สัมมาสมาธิ แตกต่างกับ สมาธิทั่วไปอย่างไร

ไรว้า นี่จะไม่อ่านเหตุผลซะหน่อยหรือลุง

เหมือนที่ลุงเข้าใจไหม

 

ถ้ายกคำกล่าวในพระไตรปิฎกมาแล้ว ยังตีความต่อยอดไป แทรกเพิ่มเข้ามาตามทัศนะตน ก็ไม่มีอะไรจะต้องโต้แย้งกันต่อ เพราะต่อให้ยกอะไรมา ก็ใช้ทิฎฐิตนเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ก็ปล่อยให้เดินตามทางของตนไป

 

อาคุณพี่เจ๋งจริง..รูปนามเป็นตัณหาหรือป่าวครับ

 

ที่ยกมาแสดงน่ะ

ไม่มีการแสดงทัศนะตนในนั้นเลย ท่านแสดงไว้ชัดอยู่แล้ว

ถ็านายหลงอธิบาย ก็ยือเยื้อเปล่าๆ

เลยไม่แสดงทิฏฐิตนตรงไหนเลย

 

ลุงพิจารณาเอานะครับ ว่ากำลังแถอยู่รึเปล่า

ตนไม่เข้าใจสติปัฏฐาน ไม่ศึกษาให้แยบคาย

มันไม่ดีหรอก

ผมไม่ทวงอะไรลุงนะ จะขอขมาหรือไม่ขอขมา ก็แล้วแต่ทิฏฐิตน

คงไม่ห้ามอะไร เพราะไม่สำคัญกับผมอยู่แล้ว

 

ตัณหา เป็น นามครับ เป็นอีกชื่อหนึ่งของโลภะ

มีลักษณะ ยินดี พอใจในอารมณ์ที่ดี หรือโสมนัส

สังเกตุเวลาตากระทบสี เห็นเป็นหนุ่มๆ ขณะนั้นตัณหาเกิดแล้ว

ทำให้ติดข้องในสี ปรุงเป็นคนสัตว์

 

จะมีใคร กล่าว วาจา ได้เป็นสุภาษิต เช่นนี้อีก ไม่ต้องอธิบายอะไรกันมาก จบ!!

 

พูดง่ายๆว่า กล้าพูดแต่ไม่กล้ารับ โยนความผิดให้ผู้อื่น

กรรมหนัก ข้าไม่เอามือไปสอดดีกว่า ไปหละ

 

เห็นจะไป จะไป เราจะไป หลายครั้งแล้ว

ขามันสั่นหรือไงลุง

ลองศึกษาเพิ่มเติมดูครับ รู้สึกว่าในคำภีร์วิสุทธิมรรคก็มีแสดงเอาไว้

http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=273&p=2#อิริยาบถบรรพ

 

เจ้หลงครับ มีคำถามว่า

บทข้างต้น อธิบาย ถึงส่วนที่เป็นผลงาน หรือ อธิบายในส่วนที่เข้าไปเห็น

 

สาธุกั๊บ

 

อ่านพระไตรใครเขาให้เชื่อ เขาให้ทำจนเป็นพระไตรเลย

 

..................แหม แต่พี่หลง ก็ไม่ได้บอกว่า เอามาจาก อรรถกถาของอาจารย์ใด หรือ พระพุทธวจนะ.....ถ้าเอามาจากวิสุทธิมรรคของพระพุทธโฆษาจารย์ ทำไมไม่เชื่อเรื่องการทำกสิณของท่าน พวก อาโป น้ำ น่้ำ หรือ โอทานัง ขาว ขาว...หรือการพิจารณาอสุภะเป็นอุคหนิมิตร ปฎิภาคนิมิต.ปฎิเสธอย่าง แต่ เอา อีกอย่าง งง เหมือนกันต้องบอกก่อนว่าผมศรัทธา พระอาจารย์ทุกรูป ไม่มีปัญหาใดใด

 

ยกมือขึ้น ล้อมไว้หมดแล้ว ^^

 

สติปัฏฐาน คือ ปัจจุบันที่ปรากฏครับ

เป็นส่วนที่สติระลึกได้

เช่น ขณะดูมือเคลื่อนไหว

รูปมือเป็นสมมุตติ แต่ขณะเคลื่อนไหวนั้นเป็นปรมัตถ์ ไม่ใช่เห็นว่ามือมันเคลื่อน

ถ้าเห็นอย่างนั้น เป็นกิจของตาที่เห็นสี สัญญาจำได้ว่าเป็นมือ


ที่จริงแล้ว หากกระดิกนิ้ว จะเห็นว่ามีเจตนาปรากฏ จิตคิดจะสั่งเสมอ

หิวน้ำ นึกถึงน้ำ เดินไปดื่มน้ำ พวกนี้เป็นเรื่องธรรมดา ที่สังเกตุได้

แต่การไปรู้วาโยเกิดจากจิต คือ จิตคิดจะเคลื่อน ขณะนั้นมีอยู่แว๊บนึงถูกไหม

นิ้วที่งอเข้าออก หากพูดในของที่มีอยู่ในขณะนนั้น เป็นเรื่องธาตุ ลมที่ทำให้เคลื่อนไหว

ความหย่อนตึง หรือความร้อนเย็นตามข้อพับ

หากตัดเรื่อง แขน ขา รูปเดิน นั้น กินไปเลย เป็นปรมัตถ์ล้วนๆ

ก็จะรู้แข็งตรงนี้เกิด เย็นตรงนี้ดับ ตึงตรงนี้แปรเป็นหย่อนๆ

เดี๋ยวมีแล้วก็ไม่มี ขณะที่รู้ก็เป็นจิตที่รู้

ปัญญามันแทงตลอด เรื่องปัจจัย รูปนนาม ความหลงธาตุภายในได้

พวกนี้มีอยู่ตลอดเวลาครับ

 

ผมทิ้งลิ้งค์ให้แล้วครับ

เม้าท์ไม่ดี ยกอะไรยาวๆมากไม่ได้

ลองไปค้นประวัติดูครับว่า อรรถกาเป็นผู้ใด

ช่วยกันทำงานหน่อย ^^

 

เจ้หลงยังไม่ ยืนยันคำตอบเลยครับว่า

เป็นสิ่งที่อธิบายส่วนผลงาน หรือ อธิบายวิธีเข้าไปเห็น

 

.....................ผมว่าพี่หลง สรุปเกินไปจากความเชื่อของตน ว่า สิ่งนี้เท่านั้น สิ่งอื่นเปล่า.....มันมีปัญหาตรงนี้แหละ ผมว่าพี่หลง พลาดตรงนี้แหละ....กายคตาสติที่ลุง ยกมานั้น ปฎิบัติดีไม่ดีอยู่ที่คน ไม่ใช่อยู่ที่พระสูตร...ไปชี้ตรงพระสูตรไม่ได้ และ การพิจารณาของพี่หลง ไปถึง วาโยธาตุ นั่น ก็อย่าไปคิดว่านี่แหละถูกอย่างเดียวอย่างอื่นผิด นั่น มัน ตรงนี้แหละ ที่ ลุง เขาเล็งเห็น ทิฎฐิ พี่หลง

 

แค่ 3 เอง อย่าทำเป็นรู้ทัน