อะไรทำไห้คุณเริ่มสนใจธรรมมะ?

อกหัก ทั้งที่ไม่คิดว่า คนที่เราจะฝากชีวิตไว้เขาจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า เลยคิดว่าเราเกิดมาเพื่ออะรัย จะแสวงหาความสุขทางโลกๆอย่างเดียวหรือ หรือ จะอยู่เหนือโลก (โลกุตร)ความไม่เที่ยง ความพรัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ ก้อเลยใช้ ธรรมะ เข้าข่ม ให้มีสัมมาทิตฐิ ตอนนี้กำลังพยายามอย่างเต็มที่ "อยู่เพื่อ เพื่อตาย อยู่ได้ทุกคน อยู่เพื่อปวงชน อยู่จน เลยตาย"

 

เป็นคนชอบเรื่องลึกลับค่ะ...มันเกี่ยวโยงกันมั้งค่ะ....และศาสนาพุทธก็เป็นอะไรที่น่าสนใจศึกษาไปเรื่อย ๆ ก็เริ่มใจเย็นลงจากที่เคยเป็นคนมุทะลุน่ะคะ

 

อนุโมทนา สาธุ...สาธุกับคำถามดีดีครับ

ธรรมะก็สนใจแบบ ไม่จริงจังมานาน..จนเมื่อสองปีก่อนไปเจอหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง " ความสำเร็จที่มาจากพระพุทธเจ้า " อ่านแล้วประทับใจก็เลยศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง ทำทาน รักษาศีล ภาวนา อย่างมากครับ

 

เป็นคนนึงที่สนใจธรรมะก็เพราะทุกข์

ทุกข์จนขีดสุดจนแทบจะทนไม่ไหว เลยหาทางออก วันนึงก็นึกได้ว่าน้าสาวเคยพูดเรื่องนั่งสมาธิ (ตอนนั้นแทบไม่เคยสนใจเลย แถมเคยอยากเปลี่ยนศาสนาด้วยซ้ำ) ก็ลองนั่งดู เค้าว่าทำให้จิตสงบไหนมาลองซิ!

นั่งไปไม่เกิน 5 นาที มีบางสิ่งเกิดขึ้นจนประหลาดใจ จนอยากหาคำตอบว่าสิ่งที่รับรู้นั้นคืออะไร ก็เลยเริ่มเข้าวัด ทำบุญและปฏิบัติธรรมเรื่อยมา

 

พ่อกะแม่พาเข้าวัด
ปฏิบัติธรรมตั้งแต่เด็ก
คือ บ้านอยู่ใกล้วัดป่าสาลวัน
ของหลวงตาพุธ ฐานิโย
ก็ทำไปเรื่อยๆ
เพราะทำแล้วมันไม่เดีอดร้อนใคร
แถมดีกะเราเสียอีก
ธรรมะเป็นของดีนะค่ะ
เพราะมันสอนให้เรามีสติ

 

เหมือนกันครับ อันนี้ก็เป็นอีกเหตุผลเหมือนกันที่สนใจ มีคนบอกไว้ว่าทุกอย่างที่หาคำตอบไม่ได้ ในศาสนาพุทธ มีคำตอบให้

 

มองเห็นความทุกข์จากการเวียนว่ายตายเกิด เบื่อหน่ายในภพชาติ ต้องการหาทางออกที่ดีกว่าให้ชีวิต

อ่านหนังสือธรรมะตั้งแต่อยู่ในช่วงวัยรุ่น อ่านแล้วเข้าใจ ปฏิบัติได้ผลเป็นศาสนาที่ทำให้เกิดปัญญามีเหตุมีผล เพราะเชื่อเรื่องกฎของการกระทำ

สุดท้ายขอฝากเรื่อง เกิดมาทำไม ซึ่งท่าน ว.วชิรเมธี สรุปในรายการโทรทัศน์รายการหนึ่งไว้ ๔ ประเภทว่า

