รวม ธรรมะสั้นๆ เข้าใจง่าย ของครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่น - พระป่าธรรมยุติ etc.

นี่คือใจส่งออก

"...อันโทษของคนอื่นเห็นง่าย แต่ฝ่ายของตัวเห็นได้ยาก สิ่งที่เราทำผิดอยู่ ไม่รู้สึกตัว แต่ผู้อื่นทำเล็กๆ น้อยๆ ก็รู้ได้เข้าใจ นี่คือว่า ใจส่งออก ใจไม่สงบตั้งมั่น ใจไม่นึกถึงความตายที่จะมาถึงตน จิตมันวุ่นวายแส่ส่ายไปในแต่เรื่องภายนอก ไม่มารู้แจ้งรู้จักรู้จริงภายในตัวของตัวเอง ปล่อยให้ความประมาทมัวเมาเข้าทับถม จิตใจก็มืดมิดปิดบัง เมื่อมืดมิดปิดบังมากเข้าเท่าไหร่ ไม่มีทางรู้สึกตัวได้..."

ร้อยเรียงธรรมคำสอน
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร ๑๐๐ ปี

 

"จะแพ้หรือชนะ จะละหรือวางได้
เป็นเรื่องของดวงจิตตนเองที่มีภูมิธรรมที่สร้างขึ้น
ฉะนั้น ท่านจึงสอนอย่าให้ติดตำรา ติดสมมติบัญญัติ
ปฏิบัติตนให้พ้นทั้งหมด จึงจะเป็นไปเพื่อความบริสุทธิ์สะอาด"

...ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

ถ้า "ใจมีธรรม" เป็นที่อยู่แล้ว จะอยู่ที่ไหนก็อยูได้ ไม่มีความเดือดร้อน

แต่ถ้า "ใจนั้นไม่มีธรรม" เป็นเครื่องอยู่แล้ว ต่อให้นั่งนอนอยู่ในปราสาททองก็ไม่มีความสุข เพราะไฟกิเลสมันเผาผลาญหัวใจให้ได้รับความเดือดร้อนอยู่มิเว้นวาย

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

 

เคยมีท่านเจ้าคุณรูปหนึ่งถามท่านพ่อลีว่า

"ในเมื่อเป็นพระกรรมฐานดำเนินในปฏิปทาของท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโตแล้ว
ทำไมท่านจึงชอบนำพาเหล่าบรรดาญาติโยมจัดงานบุญงานกุศลสร้างพระ
อยู่เป็นประจำ ไม่มุ่งเน้นพาเหล่าบรรดาญาติโยมให้ปฏิบัติภาวนาล่ะ?"

ท่านพ่อลีท่านก็ตอบท่านเจ้าคุณรูปนั้นว่า
"เกล้ากระผม ทำนาไม่ได้เอาข้าวอย่างเดียว
แกลบผมก็เอา รำผมก็เอา ฟางผมก็เอา ขอรับ"

 

ขอบคุณสำหรับธรรมะดี ดี กำลังตามอ่านอยู่เพื่อเป็นการเตือนสติ สาธุ

 

"อย่ามัวเมาในวัยว่ายังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่
อย่ามัวเมาในความไม่มีโรคมาเบียดเบียน
อย่ามัวเมาในชีวิตว่าเวลาของเรายังมีอยู่
ทั้งนี้ เพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่าชีวิต
เป็นของน้อยจะตายเมื่อไรไม่มีใครรู้ได้"

จากพระราชปุจฉา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กับหลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย
ณ วัดเขาสุกิม อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี

 

การไม่ได้ลาภโดยชอบธรรมกับการได้ลาภโดยไม่ชอบธรรม การไม่ได้ลาภอันชอบธรรมประเสริฐกว่า การได้ลาภอันไม่ชอบธรรมจะประเสริฐอะไร

คนไม่มีความรู้มียศกับคนมีความรู้แต่ไม่มียศ คนมีความรู้ไม่มียศประเสริฐกว่า คนไม่มีความรู้มียศจะประเสริฐอะไร

การสรรเสริญจากคนพาลกับการติเตียนจากนักปราชญ์ การติเตียนจากนักปราชญ์ประเสริฐกว่า การสรรเสริญจากคนพาลจะประเสริฐอะไร

