วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

ขอโมทนาบุญกับคุณ PCO_ ปรารถนาอย่างใดก็ทำต่อไปครับ ผมเป็นกำลังใจให้อีกคนหนึ่ง คิดว่าอยู่บำเพ็ญบารมีนานสรรพสัตว์ก็จะได้ประโยชน์มากขึ้น เพียงแต่ต้องเหนื่อยมากหน่อย
บางท่านที่ปรารถนาจะอยู่เป็นองค์สุดท้ายก็มี ส่วนจะทำได้แค่ไหนก็แล้วแต่กำลังใจครับ

 

อนุโมทนาบุญอย่างยิ่งครับ
ขอให้สำเร็จพระโพธิญาณดั่งใจปรารถนาด้วยครับ

 

สาธุๆ อนุโมทนาในบุญกุศลของท่านทั้งหมดทั้งมวล ขอให้ท่านสำเร็จดังที่ปรารถนาทุกประการ ขอความบริบูรณ์พูลผลจงมีแด่ท่าน

 

พระคาถาเงินล้านของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี ตั้ง นะโม ๓ จบ
สัมปะจิตฉามิ (คาถาสนองกลับ)
นาสังสิโม พรหมา จะ มหาเทวา สัพเพยักขา ปะรายันติ (คาถาปัดอุปสรรค)
พรหมา จะ มหาเทวา อภิลาภา ภะวันตุ เม (คาถาเงินแสน)
มหาปุญโญ มหาลาโภ ภะวันตุ เม (คาถาลาภไม่ขาดสาย)
มิเตพาหุหะติ (คาถาเงินล้าน)
พุทธะมะอะอุ นะโมพุทธายะ วิระทะโย วิระโคนายัง
วิระหิงสา วิระทาสี วิระทาสา วิระอิตถิโย พุทธัสสะ
มานีมามะ พุทธัสสะ สวาโหม (คาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า)
สัมปะติจฉามิ (คาถาเร่งลาภให้ได้เร็วขึ้น)
เพ็ง เพ็ง พา พา หา หา ฤา ฤา



(บูชา 3,7,9 จบ ตัวพระคาถาต้องว่าทั้งหมด​

ความปรารถนาพิเศษนั้นใช่ว่าตัวผมเองต้องการดีเด่นเหนือใคร ทุกๆสิ่งที่ได้พยายามทำก็ต้องการปรารถนาว่าขอให้คณะของผมทั้งหมดทุกคนไม่เว้นแม้สัตว์สักตัวจงเป็นไปตามที่ได้อธิฐานบันทึกไวัดังนี้ว่า

ท้ายที่สุดนี้ข้าพระพุทธเจ้าในฐานะที่ปรารถนาพระโพธิญาณวิริยาธิกะพิเศษขออาราธนาบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ ตั้งแต่สมเด็จองค์ปฐมเป็นต้นลงมา มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง เป็นที่สุด และผลาอานิสงค์ กุศลผลบุญราศรี ที่ข้าพระพุทธเจ้าได้บำเพ็ญมาแล้วในการปราถนาพระโพธิญาณวิริยาธิกะพิเศษ ตั้งแต่ต้นจนถึงบัดนี้ และที่จะมีเกิดขึ้นต่อเนื่องไปในอนาคตกาลอันเอนกอนันต์นั้น และอานิสงค์ที่ญาตมิตรหมู่คณะทุกท่านได้ขวนขวายในบุญ ทานกองการกุศลนี้ จงส่งผลให้ทุกท่านจงมีความสุข มีความปลอดภัย หากว่ายังต้องท่องเที่ยวไปในวัฏฏสงสารยังไม่บรรลุมรรคผลเข้าถึงซึ่งพระนิพพานเพียงใด

ขอคำว่ายากจนเข็ญใจ คำว่าไม่มี คำว่าขัดข้อง คำว่าไม่รู้ คำว่าไม่สามารถ คำว่าเป็นที่สองรองใคร จงอย่าได้มีกับทุกท่าน และขอให้ไม่ว่าจะเกิดอีกเมื่อใดเท่าไรชาติก็ตาม ขอทุกคนจงเป็นผู้มีโภคทรัพย์มั่งคั่งล้นเปรี่ยมสมบูรณ์บริบูรณ์ไปด้วยประการทั้งปวง จงเป็นผู้มีร่างกายแข็งแรงพละกำลังเป็นเลิศ รูปร่าง ทรวดทรง หน้าตาผิวพรรณดีเป็นเลิศทั้งชายหญิงไม่เว้นแม้แต่สัตว์สักตัว จงเป็นผู้มีปฏิภาณปัญญาดีเป็นเลิศไม่เป็นสองรองใครในทุกที่ทุกสถานที่ไปเกิด จงเป็นผู้มีเดชอำนาจวาสนาบารมีมากตามคติของพระพุทธศาสนาคือพุทธบูชามหาเตชะวัณโต
ขอจงอย่าได้เป็น ลูกจ้าง ลูกน้อง หรือเป็นบ่าวไพร่ผู้ใด ถ้าไม่เต็มใจปรารถนา ขอจงเป็นแต่เพียงเป็นนาย เป็นเจ้าของกิจการ ไม่ว่าจะเล็กหรือจะใหญ่จะมากมหาศาลสักปานใดก็มีความรู้ความสามารถปกครองดูแลได้ ตลอดจนทรัพย์สินใดๆ ประดามี แม้แต่เศษด้ายที่ชายผ้า ถ้าไม่ให้ใครแล้วไซร้ใครก็เอาไปไม่ได้ ใครก็ทำอันตรายไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นใครมีเดชอำนาจวาสนามากสักเพียงใดก็ตาม

และขอจงได้รับผลอานิสงค์พิเศษ หากว่าทุกท่านจะต้องหมดอายุขัยตายลงวันใด ขอจงเป็นผู้มีสติสัมปะชัญญะชัดเจนแจ่มใสนึกถึงพระ นึกถึงบุญทานกองการกุศลต่างๆได้ทั้งปวง อกุศลกรรมใดๆขอจงอ่อนกำลังเข้าแทรกไม่ได้เลยตลอดไปนับตั้งแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไปจนกว่าจะเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน เทอญ​

 

Saber
อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ นาคา
น้อม โมทนาบุญ ครับ ที่ ท่าน บุญทรงพระเครื่อง เมตตา เยือน VP นาคา (เว็ปพลังจิต )...

และ ขอน้อม อนุญาติ นำ บทสนทนาธรรม พระอาจารย์เล็ก ...ครับ..

มีวิริยาธิกะพิเศษไหม ?
ถาม : อ่านหนังสือเจอ เลยทำให้รู้ว่าลูกศิษย์หลวงพ่อเป็นปัญญาธิกะเยอะ ก็เลยมีปัญญา ?

ตอบ : แล้วแต่วาสนาเดิมว่าใครทำมา ในเมื่อเขาทำมาทางด้านปัญญา ปัญญาก็เกิด ถ้าประเภทชอบตะเกียกตะกายด้วยตัวเองก็ต้องไปทางวิริยาธิกะ

ถาม : วิริยาธิกะจะย้ายมาเป็นปัญญาธิกะได้ไหมครับ ?

ตอบ : เดินคนละทางแล้ว อยากจะย้ายใหม่ก็เริ่มต้นใหม่ ที่คุณว่ามานี่มันสันดานมนุษย์ ไม่ใช่สันดานนักปฏิบัติธรรม หนอยแน่..จะโอนหน่วยกิตเสียแล้ว เขาให้โอนหน่วยกิตได้อย่างเดียว คือจากพุทธภูมิไปเป็นสาวก บุคคลผู้ปรารถนาพระโพธิญาณเขาไม่กลัวเหนื่อยกัน ถ้ากลัวเหนื่อยเขาไม่ปรารถนากันหรอก

ถาม : มีวิริยาธิกะพิเศษไหมครับ ?

ตอบ : นอกตำราเกินไป

ถาม : เคยได้ยินไหมครับ ?

ตอบ : ไม่เคยได้ยิน วิริยาธิกะพิเศษ ถ้าจะมีก็ พวกโง่เป็นพิเศษ เท่านั้นแหละ..! ๑๖ อสงไขยกับแสนมหากัปก็แย่แล้ว ยังจะมีวิริยาธิกะพิเศษอีก

สำหรับ สมเด็จองค์ปฐม ท่านนั้นนอกเหตุเหนือผล ไม่ได้อยู่ใน ๓ ประเภทนี้ เพราะเริ่มหลักสูตรด้วยพระองค์ท่านเอง ในเมื่อเริ่มปฏิบัติด้วยพระองค์ท่านเองจึงยังไม่จัดเป็นหลักสูตร แรกๆ ก็ยังไม่รู้ว่าทำไปเพราะอะไร แต่อยากทำ.. ขอยืนยันว่ามีแบบนี้องค์เดียว ที่เหลือถัดจากนั้นใครจะแหกคอกขนาดไหนก็แหกไปเถอะ รับประกันว่าไม่เกิน ๑๖ อสงไขยกับอีกแสนมหากัป เพราะมีหลักสูตรแล้ว

สนทนากับพระครูวิลาศกาญจนธรรม (พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ)
ณ บ้านวิริยบารมี เดือนธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๕๕



Saber

เดินคนละทางแล้ว อยากจะย้ายใหม่ก็เริ่มต้นใหม่

แสดงว่า ถ้าไม่มีจริง ก็เท่ากับ คุณต้องไปเริ่มต้นบำเพ็ญใหม่ทั้งหมด

 

เรื่องความเป็นพิเศษนั้นในตำราเล่มของผมที่อ่านมาบ้างฟังมาบ้างจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงมันมีนี่นา เอ คนอื่นทำไมอ่านไม่พบกันน๊า เอ มันน่าแปลกใจ แล้วทำไมผมดันไปพบแต่ความเป็นพิเศษของหลวงพ่อล่ะ แหมทำไมเราช่างเป็นคนตาดีช่างสังเกตุจดจำแต่สิ่งที่ดีพิเศษอย่างนี้ก็ไม่รู้นะสงสัยพ่อแม่ปู่ย่าตายายลุงป้าน้าอาทั้งซ้ายขวาคงอบรมมาดี นี่ขนาดผมยังทำไม่ได้เท่าธุรีที่ท่านสอนเลย

