เมื่อข้าพเจ้าไปขออโหสิกรรมกับ ''พระนางเรือล่ม''

ขอบคุณที่ส่งข่าวจ้า.... เดี๋ยวจะหาเวลาลองไปซื้อมาบ้าง....

 

สวัสดีจ๊ะ พี่สร้อยมาลา แวะมาทักทาย อิอิ

 

​

 

***********************************************************

 

5555555555555544444444442222222222222222222333333333333333

 

ช่วยไขข้อข้องใจให้ผมที
ทำไมคนที่เคยเป็นลูกของพระนางเรือล่มมีหลายคน เพราะคนใกล้ตัวผมก็เคยเป็นลูกพระนางเรือล่ม และเพิ่งรู้มาเร็วๆนี้ และไม่ได้ไปดูจากร่างทรงที่ไหนทั้งนั้น ไม่ได้ฝันหรืออะไร

รายละเอียดที่ทำให้รู้มีเยอะมากจนเล่าได้ลำบาก

ที่ผมถามแบบนี้ไม่ได้ต้องการดิสเครดิตใคร แต่อยากรู้เรื่องพวกนี้ให้มากขึ้น
ยังไงช่วยตอบทีนะครับ


ขอบคุณครับ

 

นั่นสิ ทำไมใครๆ ก็คิดว่าเป็น กันทั้งนั้นนะ...

ไม่เข้าใจ.....
หรือว่า รู้สึกดีที่ได้เป็น นั่นก็เดากันไป...

ลองถามลูกพระนาง ตัวจริงดูสิ ว่ารู้สึกดีหรือเปล่า...

 

เค้าบอกว่า ก็รู้สึกดีแต่ก็กลัวว่าคิดไปเอง


คนที่มาบอกเค้าไม่ใช่ลูกพระนางน่ะครับ
แต่เป็นท่าน...ที่ผมพูดถึงในที่สาธารณะไม่ได้จริงๆ
แต่ท่านบอกมาว่าให้ไปไหว้ที่จัน

และผมกับเค้าก็เพิ่งมาสืบประวัติ และเรื่องราวต่างๆก็วันนี้เอง ก็น่าแปลกใจที่ทำไมถึงตรงทุกอย่าง

 

ถ้ารู้สึกดี ก็ขอยินดีด้วย.....^^

 

นั่นจิ ทำไม ๆ มีคนเป็นลูก ..........

เป็นพระนางเยอะจัง...........

แต่เรารู้ว่าคนที่เป็นลูกจริง ๆ รู้สึกยังไง.........

คนเป็นแม่.........

คนเป็นข้าบาท...............

เหอๆๆๆ

พูดไปก็เท่านั้น..................

ฝากกระซิบไปบอกเธอว่า คิดถึงเธอเสมอ.........สุดหัวใจ

 

แย้วตะเองไม่คิดถึงเค้าหรอ.......^^

 

ก็เค้ากระซิบดังๆบอกตัวเองอ่ะแหละจ้า รักนะจุ๊บ จุ๊บ

ได้ข่าวว่าป้าเค้าแอบทิ้งเราไปเที่ยวอินเดียมาอ่ะ T_T

 

​

ให้กุหลาบ ๑ ดอก...^^​

........................................​

​

 

ดูซิ...เค้าบอกรักกัน 2 คน
เราคนนอกรั้ว....แอบยิ้ม;43chearr
ฮิๆๆๆ

 

เค้าก็คิดถึงเด็กน้อยพรรณาเหมือนกันจ้า

 

เรื่องลูกพระนางก็แล้วแต่จะคิดกันไปเนอะ พูดยากจัง แต่ยังงัยถ้าไม่แน่ใจก็อย่าพูดกันเยอะเลยเนอะ เพราะพระนางท่านคงไม่พอใจหรอก เดี๋ยวพวกที่คิดไปเองจะแย่เอาน่า

 

ความคิดของแต่ละคน เปลี่ยนแปลงยาก...
ใครจะเป็นอะไร หรืออยากจะเป็นอะไร ก็เป็นเรื่องห้ามกันไม่ได้

อยู่ที่จะรู้ตัวรู้ตนเองว่า นั่นเป็นความจริง เป็นสิ่งจริง หรือเปล่า...

หรือไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง แต่เป็นอุปทาน ก็ยากจะบอก เพราะความไม่รู้ก็มี...

 

พี่สร้อยพูดถูกค่ะ เห็นด้วย

 

คนเราไม่ได้เกิดชาติเดียว ภพเดียว... เหมือนพ่อหลวงเรา ใคร ๆ ในประเทศไทยก็ลูกของท่าน ใครไม่รับไม่รักท่าน แต่ท่านรับเป็นลูกและรักหมดใจทุกคนเลย

วันก่อนดูสารคดีเทิดพระเกียรติเรื่องหนึ่ง จำไม่ได้ว่าสถานีช่องไหน... องค์พระเจ้าอยู่หัวพร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้า ท่านทั้งสองเสด็จขึ้นเยี่ยมราษฎรที่ดอยอินทนนท์ (น่าจะจำดอยไม่ผิด ตอนนั้นท่านคงยี่สิบปลายหรือสามสิบต้น ๆ) ชาวเขาเผ่าหนึ่ง เขาบอกว่าตอนนั้นตัวเองอายุสามสิบนิด ๆ ท่านเสด็จเยี่ยม ด้วยความยินดีเป็นล้นพ้น แต่ด้วยฐานะอันยากจน

แต่อย่างไร ก็ด้วยความยินดีและมีน้ำใจของเขา เขาก็เด็ดเมล็ดพันธ์กาแฟเม็ดหนึ่งไปถวายองค์พระเจ้าอยู่หัว ท่านก็รับไป เมื่อปฏิบัติภารกิจของท่านเสร็จ ท่านทั้งสองก็เสด็จกลับ

หลังจากนั้นพักใหญ่ องค์พระเจ้าอยู่หัวท่านก็ประทับเฮลิคอร์ปเตอร์ แล้วลงจอดใกล้ ๆ บริเวณหมู่บ้านอันยากจน ของชายผู้เคยนำเมล็ดกาแฟมาถวายนั้น ทุกคนแตกตื่นและยินดีเป็นล้นพ้นที่ท่านเสด็จมาเยื่ยมอีกครั้ง โดยไม่มีใครรู้ตัวล่วงหน้ามาก่อน

มาคราวนี้ องค์พ่ออยู่หัวของเรากลับมาพร้อมการบ้าน (ก็คือเมล็ดพันธุ์กาแฟที่ลุงชาวเขาท่านนั้นเคยนำถวาย .. ยิ้มคิดเองค่ะ ว่าท่านคงนำไปทำเป็นการบ้าน(อันยิ่งใหญ่ของประชาชน)ของท่าน อิ อิ

และท่านก็เสด็จเยี่ยมลูก ๆ ของท่านเป็นปกติพร้อมกับความฝันอันเป็นจริงแล้ว ท่านได้แนะนำให้ชาวเขาปลูกเมล็ดพันธุ์การแฟ แทนการปลูกฝิ่น โดยหลังจากที่ท่านได้แนะนำไปแล้วไม่นาน นักวิชาการและกล้าพันธุ์กาแฟก็ตามมา... ความฝันและการกินดีอยู่ดีของเขาเหล่านั้นก็เป็นความจริง

หมายเหตุ ยิ้มก็ไม่ได้มีเวลาดูมากนะคะ ที่เล่าไว้นี้เป็นการประมวลจากที่ได้ฟังจากเสียงทางทีวี และชะโงกหน้ามาดูเป็นช่วง ๆ ผิดพลาดอย่างไรก็ขออภัยนะคะ

 

ฮิ้วววววว




เพื่อน พ้อง น้อง พี่

คิดถึงมากมายน่ะจ้า