สมเด็จพระนางเจ้าฯ ทรงสวดมนต์ หนึ่งชั่วโมงทุกคืน

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=1 bgColor=#000000 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE class=alt1 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>​

ในวโรกาสมหามงคล เฉลิมพระชนมพรรษา คุณหญิงทิพยา ยังพัฒนา สุภาพสตรีผู้เป็นคุณข้าหลวงในสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ถวายการรับใช้ใกล้ชิดพระองค์ท่านมานานถึง 26 ปี ให้เกียรติบอกเล่าถึงพระราชกรณียกิจ ตลอดจนพระจริยวัตรอันงดงามที่คนไทยน้อยคนนักจะเคยได้รับทราบ
...........................

คุณหญิงทิพยา ยังพัฒนา เล่าว่า ดิฉันเข้าเฝ้าฯ ถวายตัวรับใช้สมเด็จพระนางเจ้าฯ ตั้งแต่พ.ศ. 2520 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เป็นคุณข้าหลวงในพระองค์ท่าน ถวายงานรับใช้ในส่วนพระองค์

ก่อนบรรทมตื่นต้องเตรียมฉลองพระองค์ที่จะทรงของใช้ในห้องสรง ช่วยคุณข้าหลวงเวรตั้งเครื่องเสวยกลางวัน สมัยที่ดิฉันถวายรับใช้ใหม่ๆ เวลาเสวยเครื่องกลางวันจะทรงงานด้วยพร้อมกัน ทรงงานไปถึงเย็นจึงเสด็จฯ ไปทรงออกพระกำลังตอนค่ำ ทรงพระดำเนินและทรงโยคะเกือบทุกวัน

ประมาณสี่ทุ่มครึ่ง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าฯ สมเด็จพระเทพฯ ทูลกระหม่อมพระองค์เล็กทั้งสี่พระองค์ จะเสด็จฯ มาร่วมเสวยเครื่องค่ำกัน

จากนั้นสมเด็จพระนางเจ้าฯ จะเสด็จเข้าห้องทรงนมัสการ โปรดที่จะปักดอกบัวสัตตบงกชและดอกไม้หอมเกือบทุกชนิด ถวายพระด้วยพระองค์เอง ทรงสวดมนต์ทุกคืนประมาณหนึ่งชั่วโมง และทรงนั่งสมาธิด้วย

ทรงยึดมั่นในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาก ทรงสอนข้าหลวงเสมอว่า การเกิดเป็นมนุษย์นั้นประเสริฐนัก เพราะมนุษย์สามารถสร้างบุญสร้างกุศลได้ ทุกวันเมื่อตื่นขึ้นมาให้มีสติอยู่กับตัวและให้คิดทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น ให้สร้างแต่กรรมดี ละเว้นความชั่ว

สมัยก่อนถ้าทรงมีเวลาจะโปรดทรงงานหนังสือพุทธประวัติ เรื่องพระอานนท์ ทรงอ่านลงในเทปสิบกว่าม้วนแล้วพระราชทานแก่คนเฒ่าคนแก่ที่เจ็บไข้ ซึ่งทรงคุ้นเคยได้ฟังรับสั่งว่า เขาจะได้สบายใจคลายทุกข์ ได้ฟังเรื่องที่เกี่ยวกับพระพุทธองค์

น้ำพระทัยของพระองค์ท่านนั้นยิ่งใหญ่เกินจะพรรณนา เมื่อเสด็จฯ ไปเยี่ยมราษฎรตามถิ่นทุรกันดาร ทอดพระเนตรเห็นราษฎรคนไหนเจ็บไข้ไม่สบายมาก จะโปรดเกล้าฯ ให้ท่านผู้หญิงฉัตรแก้ว นันทาภิวัฒน์ จัดส่งโรงพยาบาล รักษาอย่างดีด้วยพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์

