มีใครเรื่มก้าวเข้าสู่พระธรรม ตั้งแต่ช่วงวัยรุ่นบ้างครับ

โมทนากับทุกคนเลยครับเข้าหาธรรมมะตั้งแต่อายุยังน้อย
ผมเริ่มปฎิบัติธรรมหรือศึกษาธรรมะตั้งแต่อยู่ประมาณ ป.4ครับแต่ก็ไม่ค่อยปฎิบัติแบบจริงๆๆจังๆๆเริ่มมาปฎิบัติอีกทีก็ตอนนี้อ่ะครับผมตอนนี้ก็อายุ 15 ครับ

 

ตอนนี้ผมอายุ19ครับ เพิ่งเริ่มปฏิบัติมาได้ไม่นาน ตอนนี้มีแต่เรื่องแย่ๆเข้ามาไนชีวิตครับ
แต่ยังไงก็จะปฎิบัติต่อไปครับ ถึงจะไม่ดีพร้อมแต่ก็จะทำอย่างดีที่สุดครับ

 

ตั้งแต่จำความได้ ก็อยู่กับวัดแล้ว สวดมนต์อิติปิโสเป็นและชอบทำเป็นประจำตั้งแต่อ่านหนังสื่อไม่ออก เด็กมาก จนป่านนี้ก็ยังเหมือนเดิมและเข้าใจพระพุทธศาสนามากขึ้นกว่าเดิมด้วยหลายเท่าตัว ขอบคุณที่ได้เกิดมาในครอบครัวที่มีพระประจำใจ

 

ไม่ประมาทในทางธรรมแล้วทางโลกก็พอครับ

และที่สำคัญอย่าลืมศึกษาวิชา สาขาต่างๆ เพื่อประโยชน์ต่อส่วนตัวและส่วนรวม

 

ก่อนผมเริ่มเข้าทางธรรมผมเริ่มสงสัยในพวกฤทธิ์และพลังจิตมาก่อนครับ(อายุประมาณ 17 ได้) พอมีอินเตอร์เน็ตก็เสริชคำว่าพลังจิตในกูเกิลละครับ แล้วเว็บนี้ก็โผล่มา แรกๆก็ดูแต่หน้าวิทยาศาสตร์ทางจิตเพราะตอนนั้นผมยังนับถือคริสต์อยู่กลัวนู้นนี่ไปตามประสาคนไม่รู้ พอเจอหน้าที่สอนกรรมฐานก็ลองฝึกลองศึกษา ก็รู้ว่าสิ่งที่เราอยากรู้อยากเห็นมันต้องผ่านขั้นนึงของจิตที่เรีกว่าฌาณ4 แต่นั้นมาก็เริ่มตั้งหน้าตั้งตาฝึกสมาธิ สวดมนต์ ทั้งๆที่ใจยังไม่เชื่อเพราะยังนับถือคริสต์อยู่ ช่วงชีวิตในมหา'ลัยปีหนึ่งก็ฝึกอย่างหนักเลย เดิน ยืน นอน นั่ง แม้แต่กินก็ฝึกหมด จนเหมือนคนแอนตี้สังคม ไม่ค่อยพูด พอเพื่อนชวนไปกินเหล้าก็ไปกะมัน พอกินเข้าไปก็ลองตั้งใจจับความรู้สึกที่ปลายจมูก ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนลมหายใจมันเหม็นเน่าน่ารังเกียจมากเมื่อเทียบกะตอนที่เราไม่ได้กิน ตั้งแต่นั้นผมก็พยายามเลี่ยงตลอด พอจะเลิกปฎิบัติก็เลิกไม่ได้แล้ว อย่างน้อยต้องตั้งจิตรับความรู้สึกที่ปลายจมูกทุกครั้งที่นึกออก ส่วนสิ่งที่ผมสงสัยมาแต่แรกก็ได้รับคำตอบแล้วครับ และผมก็จะปฏิบัติต่อไป

 

คล้ายผมเลยนะครับ

ฝึกไปฝึกมา จนกลายเป็นไม่อยากได้ ไปเสียแล้ว

ได้มาคงไม่พ้นต้องได้ช่วยผู้อื่นเพิ่มอีกเป็นแน่แท้ มีสองมือ สองตา

แค่คนปกติก็เยอะพอแล้วครับ

^_^

 

ขอบคุณสำหรับดอกไม้ครับ

ขอรับไว้ด้วยใจ

ปล.ดอกบัวดอกนี้ทำไม อุ่นจัง

 

ไม่ต้องห่วงครับ

เดี๋ยวผมจะพยายามตามคุณพี่ไปติดๆ ^_^

 

ผมเอง...เพิ่ง 20 เองครับ...

เข้ามาศึกษาปฏิัติธรรมได้ ปีกว่าๆเองๆ....เพราะเหตุ..จูงใจากการอ่านหนังสือ..

