สำนักวัดนาป่าพงคึกฤทธิ์และสาวกพลาด! สร้าง" พุทธวจน " ปลอม

“ว่างไหมล่ะทีนี้”

ว่างจัด

สุญญตธรรม

 

“ความว่างขั้นสูงสุด”

ไม่ต้องอาศัยธรรมจักขุ

ว่างสุดคือนิพพาน

 

16 ก็ดี 18 ก็ดี

ด้วยฐานะคุณสมบัติ สำหรับอาตมา มิอาจนับไปนับรวม ก็คือ พระปัจเจกพุทธเจ้า และ พระพุทธเจ้า เพราะอยู่เหนือวิสัยของอาตมาแต่ไหนแต่ไร เพ่งไปที่ ฐานะและคุณสมบัติที่แตกต่างกันเป็นเกณฑ์ สำหรับนัยยะนี้ คงแก่เรียน

 

พิจารณาการบรรลุธรรม อภิสมัย ทรงพระยมกปาฎิหาริย์

 

“เจาะจง และพิจารณา”

ทำให้มาก บริสุทธิ์ให้ดี

“สร้างเหตุอย่างไร ได้ผลอย่างนั้น”


ที่เหลือลุ้น

 

ปุจฉา: ไว้ให้พิจารณาไตร่ตรอง

ตรัสรู้ธรรม พระสัทธรรม

ประกาศ อรรถและพยัญชนะบริสุทธิ์โดยสิ้นเชิง


มิได้ประกาศ ความว่าง ตรัสรู้ความว่าง ประกาศความว่าง

จะสอนความว่าง อย่างไร ในเมื่อไม่มีอะไร?

แล้วจะสอน จะทรงจำธรรม ที่จำมาได้อย่างไร จะเอาสิ่งใดไปจดไปจำ

12/7/2568 บันทึกวิสัชนา
“ วิสุทธิอรรถ วิมุตติ วิมุตติญานทัสสนะ ธรรมาทัสสนะ นิรุตติญานทัสสนะ อรรถกถาญานทัสสนะ”


#ตก ก ไก่ ไป อรรถกถาญาน

 

วิสัชนาบุคคล

๑.บุคคลที่ทำให้พระธรรมคำสั่งสอนปรากฏขึ้น

๒.บุคคลที่เข้าถึงพระธรรมคำสั่งสอนเหมือนกันเพราะมีผู้ เปิดทางให้แล้ว

๓.บุคคลที่ได้รับคำชี้แนะร้อยเรียงท่องจำคำสั่งสอนจดจำเอา ไว้เพื่อสืบทอดต่อ

๔.บุคคลที่ร่ำเรียนตามและเห็นคุณค่าของคำสั่งสอนที่ได้ รับการสืบทอดมากจาก บุคคลที่ ๑,๒ และ ๓

๕.บุคคลที่ร่ำเรียนตามและเห็นคุณค่าของคำสั่งสอนโดย มีความเข้าใจว่ามีเพียงบุคคลประเภทที่ ๑และ ๒ เพียง เท่านั้น

๖.บุคคลที่ร่ำเรียนตามและเห็นคุณค่าของคำสอนที่ได้มา โดยบุคคลที่ ๑ เพียงเท่านั้น ไม่ให้ความสำคัญกับบุคคล อื่นๆถึงแม้จะมีบุคคลที่ ๓ อยู่ก็ตาม

๗.บุคคลที่ร่ำเรียนตามและเห็นคุณค่าของคำสอนตาม ความพอใจของตนเองเพียงเท่านั้น และรู้คุณค่าของผู้ ทำให้ปรากฏ รู้คุณผู้สืบทอดเป็นพยานในพระธรรมนั้น ทำการปกป้องรักษาไปพร้อมกันด้วย

๘.บุคคลที่ร่ำเรียนตามและเห็นคุณค่าของคำสอนตามู ความพอใจของตนเพียงเท่านั้น ใครจะทำให้ปรากฏขึ้น มาอย่างไร รักษาอย่างไร ปกป้องอย่างไรไม่เกี่ยว

๙.บุคคลที่ร่ำเรียนเพราะมีความประสงค์อื่น และต้องการ เปลี่ยนแปลงเนื้อหารูปแบบคำสอนของสูงส่วนรวมไป เป็นของต่ำดัดแปลงเป็นสัทธรรมปฏิรูปตามความเห็น ส่วนตัวเพื่อครอบงำส่วนรวม

นัยยะอื่นมีอีกฯลฯ

 

ปุจฉา: สัญญาอันใด? กี่นัยยะ? และ มนสิการ อันใด? กี่นัยยะ?