ความเป็นพิเศษนี่อย่างองค์สมเด็จพระพุทธธีปังกรนี่ท่านมีลาภมากเป็นพิเศษเวลาที่ท่านเสด็จมาหลวงพ่อบอกว่ากระแสลาภท่านแรงมากคล้ายสายน้ำจากรถดับเพลิง

องค์สมเด็จพุทธกสสปท่านก็ลาภมากเป็นพิเศษกระแสอ่อนๆแต่กลุ่มใหญ่มาก

องค์สมเด็จพระพุทธเรวัตนี่ท่านหนักไปในทางอภิญญาเพราะในสมัยของพระองค์ท่านคนในสมัยนั้นขอบอภิญญากันมาก

องค์สมเด็จพระศรีอาริยะเมตไตรท่านก็หนักไปในทางเมตตาปราณีเป็นพิเศษ

องค์สมเด็จพระมังคละ มีพระรัศมีไปทั่วหมื่นโลกธาตุ พระรัศมีสว่างรุ่งเรืองกว่าพระพุทธเจ้าพระองค์ใดๆ

องค์สมเด็จพระปิยทัสสี มีพระรัศมีแผ่ไปโดยรอบไม่มีประมาณ

องค์สมเด็จพระสุมนะ มีพระสนมนารีแวดล้อมมากเป็นพิเศษคือ สามแสนหกหมื่นพระนาง

นี่เป็นแบบอย่างที่ผมพบมาแล้วก็ยกมาเป็นข้ออ้างอิงเล็กน้อย

ในบรรดาหนังสือและคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงจะมีคำว่าเป็นพิเศษอยู่เยอะมาก หนังสือของหลวงพ่อ ยังมีเรื่องจริงนิทานเล่มพิเศษ ตอบปัญหาธรรมเล่มพิเศษ ลูกศิษย์บักทึกเล่มพิเศษ บันทึกความจำพิเศษ เทปเสียงหลวงพ่อก็มีหนีนรกพิเศษ และอื่นอีกมากมาย เวลาที่ท่านเล่าเรื่องของบุคคลตัวอย่างที่มีมาในพระสูตรธรรมบทขุตทกนิกายให้บรรดาลูกหลานของท่านฟัง ก็มักจะมีแต่ยกเอาปูชนียบุคคลตัวอย่างมาเล่า เช่นคนที่มีความร่ำรวยมั่งคั่งเป็นพิเศษอย่างท่าน อนาถบิณฑิกะเศรษฐี ท่านชฎิลเศรษฐี หรือท่านโชติกะเศรษฐี เป็นต้น หรือคนที่มีความสวยสดงดงามเป็นพิเศษอย่างท่านวิสาขา ท่านเขมาเถรีอัครสาวิกาที่เป็นเลิศด้านปัญญาท่านก็มีรูปกายที่สวยสดงดงามเป็นพิเศษ ท่านแม่พระนางเจ้ารูปนันทาพระมเหษีของพระเจ้าปเสนทิโกศลซึ่งท่านทรงเป็นน้องสาวต่างพระมารดาขององค์สมเด็จ พระแม่เจ้านั้นท่านก็มีความสวยสดงดงามเป็นกรณีพิเศษ ท่านอุมาฑันตีหลวงพ่อก็บอกว่าท่ามีความสวยเป็นกรณีพิเศษ จนใครเห็นเป็นต้องคลั่ง ท่านแม่มัลลิกาเทวีพระมเหษีของพระเจ้าประเสนทิโกศลของแคว้นพาราณสีท่านก็สวยจัดเป็นพิเศษ แหมผมไม่รู้ว่าท่านเป็นแม่ใคร ก็ขอกราบแทบเบื้องพระบาทระลึกนึกถึงพร้อมทั้งบอกแม่ว่า ท่านแม่ขอรับ เกล้าพระผมที่เป็นลูกหลงแม่ขอฝากตัวขอเป็นลูกของแม่สักคน ลูกแม่คนนี้ปรารถนาในพระโพธิญาณแบบวิริยาธิกะพิเศษยังต้องเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏอีกนานมากนักขอแม่จงทรงโปรดสงค์เคราะห์คุ้มครองตักเตือนหากว่าจะมีกิจอันใดที่จะพลาดไป ท่านแม่ท่านนี้แถมยังจะใจดีมีเมตตาปราณีเป็นกรณีพิเศษการให้ทานของท่านนี่หลวงพ่อบอกว่าเป็นคู่ปรับกันเลยกับท่านวิสาขา แม่ท่านนี้หลวงพ่อบอกว่าชื่อเดิมชื่อศรีระจิต ท่านแม่ท่านนี้รักลูกๆทุกคนเหมือนกันหมดไม่ว่าลูกคนนั้นจะเกิดในท้องของแม่ท่านใหน อีกท่านหนี่งนะชื่อแม่บัวคลี่สมัยขุนแผนแม่บัวคลี่นี่ก็ หลวงพ่อบอกว่าสวยมากอ่อนช้อย นิ่มนวล จริยาดี ท่านบอกว่าถ้าท่านเป็นหนุ่มแล้วแม่บัวคลี่เดินไปข้างหน้า ท่านจะต้องวิ่งตามแหงๆ ยังไงๆจะกวดตามยันบ้านแน่เป็นตายร้ายดียังไงก็ต้องลองดูกันพักหนึ่ง จะตกลงด้วยหรือไม่ตกลงด้วยก็ต้องลองดูกันพักหนึ่ง นี่ตอนเป็นมนุษย์ท่านแม่บัวคลี่สวยจัดขนาดนี้ หลวงพ่อท่านว่าอย่างนั้นนะ เดี๋ยวมาต่อ

 

ไม่ได้เข้าบ้านนี้มานานแล้วครับ เมื่ออ่านแล้ว ก็พอจะทราบได้ตามกำลังใจของเรา เรื่องที่ว่า หลวงพี่เล็ก ท่านก็พูด ของท่านถูกแล้ว ผมพอจะเข้าใจได้ บางสิ่งบางอย่าง คุณ PCO ก็พูดถูก แบบของคุณ คุณพงค์ภูภาน ก็พูดถูก แบบของคุณ พระสาวกยัง มีเลิศ ในด้านนั้นๆ ความรู้ยังไม่เท่ากัน การเป็นพระอรหันต์นั้นเหมือนกัน พระพุทธเจ้า ก็มี ๓ แบบ ๓ ขั้น เท่านั้น ปัญญาธิกะ ศรัทธาธิกะ และวิริยาธิกะ มันไม่มีเกิดกว่านี้ นอกจาก สมเด็จองค์ปฐม เท่านั้น ได้ได้วางรากฐานไว้หมดแล้ว



จะพิเศษ ขนาดไหน ท่านก็เป็นพระพุทธเจ้า ๓ แบบนี้เท่านั้น การเป็นเป็นพระพุทธเจ้า เหมือนกัน คำสอนเหมือนกัน แต่ อายุ ไม่เท่ากัน เอกลาภ ไม่เท่ากัน พระสาวกไม่เท่ากันอยู่แล้ว ตั้งพระศาสนาไม่เท่ากัน เพราะอาศัย ที่แต่ละพระองค์ บำเพ็ญมาต่างกัน ๔ อสงไขยกำไลยแสนกัป ๘ อสงไขยกำไลยแสนมหากัป ๑๖ อสงไขย กำไลยแสนมหากัป การตรัสรู้ เป็นพระพุทธเจ้า ก็เลิศ ด้วยประการทั้งปวง ไม่มีอะไรเทียมทานเทียบเท่าได้ ไม่สามารถ บรรยายไดๆได้หมดเลยเลย เอาแค่ ท่านหลวงพี่เล็ก เป่ายันต์เกราะเพชร ยังมีลูก ศิษย์ หลวงพ่อ ฤาษี แอนตี้เยอะแยะ ว่าเทียบเท่าครูบาอาจารย์ เหยียบรอย ครูบาอาจารย์ ไม่เห็นครูบาอาจารย์ อยู่ในสายตาบ้าง อะไรพวกเนี้ย


ผมได้พูดแก้ให้หลายคนแล้วว่า ท่านทำได้อยู่แล้ว ได้ตามกำลังของท่าน มีคนพูดเยอะว่า มีหลวงพ่อ องค์สุดท้ายที่ทำได้ ๑๐๐ เปอร์เซ็น ก็ถูกของพวกที่พูด หลวงพ่อทำได้ ๑๐๐ เปอร์เซ็น หลวงพี่เล็กท่านอาจทำได้ ๗๐-๘๐ เปอร์เซ็น ไม่ถึงขนาดหลวงพ่อ ถ้าเข้าใจผิดเช่นนั้น ถ้าหลวงพ่อ เป็นพระอรหันต์ ลูกไม่มีศิษย์ เป็นพระอรหันต์หรือ ก็ท่านสอนไว้ครบแล้ว แค่ใครจะเอาไปได้ขนาดไหนต่างหากครับ ในเมื่อท่านทำได้ ท่านก็สอนให้ลูกทำตาม ที่ผมเคยเรียน เปล่ายันต์เกราะเพชร มา แค่ คนได้กำลัง ฌาณ ๔ เขาก็ทำได้แล้วเปล่าได้แล้ว แล้วแต่ของใครของมันครับ ยิ่งพวกพุทธภูมิ มันต้องเรียนอยู่แล้วๆแต่ช่วงไหน ทีจะถึงเวลาเรียน

พูดไปมากก็จะเสียเวลาเปล่าๆ ผมน่ะ ได้เคยพูดกับ อ.ชาลี ลูกศิษย์ แม่ชีสุริทร์ วัด ก.ม.๘ เป็นลูกศิษย์ หลวงปู่ปานหลวงพ่อเช่นเดียวกับเราๆท่านๆนี่แหละ แกพูดกับผมว่า แกเรียกผม หลวงพี่เณรครับ ถ้าแกได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ขอให้อลังการยิ่งกว่า พระพุทธเจ้า พระองค์ใดๆในโลก อลังการที่สุด ผมก็คิดในใจ ก็ว่ากันไปแหละครับ ของใครของมัน ไม่ว่ากันอยู่แล้ว เรื่องดีๆ หลวงพ่อท่านไม่ขัดคอใครอยู่แล้วครับ คนไปต่อพุทธภูมิ ท่านก็เสริม ใครลาพุทธภูมิ ท่านก็บอกดีๆครับ แล้วพวกคุณจะว่าอย่างไรเล่าครับ มันผิดตรงไหนล่ะ มันผิดที่พวดเราคอยมีอัคติแหละครับ