ของ ดังสฤต ครับ.. เรื่อง เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน..

ยป็นแรงบันดานใจใให้ผมค่อยๆ..ซึมซับ...เรื่องหลักธรรมคำสอนต่างๆมาด้วย..

ศิล 5 ผมเองก็ถือปฏิบัติอยู่นะคับ แต่ด่างพล้อย..อยูู่เลย... ยังไม่ขาวบริสุทธิ์เลยครับ..

แต่จะพยายามทำให้ขาวขึ้นเรื่อยๆไปครับ..

 

ผมเข้าวัดไปจังหันหลวงตาตั้งแต่เด็กๆ เท่าที่จำความได้เลย
แต่มารู้จักธรรมะและสนใจก็ตั้งแต่คืนสุดท้ายที่จะลาโลกแบบนั่งให้มันตายแต่มันกลับมีสิ่งที่ดีกว่าเก่าเยอะเลยกลับกันแบบพลิกฝ่ามือ ตอนนี้น่ะเหรอกลัวจะตายก่อนจะได้รู้แก่นพระธรรมเสียด้วยซ้ำ

แต่ก็แปลกนะ อย่างที่พระท่าน "เปลี่ยนความคิดได้ก็เปลี่ยนชีวิตได้" ตอนนี้นะต่อให้ระลึกความหลังโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจก็ตามที ไม่ว่าเรื่องดีๆหรือเรื่องเลวๆที่ผ่านเข้าและทำลงไปแทบจะไม่มีผลกระทบต่อจิตใจเลย แต่ก็ยังมีบ้างและกำลังกำจัดมันอยู่

ที่เล่ามาหวังว่าหากใครยังคิดว่า "เมื่อไหร่ก็ได้" ขอจงทบทวนเสียใหม่ของดีมีอยู่จริงๆในพระศาสนานี้

 

อนุโมทนา กับทุกๆ ท่านค่ะ ดิฉัน เริ่ม ตอน 30ต้นๆนี้เองค่ะ เพราะหลงไปครึ่งทางแล้วดีที่หันกลับมาทัน เพราะทุกข์ นี้เอง

 

บิ๊วเริ่มปฏิบัติธรรมตั้งแต่อยู่ม. 2 อายุตอนนั้นก็ประมาณ 14 ปีค่ะ ไปกับคุณแม่ แต่พอออกมาจากวัดก็ไม่ได้ปฏิบัติอะไรต่อ แต่ก็เข้าวัดฟังธรรมอย่างเป็นประจำค่ะ

เพิ่งจะมาจริงจังก็ตอนที่อยู่ม.6 ตอนนี้ 18 ปี ยังบอกตัวเองอยู่เลยว่าช้าไปมาก ช้าไปมากจริงๆ ตอนนี้รักษาศีล 5 สวดมนตร์และก็พยายามทำสมาธิให้ได้อย่างน้อยวันละ 1 ชม. นอกจากนี้ก็เล่นcamfrog ห้องธรรมะ สำหรับฟังธรรม และสนทนาธรรม ...

ใกล้จะปิดเทอมแ้ล้วค่ะ กำลังหาสถานที่ปฏิบัติธรรมกะจะอยู่ที่นั่นนานเป็นเดือน

ขอคำชี้แนะและฝากเนื้อฝากตัวมา ณ ที่นี้นะคะ

 

เอาใจช่วย นะ อายุยังน้อย ต้องเจออะไรอีกเยอะ หมั่นดู กิเลส แค่เห็นมันก็พอ กิเลสในใจเรานี่แหละ้ที่เกิด ขอให้มั้นคงไว้นะ

 

อบอุ่นดีจังเลยครับ

 

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับทุกท่านนะครับ
รู้สึกดีที่มีเพื่อนร่วมเดินทางไปด้วยกัน ไม่เหงาแล้วล่ะเนาะ

แต่แปลกเหมือนกันนะ ปฏิบัติมากขึ้นผมไม่ค่อยชอบสังคมคนเยอะๆ รู้สึกวุ่นวาย
ชอบปลีกวิเวก ชอบอยู่เงียบๆ ไม่ใช่เก็บกด แต่สุขที่ได้อยู่กับความสงบ

คนอื่นเป็นเหมือนกันไหม???