ความสุขอันเกิดจากกามคุณกับความทุกข์อันเกิดจากวิเวก ความทุกข์อันเกิดจากวิเวกประเสริฐกว่า ความสุขอันเกิดจากกามคุณจะประเสริฐอะไร

ความเป็นอยู่โดยไม่ชอบธรรมกับความตายโดยธรรม ความตายโดยธรรมประเสริฐกว่า ความเป็นอยู่โดยไม่ชอบธรรมจะประเสริฐอะไร

โคทัตตเถรคาถา
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘

 

กินน้อย นอนน้อย พูดน้อย คือ นักปฏิบัติ
กินมาก นอนมาก พูดมาก คือ คนโง่

พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)

 

คนที่หลงจึงต้องแสวงหา ถ้าไม่หลงก็ไม่ต้องหา จะหาไปให้ลำบากทำไม อะไรๆ ก็มีอยู่กับตัวเองอย่างสมบูรณ์อยู่แล้ว
จะตื่นเงา ตะครุบเงาไปทำไม เพราะรู้แล้วว่า เงาไม่ใช่ตัวจริง

...หลวงปู่มั่น ภูริทตฺตเถระ

 

"สติคือตัวสร้างความรู้สึกให้อยู่กับตัวตลอดเวลา ความรู้สึกอยู่ที่ไหน ใจก็อยู่ที่นั้น"

...หลวงพ่อทอง จนฺทสิริ

 

...โคลนเกิดจากน้ำ
น้ำนั่นแหละใช้ล้างโคลนได้
...ทุกข์เกิดจากใจ
ก็เอาใจนั่นแหละ ล้างทุกข์

...หลวงปู่บุญกู้ อนุวฑฺฒโน

 

ที่ พุทธศาสนามีขึ้นมานั้นจึงไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย ถ้าไม่มีวาสนาอยู่บ้างก็ไม่เห็นไม่เจอคำว่าธรรมๆ นี้ นี่เรามีวาสนาขออย่าได้นอนหลับทับสิทธิ์ อย่าประมาทตัวเอง ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เราคิดว่าอะไรวิเศษวิโส ส่วนมากมันมีแต่เรื่องหลอกหลอนของโลกมายาว่าอันนี้ดี อันนั้นดี ผลสุดท้ายก็มักคว้าน้ำเหลวหาสาระไม่ค่อยได้ ใจที่ถูกหลอกหลอนนั่นแลตัวสำคัญที่พาให้หมุนเป็นกงจักรไปตามๆ กัน เราไม่ได้ตำหนิใคร มันเป็นอยู่ในหัวใจ พาให้ดีดให้ดิ้นหาเวลาสงบเย็นไม่ได้เลย


ถ้า ไม่อยากจมอยู่ในกองไฟกิเลสก็อย่าหลงเพลิน เห่อกับกิเลสจนเกินไป ให้รู้เวล่ำเวลา ให้รู้หนักรู้เบาบ้าง อันนี้มันหลอกตรงไหนก็ตะปบปั๊บๆ เหมือนลูกแมวตะปบหางเชือก เวลาหนูมาวิ่งเข้าป่าโน่นเพราะกลัวหนู พวกเราก็เหมือนกันเวลาของดีมาหาศาสนามาโปรด กลัวยากกลัวลำบากไม่อยากทำ ไม่อยากเข้าวัดเข้าวาฟังธรรมจำศีล ถ้ากิเลสหลอกแล้ววิ่งตามมันวันยังค่ำ เอาตายก็ตายไม่มีคำว่าถอย มันเป็นอย่างนี้เสียเป็นส่วนมาก จึงน่าอ่อนใจ

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

 

"การปฏิบัติธรรมนี้ มิใช่ว่าเราต้องการความรู้ความเห็นมาคุยอวดกันให้เสียเวลา

เราต้องการธรรมะอันที่สามารถจะมาแก้ไขปัญหาชีวิตประจำวันได้ สามารถแก้ปัญหาหัวใจได้ สามารถแก้ไขปัญหางานการได้ สามารถใช้พลังสมาธิไปสนับสนุนกิจการงานที่เราทำอยู่ได้ทุกประเภท

จึงจะชื่อว่าเป็นการฝึกสมาธิแล้วได้ผลคุ้มค่าแก่การเสียเวลา"

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
วัดป่าสาลวัน อ.เมือง จ.นครราชสีมา

 