ความรู้ความสามารถ ย่อมไม่เท่ากัน จนถึงขั้นจุดสุดท้าย ของพวกเราทุกคน พระพุทธเจ้าก็ไปนิพพาน สาวกก้ไปนิพพาน ที่เดียวกันใครถึงก่อน สบายก่อน ถึงทีหลัง สบายทีหลังครับ ผมกลัวที่สุด ก็จิตหลุดออกจากร่างนี่แหละครับ

 

คุณพี่บุญทรงเชิญแวะเขัามาตามอัธยาสัย แบบเซเว่นนีั่นแหละ ในบรรดาศิษย์ที่บวชเป็นพระ เมื่อประมาณปี 2529 ในปีนั้นผมก็บวชเป็นนักบวชกับเขาบ้าง แต่บวชในนิกายธรรมยุติ เวลาที่ผมไปหาพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผมก็จะพบหลวงพี่เล็กบ่อยมาก เพราะท่านจะเป็นพระที่อยู่หน้าห้องหลวงพ่อ ในตอนนั้นพระทั้งหมดในวัดท่าซุงที่เป็นศิษย์หลวงพ่อ ที่ผมรู้จักและพูดคุยทักทายก็มีแต่หลวงพี่เล็กองค์เดียว องค์อื่นๆทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นหลวงพี่พระครูปลัดอนันต หลวงพี่ชัยวัฒน หลวงพี่อาจินต หลวงพี่โอ หลวงพี่วัชรชัย หรืออีกหลายหลวงพี่นี่เจอกันทุกองค์แต่ไม่ได้คุยกัน ผมมาพักอาศัยอยู่วัดศรีมณวรรณในอำเภอมโนรมณ์ ใกล้ๆวัดท่าซุงนั่นแหละ คิดว่าจะอยู่แค่ไม่เกินเจ็ดวันแล้วก็จะกราบลาหลวงพ่อเพื่อเข้าป่า เรื่องมันยาวเอาเป็นว่าไว้ค่อยนำเอาที่ผมเล่าไว้ในที่ต่างๆมารวมไว้ที่นี่ เอาเป็นว่าความเป็นพิเศษนั้นมันเป็นสิ่งพิเศษสำหรับผมและหมู่คณะ ความเป็นพิเศษของผมแต่มันอาจเป็นของธรรมดามากสำหรับคนอื่น อาจจะเป็นของที่เขาทิ้งแล้ว แต่ผมไปพบเข้ามันกลับกลายเป็นของดีพิเศษของผมในฉับพลันทันที

ยกตัวอย่างเช่นในหมู่บ้านของผม ผมเคยเห็นเด็กรุ่นเดียวกันกับผมเห็นก้นบุหรี่ สมัยนั้นเรียกยาซอง ที่คนเขาสูบจนจะหมดมวนทิ้งแล้วเด็กๆรุ่นราวคราวเดียวกันกับผม ก็จะเก็บส่วนที่เหลือนั้น บางคนก็เก็บรวบรวมไว้หลายๆก้นแล้วก็มาแกะออกรวมเป็นมวนใหม่ ในหมู่บ้านผมนี่มันยากจนสาหัสมาก อันนี้มันเป็นความภาคภูมิใจมากที่เกิดมาในหมู่บ้านที่ยากขนค่นแค้นแสนสาหัสเป็นนี้ แค่ก้นบุหรี่ที่เขาทิ้งแต่เด็กๆ หรือแม้แต่ผู้ใหญ่บางคนในหมู่บ้านผมนี่เห็นเป็นของดีสุดพิเศษ เพราะปกตินี่พวกผู้ใหญ่ที่สูบบุหรี่นี่ เขาฟัดยาเส้นกัน เขาเรียกว่าดูดยา ไม่เรียกสูบบุหรี่อย่างในปัจจุบัน ไม่มีใครในหมู่บ้านแม้แต่คนเดียวกระแดะไปซื้อบุหรี่เป็นซองมาสูบได้ เพราะแค่จะซื้อข้าวสารอย่าว่าแต่กับข้าวเลย แค่ข้าวสารมีกินให้พอในแต่ละวันก็ทั้งยาก บุหรี่นี่จึงไม่มีใครทำตัวกระแดะไปซื้อมาสูบได้ ใครสูบนี่ถือว่าเป็นคนไม่เจียมตัว จะได้ยินเสียงท่านยายบ้าง ท่านย่าบ้าง ท่านเมียบ้างจะสรรเสริญเยินยอเป็นการใหญ่ว่าไม่เจียมกระลาหัวข้าวยังไม่มีจะยัดทานเข้าไป หนอยแน่ แล้วยังแถมมีชะๆอีก ยืนเท้าเอว ท่าทางสวยงามมากชี้หน้าพรรนาสรรเสริญต่างๆ สะเออะไปซือบุหรี่มาสูบบางครั้งถึงกับจะเอาเลือดหัวออก แหมท่านคงคิดว่าถ้าเลือดออกจากหัวซะมั่งนี่ ออกโดยวิธีพิเศษนั่นคือการฟาดหัวด้วยของแข็งอย่างใดอย่างหนึ่ง ประสาจอมยุทธที่ใช้อะไรที่พอใกล้มือหยิบฉวยง่ายแทนกระบี่ก็ได้ ฟาดสักเป้งสองเป้ง ความเสงี่ยมเจียมตัวคงจะดีขึ้น ก็ขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณท่านเหล่านี้มาก ที่สอนขันติ โสรัจจะคุณธรรมพื้นฐานของคนที่ปรารถนาในพระโพธิญาณ ให้จำฝังใจ ได้เป็นอย่างดี บุญคุณอย่างนี้สักวันในอนาคตเมื่อมีโอกาสเมื่อไร จะกราบแล้วอุ้มประคองพาไปให้ถึงพระนิพพานเมืองแก้วให้จงได้ ด้วยรถไฟด่วนสายตรงขบวนพิเศษ ที่ปูพรมไว้รอให้ตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบย่างเข้าชานชลาสถานีกันเลย แล้วมาดูกันว่าบนขบวนรถผมมันจะเป็นอย่างไร การเดินทางที่ยาวนานหนักหนาสาหัสนี้ใครไปด้วยยานพาหนะใดนั่นมันก็แล้วแต่ใครจะเลือกไป ขบวนรถไฟของผม มันเป็นมรดกตกทอดขบวนที่เป็นสมบัติที่พ่อให้ ผมไม่มีปัญญาสร้างเองได้แม้แต่น้อย เมื่อผมรับสมบัติของพ่อมาผมก็เทิดทูนบูชาของผมอย่างดีเท่าที่จะทำได้ เมื่อได้ขบวนรถมาผมก็ต้องมาตกแต่งใส่ล้อแม๊กเข้าไป ใส่สปอยเล่อร์เข้าไป เพ๊นสีใหม่ใส่ลายไทยประยุกต์ เพ๊นลายการ์ตูนบาบี้เข้า ติดเครื่องเสียงชุดใหญ่ ใส่จอ LCD ตกแต่งภายในใหม่หมดซัดมันเต็มอัตรา ประสาลูกวัยรุ่นกำลังซ่าสุดขีด เอาซะเกือบจะไม่เป็นรถไฟ เพราะดูแล้วอ่อนโยนซะจนดูไม่ออกว่านี่มันคือขบวนรถที่ทรงพลัง แหมมันช่วยไม่ได้จริงๆที่มีพ่อเป็นมหาเศรษฐี วิริยาธิกะที่ผมมองพ่อว่าทรงคุณพิเศษอย่างยิ่งคนอื่นมองไม่ออก แต่ผมมองเห็นแต่ความเป็นพิเศษของพ่อมากมายเหลือคณานับ

ตามธรรมดาโลกเนี่ยคนเป็นพ่อแล้วก็มีลูกมากอย่างพระเจ้าปเสนทิโกศลสมัยนั้นท่านบอกว่ามีลูกพันกว่าคนนี่มันก็ต้องมีลูกสักคนจนได้แหละที่อยากจะเหมือนพ่อ รักพ่อ ติดพ่องอมแงมไปใหนจะร้องแงๆตามพ่อไปด้วยนี่ พอพ่อบอกว่าตามพ่อไปทุกที่ไม่ได้นะให้อยู่บ้านดูแลบ้านให้ดีพ่อไปธุระ ผมก็ว่ามันต้องมีนะไอ้คุณลูกสักคนที่ฟังพ่อแล้วเข้าใจรู้เรื่องทำตามที่พ่อสั่งและสอนเดี๋ยวมาต่อครับ

 

=========

อนุโมทนาครับ อะไรจะดี ข้างนอกจะดี ข้างในจะดี แต่ก็ไม่มีอะไร ดีเกินไปกว่า จิตที่ดี จิตที่ดี อันนี้เป็นของเฉพาะตน ของใครของของมัน เพราะต้องทำต้องสร้างเอาเอง คนเราถ้าจะดี ต้องดีที่จิต หากจิตดีเมื่อไหร่ อะไรก็ดีไปหมด คนที่ดีแต่ภายนอกคือยังดีไม่จริง ต้องหมั่นพิจารณาตนเอง ชำระจิตตนเองให้มาก แม้กระนั่นผู้ที่ชื่อว่าเป็นผู้มีจิตที่ดี ก็ยังต้องหมั่นชำระจิตอยู่เสมอครับ ขออนุโมทนาบุญในความวิริยะของท่าน ด้วยครับ สาธุ

 

"โมทนากุศลกรรมกับท่านพี่ pco ท่านพี่บุญทรงเเละเพื่อนๆ ทุกท่านเป็นอย่างสูง ในทุกๆกุศลกรรม"
ในเรื่องความเป็น "วิริยาธิกะพุทธภูมิเเบบพิเศษนี้ " เห็นด้วยกับพี่ pcoครับ...
ผมเองใด้รับการสงเคราะห์ จะพี่ท่านหนึ่งเมื่อ 15 ปีมาเเล้ว พี่ท่านนี้ใด้ยินเเต่ชื่อท่านมาระยะหนึ่งก่อนหน้านั้น เเต่ไม่เคยพบกันมาก่อน (สมัยที่พี่ท่านเรียนในระดับอุดมศึกษา ใด้ทำหน้าที่ "ครูสอน มโนมยิทธิ " เเก่เพื่อนๆน้องๆ )

