วางสุข ก็ วางทุกข์

................คำพูด ที่ว่า คุณไม่เข้าใจการปฎิบัติ หรอก ยังไงก็ไม่เข้าใจ มันก็ จริงอยู่แล้ว ....พูดเองก็ ถูก เอง...แลัว มีอะไรบ้าง ที่ เอา มาโพสต์ แล้ว เพื่อ ประโยชน์ เพื่อ ความสุข ของตัวเองและ ผู้อื่นตลอดกาลนาน...นั่น ถือว่า เป็น คน ปฎิบัติ ที่มี สติ สัมปชัญญะ พอ หรือ ไม่ อิอิและมันซับซ้อนที่ว่า ขณะที่ทำการปฎิบัติรู้ตัวอยู่ แต่ถ้าไม่อยู่ในโหมดปฎิบัติ ก็ไม่รู้ตัว อิอิ

 

ชอบที่ท่านยกตัวอย่าง.....
ลองแบบตัวเองบ้าง....
ไม่ได้ชอบใครไม่มีใครมีแรงดึงดูดพอ
แบบ..คู่เจอคู่เห็นแล้วละลาย555+
หาทางออกไม่เจอประมาณนั้น
ขอเล่นหน่อยนะ
.......
ปฎิบัติธรรมหนูเห็นแต่เขาเป็นคนธรรมดาเหมือนเราเปะๆ....ไม่มีน่าสนใจ
........
จนเพื่อนที่ปฏิบัติธรรมด้วยเขามีผู้ชายเดินตามต้อยๆๆๆ
ไปแล้วเพื่อนเรา....จิตมันคิดทันทีอยากมี
และก็ให้ผลทันทีเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนั้น
เขา...เขาเป็น..ก้อนเนื้อเดินได้ไม่มีอะไรเลยยย
รึเธอสน...ก้อนเนื้อ
เอาไปทำไรดี..ลาบ
5555+
นักภาวนา..ฮาเฮคะ

 

เลยเปลี่ยความคิด
ดูอย่างอื่นแทน
แบบ...
บุญ..ผลบุญ
อานุภาพแห่งศิล
ขอแบบทะลุออกเลย
เหมือนความงามที่หยาดฟ้ามาดินขอแบบทะลุไปเลย..และก็อืม...หนูรู้แล้ว
ปล่อย......วาง

 

พูดอย่างนี้ ค่อยเหมือน คนยก ศีล ขึ้นมา สิกขา

พอยก ศีล ขึ้นมา สิกขา มันจะเห็น กระแส ของการดับไปของศีล ไม่เพลิน
ในศีล ไม่ยึดมั่นถือมั่นลูบคลำศีล เพราะดับไปตามความสมควรแก่เหตุ
แล้ว และ ผลของศีล ก็ส่งผลต่อให้เกิด ธรรมบางประการ เกิด แล้วก็
ดับไปตามความ สมควรแก่เหตุ ไปเรื่อยๆ

พระปุณมัณตลีบุตร ตอบ พระสารีบุตรว่า ไม่ได้ เข้ามา ประพฤติพรหม
จรรย์เพื่อบอกว่า ศีลคือ อนุปาทานิพพาน ฯลฯ ( ไปอ่านเอา ม้าเจ็ดพลัด)

 

หนูไม่ได้ยกนะ
หนูโดนน๊อคทันทีเมื่อคิดต่างหากเล่า
มันเป็นการกระแทกหมัดจากครูบาอาจารย์ฮ้าาา
ให้เห็นของจริงซะก่อน
วิ่งรี่กระดิกหางเอากะเขามั๊ง...
ทุเรศตัวเองขึ้นมาทันที
สุดท้ายก็
สาธุครูบาอาจารย
ดีแล้วสมแล้วคะ.....

