รัก

กลอนดำเนิน เพลินอ่าน กานท์สลวย.....ตาใสขวย ขอมุด หยุดแค่อ่าน
มิอยากให้ อรรถรส เลิศเชิงกานท์.....หยุดซาบซ่าน ไหลลื่น ชื่นมื่นชม

 

อ๋อ เรื่องใจ สร้างเงื่อนไข ให้ไล่จับ.....วิ่งไล่จับ ตามใจที่ เพ้อฟุ้งฝัน
ถ้ามิยอม เรียนรู้ เพื่อดับมัน.....ก็วิ่งกัน ฝันไป จนวันตาย

ใจมันตก กระทบ กับสิ่งใด.....ย่อมตามไป กระทบ เพราะสาดส่าย
แต่ถ้าได้ ศึกษา อบรมใจ.....ศึกษาให้ เห็นเป็นจริง สิ่งสารพัน

ใจจักเริ่ม สงบเพราะ เคาะความจริง.....สุขแท้จริง คือ"สงบ" ไม่ยึดมั่น
เห็น"มายา" ก็รู้จัก รู้ทันมัน.....มิให้มัน ป่วนปั่น บั่นใจเรา

เห็นความจริง ก็คือ เห็นความตาย.....เห็นความตาย ก็เห็น ชีวิตเจ้า
เห็นชีวิต ก็เห็นลม หายใจเรา.....ชีวิตเล่า ปัจจุบัน เท่านั้นเป็น

เพ่งพินิจ จดจ่อคู่ "ปัจจุบัน".....เจ้าความฝัน มันไม่มี ที่ให้เห็น
มั่วแต่ฝัน กลางวัน เช้ายันเย็น.....แล้วจักเห็น ชีวิต ได้อย่างไร

พูดมันง่าย ทำได้ ก็ไม่ยาก.....แต่โดยมาก "มรรตัย" มักหลงใหล
คงต้องใช้ เวลา เรียนรู้ไป......"เวลา"ไซร้ อาจารย์ใหญ่ ของทุกคน

 

catt3

 

เรื่องจิต เรื่องใจ เรื่องวิญญาณ เรื่องกาย

เรื่อง"กาย" นี่เข้าใจง่ายสุด... ต้องเริ่มศึกษาพิจารณาของหยาบก่อน แยกของหยาบได้ชัด ก็จะเริ่มเห็นของละเอียดชัดขึ้นๆ

เรื่อง"วิญญาณ" นี่ก็ชวนสับสน... ต้องเห็นกายก่อน แล้วจึงค่อยเห็นวิญญาณของกาย แล้วจึงค่อยเห็นของที่ละเอียดชัดขึ้นๆ

เรื่อง"ใจ" นี่เป็นประเด็นที่ถาม... ต้องเห็นกายก่อน แล้วจึงค่อยเห็นวิญญาณของกาย จากนั้นจึงค่อยเห็นกระแสของ"จิต" ที่เรียกว่า"เจตสิก" สิ่งนี้แหละที่ขับเคลื่อนวิญญาณและกาย เมื่อเห็นกระแส"เจตสิก"แล้ว ก็หาต้นทางของ"เจตสิก"ได้ไม่ยากเลย

เรื่อง"จิต" เป็นผลลัพธ์ของการศึกษา อบรม ทั้งสามขั้นตอนข้างต้น การศึกษาบริบูรณ์ดีแล้วเมื่อใด... เมื่อนั้นก็เห็นมันเอง

 

"เจตสิก" ตัวร้าย หมายสำคัญ.....จักเรียกมัน ว่าใจ ก็ย่อมได้
อารมณ์จิต เคลื่อนไป ย่อมเกิดใจ.....ที่พาว่าย หมุนเปลี่ยน ชีวาวน

"ความจริง" ของชีวิต ก็เท่านี้.....ทิศทางที่ ต้องไป ทุกแห่งหน
"เจตสิก" จักนำหน้า เป็นตัวตน.....คอยนำดล หนทาง มุ่งทางไป

ถึงวาระ เหนื่อยหน่าย เรื่องมากมาย.....ที่เวียนว่าย ถ่ายวน เวียนเป็นสาย
ก็พึงดับ "เจตสิก" คือดับใจ.....ดับเมื่อใด ก็จบได้ ไม่ว่ายเวียน

 

นั่งเผลอเผลอ เธอเธอ มากันเพียบ.....ลูกศิษย์เลียบ เข้าบึง ขึงอักษร
สหาย"เล่น" ก็โผล่แว๊บ แอบหย่อนกลอน.....เหล่า"กินนร" สโมสร กลอนพาที

 

เออ.. ลูกศิษย์ โผล่มา ได้สักที.....เพื่อนเพื่อนนี่ รุมถาม แต่งกานท์หา
ทำตัวเหมือน จะเป็น พวก"ซุปตาร์".....ต้องถามหา บ่อยบ่อย แล้วค่อยเจอ

แขก็ถาม จันทร์ก็ถาม เข้าตามหา.....ร้องกันจ้า ถามหา พาฉันเหวอ
มนุษย์ดื้อ มามะ มาสิเธอ.....มาละเมอ เพ้อ"รัก" ทักกลอนกานท์

 

บางเวลา อารมณ์กานท์ ขานไม่เข้า.....อยากหยอกเย้า เคล้ากลอน ย้อนตอบโต้
แต่งมิได้ ไปไม่เป็น ก็อยากโม้.....แต่ว่าโอ้ แต่งไม่ออก ไม่รู้ทำไง อิอิ

โธ่ทั่นจารย์ อย่าว่าศิษย์ เยี่ยง"ซุปตาร์".....ความจริงอ่า มิกล้า เข้าขานไข
ได้แต่อ่าน เพริศพิศ พินิจไป.....สะสมไว้ ลอกเขียน เนียนในกลอน