เมื่อพบกันกับพี่ท่านนี้ (ครั้งเเรกเเละครั้งเดียว) ผมเดินเข้าไปสวัสดีในฐานะรุ่นน้อง เมื่อกำลังจะนั่ง เก้าอี้ด้านตรงข้าม พี่ท่านนี้ หันมาทางผมเเล้วเอ่ยว่า "ลูกศิษย์อาจารย์เดียวกันนะครับ "
( ขอไปทำธุระด่วนครับ เดี๋ยวมาเล่าต่อ โอกาสหน้านะครับครับ )

 

ขออนุโมทนาสาธุกับทุกๆท่าน คุณพี่พี่ทีโอนะครับ ชอบครับ คุณพงค์ภูภาน หรือท่านอื่นๆ ถึงไม่เอ่ยนาม ต้องขออภัยด้วย ด้วยเจตนาดีๆ เรื่องดี ๆ ประสบการณ์ดีๆ จะเป็นสายไหนก็ช่าง เมื่อเข้าใจกันแล้ว ถึงพร้อม ด้วยมโนธรรม เคารพซึ่งกันและกัน ถือว่า เป็นลูกพ่อเดียวกันเสมอๆ ผมไม่เคยคิดแบ่งแยก เพียงแต่อกุศลบาง มันเป็นบ้างก็เท่านเอง มันอดไม่ได้หรอกครับ ทีแรก คำสอนของพ่อ ผมจะให้มันตายไปกับ ผม เพราะผมยังเอาดีไม่ได้ จะสอนผู้อื่น ต้องสอนตัวเองก่อน จะช่วยเหลือผู้อื่น ต้องช่วยตัวเองก่อน ๒ คำนี้ผมจำเสมอมา ตอนระยะหลังๆ ผมเข้ามาอ่านในเว็ป พลังจิต นี้ ซึ่งมีคนมีความรู้มากมาย ทั้งทิษดี การเรียน บ้างก็เอาตำรามาอวดกัน จึงทนไม่ได้ เลยเข้ามา เอาประสบการณ์ จริงที่ตนเองประสบเห็นมาทำมา ทั้งหมดทั้งมวล ลงมาตอบในกระทู้ต่างๆ


ในกระทู้ของคุณพี่ ทีพีโอ ก็ชอบอยู่ แล้วครับ เราคงเจอกันบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่านั้นเอง และหรือ ผมจำคนไม่ค่อยได้เท่าที่ควร ลืมเสมอๆ เพราะทักคนผิดมาเยอะ เลยไม่อยากทักใครเท่าใด ถ้าไม่แม่นจริงๆ เพราะ ผมเป็นคนที่เจียมตัว เจียมใจ เสมอๆ เพราะลูกศิษย์ พระเดชพระพคุณ หลวงพ่อเรานั้น มีทั้งเสือ สิงห์ กระทิง แรด มีครบสูตร ที่ประสบมา มันอาจ เป็นเพราะว่า เรามาใช้กรรม ซึ่งกันและกัน และมาสร้างบุญใหม่ร่วมกัน กับหลวงพ่อ ซึ่งไม่สามารถ มาพูด ให้จบลงในนี้ได้ ถ้าเราได้คุยกันเรื่องแบบนี้ ผมว่าคุยกัน ๓ วัน ๓ คืน คงไม่ลงได้ง่ายๆแน่นอน ถ้าเขียนเป็นหนังสือ เล่มใหญ่ๆ ๕ เล่ม ก็คงไม่จบเช่นกัน จึงนำเอาประสบการณ์ อันน้อยนิด มาลงสู่กันอ่าน เผื่อ ว่ามันมีประโยชน์ ต่อพี่น้อง ลูก หลาน โหลนเหลน บ้างก็เท่านั้นเอง


ขอเล่าแซมเปิ่นๆนิดๆนะครับทุกๆท่าน ถ้าไม่ชอบใจ ใครบ้าง ต้องขอพระอภัยมณี ไว้ที่นี้ ด้วยครับกระผม เมื่อคืน หลังจากเที่ยงคืนมาแล้ว จิตมันดันมาคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ใจจิตจดจ่อ แต่เรื่อง นี้ เลยเปิดกระทู้ ดันกระทู้เสร็จ เลยเข้ามาตอบและอ่านเรื่องราว ของพี่ๆน้อง ๆ อีกวาระหนึ่ง ผมกล้ากล่าว ในที่นี้ ด้วยใจบริสุทธิ์ ใจจริง ชีวิตของผม อยู่ได้ด้วยเพราะพระเดชพระคุณ ของหลวงพ่อพระราชพรหมยานเถระเจ้า ทรงคุณอันประเสริฐ ซึ่งเป็นห่วงลูกโซ่ เป็นนี่ แก่ พระพุทธเจ้า ทุกๆพระองค์ พระปัจเจกะพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรมของพระองค์ ทุกๆท่าน พระอริยสงฆ์ทั้งหมด พรหม เทวดา บิดามารดา ครูบาอาจารย์ พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย มันอยู่ในตัว ของพ่อ พระผู้ให้ ทั้งหมดที่กล่าวมา เป็นอย่างนั้นจริงๆ มันมารวมที่พ่อองค์เดียว ผมจะเกิด อีกเท่าไหร่ คงใช้นี่ท่านไม่หมดแน่ ชีวิต ที่อยู่ ธรรมะ งานการทั้งหลาย ท่านให้ผมหมด เผื่อแผ่ ไปถึง ครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง ลูกหลานบริวาร เป็นโยงใยลูกโซ่


เมื่อก่อนผมน้อยใจ หลวงพ่อหลายเรื่อง เยอะมากๆ ไม่ขออธิบายมากนัก ขอเล่าให้ฟังบางเรื่อง เช่น หลวงพ่อทำไมไม่สอนเราบ้าง ทำไม นักเรียน หลวงพ่อสอน บ่อยๆ บางคน หลวงพ่อสอน ตัวต่อตัว บางเรื่อง บางคนไม่น่าสอน หลวงพ่อกับสอน บางคนหลวงพ่อเมตตา หนักมากๆ เป็นกรณีพิเศษ บางคน หลวงพ่อให้ของมากๆ เป็นพิเศษ เอ่อ สอนพิเศษ เอ่อ สารพัด ที่จะคิดเอ่อ มีครั้งหนึ่ง ผมติดขัด บางอย่าง สงสัยไปถามท่าน ที่นวราชเก่า ฝั่งโบสถใหม่ ท่านก็ตอบมา ด้วยความเมตตาดีมากๆ พอถึงตอนท้ายใกล้ จะจบ ท่านตอบมาว่า ตำราก็มี ให้อ่าน ไม่ไปหาอ่านซื้อมา อ่าน เทป เปิดให้ฟังตั้ง วันละ ๔ เวลา ตำหรับตำรา เขียน พิมมีไว้ หมดแล้ว ออกมากมาย จำได้ไม่หมด พี่น้องที่เคารพ ใจผมจำยอม โดยดุษดี ภาพ ไม่มีทางเถียงขึ้นเลย เหมือน โดนไม้หน้า สาม ตีกลางแสกหน้า ไม่เหลือไว้ให้เย็บเลยครับพี่น้อง ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ผมไม่เคยไปถามท่านในเรื่องของการปฏิบัติอีกเลย

 

คำสอนของพ่อ ย่อมพิเศษ เสมอๆแหละครับ กับคนบางคน บางพวก เพราะท่าน จะให้จะให้พิเศษ บุคคลนั้นๆหรือลูก หลาน คนนั้นๆเสมอๆ จึงมีคำว่า พิเศษๆ ทุกคน ย่อม ได้รับคำสอน ฟังธรรม ไม่เหมือนกัน ทำไม่ วันหนึ่ง หลวงพ่อ สั่ง ให้พี่ปี เป็นพี่สาว อ.พรนุช คืนคงดี มาบอกผมว่า ให้ไปบอกบุญทรงที ให้ไปตัดไม้เรียวให้หลวงพ่อหน่อย สักกี่อันจำไม่ได้ ผมก็คิไปว่า ทำไม ลูก หลานลูกศิษย์ หลวงพ่อเยอะแยะ ทำไม ต้องมาใช้เราให้ไปตัดไม้เรียว คนอื่นไม่ใช้ แปลกนะ ผมคิดต่อ ต้องมีอะไรแน่เลย ไม่งันพ่อคงไม่ใช้สั่งพี่ปี มาให้ไปตัดเป็นแน่


เมื่อตัดไม้เสร์จ ผมตัดไม้ไผ่สีสุก ๕ อัน ยาวเม็ตรกว่าๆ ต่อมาอีกวันรุ่งขึ้น ผมไปช่วยยกอาหารที่หอฉัน พระฉันเสร็จ ไอ้เราก็ฉันเหมือนกัน เป็นลูกศิษย์พระ เมื่อรถพ่อมาถึง ตึก ริมน้ำ สแกกรัง หลวงพ่อลงจากรถ เราเห็นพอดี หลวงพ่อ หยิบ พวกขนม มามาโยนให้หมากิน หมา เรียงแถว ตัวไหนไปกักตัวอื่น แย่งตัวอื่น หลวงพ่อ ก็ใช้ไม้เรียว ที่ท่านสั่งให้ตัด นั้นแหละ ตี จนมันไม่กันตัวอื่นๆ อ๋อ ผมเห็นจึงคิดต่อ ว่า รู้แล้วว่าทำไม่ หลวงพ่อ ให้เราตัดไม้เรียว จึงคิดว่า ลูกคนไหน ดี หลวงพ่อ ก็เมตตา ให้ขนม เหมือนหมา ให้คำป้อยอ สรรเสริญ ไม่ดุด่า ว่ากว่าว ลูกคนไหน ดื้อด้าน เกเร ท่าน ก็ดุด่าว่ากล่าว ตักเตือน เป็นธรรมดา คนไหนดื้อมากหน่อย ก็จะต้อง ใช้ไม้เรียวตี


