รับตอบข้อสงสัยในการเจริญพระกรรมฐาน

ถึงคุณ ฟลัฟฟี้ ครับ

สวัสดีค่ะ มีคำถามนิดหน่อยค่ะ ดิฉันแบบทำสมาธิบ้างไม่ทำบ้างน่ะค่ะ แต่หลัง ๆจะออกเป็นลักษณะสวดมนต์เยอะ ๆก่อนคือนอกจากบทสรรเสริญพระรัตนตรัยแล้วก็จะเพิ่มพระคาถาศักดิ์สิทธิ์เข้ามาด้วยแล้วค่อยนั่ง เมื่อเช้านี้เป็นแปลก ๆรู้สึกว่าดิ่งเร็วกว่าปรกติ และก็เห็นตัวอักษรเหมือนเวลาเค้าจุดดอกไม้ไฟที่ทำเป็นตัวอักษรน่ะค่ะ เห็นคำว่า ฌาณ 4 แล้วก็ ฌาณ 5 แล้วก็หายไป คงเป็นเพราะตัวเองมีจิตสงสัยว่าทำไม่จึงเห็นอย่างนี้ แต่ก็สงบพอควร อันนี้หมายถึงอะไรคะ (ถามตามประสาคนอ่อนหัดค่ะ)
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
<!-- / message -->
เราจะต้องตรวจสอบตัวเองดูครับ
ว่าอารมณ์จิตของเราเป็นอย่างไรขณะที่เราเกิดความสงบครับ
ขณะที่จิตของเรากำลังสงบนั้น ลมหายใจของเราหายไป หรือว่าลมหายใจหยุดนิ่งไหมครับ
ถ้าเราไม่หายใจ ถ้าจิตมีอาการหยุดนิ่ง หยุดคิด ไม่มีลมหายใจ
ก็แปลว่าจิตของเราเป็นฌาณ4 ครับ

 

ถึงคุณ พิราบดำ ครับ

นั่งขัดสมาสไม่ถนัดครับพอนั่งไปซักพักไม่เอี่ยงหน้าก็เอี่ยงหลังครับพอมีวิธีไหมครับ
แบบว่าไม่ต้องนั่งขวาทับซ้าย แต่นั่งแบบที่เราสบายๆได้ไหมครับ

นั่งท่าไหนก็ได้ครับ
สำคัญว่า เรารู้สึกสบายกาย สบายใจ กับท่าที่เรานั่งก็พอครับ
เพราะว่าเราต้องการฝึกจิตไม่ได้ฝึกร่างกายครับ
ดังนั้นท่านั่งจึงไม่สำคัญมากครับ
ถ้าหากว่าเราไปทรมานร่างกายมากเกินไป
จิตใจก็จะกระสับกระส่าย จนเราไม่เกิดความสงบ

ดังนั้นเราต้องมาพิจารณาว่า
เราต้องการจะทำให้จิตใจเกิดความสงบ
หรือเราต้องการจะฝึกท่านั่งให้สวยครับ
<!-- / message -->

 