๑. เชื่อเรื่องกรรม เกิดมาใช้กรรม
๒. วัตถุนิยม เกิดมาเพื่อหลงในวัตถุนิยม
๓. อุทิศชีวิตให้เทพเจ้าคลั่งไคล้ศาสนา
๔. ศึกษาเรียนรู้พัฒนาการสูงสุดของการเป็นมนุษย์ บรรลุนิพพาน

 

ทุกข์ ตัวเดียวครับ

 

เป็นคนที่ชอบทำบุญตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ชอบไปวัดฟังพระสวด แม้ว่าพี่ ๆ น้อง ๆ
จะไม่มีใครชอบไปวัดกันสักคน มีประเพณีทางศาสนาเมื่อไหร่ก็ไปเมื่อนั้น ไม่เคยพลาด เมื่อเวลาเปลี่ยนไปต้องวุ่นกับการทำงานก็ห่างหายไปพักหนึ่ง


จนกระทั่งมาเจอเว็บพลังจิต ซึ่งเป็นเว็บแรกที่จุดประกายให้เดินสายนี้ต่อ บวกกับความเป็นมิตรของชาวพลังจิตทุกคนที่ได้รู้จัก และท่านที่ปรารถนาพุทธภูมิ ทำให้เห็นแบบอย่างของความเสียสละเพื่อส่วนรวมอย่างไม่ย่อท้อ
ยิ่งเป็นแรงบันดาลใจ ให้เข้ามาศึกษาปฏิบัติมากขึ้น พร้อมกับคำถามที่อยู่ในใจตลอดว่า จะทำอย่างไรให้คนในสังคมมีโอกาสเข้าหาธรรมมากขึ้น คำถามที่ไม่เคยสิ้นสุดของคำตอบ

 

เคยมีความทุกข์มาก แล้วคิดอยากตาย อยู่ๆก็คิดถึงวัดๆหนึ่ง หลวงพ่อองค์หนึ่งที่เคยรู้จักตอน ม.6 ( ผ่านมา 7 ปีไม่เคยนึกถึง ) จึงไปเรียนกรรมฐานที่วัดนี้ 3 วัน สิ่งที่ได้มาคือ ปลง ไม่เหลือความทุกข์ในใจอีกเลย คิดแต่ว่านี่เรามันบ้าหรือเปล่าที่อยากตาย พอทำกรรมฐานไปเรื่อยๆปัญหาต่างๆมันคลี่คลายไปเอง ตอนนั้นมีแต่เรื่องดีดีเกิดขึ้นมาในชีวิต ดีมาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้เลย เชื่อพระพุทธเจ้า 100 % รู้แล้วว่าคำสอนของพระพุทธองค์เป็นของจริง จากแค่อยากจะนำธรรมะมาใช้ในชีวิตประจำวัน ตอนนี้กลายเป็นว่าอยากจะไปนิพพานให้ได้ ไม่อยากมาเกิดอีกแล้ว เพื่อนๆที่บริษัทก็มองว่างมงาย จะถือศีล5 ไปทำไม เมื่อเขาไม่เข้าใจดิฉันก็ไม่อธิบาย จะคุยเรื่องนี้กับคนที่เข้าใจเท่านั้น ปัจจัตตังของใครของมัน แต่สามีดิฉันทึ่งนะ เค้าเป็นคริสต์ ตั้งแต่ดิฉันทำกรรมฐานนิสัยดีขึ้นมากเปลี่ยนเป็นคนละคน ชอบอยากให้ดิฉันทำกรรมฐาน พอบอกอยากไปวัดไปไหว้หลวงพ่อ เค้าก็อยากไปส่ง ดูซิคนคริสต์ยังเข้าใจเลย แต่คนพุทธ ( บางคน ) ไม่เข้าใจถือศีล5 บ้าเปล่าอะไรประมาณนี้

 