 

ฮ่าฮ่าฮ่า เพลา เราหมดรมณ์.....จักกดข่ม ให้แต่ง ก็ไม่ได้
ครึ่งค่อนปี ร้างรา งดกลอนไกว.....ถ้ามันไร้ อารมณ์ ก็จนใจ(เหมือนกัลลล)

เราแต่งไป ถ้าใจ มันอยากแต่ง.....หากหมดแรง บันดาลใจ ก็เงียบหาย
พอมันมี มันก็แต่ง มันเองได้.....มันคงคล้าย คล้ายกัน เหล่ากวี

 

นานๆพี่ได้แวะเข้ามา มาแล้วไม่พบจึงถามถึงคุณดื้อตาใสค่ะ ขอบคุณนะคะ

สวัสดีค่ะขออภัยที่มาถามถึงกัน ส่วนขั้นปัญญาที่กรุณาบอกให้ทราบ ก็ต้องขอบคุณมากนะคะ
.
.
.



ได้รับถ้อยความตอบกลับมาแบบนี้..... ดึงมาให้อ่าน คำทักทายที่เคยส่งมาถึงค่ะ

 

แต่งออกแนว แบบหวาน กลอนกานท์ติด
ในความคิด มุ่งสนุก คลุกเคล้าหัว
เรื่องธรรมะ ห่างไกล ย้งนึกกลัว
แต่งเลยมั่ว เฉไฉ วางใจจร้า....

ขอโทดนะคะถ้าทำให้เข้าใจเป็นอย่างอื่น.......คุณแสงแข เล่นว่าตัวเองคะ.....

 

แอบย่องย่อง เสียวเสียว สันหลังวาบ.....หลบมุมอับ ถ้ำมอง แค่พอเห็น
ดูสาวสาว เคลียร์กัน ตั้งแต่เย็น.....ใจมันเต้น จะรอดมั๊ย บึง"รัก"กรู


status... เออ เราเห็นแหละ ดูอยู่ เห็นละว่าเข้าใจผิดกันนิสหน่อย รักกันนะ อย่าระแวงกันเลยจ้ะ ได้มีวาสนามาพบปะกันแล้ว ก็รักกันนะ

 

เรื่องฝีกลอน เราเห็นแต่ "ล้อเล่น"โดน....."ดื้อ"กระโจน เข้ากัด เข้าจิก"เล่น"
เรายังเกรง จะเคืองกัน เพราะทะเล้น.....กลัวจะเล่น กันแรง จนแคลงใจ

แต่คู่นี้ เล่นกันดี ไม่มีโกรธ.....มีแต่เรา ที่โหด และปากร้าย
เชื่อเราเหอะ บึง"รัก"นี่ มิมีใคร.....ที่จักร้าย และโหด เท่าตัวพราน .. แฮร่ๆ

 

อาจารย์พราน ขาโหด โดดยืนดู.....มีคิวบู๊ หรือป่าว เล่าสาวสาว
ถ้า"ตาใส" กับ"แม่เล่น" จิกระนาว.....คือรักพราว คลอเคล้า เข้าใจกัน อ่ะจร่ะ

 

ยาย(เล่น)น่ะหรือ จิกไง ก็ไม่โกรธ
ไม่มีโอด ครวญคร่ำ ซ้ำไม่หนี
กัดตอบกลับ งับใส่ ไม่รอรี
มึนทันที เมื่อยาย ได้ต่อกลอน..^^

 

catt3catt3catt3catt3catt3

ว่าจะไม่เข้ากระทู้ดูบึงรัก
แต่ขำนักพรานไพรใจกระเส่า
อดหัวร่องอหายหงายเงิบเอา
งานจะเข้าบึงรักมั้ยใคร่ขอดู

ใครๆที่เคยอ่านกลอนยายเอ้ยคุณล้อเล่นก้อรู้ๆกันอยู่นะคะว่ากลอนเธองง...

 

เท่าที่ดู สถานะ และเหตุการณ์.....น่าจะผ่าน วิกฤติได้ ไม่ยากเข็ญ
เมื่อมิมี สิ่งใดใด ที่คิดเป็น.....ก็จะเห็น ว่าเข้าใจ ได้พลาดไป

"สังคม"ล้วน ปะปน คนหลายหลาก.....สื่อสาส์นมาก ก็เกิดมี ผิดพลั้งได้
เห็นจักมี แต่"รัก" และ"อภัย".....จักยืดให้ ได้เห็นใจ กันและกัน


status... พูดดีไปงั้นแหละ แต่ถ้าใครจะเล่นบทบู๊ กรูก็เผ่นนะฮ๊าฟฟฟ

 

"จันทรา"นี่ ก็เสือเผ่น จีจีนะ.....หลบหายหน้า ยามวิกฤติ ไม่หันเห็น
ทำเนียนเนียน เหมือนเดือนแรม มืดมืดเย็น.....เรานี่เห็น เธอน่ะเผ่น เร้นก่อนใคร ... 55555

 

แล้วคำตอบ เรื่อง"ใจ" เป็นยังไง.....พอช่วยได้ ถูกใจ บ้างไหมจ๊ะ
เรื่องของ"ใจ" ตอบได้ ตามปัญญา.....แต่หากว่า เรื่องหัวใจ ไม่ตอบเอย

 

ใครใคร่ดู ดูไป ไม่ว่ากัน.....กลอนของฉัน อ่านได้ ไม่คิดหวง
จักลงแต่ง ก็ยินดี เปรมปรีดิ์ทรวง.....เราไม่ทวง ใครใคร่แต่ง ก็แต่งมา