ถึงคุณ VKK ครับ

หลังจากผมนั่งสมาธิสามวันในตอนเช้าแฟนผมเหมือนโดนผีหลอกสามวันรวด วันที่สี่ผมก็ไม่นั่งแฟนผมก็ไม่โดนอะไรจนกระทั่งปัจจุบันก็อยู่สงบดี แต่ตัวของผมเองปรากฏว่าตื่นเช้าวันที่สี่มารู้สึกเจ็บกล้ามเนื้อใหล่ทั้งสองข้างและท้ายทอยมาก ก็คิดว่านอนตกหมอนเด่วก็หายปรากฏว่าอาการหนักขึ้นเรื่อยๆกินยาเองก็ไม่หาย วันนี้ผมไปตรวจรักษาที่โรงพยาบาลที่ สุขุมวิทต้นๆ เอ็กซ์เรย์ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ กล้ามเนื้อกดก็ไม่เจ็บ แต่ผมขยับหัวไม่ค่อยได้เลยจะเจ็บมากแต่หาจุดที่เจ็บไม่ได้ ผมต้องขอคุณหมอฉีดยาให้ซึ่งยาค่อนข้างแรงฉีดเสร็จต้องรอดูอาการแพ้ยาประมาณครึ่งชั่วโมงจึงจะกลับได้ หลังฉีดยาระหว่างรอดูอาการแพ้และจนบัดนนี้ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว
พร้อมกับผมก็กินยาที่หมอแจกมาอีก อาการก็ยังทรงตัวเหมือนเดิมเลย ผมได้คุยกะเพื่อนแล้วเพื่อนผมก็พูดซะน่ากลัวว่ามีใครมาขี่คอแกหรือเปล่าเหมือนในหนังเดอะชัตเตอร์ ส่วนตัวผมไม่คิดว่าจะเป็นแบบนั้นได้เพราะเราคิดดีปฏิบัติดีสิ่งเร้นลับเหล่านั้นคงไม่แกล้งเราได้ แต่ก็สงสัยว่าอาการทำไมทรงตัวและยังเจ็บอยู่ แบบนี้ทำให้ผมไม่อยากนั่งสมาธิแล้ว ทั้งๆที่ทุกครั้งที่ผมนั่งก็แผ่เมตตาทุกครั้งจะเป็นไปได้ไหมว่ามีอะไรเล้นลับมาแกล้ง หรือผมคิดมากไปเอง แต่อาการเจ็บนี้ผมเป็นมาอาทิตย์ได้แล้วล่ะครับ

<!-- / message -->
ไม่มีใครมาขี่คอหรอกนะครับ สบายใจได้ครับ
แต่อาการนี้เป็นอาการที่เกิดจากจิตไม่ได้เกิดจากร่างกาย
ดังนั้นยาจะไม่สามารถรักษาโรคนี้ได้
เพราะอาการนี้ เกิดจากการที่คุณมีความตั้งใจ และความเครียดในการปฏิบัติมากเกินไป
จึงรู้สึกหนักหัวไหล่ดังกล่าว
นอกจากอาการหนักหัวไหล่แล้ว ยังมีอาการทรมาน หรือหนักที่ส่วนอื่นของร่างกายอีกด้วย
และอาการเหล่านี้ ยังทำให้กล้ามเนื้อบางจุดมีอาการเกร็งอีกด้วย

วิธีแก้นะครับ

ให้เราหยุดนั่งสมาธิก่อนครับ
และให้เราลืมตา นึกถึงความสุข ความรัก ความเมตตา ให้เข้ามาเติมเต็มทั้งหัวใจของเรา
จากนั้นก็แผ่ออกไปยังผู้อื่น ตามที่ผมได้เคยเขียนเอาไว้นะครับ
อารมณ์จะค่อยๆเบาลงๆ จนเป็นปกติเองครับ

จำไว้เลยนะครับว่า ห้ามเคร่งเครียดในการปฏิบัติมากเกินไปเป็นอันขาดนะครับ
เพราจะเป็นโทษต่อร่างกายได้ครับ<!-- / message -->

 

ถึงคุณ makoto12 ครับ


มีคำถามมาถาม ในเรื่องของ การมองเห็นในดวงจิต และ ตาเนื้อในขณะหลับตา ถ้าหาก คนที่ยังไม่ถึงขั้นก็จะมองไม่ออกว่าอันไหนที่จิตมองเห็นอันไหนที่มองเห็นด้วยตาเนื้อในขณะหลับตานั่งสมาธิซึ่งมันก็เป็น ข้อสงสัยในหลายๆคนที่ ให้จิตนาการ ผม จิตนาการ ได้คับ แต่ มันไม่เห็นหรือจำแนกระหว่าง การมองเห็นในสมาธิ เพราะ อาจจะติดอยู่กับการมองเห็นด้วยตาเนื้อ แต่ถ้าหากนึกคิดจินตนาการ มันก็ได้คับ แต่ได้แค่ ชั่วครู่ เพราะผมใช้วิธีจับภาพพระพุทธรูปที่ถ่ายออกมาเป็นกระดาษไปแปะไว้ผนังห้อง เมื่อใดที่จะเข้ากรรมฐานก็จะนั่งหันหน้าเข้าหาภาพพระ เพราะผมจิตนาการแล้วมองไม่เห็น หรือ บางทีเห็นโดยที่ไม่ได้จิตนาการ จะว่าไปเป็นเพรชก็เป็นนะแต่ไม่เป็นองค์ประกอบใดๆเลย และ แค่ ชั่วแว๊บเดียว

