กาย เมื่อเพ่งดูที่เกิดดับนี้ก็จะเห็นเป็นแสงสว่างสีเหลือง เมื่อเพ่งแสงอีกก็จะกลายเป็นความมืดแสงจะหลอมละลายกลับกลายสู่ภาวะปกติอีก เมื่อดูกายเกิดดับเพ่งกายในกายไปเรื่อย ๆ ก็จะเห็นก้อนบนหัวส่องแสงสว่างลงมา เมื่อเพ่งในกายภายในก็จะเห็น จักระต่าง ๆ มีผงฝุ่นปลิวเหมือนจักรวาลได้ย่อส่วนมาในตัวเรา แต่ละจักระมีสีต่างกัน มีประมาณ 7 จักรวาลได้ การเพ่งทั่วกายเมื่อถึงจุดหนึ่งจะเลื่อนไปอีกไม่ได้ จิตจะเลื่อนไม่ไปแล้วจะรวมเป็นก้อนกลม ๆ สั่นสะเทือนอยู่
เมื่อลองมองดูที่ความง่วงจนละเอียด ในขณะจิตนั้นจะเ็ห็นชัดเจนว่า จิตมี 7 ดวง แล้วจะมีกระแสลักษณะเหมือนฟ้าผ่ากระทำที่ดวงที่ 7 เป็นอย่างนี้เรื่อยไปซึ่งตอนนี้สมาธิดีจะเห็นเป็นก้อนกลมเรียงกันชัดเลยสว่างเห็นได้ชัดเจนดี การเลื่อนจุดขึ้นลงทำให้เกิดกระแสคล้ายไฟฟ้าไหลเวียนทั่วร่างกาย มีอยู่ตอนหนึ่งที่เจ้าที่ได้เข้ามาทางกึ่งกลางหน้าผาก(ม้วนวนเข้ามา)แล้วเราไม่สนใจแต่ปฏิบัติไปเรื่อยแล้วกระแสไฟฟ้าไหลเวียนทั่วร่างทำให้เจ้าที่นั้น สาหัสเลยทีเดียว แต่เจ้าที่เจ้าป่าเจ้าเขาตนนี้ มีหัวเป็นปลาดุกตัวเป็นคน แปลกดี
ก็จบบันทึกการปฏิบัติแบบย่อ ๆ รวบรัดและต้องเรียงใจความกันเอาเองแต่เพียงเท่านี้ ทุกวันนี้ไม่ได้ปฏิบัติมากอย่างแต่ก่อน แต่จะเจริญสติตลอดเวลาอารมณ์เลยหย่อน ๆ ไปส่วนเรื่องทิพย์ต่าง ๆ ก็ลดลงไปด้วย แต่ก็ยังมีอยู่เป็นพัก ๆ เมื่อนั่งสมาธิต่อเนื่องหรือเดินจงกรม


จบแล้ว... ไม่รู้จะเป็นประโยชน์มากหรือเปล่า ขอให้คนอ่านเลือกเอาแต่ประโยชน์เองแล้วกัน

 

ง่ะคล้ายๆกันอีกแล้วครับ(เฉพาะเรื่องแสงนะ)

 

อ่อ ลืมไป อานาปนสติ แบบที่ไม่กำหนดอะไรเลย สามารถทำได้ ซึ่งสติตอนนั้นต้องเป็นสติที่รู้อยู่ตลอดเวลาแล้ว ไม่ต้องกำหนดก็รู้ ความง่วงความคิดเกิดขึ้นก็รู้และเห็นการดับไป เป็นสติที่ทำงานอัตโนมัติ เมื่อนั่งสมาธิก็ไม่ต้องกำหนดอะไรนั่งเฉย ๆ ก็จะเป็นสมาธิเอง ผมเคยทำได้จะมีพลังงานไหลวนที่บนศรีษะด้วย เป็นเหมือนไฟ แต่เย็น

มีประสบการณ์อีกมากมาย แต่เห็นว่าไม่เป็นประโยชน์ก็ขอเล่าให้ฟังเท่าที่พิมพ์แล้วกันนะครับ หวังว่าคงเกิดประโยชน์ไม่มากก็น้อย

 