มีอยู้ครั้งหนึ่ง ท่านตีหมาตัวหนึ่งจนสลบ พวกท่านไปใช้ปัญญาคิดดู ผมไม่คิดแทนครับ เพราะว่า เรื่องนี้ ต้องใช้ปัญญาให้มาก และมีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมบวชเณรมา พ.ศ.๑๙ ผมมาถึง นวราช หลวงพ่อกำลังลงมา ผมยกมือไหว้ท่าน ท่านก็กำลังยกมือไหว้ตอบผม ผมรีบบอก หลวงพ่อครับๆๆ ผมเป็นเณรครับ ไม่ใช่พระ หลวงพ่อ ท่านพูดมาว่า ไง เป็นเณรแล้ว ไหว้ไม่ได้รึ จะให้ผมพูดยังไง พูดไม่ออกครับ แล้วต่อมา ป๊ ๓๖ ผมบวชเณรอีกครั้ง พระในวัดท่าซุง บางองค์ ไหว้ตอบ บางองค์ไม่ไหว้ มีแบ่ง เป็น ๒ ฝ่าย


ทั้งๆที่ท่านเหล่านั้น ก็รู้ว่าผมบวชเณร อันนี้ไม่ได้เบ่งนะครับ แม้แต่ หลวงพี่ อ.เล็ก วัดท่าขนุน ก็ไหว้ตอบผม ท่านตอบพูด เหมือนหลวงพ่อเลย เลยหมดปัญหา ไม่โต้ตอบใครๆอีก อันนี้ ของใครของมันครับ หน้าที่ ใคร หน้าที่มัน ทุกคน ต่างเกิดกันมามามีหน้าที่ทุกคน แล้วแต่ใครจะมาด้านไหน และทำมามากน้อย ขนาดไหน หรือ อย่างไหนไม่เต็ม ก็มาเติมให้มันเต็ม หรือมาเสริม สร้างเอา แดนนี้ เท่านั้น ต้องสร้าง เอง แบกเอง ทำเอง หลวงพ่อ หรือตถรคต เป็นเพียงผู้บอกเท่านั้น หน้าที่ทำก็คือ ตัวเราเท่านั้นครับ เดี๋ยวค่อยมาว่าต่อ มีคนมาหาครับเอาว่างๆจะเข้ามาแจมครับผม

 

อ้างอิง
บุญทรงพระเครื่อง
คำสอนของพ่อ ย่อมพิเศษ เสมอๆแหละครับ กับคนบางคน บางพวก เพราะท่าน จะให้จะให้พิเศษ บุคคลนั้นๆหรือลูก หลาน คนนั้นๆเสมอๆ จึงมีคำว่า พิเศษๆ ทุกคน ย่อม ได้รับคำสอน ฟังธรรม ไม่เหมือนกัน ทำไม่ วันหนึ่ง หลวงพ่อ สั่ง ให้พี่ปี เป็นพี่สาว อ.พรนุช คืนคงดี มาบอกผมว่า ให้ไปบอกบุญทรงที ให้ไปตัดไม้เรียวให้หลวงพ่อหน่อย สักกี่อันจำไม่ได้ ผมก็คิไปว่า ทำไม ลูก หลานลูกศิษย์ หลวงพ่อเยอะแยะ ทำไม ต้องมาใช้เราให้ไปตัดไม้เรียว คนอื่นไม่ใช้ แปลกนะ ผมคิดต่อ ต้องมีอะไรแน่เลย ไม่งันพ่อคงไม่ใช้สั่งพี่ปี มาให้ไปตัดเป็นแน่

เมื่อก่อนผมน้อยใจ หลวงพ่อหลายเรื่อง เยอะมากๆ ไม่ขออธิบายมากนัก ขอเล่าให้ฟังบางเรื่อง เช่น หลวงพ่อทำไมไม่สอนเราบ้าง ทำไม นักเรียน หลวงพ่อสอน บ่อยๆ บางคน หลวงพ่อสอน ตัวต่อตัว บางเรื่อง บางคนไม่น่าสอน หลวงพ่อกับสอน บางคนหลวงพ่อเมตตา หนักมากๆ เป็นกรณีพิเศษ บางคน หลวงพ่อให้ของมากๆ เป็นพิเศษ เอ่อ สอนพิเศษ เอ่อ สารพัด ที่จะคิดเอ่อ มีครั้งหนึ่ง ผมติดขัด บางอย่าง สงสัยไปถามท่าน ที่นวราชเก่า ฝั่งโบสถใหม่ ท่านก็ตอบมา ด้วยความเมตตาดีมากๆ พอถึงตอนท้ายใกล้ จะจบ ท่านตอบมาว่า ตำราก็มี ให้อ่าน ไม่ไปหาอ่านซื้อมา อ่าน เทป เปิดให้ฟังตั้ง วันละ ๔ เวลา ตำหรับตำรา เขียน พิมมีไว้ หมดแล้ว ออกมากมาย จำได้ไม่หมด พี่น้องที่เคารพ ใจผมจำยอม โดยดุษดี ภาพ ไม่มีทางเถียงขึ้นเลย เหมือน โดนไม้หน้า สาม ตีกลางแสกหน้า ไม่เหลือไว้ให้เย็บเลยครับพี่น้อง ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ผมไม่เคยไปถามท่านในเรื่องของการปฏิบัติอีกเลย

ก็ขอบคุณพี่บุญทรง คุณพงศ์ภูพาน คุณaries คุณtjs และอีกมากท่านที่ไม่ได้เอ่ยนามที่มีความเข้าใจ และเป็นกำลังแรงใจให้ผมเป็นอย่างดียิ่ง ไอ้ผมมันลูกหลานท่านโคนันทิวิสาล มันก็ชอบคนที่พูดดี มันก็บ้ายอ มีใครมาพูดดีเข้าหน่อยลูบหัวลูบหางเข้าหน่อยแหมมันจะทำเอาจนตายคาที่ ปกติมันก็ต้องทำทุกอย่างที่เป็นภาระหน้าที่โดยไม่ต้องมีการสั่งการซ้ำสองอยู่แล้วเพราะทั้งท่านย่า ทั้งท่านยาย ทั้งท่านแม่ อบรมบ่มนิสัยมาอย่างดี ถ้ามัวโอ้เอ้ ลีลาท่ามากนี่จะต้องถูกลงอาญาด้วยวิทยายุทธอันล้ำเลิศที่หาสำนักใหนเรียนได้ยากมากนั่นคืออาวุธวิถีใกล กระโถนบินอันแม่นยำ หรือของอื่นที่รูปทรงไม่เหมือนกัน แต่ขนาดน้ำหนักเหมาะมือนี่เป็นใช้ได้ ไม่โดนหัวก็ต้องกลางหลังสุดแท้แต่ท่านจะจับวางให้ตรงใหน นั่นเป็นการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีในอดีต หนำซ้ำในชาติปัจจุบันตอนนี้ท่านเมียใหญ่นี่นิสัยความเป็นระเบียบเรียบร้อยครบเครื่องสมบูรณ์แบบนี่อย่างกับท่านแม่ส่งสะใภ้พิเศษมาดูแลความประพฤติ เมื่อคืนไฟฟ้าดับทั้งภาคใต้14 จังหวัดท่านเมียใหญ่หัวเราะคิกที่เห็นผมกลับบ้านสองทุ่มกว่าๆบอกว่าอยากให้ไฟฟ้าดับในเวลานี้ทุกวันผมจะได้กลับบ้านพักผ่อนบ้างเพราะปกติของผมนี่มันเฉลี่ยเที่ยงคืนแทบจะทุกวันถึงจะได้ออกจากที่ทำงาน ไม่รู้ว่ามันจะขยันอะไรของมันแบบนั้น

 

ดีๆครับวันนี้ นึกอยากเข้ามา เข้ามา ปรกติ ตอนกลางวัน ผมแทบจะไม่เข้ามาเลยครับ บางคืนขี้เกียจ จะไปทำอย่างอื่นครับ วันนี้ เข้ามา แต่วันๆหน่อย เพราะเดี๋ยวนี้ ร่างกายไม่ค่อยดี มันคอยรวนเสมอๆ ทั้งร่างกาย มันยึด ไปหมด เส้นเอ็น หูก็คัน ฟังไม่ชัด ตาก็ฝ้าฟาง จนบางครั้ง ลำคาญ ฟันก็พุกร่อน เหม็นแมงกิน หนังก็หย่อนยาน บางครั้ง กัดริม ฝีปากตนเอง กัดลิ้นพัน ทุกส่วน มันเป็นไปตามไวของมัน บางที ยึดท้อง ยึดขาแข้ง ไปทั่วสัพพางกาย ไม่มีส่วนไหนเลย ที่ไม่ยึด แต่ผมก็ยังหลงมันอยู่ เสมอๆครับ ตัดได้ยากจริงๆ ใจมันหนุ่มตลอดกาล ไม่มีคำว่าแกเลยสักนิดทั้งๆร่างแก่ เหี่ยวแล้ว อยากจะได้ เอ๊าะๆเสมอๆไอ้เราก็ไม่เคยเจียมตัว ใจคอยจะเป็นเฒ่าหัวงูอยู่เรื่อยๆ


กิเลสพันห้า ตัณหา ร้อย แปด ตัดยากจริงๆน้อท่าน วันนี้ได้คุยเรื่องเก่าๆกับพี่ สมาน บวชอยู่วัดท่าซุง ๑๖ พรรษา ก็สึก แกเรียนจบแค่ ป.๔ หรือ ป.๖ นี่แหละ พี่สมาน แกอายุอ่อนกว่าผม แต่ผมยกย่องแก ให้เป็นพี่ หลวงพ่อ ท่านตั้ง ฉายานามให้ เป็นด๊อกเตอร์ สิ่งที่แก ไม่เคยทำ หลวงพ่อสั่งทำ แกทำได้หมด และมีจิตใจดี คนหนึ่งเลยทีเดียว แกเล่ามาว่า หลวงปู่ทีป หรือ หลวงพี่ประทีป เป็นพระนักด่า ให้ ของลับ เช่น ขออภัย ท่านทั้งหลาย ที่เป็นคำหยาบแต่ผมต้องพูด ให้ไว้ เป็นแนว อุทาหรณ์ สอนใจแก่พี่ๆน้องทุกท่านครับ