การที่เรารู้เห็นด้วยจิต ก็จะมีการเห็นที่เหมือนกับเราใช้จินตภาพ หรือจินตนาการนั่นแหละครับ
ส่วนการเห็นด้วยตาเนื้อ ก็คือการที่เรามองเห็นโลกปกติครับ
การเห็นด้วยจิต ก็แค่นึกภาพธรรมดาๆครับ ไม่มีอาการเพ่งแต่ประการใดครับ

ผมเลยอยากถามว่า ทุกๆที่ตั้งแต่เดิมผมมองแต่ลมหายใจตอนนี้ผมพยายามนึกตลอดว่า ภาพพระที่ผมแปะไว้นั้น มีลักษณะอย่างไรและก็จินตนาการให้พระองค์นั้น ให้มีประกายเพรช ผมก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ต่างจากการจับลมหายใจเยอะมากๆ เลยทำให้ ผมมีสมาธิ ลุ่มๆดอนๆ ไม่ค่อยจะคืบหน้า กลับมานั่งสมาธิก็ นั่งงไม่ค่อยจะได้นานเหมือนช่วงก่อน การที่ผมเปลี่ยนการบริกรรม นี้ มันเกี่ยวด้วยไหมคับ ความรู้สึกที่ อยากทำนั่งสมาธิบ้างไม่ค่อยอยากนั่งทำสมาธิแต่อยากนอนทำสมาธิมากกว่าบ้าง ขอบคุณคับ ขออภัยกระทู้ก่อนหน้าที่ -*-ดูเหมือนจะเป็นกระทู้ก่อกวนมากกว่า คำถามนะ
ขอบคุณคับป๋าx

สมาธินั้น แท้ที่จริงแล้ว เราจะต้องทรงเอาไว้ตลอดทั้งวันครับ
ไม่ใช่ว่าเราจะมาทำแค่ตอนนั่งหลับตาเท่านั้น จะเดิน ยืน นั่ง นอน ทำงาน อาบน้ำ แปรงฟัน กินข้าว จะทำอะไรก็ตาม
เราจะต้องทรงสมาธิเอาไว้ตลอด
เราจะต้องสามารถนึกถึงภาพพระพุทธรูปเป็นเพชร ได้ตลอด24ชั่วโมง
จึงจะถือว่าเข้าขั้นใช้ได้ครับ
แน่นอนว่าเริ่มมาคงจะทำไม่ได้ตลอดเวลา
แต่ว่าเราจะต้องตั้งเป้าหมายว่า จะต้องทรงภาพพระ ด้วยใจที่เบาสบาย ให้ได้ตลอดเวลา ให้ได้ซักวันหนึ่งครับ

และเมื่อเราสามารถจะทรงภาพพระเป็นเพชรด้วยอารมณ์ที่เบา สบาย สว่าง สงบ ได้ตลอดเวลาแล้ว
ความเป็นทิพย์ ญาณรู้เห็น ความสามารถด้านตาทิพย์ ย่อมจะมาเองครับ
และเมื่อนั้นเราก็จะรู้สึกว่า เรามีความก้าวหน้าในการปฏิบัติมากขึ้นครับ

การทรงภาพพระเป็นเพชร ให้เราอาศัย การนึก หรือการจินตนาการธรรมดา
ไม่มีอารมณ์เพ่งไปที่ภาพ หรือว่าเพ่งไปที่ระหว่างคิ้ว แม้แต่อย่างใดนะครับ
ถ้าอารมณ์ของเรามีอาการเพ่ง จะทำให้เกิดความเครียด และส่งผลให้เกิดความทรมานทางกายในกาลต่อมาได้ครับ
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ถึงคุณ แว๊ด ครับ

สวัสดีค่ะ คุณXorce แว๊ดมีคำถามมารบกวนอีกแล้วค่ะ

คือว่า ขณะที่แว๊ดนั่งสมาธิอยู่นั้น มันตัวเบา สบาย โปร่ง ทีนี้ระหว่างที่ตัวเบา ๆ อยู่นั้น รู้สึกว่า มันวื๊ด เข้าไปอีกชั้น แล้วก็วื๊ดเข้าไปอีก เรื่อย ๆ และขณะที่วื๊ดแต่ละครั้ง เหมือนมันเป็นชั้น ๆ แล้วสว่างขึ้น ๆ