ขอขยายความต่อ กันลืม
การเห็นจิตเป็นดวง ๆ(เป็นก้อนกลมเหมือนลูกแก้วกลม ๆใส ๆ มีเงาแวววาว ดวงใหญ่ชัดเจน) ต่อกันเจ็ดดวงแล้วฟ้าผ่า แล้วว่าง แล้ว เกิดอีกเจ็ดดวงแล้วฟ้าผ่า(ผ่าตรงดวงที่เจ็ด) ไปเรื่อย ๆ ผมสังเกตุเห็นในแต่ละดวงก็มีอาการเกิดดับอยู่ เป็นจุดเกิดดับละเอียดสร้างภาพต่อกันจนเป็นรูปร่าง ละเอียดมาก นี่กระมังที่เขาเรียกว่า นับไม่ได้ ถ้ามีโอกาสคงได้เข้ากรรมฐานอีกครั้งหนึ่ง

ซึ่ง แค่เห็นเป็นขณะ ๆ ทุก ๆ 1 วินาที(โดยประมาณทุก1 วิ จิตจะเกิดดับ 1 ครั้งไปเรื่อย ๆ)นี่ก็วิเศษแล้ว จะเห็นเป็นโกฏิขณะ มันก็เป็นของ พุทธวิสัย มันอาจจะเกินไปขอแค่ ขณะ ๆ พอ สงสัียผมอาจจะมี พุทธวิสัยอยู่ แต่ว่าเกิดมานี่ไม่เคยอยากเป็นพระพุทธเจ้า เพราะคิดว่าเป็นสิ่งสูงค่าเกินไป ขอตามรอยไปนิพพานให้ได้ก็พอ

 

การเจริญสติแบบเคลื่อนไหวแบบหลวงพ่อเทียน ถ้าติดเพ่งที่กายเกินไปมันก็จะไม่ก้าวหน้า เพราะปัญหาส่วนหนึ่งของนักภาวนาก็คือการติดเพ่ง มีเจตนา ทำให้ไม่สามารถรู้เท่าทันจิตตามความเป็นจริงได้ เพราะเป็นคนปรุงแต่งเสียเองมันจะเห็นได้อย่างไร คำสอนของพระอาจารย์ปราโมทย์ ถูกต้องแต่เหมาะกับผู้ที่มีประสบการณ์ทางจิตมาอย่างโชกโชน จึงจะเข้าใจและทำได้ อย่างที่ท่านเทศน์ แต่ส่วนใหญ่ที่ทำตามท่านกัน มันก็ได้ส่วนหนึ่ง แต่มันไม่ใช่มันเป็นสภาวะหยาบ ๆ แต่ท่านเทศน์และทำให้หลุดพ้นได้นี่มันละเอียด แต่มีลักษณะอุปมากันได้
อย่างหลวงพ่อฤาษี การจะไปเที่ยวสวรรค์ คนที่ไปได้มีสมาธิไม่ธรรมดา ต้องแนบแน่น สว่าง มีปิติ แต่ด้วยประสบการณ์ ผมคิดว่ามันเป็นเพียงนิมิต เพราะเคยลอง เพ่งกายหนัก ๆ สติมันก็กลับมาได้ หรือ ลองเพ่งในนิมิตมันก็ผันเปลี่ยนได้ แต่ถ้าไม่ได้สมาธิ อย่าหวังจะได้เห็นพระพุทธเจ้าเคลื่อนไหวได้เลยครับ
อยากทราบจริตว่าไปในทางไหน ลองสังเกตุสังเคราะห์ตามผมดูนะครับ ว่าจริงหรือเปล่า ยกตัวอย่างชัด ๆ
ถ้าสายปัญญา ก็ หลวงปู่พุทธทาส เน้นแต่เนื้อคัดกรองธรรม ที่เป็นไปเพื่อนิพพาน
ถ้าสายศรัทธา ก็ หลวงตาจันทร์ (พะเยา) เคารพพระธรรม ไม่ได้คัดกรองธรรมหลัก ๆ แต่เน้นรวม ๆ
ถ้าสายวิริยะ ก็ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ สายนี้ เอาหมดขอให้เป็นไปแนว ๆ นี้ แม้จะนอกลู่นอกทางจากนิพพานก็ยังสนใจจะทำ

 