 

เคยนั่งกันกลุ่มมาก
คนสวยผ่านมา
5555+
สะท้านกันทั้งกลุ่ม
จุกจิกๆ....
หน้าพระเลยนะ
5555+

 

อ่านหนังสือไม่ออก แล้วโทษหนังสือไม่ดี เนาะ โลกนี้มันช่างเข้าใจยากจริง พระเทศน์ ตัวเองฟังไม่เข้าใจ โทษพระสอนไม่ดี เออ ก็แปลกดี ^ ^

 

รับไว้พิจารณาแล้วนะครับ ^ ^

 

....แหม....การจะเอาอะไรมาให้อ่าน พิจารณา...จั่วมาสั้นสั้น บางครั้งมันก็ สามารถ นิยาม คิดไปได้หลาย ปริยาย...การที่มีคน สงสัย มันธรรมดา อยู่แล้ว

 

แล้วจะวางยังไงหล่ะเนี่ย? เห็นแต่ละคนบอกเหมือนวางง่าย ๆ
แต่ทำไมพระพุทธองค์ตรัสบอกไว้ในคิริมานนทสูตร ท่านว่ายากเหลือกำลังกับการที่จะพรากสุขออกจากทุกข์ ... ลองฟังดูนะถ้าไม่เชื่อ ถ้าวางง่ายขนาดนั้นปุถุชนก็คิดเอาวางเอาก็นิพพานกันเต็มทั้งโลกสิครับ ไม่ใช่ยังกะพระคึกฤทธิ์นะ ที่บอกว่าปุถุชนวางเอาก็พ้นทุกข์ได้ อันนี้พูดตามเป็นจริงนะ พิจารณาดี ๆ นะครับ ... ขอให้หลับฝันดีทุก ๆ ท่านครับ

 

ในคิริมานนท์เคยฟังแล้วครับ สุขและทุกข์ในกองสังขารอันไม่เที่ยง ย่อมเป็นทุกข์ ไม่ได้ให้พรากสุขออกจากทุกข์ แต่ให้วางสุข วางทุกข์ สุขแลทุกข์ทางใจนั้นเกิดจากอุปทานเราที่เข้าไปยึดมั่นในกองสังขาร มันไม่ใช่สุขแท้จริงแต่เป็นเพราะทุกข์เก่ามันดับไป เราอุปทานว่าทุกข์ที่เกิดใหม่ คือ สุข ถ้าเราไม่เห็น ทุกข์ ใครละจะอยากออกจากทุกข์ ก็สุขสบายอยู่นี่จะออกทำไม เพราะมันไม่เห็น ตัวทุกข์ ทุกข์นี้ คือ สิ่งที่ควรกำหนดรู้ เพื่อที่จะได้ออกจากทุกข์
ปุถุชนก็พ้นทุกข์ได้หากรู้จัก กองสังขารตามความเป็นจริง เห็นกองสังขารทั้งหลายเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา สุดท้ายย่อมพ้นทุกข์ได้ในที่สุดครับ.

 

ข้อความแรก ๆ นั้นผมเห็นด้วยอยู่ แต่กับคำที่ผมยกมานี้ "ไม่มีทางเห็นด้วยเด็ดขาดและคาดว่าคนอื่นก็คงจะเห็นเช่นนี้เหมือนกัน" กับคำว่า "ปุถุชนก็พ้นทุกข์ได้" เพราะที่เข้าใจตรงกันและตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้าคือ "ปุถุชน คือ ผู้ที่หนาแน่นด้วยกิเลส" ... พิจารณาดี ๆ สิครับ ในคิริมานนทสูตรก็บอกไว้ชัดเจนอยู่ คนหนาแน่นด้วยกิเลสจะพ้นได้อย่างไร เพราะกิเลสตัณหาอาสวะเป็นต้นเหตุให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีก จับใจความให้ดีแล้วจึงจะมีประโยชน์มิใช่จะถามเพื่อเอาชนะแต่เพื่อให้ได้เข้าใจถูกต้อง

 