อารมณ์จิต เข้าเป็นฌาณละเอียดน่ะครับ และสมาธิก็เข้าลึกขึ้นๆเรื่อยๆ ครับ
ก็เลยรุ้สึกเหมือนค่อยๆเข้าไปเป็นชั้นๆ

และบางครั้งขณะที่ตัวโปร่ง ๆ สบายดีนั้น บางครั้งก็มีสอนเข้ามาเป็นระยะ ๆ ตรงนี้คืออะไรคะ

คำสอนนี้ ให้เรานำมาพิจารณาครับ
เพราจะเป็นคำสอนจากพระ ที่ตรงกับจริตของเรา โดยเฉพาะครับ
จึงมีผลในการตัดกิเลสมากกว่าปกติครับ

กับวันนี้ จับพองยุบนอนพักเล่น ๆ เห็นเวปพลังจิตทุกโพส เป็นทองหมดน่ะค่ะ ทุกหน้าเป็นทองหมดเลย แต่แว๊ดไม่ได้หลับนะคะ มันรู้ตัวอยู่ข้างในตลอด แต่เห็นอย่างนี้น่ะค่ะ

สีทองเป็นสีของพรหมครับ แปลว่าจิตของคุณแว๊ด ทรงอยู่ในฌาณตลอดครับ
จึงเห็นเป็นสีทองครับ



มีข้อเพิ่มเติมว่า เมื่อจิตของเราดิ่งเป็นสมาธิ ลึกขึ้นๆ เป็นขั้นๆแล้ว
ในแต่ละขั้น เราควรจะอธิษฐานปักหมุด โดยอธิษฐานว่า
ขอให้ข้าพเจ้าสามารถเข้าถึงซึ่งอารมณ์สมาธิระดับนี้ ได้ทุกครั้ง ทุกเวลา ทุกสถานที่ ทุกชั่วขณะจิต ทุกภพชาติ ที่ข้าพเจ้าต้องการตราบเท่าเข้าถึงซึ่งพระนิพพานด้วยเทอญ
อธิษฐานย้ำไปสามครั้ง
และเราจะสามารถเข้าออกอารมณ์สมาธิ ในแต่ละขั้น ได้เร็ว และคล่องขึ้นครับ

สำคัญมากครับ เพราะบางคนอาจจะใช้เวลานานมาก
กว่าจะกลับเข้าอารมณ์เดิมได้อีกครั้งครับ
จึงต้องปักหมุดเอาไว้เพื่อความคล่องตัวครับ
<!-- / message --><!-- sig -->

 

จากหน้า #596 ขอบพระคุณมากค่ะสำหรับคำตอบจะพยายามสังเกตุตามที่แนะนำค่ะ สาธุ

 

ไม่เคย เอามือ สัมผัส เลยครับ พี่น้อง

 

ถึงคุณ choosake ครับ

จริงๆแล้ว เราจะเห็นด้วยวิธีใดนั้น ไม่สำคัญครับ
สำคัญว่าขอแค่เราเห็น ความเป็นทิพย์ได้อย่างถูกต้องก็พอครับ

อย่าติดในหลักการ ชื่อวิชชา หรือว่าคำภาวนาครับ

สำคัญคืออารมณ์และผลที่เกิดจากการปฏิบัติครับ
<!-- / message -->

 

ขอบคุณมากครับคุณ Xorce

 