สวัสดีค่ะ อยู่กับธรรมะตั้งแต่เด็ก ๆ เลยค่ะ เพราะคุณแม่จะเป็นคนชอบทำบุญ และสอนเกี่ยวกับคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า และสอนให้นั่งสมาธิ ตั้งแต่เด็ก ๆ เลยค่ะ ประมาณอายุ 10 ขวบได้ ค่ะ แต่ที่คิดว่าสนใจธรรมะ น่าจะเป็นเพราะความทุกข์นะคะ จำได้ว่า ตอนนั้นอายุประมาณ 10 ขวบ คุณแม่ไปปฏิบัติธรรมที่วัดหลวงพ่อฤาษีลิงดำ บอกว่าจะไป 5 วันค่ะ ผ่านไปแค่วันเดียวก็ร้องไห้คิดถึงคุณแม่มาก และด้วยความเป็นเด็ก เราก็อธิษฐานจิต ขอให้คุณแม่กลับบ้านวันนี้ ปรากฎว่าคุณแม่กลับมาจริง ๆ เราดีใจมาก แต่คุณแม่ก็สอนอีกว่า "ต้องรู้จักตัดใจ ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า แม่จะตายเมื่อไหร่ไม่รู้ ถ้าแม่ตายไม่ต้องร้องไห้นะคะ เพราะทุกคนต้องตาย ไม่มีใครหลีกพ้นไปได้ เราต้องทำความดี.. " คุณแม่จะสอนอย่างนี้อยู่เสมอ บ่อยมาก ๆ ให้คิดว่าสังขารเป็นของไม่เที่ยง คนเราต้องมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของธรรมดา ก็ทำให้เราปลงได้กับความทุกข์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตค่ะ ทำให้ใจสงบสุขได้เวลาที่เผชิญกับความทุกข์ ทุกวันนี้ก็สวดมนต์ นั่งสมาธิ ค่ะ แต่ก็ยังไม่สามารถตัดกิเลสได้หมดเลยค่ะ ยังมีกิเลสหนาอยู่เลย มีโลภ มีโกรธ มีหลง แต่คิดว่าความทุกข์นี่แหละค่ะ ที่ทำให้เราเข้าหาธรรมะ เพราะฉะนั้นจะบอกกับทุกคน ที่เราสนิท ว่าเวลาเจอทุกข์ ต่าง ๆ ในชีวิต เป็นเพราะบุญบารมีที่เราได้เคยทำไว้ และต้องการให้เราเข้าหาธรรมะเสียที เพื่อ ต่อ ยอด จากอดีตชาติ ให้ปฏิบัติธรรมต่อไปจนเข้าสู่พระนิพพาน ค่ะ.. ^_^

 

อนุโมทนา สาธุสำหรับผู้ตั้งและร่วมตอบกระทู้

คำเดียวไม่อ้อมค้อมค่ะ "ทุกข์" เหมือนหลายๆท่าน
ความจริงถ้าเราปลูกฝังให้สนใจธรรมะตั้งแต่เด็ก ก็คงไม่ต้องหันมาสนใจ
เอาเมื่อตอนโตเวลาที่ต้องการที่พึ่งนะคะ

 

ทุกข์จากการสูญเสีย เสียแม่ผู้เป็นที่รัก อยากรู้ว่าไปโลกหน้าจะมีสุขทุกข์ประการใด เลยทำให้หาที่พึ่ง สุดท้ายก็ต้องเข้าหาธรรมะ ทำให้จิตสงบขึ้น ละ วาง ได้มากขึ้น ทำให้รู้ว่าทุกข์มีไว้ให้เราเห็นแต่ไม่ได้มีไว้ให้เราเป็น มีสติมากขี้นค่ะ

 

อะไรทำไห้คุณเริ่มสนใจธรรมมะ? เพื่อนชาวพลังจิตมาช่วยกันเล่าประสบการณ์

....ในวัยเด็ก บ้านผมอยู่ตรงกันข้ามกับวัด..ยายและแม่พาผมไปทำบุญที่วัดแทบจะทุกวัน...สิ่งที่ผมรับรู้ขณะนั้นก็คือ...หลังคาสีแดงที่มีลวดลายแปลกตา เรียกว่า "วัด"....ส่วนมนุนษย์ผู้ชายที่นุ่งห่มผ้าสีเหลือง เรียกว่า "พระ"...รับรู้ตามประสาเด็กๆแค่นั้นจริงๆ...