ใจเย็นๆ ครับ ถ้าใจมันรู้แล้วมันก็วางเองโดยอัตโตมัติ โดยที่เราไม่ต้องไปบังคับให้มันวาง ปุถุชนที่หนาแน่นด้วยกิเลสย่อมพ้นได้ เช่นเดียวกับพระอรหันต์สาวก ท่านก็เคยเป็นปุถุชนหนาแน่นด้วยกิเลสมาก่อน ถ้าปุถุชนพ้นทุกข์ไม่ได้ โลกนี้คงจักไม่มีพระอรหันต์หรอกครับ กิเลสตัณหาอวิชชาเป็นเหตุ ก็ดับที่เหตุสิครับ

 

เหตุใดเล่าปุถุชนจึงมีกิเลสตัณหา อวิชชา เพราะไม่รู้สังขารตามความเป็นจริง หลงยึดมั่นอยู่ในกองสังขารอันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เมื่อรู้สังขารตามความเป็นจริงแล้ว กิเลสตัณหาก็ดับไปเอง พ้นทุกข์ได้ในที่สุดนั้นเองครับ.

 

หมั่นปฎิบัติให้เยอะขึ้นนะครับ เวลาฟังธรรมจะได้ไม่งง แล้วจับต้นชนปลายไม่ถูกแบบนี้

 

ตามสบายละกันครับ ... สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ผู้มีปัญญาพิจารณาดีเขาจะเห็นเองหรอกว่าอันไหนถูกอันไหนผิด ...

***ยุติเพียงเท่านี้กับประเด็นปุถุชนคนหนาแน่ด้วยกิเลส กับคุณ Xtrem
หากมีประเด็นอื่นน่าสนใจค่อยว่ากันต่อ

 

สุข ก้คือ กุสล พระพุทธองค์ตรัส อย่าอิ่มจากกิจที่เปนกุสล ให้เสพให้มากๆ

เสพครั้งหนึ่ง ขณะจิตหนึ่ง ตามเหนความดับของสุข ตาม
ความเปนจริง การเหนสุขตั้งอยู่ไม่ได้ นั่นคือ กำหนดรู้ทุกขสัจจ
เสพกุสลมากๆจนจิตเปนฌาณชนิดต่างๆ กำหนดรู้ทุกข์
ความตั้งอยู่ไม่ได้ ก้ชื่อว่าสพ พร้อมรุ้อุบายนำออก กิจอื่น
เพื่อการเปนอย่างนี้ไม่มีทางอื่น มีทางเดียว สติปัฏฐาน

 

การพิจารณากุสล กับ อกุสล ความสว่าง ความมัว ก้คือการ ดูจิต หรือ จิตตานุปัสสนา

จิตเปนกุสล เปนอกุสล ต้อง รวมจิตเปนฌาณ แล้วถอยมา
พิจารณา ไหม คนที่ซื่อตรงต่อจิต ย่อมทราบได้ด้วยตัวเอง
ตลอดเวลา ทุกลมหายใจออก เข้า

 

ท่านอธิบายขึ้นมาได้น่าสนใจขึ้นมาหน่อย ... ทีนี้ถ้าผมถามต่อเพื่อให้เป็นประโยชน์ต่อผู้สนใจต่อว่า แล้ว "จะทำอย่างไรจึงจะเกิดเป็น ...อัพยากฤต" ขึ้นมาได้ ... เพราะหากยังมีกุศลหรืออกุศลก็ย่อมเป็นอัพยากฤตไม่ได้ ฝากถึงท่านนิวรณ์นะครับผมหรือผู้อื่นก็ได้ (- -)

 

ครับสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทิฐฐิมานะ ย่อมเกิดจากใจที่หลงสังขาร
ปุถุชนคนหนาด้วยกิเลส ไม่รู้เรื่องของสังขาร กำลังหาทางพ้นทุกข์ ด้วยการพิจารณาถูกผิด จากความเห็นของตน เขาจะพ้นจากทุกข์ได้ไหมหนอ.