ต้องขออภัยต่อ หลวงพี่ท่านที่ขอเอ่ย ชื่อท่านในที่นี้ และขออภัย ท่านที่ดูแลเว็ปบอด เจ้าหน้าที่ทุกๆท่าน อย่าถือหาความเลยนะครับ ท่านเป็นพระปากร้าย ชอบด่าดะ เช่นไอ้ ควย ไอ้เหี้ย ไอ้สัตว์ ไอ้ฉิบผาย ไอ้สันดาน ตอนนั้น พี่สมานแกบวชเป็นพระ โดนด่าเยอะแยะ อารมย์ก็ขุ่นมัว คุ่นคิดอยู่นาน วันนั้นตรงกับวันพระหรือมีงานอะไรไม่ทราบได้ พระลงมากันพร้อมแล้ว หลวงพ่อเดินมาถึง อาสนะ แล้ว หลวงพ่อเดินมาถึง ใกล้พี่สมาน แล้วพูดว่า ท่านทีป ปากร้ายแต่ใจดีนะ หลวงพ่อพูดแค่นั้นเอง ใจของพี่สมาน ถึงกับ คลายลงทันที ใจที่ขุ่นมัว กับสว่าง โล่ง โปร่ง สบาย


หลวงพ่อ ท่านเคยพูด ให้ลูกศิษย์ฟัง ว่าหลวงพี่ท่านเคย เกิด เป็นหัวหน้า เผ่า อินเดียนแดง ผมก็ได้ยิน หลวงพี่ ทีป พูดบ่อย ด่าบ่อยๆ คำหยาบๆ ได้ยินจนชิน ที่เดินผ่านไปหาท่าน แต่ไม่นิยม ไปหา เพราะ กลัวโดนท่านด่าเอา ฮาๆๆๆฮ่าๆๆๆฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ตอนใกล้ มรณะ เมื่อ ๒ ปีที่แล้ว ท่านจะมาหาผม หลายวาระ และหลายๆครั้ง ทั้งๆผมก็ไม่ค่อยจะสนิทกับท่านเท่าใดนัก ท่านก็เป็นมือขวา ทำงานเกี่ยวกับพระศาสนา ให้แก่พระเดชพระคุณหลวงพ่อของเรา จนวาระสุดท้าย ของพระองค์ท่าน จนเจ้าอาวาส ออกปาก ประกาศเกีจติคุณ ให้เหล่าลูกหลานของพ่อให้ทราบ โดนทั่วกัน ถึงท่านจะด่า ผมเห็นท่านทำงานแล้ว ยอมเลย หามรุ่งหามค่ำ ทั้งวันทั้งคืน ท่านฉันกาแฟ ครั้งหนึ่ง ๓-๔ ชาขึ้นไป ไม่งั้นเอาไม่อยู่เคยชงให้ท่านครั้งหนึ่ง ท่านบอกเฮ้ยทรง ใส่กาแฟ ๔ ช้อน ถ้าจำผิดขออภัยครับ


ส่วนพี่สมาน ต้องใส่ ๓ ช้อนถึงจะอยู่ มาว่าเกร็ดเล็กน้อยอีกหน่อยครับ เมื่อคืน ฝันเห็นหลวงพี่ สมพงษ์ สมจิตโต ผมต้องไปอาศัย นอนที่กุฏิ ธรรมวิโมกข์บ่อยๆ หลังพระจุฬามณี ติดต่อตึกกลางน้ำครับ วันนี้ผมก็นำมาพูดกัน นินทา ท่านนิดหน่อย ท่านสอนผมเสมอๆ ว่า ไอ้ทรง พระท่านบอก ว่า แม้คนที่เป็นศรัตรู กับเรา ก็ต้อง เอากันไว้ ต้องคอยช่วยเหลือกัน เผื่อไว้วันข้าง หน้าจะได้ ท้อยทีท้อยอาศัยกันได้ ไม่ให้อาคาดมาดร้ายต่อเขา ให้อภัยเขา แม้มันยาก ก็ต้องทำ อย่ามอง แต่ ความชั่ว ของเขา ให้มองดูความดีของเขา มันทำยากนะพี่น้อง ไอ้เราไม่เถียง แต่เถียงในใจ แต่เมื่อเวลาหลายๆอย่างมาถึงเรา


ไม่ทำ ก็ต้องทำ คนมันเคยรังแกเรามาเกือบ ๑๐ ปี ไอ้คนๆนี้ มันตรงตามตำราเป๊ะเลย ผมหยิก หน้า ก้อ คอสั้น ฟันขาว หาเรื่องให้ทุกข์ตลอดเลย พระก็สอนผมตลอด ที่อยู่ใกล้ มัน พระไม่อยู่ ลักของพระ เบื่อหมาตาย พระต้องหนี มาสอนเราๆสู้มาเกือบ ๑๐ ปี อุตส่าต์ทน ยังทนสู้เราไม่ได้ พระมาอยู่ ปีครึ่งปีหนีหมด ไม่เล่ารายละเอียดนะครับมันยาว วันนั้น ผมพึ่งหายจากไข้มาลาเลีย แรงก็ไม่ค่อยมี เขาทั้งอ้วนม้อต้อ เหมือนหมีควายปลักหลั่น ร่างใหญ่ มาหาเรื่อง ทั้งๆ ผมไม่เคยหาเรื่องเขาเลย เขากำกุญแจบ้านและรถ เข้าหาโถมมาต่อยผมไม่ยั้ง กอดรัดฟัดเหวี่ยงอญู่ พัก หนึ่งเขาบีบคอผม ลมหายใจใกล้หยุด


ผมจึงกลั้นใจ ครั้งสุดท้าย แล้วหลับ ป่อยพลัง หมัดใส่ปากครึ่งจมูกครึ่ง ของศรัตรูทันที เขาหงายหลังไม่เป็นท่า ผมวิ่งเอาไม้ได้ กะจะตีให้ตาย กับสงสารเขา โยนไม่ทิ้งเฉยเลย ได้กุญแจรถยนต์กับ กับ กุญแจบ้าน ของเขา มาอยู่ในมือผม เขามาตามหากุญแจ ผมดันกับโยนลูกกุญแจให้เขาเฉยเลย มาคิดตอนหลัง เราให้เขาทำไม ทั้งๆเขามาทำเรา เกือบตาย นึกถึงจึงขำตัวเอง เขามาชวนผมทะเลาะบ่อยๆมากๆเลยครับ มีอีกคราว ทะเลาะกันได้ไม่กี่วัน ศรัตรู เดินมาหา แต่เสือกเลี้ยง ไอติมศรัตรูเฉยเลย เฉยเลย มาคิดอีกที เฮ้ยกูทำได้ไงว่ะ มาเล่าให้หลวงพี่ฟัง นั่นแหละดีแล้ว เราเอาไว้พึ่งกันเมื่อยามขับขัน


บางที บางครั้งคนเราไม่มีมิตรแท้ ที่ถาวร และไม่มีศรัตรู เที่ยงแท้ มันย่อมแปรเปลี่ยนไปได้เสมอๆ ผมประสบกับตัวเอง มาพอสมควร ขอจบแค่นี้ก่อนครับ ให้คนอื่นมาเล่าให้ฟังมั่งครับ อ้อ ขอตบท้ายอีกนิด ครับหลวงพี่สมพงษ์ ท่านได้กล่าวไว้วา หลวงพ่อท่านบอกว่า แกเคยเกิดเป็นมือขวา ของท่านฮิลเล่อร์ ก่อนท่านจะตาย ท่านเจ้าอาวาส กับพระผู้ใหญ่ หลายองค์ และหลวงพี่อาจินต์ มาหาให้ไปสอนกรรมฐานที่ ประเทศ เยอมันนี ท่านไม่ไป จนกระทั่ง ใกล้ปีมรณะ ของหลวงพี่ ท่านบอกกับผมว่า หลวงพี่ไม่ไปอีกแล้ว เยอมันนีน่ะ ตอนไปครั้งนี้ มือให้ ยั้วเยี้ยไปหมด ไขว่ขว้าหลวงพี่ ในสมัยนั้น ท่านสั่งฆ่ายิวตาย ไป กว่า ๒ ล้านกว่าคน พระผู้ใหญ่บางท่าน ในวัดท่าซุง ล้อเล่นว่า จอมวางแผน นี่กรรมของท่านเป็นมะเร็งที่สมอง เศษของกรรมเท่านั้นครับ

 

อ้างอิง
ในกระทู้ของคุณพี่

ทีพีโอ ก็ชอบอยู่ แล้วครับ เราคงเจอกันบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่านั้นเอง และหรือ ผมจำคนไม่ค่อยได้เท่าที่ควร ลืมเสมอๆ เพราะทักคนผิดมาเยอะ เลยไม่อยากทักใครเท่าใด ถ้าไม่แม่นจริงๆ เพราะ ผมเป็นคนที่เจียมตัว เจียมใจ เสมอๆ เพราะลูกศิษย์ พระเดชพระพคุณ หลวงพ่อเรานั้น มีทั้งเสือ สิงห์ กระทิง แรด มีครบสูตร ที่ประสบมา มันอาจ เป็นเพราะว่า เรามาใช้กรรม ซึ่งกันและกัน และมาสร้างบุญใหม่ร่วมกัน กับหลวงพ่อ ซึ่งไม่สามารถ มาพูด ให้จบลงในนี้ได้ ถ้าเราได้คุยกันเรื่องแบบนี้ ผมว่าคุยกัน ๓ วัน ๓ คืน คงไม่ลงได้ง่ายๆแน่นอน ถ้าเขียนเป็นหนังสือ เล่มใหญ่ๆ ๕ เล่ม ก็คงไม่จบเช่นกัน จึงนำเอาประสบการณ์ อันน้อยนิด มาลงสู่กันอ่าน เผื่อ ว่ามันมีประโยชน์ ต่อพี่น้อง ลูก หลาน โหลนเหลน บ้างก็เท่านั้นเอง

ขอเล่าแซมเปิ่นๆนิดๆนะครับทุกๆท่าน ถ้าไม่ชอบใจ ใครบ้าง ต้องขอพระอภัยมณี ไว้ที่นี้ ด้วยครับกระผม เมื่อคืน หลังจากเที่ยงคืนมาแล้ว จิตมันดันมาคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ใจจิตจดจ่อ แต่เรื่อง นี้ เลยเปิดกระทู้ ดันกระทู้เสร็จ เลยเข้ามาตอบและอ่านเรื่องราว ของพี่ๆน้อง ๆ อีกวาระหนึ่ง ผมกล้ากล่าว ในที่นี้ ด้วยใจบริสุทธิ์ ใจจริง ชีวิตของผม อยู่ได้ด้วยเพราะพระเดชพระคุณ ของหลวงพ่อพระราชพรหมยานเถระเจ้า ทรงคุณอันประเสริฐ ซึ่งเป็นห่วงลูกโซ่ เป็นนี่ แก่ พระพุทธเจ้า ทุกๆพระองค์ พระปัจเจกะพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรมของพระองค์ ทุกๆท่าน พระอริยสงฆ์ทั้งหมด พรหม เทวดา บิดามารดา ครูบาอาจารย์ พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย มันอยู่ในตัว ของพ่อ พระผู้ให้ ทั้งหมดที่กล่าวมา เป็นอย่างนั้นจริงๆ มันมารวมที่พ่อองค์เดียว ผมจะเกิด อีกเท่าไหร่ คงใช้นี่ท่านไม่หมดแน่ ชีวิต ที่อยู่ ธรรมะ งานการทั้งหลาย ท่านให้ผมหมด เผื่อแผ่ ไปถึง ครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง ลูกหลานบริวาร เป็นโยงใยลูกโซ่