....เมื่อผมเข้าเรียนมัธยม ม.1 - ม.6 ( ร.ร.อยู่ตรงสี่แยกเกียกกาย ) สมัยนั้นเป็นโรงเรียนผู้ชายล้วน..ได้ใช้ชีวิตแบบลูกผู้ชายเต็มตัวมาโดยตลอด ยกพวกตีกันแทบจะทุกวัน..เรื่องโดนพักการเรียน+เชิญผู้ปกครองถือเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับผม สรุปก็คือเอาทั้งหมดครับทั้งบู๊และบุ๋นครับ...และทุกๆเย็นของวันศุกร์ผมจะโกหกที่บ้านว่าไปติวกับเพื่อน และจะนอนค้างที่บ้านเพื่อนกลับวันอาทิตย์...แต่แท้ที่จริงคือไปดื่มเหล้าร้องเพลงเฮฮาตามประสาเด็กวัยรุ่นผู้ชายทั่วๆไป....

....มีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อนผมเมามาก (เดินเซจนแทบจะเดินไม่ไหว)..ส่วนพวกผมก็นั่งล้อมวงร้องเพลงกันอยู่...เพื่อนผมคนนี้เดินไปปัสสาวะแถวกองไม้เก่าๆที่อยู่ไม่ไกลจากที่พวกผมนั่ง...แล้วเพื่อนคนนี้ก็ล้มลงร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด...พวกผมทั้งหมดจึงรีบวิ่งไปดู...ปรากฏว่าเขาเหยียบตะปูยาว 3 นิ้วที่ตอกติดอยู่กับไม้ผุอย่างเต็มแรง....แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือ ที่ฝ่าเท้าของเขาเป็นแค่จุดแดงๆเล็กๆเหมือนยุงกัดเท่านั้น....ในคอของเขาแขวนพระเนื้อโลหะองค์เล็กเท่าปลายเล็บ เขาบอกว่าพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า ซึ่งพ่อของเขาให้เขาแขวนคอไว้ตั้งแต่เด็กๆเพียงองค์เดียว...และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มสนใจในศาสนา และเข้าใกล้พระพุทธศาสนามากขึ้น..อาจกล่าวได้ว่า "ปาฏิหารย์" ที่ได้ประจักษ์แก่สายตาในพุทธคุณของพระเครื่อง..เป็นจุดผลักดันให้ผมหันมาสนใจพระพุทธศาสนาครับ...แล้วก็เลยเถิดไปจนถึงให้ความสนใจในธรรมมะ+หลักธรรมคำสั่งสอนของพระศาสดา+เรื่องราวต่างๆในพระพุทธศาสนาครับ.....

 

อะไรทำไห้คุณเริ่มสนใจธรรมมะ?
ผมก็ไม่แน่ใจว่าอะไรทำให้ผมสนใจธรรมะ สมัยเมื่อยังเด็กเคยเป็นเด็กวัดมาหลายสมัย และตามทวดเข้าวัดเป็นประจำ ส่วนหนึ่งอาจเกิดจากเการปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กก็ได้ แต่ถ้าถามว่าธรรมะมีอไรน่าสนใจหรือมนุษย์ทำไมต้องสนใจธรรมะ ตรงนี้จะตอบได้ดีกว่าครับ
พออายุมากขึ้นทำให้รู้ว่าธรรมะสำคัญมากสำหรับผม นอกจากจะเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตแล้ว ยังใช้สู้รบกับศัตรูทางจิตใจ ตลอดจนนำไปสู่หนทางแห่งการพ้นทุกข์ ผมคิดว่าการศึกษาธรรมะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีและน่าจะเริ่มจากการปลูกฝังด้วยครับ.....

