วิธีดูหนังสือของหลวงพ่อ

​

... ก็คุยกันถึงเรื่องเรียนหนังสือกันก่อน การปฏิบัติกรรมฐานกับเรียนหนังสือนี่คู่กัน ครูที่สอนนักธรรมตรีของอาตมาชื่อ วาด ต่อมาภายหลังเป็นพระครูปริยัติคุณูปการ เจ้าคณะตำบลบ้านแพน (เมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๙ ท่านยังมีชีวิตอยู่) ท่านเป็นครูบาอาจารย์ที่ดีมาก

ท่านครูองค์นี้มีคติแปลกจากครูองค์อื่น คือว่า เวลาที่มาสอน ไม่ถือหนังสือมาด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ธรรมปฏิบัติก็ดี หรือวินัยมุขก็ดี ท่านจำมาทุกถ้อยคำ เวลาก่อนที่จะอธิบายต่าง ๆ ท่านจะพูดตามหนังสือเดี๊ยะ เคยเอาหนังสือไปกางดูแล้วเหมือนทุกคำพูด เหมือนกับท่องมา เคยถามท่าน ท่านบอกไม่ได้ท่อง ท่านอ่านแล้วท่านก็จำทุกถ้อยคำ เมื่อว่าไปตอนหนึ่งแล้ว ท่านก็อธิบายให้เข้าใจทราบ อาตมาเรียนกับท่าน

เมื่อเรียนกับ ท่านแบบนี้ อาตมาเองเป็นคนมีนิสัยลอกแบบ ในเมื่อเห็นครูบาอาจารย์ ท่านทำอย่างนั้นได้ ก็คิดในใจว่า เราก็ควรจะทำบ้าง กลับมาวัด ดูหนังสือจริง ๆ ๓ เที่ยว แต่ดูครั้งละ ๔ ใบ ดูไปครั้ง ตั้งใจอ่านช้า ๆ จำทุกถ้อยคำ ถึง ๔ ใบแล้วก็วาง ประเดี๋ยวหนึ่งวางนิดหนึ่ง

แล้ว ก็นึกถึงถ้อยคำที่เราจำในหนังสือนั้น จำได้หมด หรือไม่หมด ถ้านึกว่าจำไม่ได้หมด ก็ดูเป็นเที่ยวที่ ๒ เมื่อดูเป็นเที่ยวที่ ๒ ก็รู้สึกว่า จำได้หมดทุกถ้อยคำ แต่ก็เกิดความสงสัยในบางกรณี ไม่เข้าใจในถ้อยคำนั้น ก็กลับดูอีกครั้งหนึ่ง เป็นครั้งที่ ๓ ต้องแก้ข้อสงสัยให้ได้ ถ้าแก้ข้อสงสัยไม่ได้ก็ไม่เลิก

ก็เป็นอันว่าสามารถจำถ้อยคำทุกถ้อยคำของหนังสือได้เหมือนครู เวลาครูท่านมาสอนเราก็ฟังท่านเหมือนทุกคำ เวลาเปิดหนังสืออ่านก็เหมือนทุกคำ เป็นอันว่า การดูหนังสือแบบนี้บรรดาท่านพุทธบริษัท ความจริง นักธรรมตรีนี่ อาจารย์วาด หรือพระครูปริยัติคุณูปการท่านสอน แต่ว่านักธรรมโท กับ นักธรรมเอก อาจารย์เชื้อเป็นผู้สอน แต่ว่าท่านอาจารย์เชื้อนี่ตายไปนานแล้ว

ทีนี้ก็มาคุยกันถึงเรื่องการสอบ การสอบมันก็ไม่แปลก บรรดาท่านพุทธบริษัท เพราะจำได้ทั้งหลักสูตร แล้วก็จำได้ทั้งถ้อยคำที่ครูอธิบาย เวลาครูอธิบายจริง ๆ ก็ ตาดู หูฟัง ใจจำ คิดตามไป เขาเรียก สุ.จิ.ปุ.ลิ. เวลาสอบจริง ๆ มันก็ไม่พลาด นี่พูดถึงการศึกษา ที่เป็นอย่างนี้ได้ บรรดาท่านพุทธบริษัท ก็อาศัยสมาธิ สมาธิมีความสำคัญมากในการเรียนในการรู้ในการจำ สมาธิ แปลว่าการตั้งใจทำ ...

- อ้างอิงจากหนังสือ หลวงพ่อธุดงค์ ตอน อุปสรรคในวัด
- อ่านฉบับเต็มได้ที่ : http://www.watthasung.com/wat/viewthread.php?tid=1113