กสิณแสงที่ฝึก นิมิตมากมี จินตนามากตาม ลองกำหนดจิตทดสอบว่าสิ่งที่เห็นนั้นจริงหรือไม่ บอกว่าเห็นผีทุกวัน ใครก็เห็นได้ครับ แต่สื่อสารไม่ได้เพราะมีกฏระหว่างดินแดนวางเอาไว้คือเขาพูดคนละภาษากับเรา แต่จะสื่อสารทางกายแทน ลองกำหนดจิตดูรุกขเทวดาซิครับ ถ้าสื่อสารได้ถึงจะเรียกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมีโอกาสเป็นจริงครับ

ขอเจริญในธรรม

 

*บอกว่าเห็นผีทุกวัน ใครก็เห็นได้ครับ แต่สื่อสารไม่ได้เพราะมีกฏระหว่างดินแดนวางเอาไว้คือเขาพูดคนละภาษากับเรา//สื่อสารได้ครับ แต่ไม่ได้คุยโต้ตอบกันเป็นประโยค แต่เรารู้ว่าเขาคิดหรือรู้สึกอะไรอยู่ เขาติดภพอยู่ด้วยอารมณ์อะไร เราก็แก้ให้เขาได้(บางกรณี)เขาก็ได้เปลี่ยนภพบ้าง ได้เปลี่ยนที่อยู่บ้าง ได้อยู่ดีขึ้นบ้าง บางทีมาทำร้ายเราก็ได้อยู่ที่แย่ลงบ้าง ภพภูมิต่าง ๆ มีลักษณะต่างกันไป การสื่อสารก็ต่างกันไม่มีกฏตายตัวในแต่ละกรณีเทียบกันไม่ได้ แต่ถ้าตายใหม่ ๆ เห็นชัดเจนดี เรื่องพวกนี้ ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ต่างคนต่างอยู่ เห็นไปก็เท่านั้นเว้นแต่สงเคราะห์กันเป็นกรณีไป
*กสิณแสงที่ฝึก นิมิตมากมี จินตนามากตาม ลองกำหนดจิตทดสอบว่าสิ่งที่เห็นนั้นจริงหรือไม่//ผมไม่ได้ฝึกกสิณแสง มีบางคราวมันเกิดเองก็ช่างมัน ผมไม่ค่อยชอบแสงสว่างจ้ามากบางทีจิตไม่สงบเท่าไหร่ เรื่องจะกำหนดจิตถามดูว่าจริงไม่จริง ไม่เคยทำครับ จะถามทำไมในเมื่อคุณภาพจิตขณะเห็นกับขณะถามคุณภาพก็ไม่ต่างกัน
ถ้าดูรุกขเทวดา ผมตั้งใจดูไม่ได้ครับ ไม่รู้ที่เป็นก้อนกลม ๆ ใช่หรือเปล่า บางครั้งลองนึกเล่น ๆ เวลาไปเที่ยวห้างว่าอยากเห็นเจ้าที่ที่ใหญ่ที่สุดพอจูนไปก็จะเห็นเป็นก้อนกลม ๆ เคลื่อนไหวไปมาได้ เสียส่วนใหญ่ เพราะบางทีก็แยกไม่ออกว่าใครอยู่ภพไหน ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกผีที่เห็นง่ายทั้งตั้งใจไม่ตั้งใจเพราะจิตคงเสมอกับพวกนี้มั้ง 55 (สมาธินิดหน่อย) ครั้งหนึ่งเข้ากรรมฐานตกกลางคืนเห็นคนแก่มานอนขดตัวอยู่ข้าง ๆ ยังนึกว่าเป็นผีเลย แต่พอตอนเช้าพระอาจารย์ก็แก้ให้ว่าเป็นเทวดา ก็หลายครั้งละที่เห็นเทวดา นึกว่าเป็นผีเพราะไม่ได้กำหนดรู้อารมณ์เขา แต่ที่เข้าใจว่าเป็นเทวดาจริง ๆ ก็มีอยู่และคงไม่ผิด เรื่องพวกนี้ถ้าจะเล่า เล่ากันไม่จบแน่ แต่ที่แน่ ๆ ทำไมผมไม่ค่อยตื่นเต้นก็ไม่รู้ แถมบางทีไม่สนใจด้วยซ้ำไป แต่ที่แน่ ๆ มีคนเห็นเหมือนเราปนอยู่ในสังคมไม่น้อย... ถ้ามาถึงตรงนี้ก็จะรู้เองเขาก็จะมาทักเราเอง...ถ้าเขาสูงกว่าซึ่งผมก็คิดว่าผมคงเป็นเด็กหัดเดิน เพราะไปทักใครไม่ได้...มีแต่คนมาทัก

