สิ่งที่น่ากลัวที่สุด

เลิกกลัวซะ สหายเอ๋ย

สิ่งที่น่ากลัวที่สุด ในโลก ก็คือ ความกลัวนั้นแหละ สหาย มัวแต่กลัวจนมองไม่เห็น เหตุ แห่งความจริง มองข้ามละเลยหลงไปไม่เข้าท่า ศาสตร์แห่งพุทธองค์ชีแนะแนวทางปฏิบัติ ที่ทำให้เกิดปัญญา เห็นสรรพสิ่งได้ตามสภาพความเป็นจริง เห็นเหตุ เห็นปัจจัย ในสิ่งที่เกิดและดับ ศาสนาพุทธก็เช่นกัน เมื่อมีเกิดขึ้น ก็ต้องมีเปลี่ยนแปลง และดำเนินเข้าจุดสิ้นสุด แต่เหตุแห่งการสิ้นสุดจะเร็วหรือช้า ไม่ได้ไปขึ้นอยู่กะใครเค้าหรอก อยู่ที่เราผู้ที่บอกตัวเองว่าเป็นพุทธนี่แหละสำคัญนัก อย่าไปคิดฟุ้งซ่านให้วุ่นวายไปเลย หมั่นรวบรวมสติ สำรวมกาย มั่นในศีล ถ้าห่วงพุทธศาสนาจริง เอาเวาลที่คิดเรื่องอื่น มาพิจรณาดูซิ ว่าเหตุได ท่าสอนให้รักษาศิล เหตุใดท่านสอนให้หมั่นเจริญสติ สมาธิ ลองปฏิบัติ ดูซะ ปฏิบัติไปแบบ คนว่านอนสอนง่าย ไม่ต้องปรุงไม่ต้องแต่ง แล้วส่วนที่เป็นข้อข้องใจอื่นๆก็จะค่อยเห็นชัดขึ้นมาเอง เท่านี้แหละถึงวันนั้น วันที่ไม่มีคนโกน หัว ห่มเหลือง ไม่มีศาสนสถานที่โอ่อ่า ไม่มีพิธีการต่างๆ ที่อลังกาฬ แต่ศาสนาของพระพุทธองค์ จะเจิดจรัสอยู่ มิเสื่อมถอย

 

(cry) ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ย่อม เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ทุกอย่างเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เรามาทำความเพียรให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปเพื่อความหลุดพ้นกันดีกว่า

 

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของศาสนาพุทธคือไม่มีผู้ปฏิบัติสติปัฏฐานสี่

ดังนั้นทุกคนช่วยสืบต่อพระธรรมได้ ด้วยการปฏิบัติสติปัฏฐานสี่
เมื่อตัวเองได้ผล ก็บอกคนรอบๆว่าผลแห่งการปฏิบัตินั้นมีอยู่จริง
-----------------------
474 เหตุให้พระสัทธรรมตั้งอยู่นาน

ปัญหา อะไรเป็นเหตุให้พระสัทธรรมตั้งอยู่ได้นานหรือตั้งอยู่ไม่ได้นาน ในเมื่อพระพุทธองค์เสด็จปรินิพพานไปแล้ว ?

พระอานนท์ตอบ “ดูก่อนท่านผู้มีอายุ เพราะบุคคลไม่ได้เจริญ ไม่ได้เพิ่มพูนซึ่งสติปัฏฐาน ๔ พระสัทธรรมจึงตั้งอยู่ไม่ได้นาน ในเมื่อพระตถาคต เสด็จปรินิพพานแล้ว และเพราะบุคคลเจริญ เพิ่มพูนซึ่งสติปัฏฐาน ๔ พระสัทธรรมจึงตั้งอยู่ได้นาน ในเมื่อพระตถาคตเสด็จปรินิพพานแล้ว....”

