เรื่องเล่าจากในวัง....>>>>

"Soul of a Nation" สัมภาษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

<a href="%3Ciframe%20width=" 480"="" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/4mggqi5rG2k" frameborder="0" allowfullscreen="">"><a href="%3Ciframe%20width=" 480"="" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/4mggqi5rG2k" frameborder="0" allowfullscreen=""><iframe src="http://www.youtube.com/embed/4mggqi5rG2k" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" width="480"></iframe>

 

สมบัติของพระราชา คือ…?
โดย พระราชวิจิตรปฏิภาณ วัดสุทัศน์ฯ

เมื่อหลายปีก่อน (ประมาณสัก ๑๓ปี) มีนักธุรกิจคนหนึ่งไปหาอาตม<wbr>าที่วัดสุทัศน์ฯ เป็นนักธุรกิจที่ทำงานอยู่ก<wbr>ับคุณเจริญ
คุณหญิงวรรณา สิริวัฒนภักดี เมื่อพบกัน ท่านผู้นี้ก็แจ้งความประสงค<wbr>์ของการมาพบ และเล่าเรื่องที่เป็นจุดประ<wbr>สงค์ ดังนี้…

“ท่านคงพอจะจำผมได้นะครับ เราเคยพบกันที่บ้านของคุณเจ<wbr>ริญ คุณหญิงวรรณา สิริวัฒนภักดี
ผมมีเรื่องอยากจะเล่าให้ท่า<wbr>นฟังดังนี้ว่า เมื่อก่อนผมเป็นครูสอนวิชาภ<wbr>ูมิศาสตร์และวิชาประวัติศาส<wbr>ตร์
ปกติผมต้องไปค้นคว้าข้อมูลใ<wbr>นหอสมุดแห่งชาติต่อมา ก็มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งผูก<wbr>เปีย ๒ ข้าง
เข้าไปค้นข้อมูลอย่างจร<wbr>ิงจัง ว่างก็สนทนากันถึงเรื่องวิช<wbr>าการ

…อยู่มาวันหนึ่งนักเรียนหญิ<wbr>งคนนั้นก็ชวนผมไปเที่ยวบ้าน<wbr>โดยบอกว่าจะให้พ่อเลี้ยงข้า<wbr>วหนึ่งมื้อ
ในฐานะที่ให้ความรู้ด้านวิช<wbr>าการ โดยมีการนัดแนะกันที่พระราช<wbr>วังดุสิต สวนจิตรลดา โดยเธอบอกว่า
เมื่อเข้าประตู<wbr>ที่ ๑ แล้วขอให้บอกแก่คนที่เฝ้าปร<wbr>ะตูด้วยคำพูดนี้ (เป็นคำเฉพาะ)

…ครั้นถึงวันนัดหมายผมก็เดิ<wbr>นทางไปโดยรถแท็กซี่ เมื่อเข้าประตูผมก็มิได้สงส<wbr>ัย คงบอกเจ้าหน้าที่ตามนั้น
ครั้นถึงขั้นที่ ๒ ผมก็บอกตามนั้นอีก เจ้าหน้าที่ก็อัธยาศัยดี ให้ความเคารพผมอย่างยิ่ง

แต่พอถึงขั้นที่ ๓ ผมก็เริ่มเห็นภาพชัดเจนว่า…<wbr>แท้ที่จริงเด็กผู้หญิงคนนั้<wbr>นคือ
“สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯส<wbr>ยามบรมราชกุมารี” ซึ่งตอนนั้นยังมิได้เฉลิมพร<wbr>ะยศนี้……
ท่านครับ พอผมนึกออกก็เริ่มสั่นแล้ว

แต่เหตุที่ผมนึกไม่ออกนั้น เพราะผมไม่เคยคิดเลยว่าเจ้า<wbr>ฟ้าจะสนพระทัยในวิชาการอย่า<wbr>งจริงจัง
เวลาค้นคว้าก็ทรงสืบค้นด้วย<wbr>พระองค์เองทุกอย่าง ทรงค้นคว้าและจดจำอย่างขมีข<wbr>มัน
โดยมิได้มีข้าราชบริพารเข้า<wbr>ไปยุ่งเกี่ยวกับพระองค์ และเวลาที่ทรงสนทนาก็ให้ควา<wbr>มนับถือคู่สนทนา
ยิ่งรู้ว่าผมเป็นครูสอนวิชา<wbr>ดังกล่าว

…เมื่อผมรู้ว่านักเรียนหญิง<wbr>คนนั้นคือสมเด็จพระเทพฯ ผมก็ประหม่า และแล้วรถแท็กซี่ก็ถึงที่นั<wbr>ดพบ
สักครู่พระองค์ก็เสด็จออกมา<wbr>แล้วตรัสปฏิสันถาร ถึงตอนนี้ผมก็ก้มลงกราบกับพ<wbr>ื้น และที่ทำให้ผมสั่นยิ่งขึ้น
ก<wbr>็คือตอนนี้ผมรู้แล้วว่า คุณพ<wbr>่อของเด็กผู้หญิงคนนี้คือ “พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หั<wbr>ว”

…ท่านครับ สักครู่พระบาทสมเด็จพระเจ้า<wbr>อยู่หัวก็เสด็จออกมา ทรงมีพระพักตร์ที่ยิ้มแย้มแ<wbr>ล้วตรัสว่า
”เห็นลูกสาวบอกว่<wbr>าเป็นเพื่อนกัน” เมื่อพระองค์ตรัสดังนี้ ผมก็ก้มลงกราบด้วยความประหม<wbr>่าเป็นที่สุด
แล้วกราบบังคมทูลว่า “มิเป็นการบังอาจพระพุทธเจ้<wbr>าข้า”

…พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หั<wbr>วทรงมีพระมหากรุณาธิคุณตรัส<wbr>ว่า ขอให้ทำตัวตามปกติไม่ต้องปร<wbr>ะหม่าหรือกลัวแต่อย่างใด
พระองค์ตรัสขอบใจที่ได้เป็น<wbr>เพื่อนสนทนาในวิชาการดังกล่<wbr>าว

จากนั้นพระองค์ก็ตรัสว่า “อันที่จริงก็มีผู้อยากขอเข<wbr>้าเฝ้าฯเป็นจำนวนมาก บางรายก็ขอนำเงินขึ้นทูลเกล<wbr>้าถวาย
แต่เราก็ไม่สามารถจะรับเงิน<wbr>ของบางคนได้ เราจะรับเงินของเขาได้อย่าง<wbr>ไร ในเมื่อเงินที่เขานำมาถวายเ<wbr>รานั้น
เป็นเงินที่เกิดจากกา<wbr>รขายแผ่นดินของเรา เราจึงรับเงินนั้นไม่ได้

…ถ้าจะถามพระราชาอย่างเราว่<wbr>าพระราชาอย่างเราต้องการอะไ<wbr>ร เราก็ขอตอบว่า…
พระราชาอย่างเราต้องการ คนที่ซื่อสัตย์ เพราะ คนที่ซื่อสัตย์ คือ สมบัติของพระราชาอย่างเรา“

…ท่านครับ ผมก้มลงกราบถวายบังคมพระองค<wbr>์อีกครั้ง ด้วยความซาบซึ้งน้ำตาไหลในพ<wbr>ระมหากรุณาธิคุณ
ที่พระราชทานพระบรมราชวโรกา<wbr>สให้แก่ครูสอนหนังสือเล็กๆ คนหนึ่ง พระราชดำรัสของพระองค์มีคุณ<wbr>ค่ายิ่งต่อชีวิตของผม

จากนั้นพระบาทสมเด็จพระเจ้า<wbr>อยู่หัวก็พระราชทานเลี้ยงก๋<wbr>วยเตี๋ยว
เป็นอาหารที่ผมรับประทานแล้<wbr>วอิ่มตลอดชีวิต

…ท่านครับ จากวันนั้นมา ชีวิตผมก็เปลี่ยนแปลงไปโดยท<wbr>ี่ผมเองก็มิได้รู้ว่าทำไมชี<wbr>วิตของผม
ซึ่งเป็นครูต้องเปล<wbr>ี่ยนแปลงงานที่ทำโดยมิได้ตั<wbr>้งใจ ชีวิตเจริญก้าวหน้าขึ้นตามล<wbr>ำดับ

แต่พระราชดำรัสที่พระองค์ตร<wbr>ัสไว้นั้นจารึกอยู่ในใจผมเส<wbr>มอ…ผมอยากจะเรียนท่านให้ทรา<wbr>บเพียงเท่านี้แหละครับ
ถ้าท่านจะกรุณานำไปเล่าให้ค<wbr>นทั้งหลายได้รับทราบ ก็จะเป็นลาภของคนที่ฟัง
เขาจะได้รู้ว่าพวกเขาควรทำอ<wbr>ย่างไรจึงจะได้ชื่อว่าเป็นค<wbr>นของพระราชา

อาจารย์ท่านนี้เมื่อเล่าจบก<wbr>็ลากลับด้วยสีหน้าที่อิ่มสุ<wbr>ขและน้ำตาที่คลอเบ้าตา
มิใช่เพียงอาจารย์ท่านนี้ที<wbr>่อิ่มสุขเท่านั้น อาตมาเองซึ่งเป็นผู้ฟังก็อิ<wbr>่มสุขน้ำตาคลอเบ้าเช่นเดียว<wbr>กัน.

ขอขอบคุณ สยามรัฐ และ สำนักข่าวเจ้าพระยา
ขอบคุณที่มาจาก https://www.facebook.com/pages/1-king-1-heart/183843751701361

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

 

จะไม่หนีไปไหน

ในช่วงที่เราเผชิญภัยคุกคามจากลัทธิคอมมิวนิสต์อย่างหนัก
พวกคอมมิวนิสต์ ประกาศว่ายึดพื้นที่ได้ครึ่งประเทศแล้ว
ผมได้แอบกราบบังคมทูลถามว่า ถ้าคอมมิวนิสต์ยึดประเทศไทยได้แล้ว
พระองค์จะเสด็จหนีไปที่ใด ทรงตอบว่า

ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ เมืองไทยจะมีพลเมืองเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน คือ นายภูมิพล

(เรียบเรียงจากคำกล่าวของ พล.ต.อ.วสิษฐ เดชกุชร อดีตหัวหน้านายตำรวจราชสำนักประจำ )

 

ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน ตลอดกาล ตลอดไป


(ขอบคุณที่มาของภาพจาก: ผู้จัดการออนไลน์)

 

ทรงพระเจริญ

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

 

รักในหลวงมากครับ กระผมขอซื่อสัตย์สุจริตต่อชาติศาสน์พระมหากษัตริย์ โดยยึดถือพระองค์เป็นแบบอย่าง ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ขออนุโมทนาสาธุแก่ จขกท ด้วยครับ
...หันหลังคืนฝั่ง พ้นจากทะเลทุกข์...