 

คุณถอดกายทิพย์ออกจากกายได้หนอ
ขออนุญาติยกคำสอน จากหนังสือ"หลวงปู่ฝากไว้"
ของพระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดุลย์ อตุโล) ครับ

จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิต เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ

 

คำสอนนี้เป็นคำสอนที่ไม่เกี่ยวกับการถอดกายทิพย์เลยครับ เป็น วิปัสนา
จิตส่งออกก็หมายถึง ไม่มีสติแล้วแลอยู่ แต่ส่งออกไปตามอายตนะ ซึ่งรวมถึงความคิดปรุงแต่งด้วย
ผล ก็คือ ความหลงเป็นตัวเป็นตนยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่กระทบให้ไม่สงบเย็น
จิตเห็นจิต คือ เห็นความคิดตัวเอง จึงไม่ปรุงแต่งด้วยความยึดถือแต่ทำด้วยการคัดสรรค์แล้ว
ผลก็คือ ไม่มีตัวตนให้ความทุกข์บีบคั้นได้แต่ทำตามหน้าที่โดยไม่มีตัวตนไปยึดถือ ก็ไม่ทุกข์

 

วันปีใหม่ไปสักการะพระธาตุขุนวางมา บ่าย 2 หนาวมาก
เอารูปมาแชร์กัน ปีนี้แก่ขึ้นเยอะเลย ทั้งหน้าตาและ สุขภาพ.... แต่สภาวะธรรมไม่เจริญก้าวหน้าตามไปด้วยนี่สิแย่จริง ๆ

 

วันที่ 1-7 เมษา ได้เวลาเข้ากรรมฐานประจำปี ปีละครั้งอีกแล้ว

ถึงเวลาจบเสียที อะไรจะเป็นก็ต้องเป็น

 

ผมยังรู้สึกแปลกใจอยู่อย่างก็คือ คนที่ปฏิบัิติแล้วเหนไรที่คนอื่นยังไม่เหน ปฏิบัติมาหลายแบบหลายอย่าง จะเรียกว่า เหนทุกแง่มุมก้ว่าได้ แต่ทำไมคนลักษณะประเภทนี้(หมายถึงคุณจขกท.)มักจะไม่ค่อยมาโพสท์บ่อยๆครับ จะนานๆมาทีหรือมาครั้งเดียวก้โพสท์พรึดเดียวยาวไปกว่า10 หน้าแล้ว

ขอเสริมอีกนิด ก้คือ ถ้าสายสติปัฏฐาน ก้ควรจะไปฝึกฝน กับ "หลวงพ่อจรัญ"เพราะเรื่องนี้หลวงพ่อท่านลึกซึ้งจริงๆ
แล้วสายสติอีกสายหนึ่งที่ใช้สติพิจารณาเพื่อโค่นอุปาทาน ก้ให้ไปดูที่ สายหลวงพ่อชา และลูกศิษย์ของท่าน เช่น ท่านมิตซูโอะ ท่านชยสาโรภิกขุ

คุณ จขกท. มีพื้นฐานและแววในการปฏิบัติดีอยู่แล้ว ขอยกนิ้วให้ เปิดอ่านจากหนังสือที่ผ้เขียนเรียบเรียงแนวปฏิบัติจาก ."หลวงพ่อโต" ยังสามารถปฏิบัติด้วยตัวเองได้โดยเฉพาะการฝึกโดยกำหนดตรงหว่างคิ้ว บอกได้เลยว่าฝึกยากและเหนผลช้าสำหรับผู้ปฏิบัติใหม่ๆ แต่นี้กลับทำได้ไม่ธรรดาๆ

ยังไงก้เล่าเรื่องประสบการณ์ของคุณต่อแล้วกัน เพราะคงมีท่านอื่นๆอยากฟังเรืองของคุณต่อ:boo:

 

