อาฆาตข้ามภพ

ขออนุโมทนากับเรื่องราวดีๆ ที่ให้ข้อคิดค่ะ

 

จบอยู่ในเรื่องแล้วหล่ะค่ะ ลองอ่านดูดีๆ

 

อนุโมทนา สาธุ ครับ
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
การผูกอาฆาตพยาบาทเป็นการทำให้จิตใจร้อนรุ่ม ไม่อยู่เป็นสุข พยายามหาหนทางแก้แค้น ล้างแค้น หากการกระทำแก้แค้นสำเร็จลงก็จะสะใจลิงโลด แต่หารู้ไม่ว่าผู้ถูกกระทำก็จะผูกใจเจ็บ ส่งผลกรรมต่อเนื่องไม่มีวันจบสิ้น มีหนทางเดียวที่จะหยุดยั้งการจองเวรก็ด้วยการให้อภัย การฝึกฝนก็ไม่ใช่ยากเย็นอะไร เพียงแต่ไปทำบุญสังฆทานแล้วเอ่ยยกโทษให้กับคู่แค้น หากทำอยู่อย่างสม่ำเสมอแล้ว จิตใจก็จะรู้สึกผ่องใส เหมือนได้ชะล้างความสกปรกแห่งความอาฆาตให้จางหายไปจนหมดความแค้นในที่สุด การสวดมนต์ภาวนา อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้เขาก็สามารถทำได้เช่นกัน เพราะต่างก็เป็นการกระทำทางด้านเมตตากรุณา อย่าลืมนะครับ เมตตาธรรมเป็นเครื่องค้ำจุนโลก
ใครก็ตามย่อมอนุเคราะห์สัตว์โลกทั้งปวง
ด้วยเมตตาจิตอันหาประมาณไม่ได้
ทั้งเบื้องบนเบื้องต่ำและเบื้องขวาง
โดยประการทั้งปวงจิตเกื้อกูลหา
ประมาณไม่ได้เป็นจิตบริบูรณ์
อันผู้นั้นอบรมทำไว้อย่างดีแล้ว
กรรมใดที่เขาทำแล้วพอประมาณ
กรรมนั้นจักไม่เหลืออยู่ในจิตนั้น