พี่บุญทรงเอาเป็นว่าตอนนี้เป็นตอนพิเศษที่พี่กับผมมาแลกเปลี่ยนความรู้คุยกันประสาคนแก่ใกล้จะตาย ผมเองก็ต้องรีบคุยกับพี่นะเรื่องราวต่างๆอีกมากที่คนรุ่นหลังไม่รู้ความเป็นมา กราบขอบพระคุณหลวงพี่เล็กถ้าหลวงพี่ไม่แหย่กระทู้มา ผมก็จบการบันทึกไปแล้ว เหมือนกับว่าเรื่องมันไม่ควรจบแค่นั้นมันควรจะมีต่อ เหมือนการที่พระเทศ ถ้าธรรมาสเดียวมันก็ได้รสชาดอย่างหนึ่งแต่ถ้าเทศ สองธรรมมาส และทันกันนี่ญาติโยมสาธุชนก็จะได้รับรสชาดอีกแบบหนึ่ง
ก็เอานะ ต่อเป็นต่อ เพราะแบบนี้ไม่ต่อไม่ได้ เพราะลูก หลานหมู่คณะของผมนี่แหมกำลังเคลิ้มเลยนะนี่บางคนถึงกับนั่งฟังนอนฟังเคลิ้มจนน้ำลายยืดที่ฟังผมเล่าเรื่องต่างๆให้พวกเขาฟัง กว่าผมจะหลอกล่อ ทั้งบีบบับคับ ทั้งฉุดกระชากลากดึงถูลู่ถูกัง ทั้งแบก ทั้งหาม ทั้งอุ้ม ทั้งกราบวิงวอนร้องขอ สารพัด ว่าในที่ไกลโพ้นเกินประมาณนั้นมีเมืองอยู่เมืองหนึ่งเรียกว่าพระนิพพานเมืองแก้ว ที่มั่งคั่งอุดมสมบูรณ์พูนผลไปด้วยประการทั้งปวง ผู้คนพลเมืองไม่ต้องทำอะไรมีความสุขทุกอย่างผมก็ไม่เคยไป ฟังมาจากโบร่ำโบราณ ครูบาอาจารย์อีกที่หนึ่ง ขอพวกเราพากันอพยพย้ายถิ่นฐานบ้านช่อง ขอให้พากันละทิ้งถิ่นฐานเดิมเตรียมตัวออกเดินทางไปพระนิพพานเมืองแก้วกันด้วยรถไฟด่วนความเร็วสูงระดับพิเศษ ถ้าเป็นรือก็เรือสำราญเดินสมุทรวีไอพีขนาดใหญ่มากอุปกรณ์นำร่องครบถ้วน สิ่งอำนวยความสะดวกครบถ้วนหรูหราแถมสง่างามและที่สำคัญต้องปลอดภัยไม่มีวันจมลงกลางทางด้วยประการทั้งปวง ถ้าเป็นเครื่องบินก็ต้องระดับวีไอพีเหมือนกัน แหมพี่บุญทรงมีเสียงตอบรับมาอย่างอุ่นหนาฝาคั่งเอาแค่หมู่คณะผมอย่างเดียวนี่ก็สารพัดที่สรรเสริญเยินยอว่าผมนี่ดีมาก มีความคิดดีสงสัยอ่านหนังสือกำลังภายในมาก ถ้าจะเสียสติไปแล้ว ขนาดเพื่อนที่เป็นฝรั่งชาวต่างชาติก็ยังบอกว่าสงสัยปรีชามันป่วย แม้กระทั่งท่านเมียของผมบางท่านเมียนี่ยังมองผมด้วยสายตาที่น่ารักน่าเอ็นดูมากจนบางทีแทบจะเผลอตัววิ่งเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยง คือมองผมด้วยสายตาแบบน่าสมเพทน่าเวทนาว่าสงสัยท่านพี่ทำงานหนักจนไข้ขี้นละเมอเพ้อพกทั้งที่ยืนกลางแดดเปรี้ยงๆพระอาทิตย์เที่ยงวันอย่างนี้ คนถ้าไม่เป็นไข้ขนาดหนัก9.8ริกเตอร์นี่มันยืนละเมอกลางแดดไม่ได้ โถก็จะไม่น้องนางคิดอย่างนั้นได้ไงก็ท่านพี่คิดว่ารถไฟของท่านพี่ล้อมันเป็นเหล็กน้ำหนักมากวิ่งก็เสียงดังเปลี่ยนเป็นล้อแม็กนีเซี่ยมอัลลอยซ์แถมลายไทยซะดีไม๊

เมื่อเขาได้ฟังบุคคลที่น่าเชื่อถือได้มาบอกว่าเฮ้ยมีที่ใหนยานพาหนะพิเศษๆแบบนั้นไม่มีในตำรา ใครคิดทำแบบนั้นก็จะมีแต่พวกโง่เป็นพิเศษเท่านั้น

พี่บุญทรงรองหลับตาคิดดูเอาเหอะ ลูก หลาน หมู่คณะผมเนี่ยจะเป็นอย่างไรกำลังหลับหูหลับตาช่วยผมถอดล้อเหล็กอยู่เหย็งๆ กำลังเปลี่ยนเป็นล้อแม๊กบ้าง ไอ้บ้างกำลังเพ๊นสีการ์ตูนมิกกี้เม๊าเล่นกระโดดเชือกกับนางเงือก เพ๊นบาบี้กำลังเล่นหมากเก็บ ดูแบบข้างรถทัวร์นะเพ๊นสีกันตามชอบใจ

ในช่วงปี2529-2531จะมีนักบวชห่มจีวรสีแก่นขนุนเพราะบวชธรรมยุติมาป้วนเปรี้ยนในงานที่วัดท่าซุงทุกงานแล้วก็หลายครั้งมากที่พอรถหลวงพ่อมาถึงสถานที่นักบวชนั้นจะไปเป็นคนเปิดประรถให้หลวงพ่อและก็ออกไปทำหน้าที่เฝ้าระวังอยู่ห่างๆ เวลาที่หลวงพ่อกลับก็จะเป็นคนที่เข้าไปนั่งคุกเข่าเฝ้ารอคอยสวมรองเท้าให้ท่านและจะเป็นคนที่ปิดประรถส่งท่านถ้าใครพอจะนึกออก นักบวชนั้นนั่นแหละPCOที่อธิฐานกลับพระเดชพระคุณหลวงพ่อทุกครั้งว่าลูกนี้ปรารถนาพระโพธิญาณวิริยาธิกะพิเศษขอพ่อจงสงเคราะห์ตักเตือนหากว่าจะมีกิจอันใดที่จะพลาดไป สามเณรน้อยสมัยเชียงแสนอธิฐานอย่างไรลูกก็ขออธิฐานแบบนั้น ท่านก็ยิ้มเป็นอย่างมากทุกครั้งไปแล้วก็จะพูดสั้นๆที่น้ำตาผมมันร่วงทุกครั้งแม้ว่าเป็นนักบวช ท่านบอกว่า เออลูกเอ๊ยปรารถนาสมหวังนะลูกเอ๊ย ถือว่าเป็นที่รู้กันแบบจอมกระบี่ที่ไม่จำเป็นโชว์กระบี่ เพราะแม้กระทั่งหมาของท่านยังรู้เลยว่าเจโตปริยญาณของท่านนั้นว่องไวชัดเจนแจ่มใสยิ่งกว่าพระอาทิตย์เที่ยงวันขนาดใหน
เดี๋ยวมาต่อครับ

 

ขอเล่าต่อนะครับ (ขอโทษด้วยที่ห่างไปหลายวัน) เเล้ว พี่ท่านนี้ ขณะกำลังนั่งตัวตรงบนเก้าอี้ ท่าทางสงบเเละมีพลัง ก็ หันมามอง ผมเเล้ว พูดขึ้น เป็นประโยค ประมาณ 4 ถึง 5 หัวข้อโดยเรา ไม่ใด้ถาม (ทั้งที่ไม่เคยเห็นกันมาก่อน)
" เป็นเเบบ วิริยาธิกะ พิเศษนี่ ".....เเละ ข้อความที่ท่านเมตตา บอกถึง ว่าผม บำเพ็ญ เเบบ "พิเศษ " " ถึงระดับใด เเล้ว" (พี่ท่าน บอกเเบบ ชัดๆตรงๆ เเต่ขอไม่เขียนลงนะครับ )

เมื่อพี่ท่าน บอกเล่า ไปใด้ไม่เกิน สัก 5 นาทีต่างก็นิ่ง เเล้วจึงใด้เอ่ยถามเเละขอท่าน เป็นประโยคเเรกๆว่า... " ทราบว่า พี่สอนมโนมยิทธิ ใช่ใหมครับ ช่วยสอน ผมหน่อยใด้ไหมครับ " พี่ท่านปฎิเสธที่จะสอน ต้วยสองเหตุผล อย่างหนึ่งคือ ผมเป็นคนอารมณ์ "หนัก" เเละ อีกเหตุผล เนื่องด้วย กำลังที่ต่างกัน
จากนั้นผมจึงลาพี่ท่าน ไปทำกิจอื่น (ใช้เวลารวมไม่เกิน 10 นาที)

เเละผมใด้รับการทักทายจาก ท่านผู้เมตตา (ในเเบบเดียวกัน คือไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ) อีกประมาณ 2 ถึง 3 ครั้ง

(ซึ่ง ผมขอบคุณทุกท่าน เหล่านั้น ..เเละใด้นำมา พิจารณาในภายหลัง ประกอบเหตุผลเเวดล้อมต่างๆ ซึ่งจะผิดหรือถูก ก็ไม่ทราบใด้ ครับ )