หากทอดพระเนตรเห็นว่าคนนี้จน คนนี้ซีดมาก คนนี้เสื้อขาดกะรุ่งกะริ่ง ก็โปรดเกล้าฯ ให้เจ้าหน้าที่มาซักประวัติว่าเป็นใคร มีลูกกี่คน ทำมาหากินอะไร จากนั้นท่านผู้หญิงจรุงจิตต์ ฑีขะระ จะนำราษฎรที่มีประวัติแล้วขึ้นมาเฝ้าฯ พระองค์ท่านจะพระราชทานงานตามความสมัครใจของเขา บางคนเป็นชาวไร่ชาวนา แต่เมื่อเข้ามาเป็นสมาชิกศิลปาชีพในความดูแลของท่านผู้หญิงสุภรเพ็ญ หลวงเทพ เราเห็นฝีมือเขาแล้วตกใจ ทั้งที่ตอนแรกเขามาเฝ้าฯ เราก็นั่งอยู่ ปีนี้ยังทำไม่เป็น เขาก็ส่ายหน้าว่า แม่หลวง ทำไม่เป็นจริงๆ ท่านก็ทรงปลอบโยนว่าไม่เป็นไร ลองไปฝึก เอาครูไปสอนทรงพยายามให้กำลังใจแก่ชาวบ้าน ในที่สุดเขาก็ทำได้จริงๆ

ทุกปีพระองค์ท่านจะต้องเสด็จฯ กลับไปเยี่ยมราษฎรที่ทรงช่วย โปรดเกล้าฯ ให้เจ้าหน้าที่ถ่ายรูปไว้ แล้วเอารูปมาเทียบกับปีนี้ ซึ่งหน้าตาเขาสดใสขึ้น เพราะมีงานทำ มีรายได้ พอมาถวายงานก็ได้เงินตอบแทน เท่ากับพระองค์ท่านให้อาชีพ

พระองค์ท่านทรงเป็นผู้หญิงที่อดทนที่สุด เวลาเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมราษฎรบางพื้นที่ เช่น ทางภาคเหนือ ส่วนใหญ่เป็นภูเขาสูง ต้องเสด็จฯ ด้วยเฮลิคอปเตอร์ 45 นาที ต่อรถ 30 นาที และทรงพระดำเนินขึ้นเขาไปตามถนนแคบๆ ขรุขระอีกกว่าจะถึง อากาศตอนกลางวันร้อนมาก แดดเปรี้ยง อุณหภูมิเกือบ 40 องศาเซลเซียส พระพักตร์มีแต่พระเสโทเป็นทาง ฉลองพระองค์เปียกพระเสโทโชก แต่ไม่เคยรับสั่งสักนิดว่าทรงเหนื่อย ร้อนเจ็บพระบาท หรือทรงพระดำเนินไม่ไหว เมื่อไปถึงพระองค์ท่านจะประทับทรงงานกับพื้นศาลา เคยประทับนานถึงห้าชั่วโมงครึ่ง แล้วสมัยก่อนเข้าไปในป่า ไม่มีห้องสรง ก็ทรงกลั้น ไม่เสวยน้ำเลย ตลอดเวลาที่ทรงงาน

ครั้งหนึ่งเสด็จฯ ไปประทับเต็นท์ชั่วคราวกลางทุ่งนาที่จังหวัดนครศรีธรรมราช ตอนนั้นมืดแล้ว ไม่มีไฟ พอจะทรงงานต้องเปิดไฟฉาย แมลงมาเล่นไฟทั้งเต็นท์ มาเกาะที่พระกร พระชงฆ์ ดิฉันคอยปัดถวาย ทรงมีรับสั่งว่า แมลงขึ้นไปเดินอยู่บนพระเกศา ได้แต่เอาพระหัตถ์เข้าไปนิดๆ มันก็ไม่ออก แล้วไม่ทรงฆ่าสัตว์กลับถึงพระตำหนักทรงแพ้แมลง ที่พระชงฆ์พระกรมีตุ่มแดงเต็มเลย ในพระเศียรถูกแมลงกัดเม็ดใหญ่ๆ ที่พระศอแมลงกัดเป็นรอยไหม้ พระองค์ท่านทรงอดทนมาก เวลาพระดำเนินเยี่ยมราษฎรในหมู่บ้าน พระบาทบวมกลับมาทุกวัน แต่ไม่ทรงบ่นสักนิด ถ้าบวมมากก็แช่พระบาท ทายา แต่พรุ่งนี้ก็ต้องเสด็จฯ ไป ไม่มีวันหยุด รับสั่งอยู่เสมอว่า นี่เป็นความสุขของพระองค์ท่าน ต้องไปทรงช่วยชาวบ้าน ชาวบ้านคอยอยู่ ทรงห่วงใยราษฎรทั้งหมด



ที่มา : http://www.dharma-online.com/