ฐิติสูตร มหา. สํ. (๗๗๒)
ตบ. ๑๙ : ๒๒๙-๒๓๐ ตท. ๑๙ : ๒๑๕-๒๑๖
ตอ. K.S. ๕ : ๑๕๑-๑๕๒

ที่มา http://84000.org/true/474.html

 

สุดยอดมากมาย

 

ข้า(กระผม) ขอเป็นหนึ่งในเม็ดทรายในมหาสมุทรที่จะคงรักษาพระศาสนา ของ สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตลอดชีวิตจะหาไม่
ร่วมอนุโมทนาด้วยครับ สาธุๆๆ

 

แม้ต้องเกิดในภพชาติใดๆ
ขอให้เกิดภายใต้ร่มเงาแห่งบวรพระพุทธศาสนา

สาธุ

 

แม้ว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ กิเลสตัณหา ที่มีอยู่ภายในใจของเรา

แต่ผมก็เห็นด้วยว่า ภัยที่เกิดขึ้นกับพระพุทธศาสนา จนทำให้พระพุทธศาสนาค่อย ๆ เสื่อมลงไปนั้น

(คือค่อย ๆ จาง หรือเลือนหายไปจากใจของชาวพุทธ)

ก็เป็นภัยที่น่ากลัวยิ่ง

เพราะถ้าเปรียบพระพุทธศาสนาเป็นดุจต้นโพธิ์ที่ร่มเย็น ให้เราได้อยู่อาศัยภายใต้ด้วยความสงบสุข

ถ้าต้นโพธิ์ต้องล้มตายลงไป เราก็ต้องหมดที่พึ่งพาอาศัยไปด้วย

ขอให้พระพุทธศาสนาอย่าได้เสื่อมสูญไปเร็วกว่า ๕,๐๐๐ ปีเลย...สาธุ

 

กิเลิสของคน

 

ขอให้ทุก ๆ ท่านมีความเมตตาให้มาก ๆ ๆ แม้สิ่งใดจะเกิดขึ้นก็ขอให้รู้ว่ามันเป็นธรรมดา เพราะเหตุใดเล่า มนุษย์ยังไม่เห็นทุกข์ แต่ยังพยายามคิดว่ายังมีความสุขอยู่ จึงเพลิดเพลินเจริญใจกับสิ่งที่กำลังทำให้จิตใจของมนุษย์ในทุกวันนี้ มีความอยากจะได้ทุกๆ อย่าง เพื่อสนองความต้องการอันไม่มีที่สิ้นสุดเลย สุดท้ายแล้วนั่น นั้นก็คือกรรมที่จะต้องได้รับต่อไป ซึ่งสิ่งนั้น ๆ มีเหตุ จะต้องมีผลที่ตามมาเสมอ ๆ แม้ว่าจะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ แค่ไม่เกิน ๑๐๐ ปี ก็หมดลมแล้ว แต่กรรมที่เกิดมานั้น นับภพชาติไม่ถ้วนเลย แล้วไม่รู้ด้วยว่าจะเกิดเป็นอะไร

 

เพื่อนเอ๋ยจงจำเราคนนี้

ว่ายังมีเพื่อนแท้แน่อย่างฉัน

หากวันใดเพื่อนรักพบทุกข์พลัน

นึกถึงกันเพื่อนคนนี้ยังอยู่เอย

ยังอยู่คู่เพื่อนรักไม่ไกลจาก

แม้เพื่อนยากมีปัญหาพาเฉลย

จงอย่านิ่งบอกกันอย่างที่เคย

นะเพื่อนเอ๋ยเราจะรักกันที่ดวงใจ

เพื่อนคือเพื่อนไม่ใช่ใครคนอื่น

เพื่อนหยัดยืนไม่ไหวใจห่วงหา

เพื่อนคนนี้ยังคอยดูอยู่ทุกเวลา

ว่าเพื่อนยาสุขแท้หรือแปลไป

เราเกิดมาเป็นฉนี้อย่าคิดถอย

เดินตามรอยเบื่องบาทพระศาสด์สรร

อย่าก่อเวรสร้างกรรมนำสุขนิรันดร์

เพื่อนของฉันจงมั่นคงในศาสตร์แห่งพุทธา
<!-- / message -->