ขอเพิ่มเติมอีกนิดครับ ใด้ข่าวว่า หลังจากนั้นไม่นาน "ท่านพี่ ท่านนี้ ใด้ออกบวชเพิ่อตั้งใจ ตัดวัฎฎะ " เเถบอิสานใต้

 

...ที่เล่าสู่กันให้ใด้รับรู้ เพราะมีความประสงค์ "จะช่วยยืนยัน"(เเก่ท่านอื่นที่ยังสงสัย ) เเละ " โมทนาเป็นอย่างยิ่ง " เเด่..พี่ pco_ ว่า "ความปรารถนา พิเศษ " มีอยู่จริงเเน่นอน ตามที่ "ท่านพี่" อธิบายไว้ในท่อนข้างบน ผมเห็นด้วยเเละเชื่อตามนั้น

ตอนที่ใด้อ่าน ข้อเขียนของพี่ pco ครั้งเเรกเหมือนพบญาติ ที่มีเเนวทางเดียวกัน เเละคิดเอาไว้ในใจว่า ในอนาคต อันยาวไกลจนกว่า จะเข้าสู่พระนิพพาน ขอให้ใด้มีโอกาส เกื้อหนุนบารมี ของท่านพี่ pco เเละทุกๆท่าน (ในที่นี้ เเละทั้งวัฎสงสาร)
(ส่วน... "พี่บุญทรง"... เมื่อสิ้นวัฎเเล้ว ก็เหลียวเเลพวกเราในชาติต่อไปด้วยนะครับ)

 

โถๆท่านผมน่ะยังไม่ได้อะไรเลย เพียงแต่ ทะยานสู้ต่อไป ก็เท่านั้นเอง คนเรา มาเพื่อจุดมุ่งหมายอันเดียวกันคือพระนิพพาน จะทำถึงหรือไม่ถึง นั้น ผมยังมองไม่เห็น เลย แต่ก็พยายามอยู่ อาศัยใช้กรรม ที่มันส่งผล ผมเอง ได้ยินได้ฟัง หรือ อยู่ใกล้ หลวงพ่อ นั้นน้อยนิดเอง อ่านของพี่ พีทีโอ มันมันดีนะ ได้คู่บารมีที่ดีงาม เสมอๆ ช่วยกันถ่อ ช่วยกันพาย ได้ดีจริงๆ ช่วยกันสั่งสมบารมีมาดี ทั้งอดีด และปัจจุบัน มีความรู้ ความสามารถ และประสบการณ์มาแชร์กัน


นานๆจะเจอ คน มาทันกัน หรือได้แชร์กัน หรือเหนือกว่า พูดออกมามันถึงจะมัน แม้พวกเดียวกัน เขาศึกษามาไม่ถึง ยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลย ยัง คอยขัดขวางกันบ่อยๆ หรือ พูด ไม่เข้าหูเลย หรือว่าเรา พูดไม่เข้าหู เขากันแน่เนี่ย ช่วยตอบทีท่านพี่พีทีโอ ฮาๆๆฮ่าๆๆ ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆบางครั้งไอ้เรา ก็บ้าๆบอๆๆดีเดือดเหมือนกัน ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอเล่าเกร็ดเล็กๆ เกร็ดน้อยๆเผื่อมันจะมีประโยชน์ ต่อ คณะของท่าน หรือ ลูกศิษย์คนอื่นๆ หรือสายอื่นๆเผื่อ บางอย่างอาจจะบำเพ็ญ มาคล้ายกัน หรือ กำลังเดินอยู่ ปี ๓๕ ผมได้ บวชชีพหราม์ถือศิล ๘ ไปบำเพ็ญที่ถ้ำ ตะเพินคี่ อ.ด่านช้าง จ.สุพรรณ ติดห้วยขาแข้ง


ต่อมา วันที่ ๓๑ หรือ๓๐ ตุลาคม พ.ศ.๓๕ ผมได้อธิฐานจิต ขอบวชเป็นพระฤาษี ในวันนั้น ไม่นึกเลยว่า หลวงพ่อ จะดับขัน ในวันที่เราอธิษฐาน เป็นดาบศ หลังจากวันนั้น ได้เดินทางไปนครปฐม จากอากาศร้อน ก็กับกายเป็นหนาวและเย็นลง ฝนช่วงที่พ่อ ท่านดับขันลง ฝนตกฟ้า อยู่ ๒-๓ วัน มืดฟ้ามัวดินไปทั่ว ผมเดินเท้าจากนครปฐม บวงสรวง เสร็จ เพื่อมางานพระศพหลวงพ่อ ให้ทัน ๗ วัน ตอนนั้น รู้สึกว่า ท่านปู่พระอินทร์ ท่านคุมมา ผมนุ่ง สบง สักรักน้ำฝาด อธิษฐานถือ ศิล ๑๐ เสขิยวัตร อีก ๗๕ ข้อ เป็น ๘๕ ข้อ ใจมันผุดขึ้นมาว่า


หัวผม ไว้หนวดเครา เป็นบาทฐาน ของศิล ๕ ตรงกลางใส่เสื้อ สีขาวแขนยาว ข้างใน มี อังสะซับอยู่ด้านใน ไม่มีใครเห็น เป็นบาทฐานของศิล ๘ ตรงด้านล่าง สบง ย้อมสีกรัก เป็นสเหมือน บาทฐานของศิล ๑๐ เสขิยวัตรอีก ๗๕ข้อ ถ้าพระนุ่งเหลืองห่มเหลือง ไม่มีศิลดังที่กล่าวมาแล้ว จะไม่เป็นพระเลย และศิล ๑๐ และเสขิยวัตร ๗๕ เป็นบาทฐานของศิล ๒๒๗ ข้อ ช่วงนั้นจิตมันดีเสียส่วนใหญ่ บางครั้งผมทำอะไรไป ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่า ต้องเป็นอย่างนั้น ต้องเป็นอย่างนี้ และทำไม เมื่อทำเสร็จ ต้องไปเป็นอย่างอื่นต่อ ใช้ทั้งกรรม สร้างทั้งความดีต่อ บางครั้ง ก็ทำเสร็จไปแล้วถึงจะเข้าใจ

วันนี้เป็นวันวิสาขบูชา จึงมีธุระ ทำที่ ที่พึงกระทำคือตัวบุญ จึงยุติไว้เพียงเท่านี้ต่อ เดี๋ยวมาต่อทีหลังครับ วันนี้ว่าจะยังไม่เข้ามา แต่ต้องแว๊ปเข้ามาจนได้ ยังไม่ได้ไปใส่อาหารพระเลยไม่รู้ทันหรือเปล่า ที่วัดมีเสดาะด้วยวันนี้ไปก่อนครับ

 

วันนี้เป็นวันที่ ๒๔พฤษภาคม๒๕๕๖ เป็นวันพระใหญ่เป็นวันวิสาขะและเป็นวันไหว้ครูประจำปีของวัดท่าซุงก็ขอส่งใจไปกราบแทบเท้าท่านพี่ใหญ่หลวงพี่พระครูปลัดอนันต์ หลวงพี่ชัยวัฒน และหลวงพี่ท่านอื่นๆทุกองค์ ร่วมไหว้ครูจากแดนไกลกับบรรดาศิษสยานุศิษย์ของพระเดชพระคุณพลวงพ่อ ขออนุโมทนาสาธุการกับทุกๆท่านทุกๆรายการของบุญทานกองการกุศลทั้งปวง ขอนำคำอวยชัยให้พรของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาบันทึกไว้เผื่อใครยังไม่เคยได้ฟังจากองค์ท่านเวลามีงานแล้วเมื่อทุกคนจะกลับจากวัดท่านจะส่งท้ายว่าขอทุกคนจงปลอดภัย มีความเป็นอยู่คล่องตัว จงพบแต่ความร่ำรวยเป็นเศรษฐีมหาเศรษฐี จงสมความปรารถนาในทุกอย่างทุกประการโดยฉับพลันทันทีนับตั้งแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน
และอนุโมทนาสาธุการกับพี่บุญทรงทุกรายการงานบุญในวันนี้นะครับ ขอให้พี่เมื่อตายจากชาตินี้ไปแล้วขอจงอย่าได้ผุดอย่าได้เกิดหาที่เกิดไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์โลก เทวโลก พรหมโลก โดนผมยึดหมดประกาศห้ามเข้ามาเกิดในเขตนี้ เหลือไว้คือแค่อเวจีมหานรก กับพระนิพพานเมืองแก้วไปต่อท้ายบ้านเลขที่xxxx---/37หมู่บ้านสุพรรณวดีศรีโสภาคธานีเท่านั้นพี่จะไปใหนก็เลือกเอาผมให้กล้วยน้ำว้าสุกห่ามๆหนึ่งหวีกับน้ำหนึ่งกระบอกในการเดินทาง

 

ขออนุโมทนาสาธุ ในการกองบุญกุศล ของท่านพี่ พี ที โอ ทุกอย่างเช่นกัน และพรอันใดว่าประเสริฐแล้ว ดีแล้ว ขอน้อมรับพรอันนั้น ด้วยความเคารพครับ ในเมื่อแช่งไม่ให้ผุดให้เกิดแบบนี้ ขอน้อมรับ ที่สุดของความดับทุกข์ ไม่มีเชื้ออีกต่อไป กระผม ยังไม่มีบุญมากพอ จึงก็ขออ้าง อิง ขอพระบารมี คุณพระศรีรัตนตรัย มีองค์สมเด็จ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ มีสมเด็จองค์พระปฐม เป็นประธาน พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรมของพระองค์ท่านทุกๆพระองค์ และพระอริยสงฆ์ เจ้าทุกๆพระองค์ ตั้งแต่อดีด ถึงปัจจุบัน พรหม เทวดา ทุกชั้น บารมีของพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย


ให้ท่านพี่ พี ทีโอ และทุกๆท่าน ที่ ทำความ ปราถนา ในพระโพธิญาณ ช่วยเหลือ สัพสัตว์ ให้พ้นจาก กองทุกข์ มีพระนิพพานเป็นที่ไป เหมือนกัน ทุกๆท่านเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ มีคนมาหา ขอไปทำธุระต่อครับ เลย ยังไม่จบ เดี๋ยวมาต่อ ครับ