สมาชิกใหม่ขอคำแนะนำค่ะ

อนุโมทนาค่ะ
มาแอบอ่านหาความรู้หลายวันแล้ว แต่ติดพันอยู่เลยไม่ได้สมัครสมาชิก มาถึงวันนี้พอได้ความกระจ่างขึ้นมาก จึงอยากขออนุโมทนาบุญกับท่านเจ้าของกระทู้และผู้ตั้งคำถามท่านอื่น ๆ เริ่มแรกที่เข้ามาค้นหาในเว็บพลังจิตเพราะฝึกทำสมาธิที่บ้านได้ประมาณ 3 เดือน แบบค่อยเป็นค่อยไปค่ะ มาวันหนึ่งเมื่อเร็ว ๆ นี้เกิดอาการวูบในสมาธิ พอเข้ามาอ่านประสบการณ์สมาชิกท่านอื่นบวกกับคำตอบข้อซักถามของท่านเจ้าของกระทู้จึงทำให้รู้ว่าเป็นอาการตกฌาณ ดิฉันก็มีปัญหาเหมือนท่านอื่น ๆ คือจะไปติดที่ตอนลมหายใจหยุดแล้วอึดอัดทำให้ต้องผ่อนลมหายใจออก ได้อ่านวิธีแก้ไขแล้วและกำลังพยายามปรับปรุงอยู่ค่ะ แต่ที่อยากปรึกษาคือเรื่องตาของดิฉันค่ะ เมื่อก่อนนัยน์ตาก็ดำเป็นปกติดี ค่อนข้างดำมาก (หมายถึงลูกตาดำค่ะ) แต่มาเมื่อคืนหลังจากนั่งสมาธิแล้วไปส่องกระจกดูหน้าตัวเองว่าแจ่มใสหรือเคร่งเครียดประการใด จึงมาสังเกตเป็นว่าลูกนัยน์ตาดำสีมันจางลงเป็นวาวใส ไม่ใช่ใสกิ๊กเหมือนกระจกนะคะ บอกไม่ถูกค่ะ เป็นแบบว่าจางใสค่ะ ดิฉันรู้สึกกังวลว่าจะเป็นผลข้างเคียงจากการฝึกสมาธิหรือเปล่า แต่ก่อนหน้านั้นปกติดีทุกอย่างค่ะ ไม่ทราบว่าพอจะให้คำแนะนำได้บ้างหรือเปล่าคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

ปล.ดิฉันฝึกสมาธิด้วยวิธีภาวนาพุท-โธตามลมหายใจค่ะ ไม่เคยเห็นนิมิตอะไรเลยในสมาธิ มีแต่ความมืด+ความว่างเปล่า

 

ถึงคุณ natthapatpun ครับ

เรื่องตาดำนั้น ผมได้ส่ง pm ไปแล้วนะครับ

 

ส่งรูปตาดำไปแล้วค่ะ แหม เข้ามาตอบรวดเร็วทันใจดีจัง ขอบคุณค่ะ

 

คุณ Xorce คะ ขอแถมอีกนิดค่ะ สองสามวันมานี้มีอาการอยากหลบในค่ะ ไม่ใช่หลับในนะคะ คืออยากจะหลับตาแล้วทำสมาธิอยู่ข้างในตลอดเวลาเลยค่ะ นั่งทำงานก็อยากจะหลบในท่าเดียว แต่ก็ฝืนไว้เลยทำให้รู้สึกเครียดนิดหน่อย และตึงที่หน้าผาก

แต่คงไม่เกี่ยวกับนอนดึกเพราะช่วงนี้นอนไม่ดึกค่ะ เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาหลับสมาธิตอนกลางวันชั่วโมงเดียวก็ตื่น ตอนกลางคืนก็หลับสนิทดี และไม่ได้รู้สึกว่าง่วงนอนเลย ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไรค่ะ

 

ถึงคุณ natthapatpun ครับ

เห็นรูปแล้วครับ
คิดว่าดวงตาไม่เป็นอะไรครับ

แต่ว่าอารมณ์คุณหนักไปแน่นอนครับ ซึ่งจะส่งผลให้

เวลาทำสมาธิ อาจจะเกิดอาการปวดศรีษะ หรือปวดหน้าผากบ่อย
บางครั้ง จะรู้สึกหนักๆ แน่นๆ อึดอัดเวลาทำสมาธิ
บางครั้งหลังทำสมาธิเสร็จจะรู้สึกเหนื่อยๆ หรือมึนๆ


แนะนำให้ผ่อนอารมณ์ใจให้สบาย
เวลาทำสมาธิ ให้ยิ้มด้วยนะครับ
อารมณ์สมาธิ จะต้องมีความเบาสบาย ชุ่มเย็น อิ่มเอิบ และแย้มยิ้มออกมาจากภายใน