ท่าน wawa ก้าวหน้าไปไกลดีจังครับ
ผมอยากปฏิบัติได้ก้าวหน้าแบบนี้บ้าง
ตอนนี้ ดับได้แค่ ทุกขเวทนา เล็กๆ น้อยๆ อยากดับ ถีนมิทธะได้เหมือนท่านบ้างจริงๆ (ไม่เคยสู้ได้เลย เจอมันทีไร เราม่อยหลับทุกที) ขนาดพระอาจารย์สอนกรรมฐานผมยังบอกเลยว่า ผู้ใดเห็นง่วง แล้วความง่วงดับไปได้ ถือว่าเก่งมากๆ เพราะมันสู้ยาก

แล้วการดับถีนมิทธะนี่ ถ้าทำบ่อยๆ ไม่นอน เป็นการฝืนร่างกายไหมครับ? จะทำให้มีปัญหาสุขภาพในระยะยาวไหมครับ

 

กำลังจะไปโกเอ็นก้า ใกล้ๆบ้านเหมือนกัน
ไม่ได้ทำกรรมฐานมานานมาก
รู้สึกเหมือนแรงหมด
กำลังจะสะสางกิจต่างๆ หาทางวิเวกสักระยะค่ะ

 

ศิษย์พี่ใหญ่นี่ ไปมันทุกสำนัก

 

เห็นอารมณ์ง่วงบ่อย ๆ แล้วมันก็ดับเองครับ แค่มีสติไม่มีใครไปดับอะไรทั้งนั้น การเดินจงกรมก็ทำให้เห็นง่วงได้แบบไม่ต้องม่อยหลับ (ธรรมดาทุกวันนี้ผมก็ง่วงเป็นปกติครับ ต้องเข้ากรรมฐานก่อนสติถึงจะมาก)
ส่วนการอดนอนถ้าจิตสงบดีเช่นตอนเข้ากรรมฐาน การนอนจะรู้สึกว่าเสียเวลามากแต่ผมก็ยังนอนอยู่ดี ก็มีวันที่ไม่นอนเลยแต่ก็สดชืนปกติ
การที่พระอาจารย์กล่าวกับคุณอย่างนั้นแสดงว่า คุณน่าจะพอทำวิปัสนาใช้ได้

 

ขอบคุณครับ

ผมยังเป็นระดับเริ่มต้นอยู่ครับ ยังไปได้ไม่ไกล วันนี้เพิ่งคุยกับพระอาจารย์ ได้ความว่า ถ้านับในหมวด วิปัสสนาญาณ 16 ตอนนี้ผมติดอยู่ที่ญาณ 4 เองครับ ติด วิปัสสนูปกิเลสอยู่ เพราะมีพื้นฐานมาบ้าง จากทางสมถะ ถ้าเผลอสติเมื่อไหร่ มันดิ่งไปเป็นสมถะแทน แทนที่จะได้พิจารณาสภาวะร่างกาย พระอาจารย์แนะนำทางแก้มาแล้วครับ เดี๋ยวผมขอลองปฏิบัติสักพักนึงดู ดูสิจะหลุดจากตรงนี้ไปต่อได้ไหม

 

ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ เมื่อพ้นจากวิปัสสนูปกิเลสแล้ว

ปัญญาที่เจริญขึ้นจากการเจริญสติปัฏฐานต่อนั้นก็เป็น ปฏิปทาญาณทัสสนวิ

สุทธิ ตั้งแต่อุทยัพพยญาณที่ปราศจากวิปัสสนูปกิเลส(จะมีญาน4อ่อนกับญาน4แก่

ช่วยแนะนำวิธีแก้ที่หลวงพี่บอกมาให้ทราบหน่อยสิครับ จะได้รู้ไว้

 

วิธีแก้คือ อย่าเผลอ อย่าให้สมาธิ ลงลึก ครับ คอยสำรวจตัวเองเรื่อยๆ
ถ้าเริ่มรู้สึก มือหายเมื่อไหร่ อันนั้นเริ่มลึกเกิน ให้ถอยกลับมาก่อน อย่าเอาใจจดจ่อกับลมหายใจอย่างเดียว ให้ดูสภาวะที่เด่นที่สุดในร่างกายตอนนั้น ดูให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลง ให้ละเอียด เจ็บตรงไหน มากน้อยยังไง มันมากขึ้นน้อยลงไหม มันเปลี่ยนที่ไหม ฯลฯ