 

แรกๆเป็นเหมือนกันครับ

หลังๆ เริ่ม ได้ทั้งสองที่ พยายามอย่ายึดครับ

 

เห็นคนอื่นเล่าก็ทำให้นึกถึงชีวิตของผมตั้งเแต่เด็ก

ตอนเด็กๆ อายุประมาณ8-9ขวบ ผมนั่งเล่นอยู่คนเดียว เกิดนึกอะไรไม่รู้ จู่ๆก็นั่งสมาธิ

แล้วพอนั่งไปซักพักนึง เกิดปิติสุขจนต้องตะลึงอุทานออกมาว่าทำไมมันมีความสุขขนาดนี้

นั่นเป็นเหตุการณ์ครั้งแรก แต่หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิตเหมือนเด็กทั่วไปและลืมเหตุการณ์นั้น

ครั้งที่2 ตอนอายุประมาณ 13-14 ขวบ ผมนั่งดูทีวีอยู่คนเดียวในห้อง เปิดทีวีไปเจอ

ช่องกำลังสอนธรรมะ กำลังสอนนั่งสมาธิ ผมก็นั่งสมาธิเฉยเลย นั่งจนเกิดเห็นภายใน

ร่างกายของตัวเองตามที่พระท่านเทศทุกอย่าง ผมจึงจำพระรูปนั้นได้ไม่ลืม

ท่านมีชื่อว่า หลวงตามหาบัว

และก่อนช่วงวัยรุ่น ผมเคยฝันว่า มีพระจูงมือผม ไปเดินเที่ยวชมนรก ผมกลัวมากๆ

แต่ละที่ ที่ท่านพาไปดูนั้นทั้งน่ากลัวทั้งร้อน ผมร้องไห้เลย ตื่นขึ้นมาผมร้องไห้และพูด

ออกมาว่า ผมจะไม่ทำชั่วอีกแล้ว ผมกลัวแล้วๆ ตัวผมร้อนจี๋ แต่ไม่ได้เป็นไข้ ตอนตื่นมา

เหมือนความร้อนจากนรก ยังติดตัวผมอยู่เลย ผมกลัวมาก ร้องไห้หวาดผวา

แต่หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิตตามภาษาเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรอีกนั่นแหละ และไม่เคยสนใจเรื่อง

ธรรมมะหรืออะไรเลย ไม่เคยคิดอยากทำบุญ หรือเข้าวัด มีชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไป

พออายุซัก 16-19 ช่วงนี้ หนักมาก กินเหล้า ขี้เมา เที่ยวเตร่ เกเร เจ้าชู้ สารพัด

เรียกได้ว่า เลวได้ใจเลย หนีออกจากบ้าน ทำพ่อแม่น้ำตาร่วง ชีวิตเลวสุดบรรยาย

จนอายุได้ประมาณ 19-20 ชีวิตผมต้องกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ

ไม่รู้ด้วยบุญเก่าที่เคยสร้างมาหรือเปล่า ถึงได้เจอคนที่มาฉุดผมจากนรกได้

ด้วยเหตุการณ์ที่ผมเจอผู้หญิงคนนึง และเหตุการณ์อัศจรรย์ ทำให้ผม ได้กลับมาเดิน

ทางธรรมได้เวลาผมเลวก็เลวได้ใจ พอมาปฏิบัติธรรม มันเลยเอาจริงเอาจัง

จนได้ผลเป็นที่ประจักษ์ กับตัวเอง

นับจากวันนั้น มาถึงวันนี้ ผมก็ อายุ27ปีครับ

 

กว่าจะได้มาพึ่งพระธรรมนี่ทุกข์มันหนักจริงๆครับ ตอนนั้นอายุประมาณ20ได้เรียนยังไม่ทันจบเลย ถ้าตอนนั้นไม่มีคำสอนของพระพุทธองค์ ผมคงแย่ไปแล้ว ตอนนี้มรสุมผ่านไปแล้วมีงานมีการดีๆทำและได้เป็นชาวพุทธที่ดี เท่านี้ก็พอใจแล้วครับ^^

 

ผมตั้งแต่จำความได้ว่า ตั้งแต่เล้กแต่น้อย คุณตาทวด จะพาเข้าวัด ใส่บาตรทุกวัน ท่านจะสานกระติ๊บข้าวกล่องน้อยๆ ใส่ข้าวให้ เพื่อให้ใส่บาตรตอนเช้า เคยได้ยิน ได้เห็นชื่อ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต หลวงปู่แหวน หลวงปู่ตื้อ สมัยตั้งแต่น้อยๆ.... รู้สึกศรัทธามากๆ
...ส่วนการเริ่มปฏบัติอย่างจริงจังก็ตอนอายุ 20 -21 ปี กระมัง หลังจากที่ได้เห็นพระธาตุ หลวงปู่วัน อุตโม หลวงปู่จวน กุลเชฏโฐ หลวงปู่สิงห์ทอง ธัมมวโร และได้ฟังธรรม หลวงปู่อุทัย สิริธโร (สมัยที่ท่านอยู่ภูวัว) ฟังเทศน์ หลวงปู่หลอ นาถกโร และ หลวงปู่อุ่นหล้า ฐิตธัมโม .........รู้สึกว่าเป็นการเรียน summerที่เลือกเรียน วิชาของคณะ....

 

ผมตั้งแต่จำความได้ก็เข้าวัดละ

ปล.เด็กๆโดนบังคับ