“..มโนกรรม มโนความน้อมนึก เรานึกกรรมอันใดไว้
กรรมดีหรือกรรมชั่ว เราจะรับผลของกรรมสืบไป

กรรมดีน่ะเราจะรู้ได้อย่างไร..
ใจเราสงบดี มีความสุขความสบาย นี่แหละกรรมดี

กรรมไม่ดีเป็นยังไงเล่า..
ใจไม่ดี ทะเยอทะยานดิ้นรน ใจทุกข์ใจยาก
ใจเดือด ใจร้อน นี่กรรมไม่ดี
นำให้ทุกข์ นำให้ยาก ในปัจจุบันและเบื้องหน้า

ใครเป็นยังไง รู้จักตรงนี้แหละ ดีหรือไม่ดี
ให้ตรวจดูบุญของเรา ตรวจดูหัวใจของเรา....”

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

 

"การศึกษาเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขาถึงแม้ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนแต่ก็ต้องไปให้ถึงจุดหมาย และการเรียนจบเหมือนเข็นครกลงเขาเพราะไม่มีเวลาพักและต้องประคับประครองไม่ให้ความรู้นั้นไปทับคนอื่น"

พระอาจารย์บุญรอง กมโล วัดป่าโนนสงเปือย อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู

 

โรคหัวใจที่ตัวใหญ่ๆ มีอยู่ ๓ ตัว คือ โลภ โกรธ หลง โรคนี้เปรียบเหมือนกับโรคมะเร็ง มันกินติดต่อลุกลามถึงคนอื่นด้วย เข้าใกล้ลูกติดลูก เข้าใกล้หลานติดหลาน เข้าใกล้เพื่อนติดเพื่อน เข้าใกล้ใครก็ติดคนนั้น ทำอันตรายทั้งแก่ตนและผู้อื่น โรคที่เล็กหน่อยรองลงมาก็มีอยู่ ๕ ตัว กามฉันทะ พยาปาทะ ถีนมิทธะ อุทธัจจกุกกุจจะ วิจิกิจฉา โรคนี้เปรียบเหมือนโรคขี้กลาก ใจมันหยิบๆ แยบๆ แลบไปโน่นมานี่ อยู่นิ่งไม่ได้ โรคนี้รักษายาก นายแพทย์ก็ไม่สามารถจะเยียวยาได้ นอกจากใช้ พุทธโอสถ

...ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

"ทำดีอย่าอวดดี เราทำเพื่อให้ใจเราดี
มิใช่ทำเพื่ออวดใครว่าเราทำดีกว่าเขามันจะเป็นอุปกิเลส
เป็นเหตุให้ใจเศร้าหมอง เราทำความดีเพื่อให้ใจเราผ่องใส
แม้ว่าจะไม่มีใครเห็น ไม่มีใครชมก็ตาม"

พระครูภาวนาปัญญาดิลก (หลวงปู่มหาเจิม ปัญญาพโล)
วัดสระมงคล อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม

 

"คำว่า พุทโธ นี้ ผีเกรงกลัวที่สุด เพราะอานุภาพของ พุทโธ
และจิตที่เป็นสมาธิ พวกภูติผีต่างๆ จึงไม่อาจทำอันตรายใดๆ แก่เราได้
และเมื่อเราแผ่เมตตาให้ พวกนั้นก็น้อมรับในส่วนบุญ กลายเป็นมิตรไปกับเราเสียอีก
ถ้าหากท่านผู้ใดกลัวผีก็ขอให้ภาวนา พุทโธ พุทโธ จนจิตเป็นสมาธิ ความกลัวจักหายไปเอง"

หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม

 

"ไม่ต้องกลัวหรอกการตาย
ให้กลัวการเกิดดีกว่า

ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก

 

ครูบาแจ๋ว : " หลวงปู่ครับ ... การรักษาจิตทำไมมันยากนัก
มันฟุ้งซ่านส่านแส้ไปเสียทุกอย่าง "
องค์หลวงปู่จาม : อย่าไปคิดว่ามันยาก
หากคิดว่ายาก แล้วจะท้อในการรักษาใจ ให้คิดว่าเป็นปกติของจิตมัน
ต้องเป็นอย่างนั้น มันต้องฟุ้งซ่านเป็นธรรมดา อย่าอะไรให้มาก "

ที่มา : เพียงหนึ่งเมล็ดพันธุ์ ; จดหมายเหตุธรรม ๕