 

ตั้งแต่จำความได้ ก็จำได้ว่าเป็นคนชอบเรื่อง เวทมนต์คาถาคะ
ตอนเด็กๆ คิดว่า อยากเป็นผู้มีพลังวิเศษ อยากเหาะได้ หายตัวได้
มีเวทมนต์ ประมาณนี้อ่ะคะ เหอๆ

ตอนประถมเคยซื้อหนังซื้อคู่มือการฝึกพลังจิตมาฝึกด้วยน่ะคะ
ฝึกสะกดจิตหมา จิตแมว แต่ทำไม่ได้สักกะอย่าง 55+

คุณพ่อเห็นลูกสาวบ้าทางนี้เลย สนับสนุนคะ ท่านก็สอนนั้งสมาธิ
สวดมนต์ และบอกเสมอคะ ว่าพระพุทธศาสนานี้แหละสุดยอดแล้ว


มาถึงวันนี้ ... ก็ยังยืนยันคำเดิมของคุณพ่อคะว่าพระพุทธศาสนานี้แหละสุดยอดแล้ว

 

ในวัยเด็กเคยฆ่าสัตว์อย่างสนุกสนาน แต่มีโอกาสอ่านเรื่องกฏแห่งกรรม เลยหยุดที่จะฆ่าสัตว์ จนทุกวันนี้ และชอบเรื่องผี จึงชอบอ่านเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ กรรม ทำดีได้ ทำชั่วได้ชั่ว ตายแล้วจะไปไหน และหลังจากนั้นก็ชอบศึกษาประวัติของพระเกจิดังๆ และพระกรรมฐานดัง ตั้งแต่ในอดีต จนสนใจที่จะศึกษากรรมฐาน และมีคนเคยถามว่า ถ้าปราถนาจากการทำกรรมฐาน จะปราถนาอะไร ตอบทันทีเลยว่า นิพพาน เพราะเบื่อกับการได้เห็นการเกิด แก่ เจ็บ และตาย คิดว่านั้นคือทางสว่างสำหรับเราแล้ว จึงหันมาศึกษาธรรมะอย่างจริงจังครับ แต่ก็ยังเป็นเพียงการเริ่มต้น เท่านั้น และจะพยายามจนถึงที่สุด ตามวาระและโอกาสที่อำนวยครับ

 

ชอบหลังจากอ่านประวัติพระอริยสงฆ์เช่นหลวงปู่ทวด เจ้าคุณนรรัตน์ หลวงพ่อเกษม เขมโก ในหนังสือทานตะวันเมื่อสัก 30 กว่าปีก่อนโน้น ก็เลยมีเหตุให้ได้สัมผัสกับธรรมะ หรือได้พบพระครูบาอาจารย์ ซึ่งก่อนโน้นส่วนใหญ่ก็อ่านหนังสือเอา มันจะมีเหตุให้ได้สะสมบุญเรื่อยๆเช่นบางครั้งเราอาจจะหย่อนในการปฏิบัติบ้างก็จะมีเหตุให้เกิดศรัทธาในเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้รีบปฏิบัติ ที่ลืมไม่ได้คือหนังสือของหลวงพ่อฤาษี ในช่วงแรกและหนังสือพระผู้จุดประทีปในดวงใจ(หลวงปู่ดู่)ของอาจารย์ศุภรัตน์ในช่วงต่อมา..จนทุกวันนี้ศึกษาในเรื่องจิตตามที่ครูบาอาจารย์ปัจจุบันท่านสั่งสอน

 

สัจธรรมที่ไม่มีอะไรเป็นของเราเลยแม้กระทั้งร่างกายที่เป็นของเรา

 

ผมสนใจตั้งแต่เด็กแล้วคับ แต่ว่ามาจริงจังเอาตอนหลัง เพราะเจอครูบาอาจารย์ที่ดี มีภูมิธรรมสูง