ให้หันมาทำขั้นตอนที่แผ่เมตตาด้วยสมาธิให้มากๆนะครับ
แล้วอารมณ์จะค่อยๆ เบาสบายขึ้นเองครับ

ลองแผ่เมตตาตามที่ได้แนะนำไว้ดูนะครับ

 

ขอบคุณค่ะที่แนะนำ จะทำตามที่คุณ xorce แนะนำค่ะ กระทู้นี้เป็นที่พึ่งได้จริง ๆ ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
;aa1

 

ขอถามคุณ xorce ค่ะ คือดิฉันสงสัยว่าตอนที่สมาธิถึงฌาณ 4 มีอาการลมหายใจหยุดนิ่ง ดิฉันสงสัยว่าตอนที่ลมหยุดนิ่งนั้น หยุดไปจริง ๆ เลย หรือว่าเพียงหายใจแผ่ว ๆ ตัวดิฉันเองพอถึงอารมณ์ประมาณนั้น ไม่กล้าเรียกว่าฌาณ 4 เพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองทำได้ถึงขนาดนั้นหรือเปล่า แต่มันคล้าย ๆ ที่คุณ xorce เคยอธิบายไว้

อารมณ์ที่ดิฉันเป็นคือ คล้ายกับว่าลมหายใจจะหายแต่ไม่หาย มันแผ่วจนเหมือนไม่ได้หายใจ แต่รับรู้ได้ว่าช่วงท้องมันกระเพื่อมขึ้นลงเหมือนเวลาเราหายใจ แต่ก็เหมือนว่าตัวเองไม่ได้หายใจ ดิฉันทำถูกวิธีหรือเปล่าคะ

 

ถ้าลมหายใจแผ่วเบามากๆ ก็จะอยู่ช่วงฌาณ3
ต้องลมหายใจหายไปเลย ไม่หายใจเลย จึงจะเป็นฌาณ4

แต่อารมณ์นี้ เป็นอารมณ์ที่มีความสบายใจ คือรู้สึกสบายใจจนลมหายใจหยุดไป
ไม่ใช่อาการที่อึดอัดแน่น หรือว่าบีบบังคับให้ไม่หายใจ

คือมันจะหยุด นิ่ง เบา สบาย ไม่แน่น หรืออึดอัด

ถ้าแน่น หรือ อึดอัด แปลว่ายังอารมณ์หนักไปอยู่ครับ

การที่ลมหายใจไม่หยุด ก็เกิดได้จากหลายสาเหตุ
เราอาจจะอยากสงบมากไป หรืออยากให้ลมหายใจหายมากไป มันก็จะไม่หายครับ
จะต้องทำใจสบายๆ ยิ่งสบายมาก ยิ่งสงบมากครับ

 

โมทนาบุญด้วยจ้า ชัช ทำได้ดีมาก เป็นประโยชน์ยังผลให้ผู้อื่นได้เข้าถึงธรรมความดีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าครับ

 

มาอนุโมทนาด้วยครับ ถึงแม้ผมจะไม่ถึงไหนยังคงวนเวียน อยู่แถวๆนี้ก็ตามแต่ก็จะไม่ละในคำสอนของพระพุทธเจ้า และ คำแนะนำของพี่ชัด นะคับ อนุโมทนาบุญคับ

 

สมาชิกใหม่ ขอรบกวนสอบถามค่ะ

ดิฉันนั่งสมาธิได้สักระยะหนึ่งแล้วโดยอาศัยอ่าน และหาความรู้จาก website และในหนังสือเอง แต่มีข้อสงสัยค่ะว่าเป็นเรื่องธรรมดาหรือไม่สำหรับผู้ที่นั่งสมาธิแล้วจะเห็นนิมิตรต่างๆ เช่น แสง องค์พระ เพราะสำหรับดิฉันแล้วจะไม่มีอะไรเลยนอกจากความสงบ และมาระยะหลังนี้ยิ่งสงบก็ยิ่งดิ่งลึกลงไป ลมหายใจแผ่วลงและหยุดหายใจเป็นบางครั้ง และเกิดความรู้สึกที่เป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก จึงขอความกระจ่างค่ะว่าที่ดิฉันปฏิบัติอยู่ถูกต้องแล้วหรือไม่
ขอบคุณค่ะ