มีใครเคยมีอาการเหมือนฟ้าแล็บในหัวมั้ยคะ

เหมือนแม่เลย แล้วก้บอกว่า ดูจิต

สรุปแล้ว ทำยังไงต่อ

วิธีทำก้คือ "กำหนดรู้ สรุปแล้ว ว่าทำยังไงต่อ"

ง่ายๆก็คือ สงสัยก้กำหนดรู้สงสัย


สงสัย เป็นภาษาบ้านๆ
บาลี เรียกว่า วิจิกิจฉา เป็น 1ในนิวรณ์ 5 อย่าง

ถ้าออกมาตามหานิวรณ์ ก็คือ ออกมาตามหาความสงสัย
ก้เท่ากับว่า ให้อาหาร อวิชาไปเรื่อยๆ
อวิชาก็จะเจริญเติบโต สาละวันเตี้ยลงแน่นอน

แต่ถ้า เริ่ม กำหนดรู้ นิวรณ์ หรือเรียกว่า กำหนดรู้สงสัย
จะเป็นการให้อาหาร วิชชาและวิมุตติ
สติ สมาธิ ปัญญา ก็จะเจริญขึ้น

 

อันดับแรก

ต้อง เว้นขาด การเสวนากับ พวกมีจิตไม่ตั้งมั่น !!!

การไป จ๊ะจ๋า พวกมี จิตไม่ตั้งมั่น จะทำให้ พวกนั้น
ยิ่งเกิด วาระของกรรม ที่ทำให้ ตัวเขาเอง ห่างจาก จิตตั้งมั่น

ผลของการ ไปเปิดทางให้ พวกจิตไม่ตั้งมั่น ยิ่งห่างไกล
ความไม่ตั้งมั่น มันจะย้อนกลับมา ทำลายกรรมฐาน ของนักภาวนา
ด้วยอำนาจแห่ง "กรรม"

ในบรรดา อิทธิฤทธ์ กำลัง ไม่มีอะไรเสมอ เท่า แรงกรรม ให้ผล !!!

ดังนั้น เวลา "คนอย่าง" ไร้กรม ชวน จ๊ะจ๋า ด้วยการ อวยก็ดี
ด้วยการสับพยอกก็ดี อย่าไป จิ๊ จ๊ะ ด้วยเด็ดขาด ( เน้นนะฮับ
ว่า คนอย่าง ไม่ได้หมายถึง ตัวคนชื่อ ไร้กรม )

อันดับที่สอง การตรึก ตรึกถูกแล้ว ไม่มีอะไรจะต้องแก้
เว้นเสียแต่ พระศาสดาเน้นหนักหนาว่า "ห้ามตำหนิจิต เด็ดขาด"

ดังนั้น ห้ามใช้ บัญญัติว่า "จิตตลบแตลง" หรือ "จิตหลอกเรามา
นานแสนนาน" อะไรพวกนี้ ห้าม ห้าม ห้าม ห้าม !!!

ให้ใช้บัญญัติว่า " จอ อิ ตอ จิต " ( บาลี จริงๆ แปลคำว่า จต
ไปทาง วิจิจต พิศดาร ) ดังนั้น แนวรับของการ บัญญัติเรียก
"อาการของจิต" จึงใช้คำว่า "นานาจิตตัง" บ้าง "วิจิตร" บ้าง
แนวต้าน ก็ "สังขาร( วิญญาณ เป็น ปัจจัยให้เกิด สังสาระ )" บ้าง

พอใช้คำว่า วิจิตรบ้าง พยาจิตราชบ้าง ให้สังเกต ความ
ที่มัยิ่งเข้ากลาง แต่อย่าไป "ตั้งกลางอก" อย่าให้มันมีฐานที่ตั้ง

คำว่า "กลางอก" เป็นเพียง อุบายไม่ให้ "จิตลืมกาย"

หาก ลืมกาย ไปตรึกแต่จิต มันจะ ส่งใน เห็นแต่ นามธรรม
เท่านั้นใช่ เพิก รูปทิ้ง อันนี้จะ ภาวนาผิด เรียกว่า รู้ไม่ถึงฐาน
ขาด สัมปชัญญะ ไป ก็เรียก

จิตนั้น เกิด ดับ ตลอดเวลา

หาก ส่งใน ตอนขับรถ แล้วไปเห็น จิตดับเข้า โครม !!!
( หาก วาสนา นาน่วม ก็ไม่ตาย ได้เป็น มหาอดทน
รถคว่ำไม่ตาย สาระพัด จะ เห็นนั่น เห็นนี้ เป็น เมพขิงๆ
ไปโน้น โดน อิทธิ ปลาติดหาง ชักชวนคนขึ้น สน. ไปเรื่อย )

หาก ส่งใน ตอนขับรถ แล้วไปเห็น จิตดับเข้า โครม !!!
( หาก วาสนา นาไม่น่วม ก็ตาย อดได้เป็น มนุษย์พบ
พุทธศาสนา ในสวรรคิ์มีแต่ นิพพานเมืองขวด ชวนยิ้ม
พันธมิตร สามเซ็นติเมตร รับรอง โอยยยยยย.......... )

เอาเท่านี้ก่อน

คือ ห้ามใช้ บัญญัติ ที่เป็น คำเชิง ตำหนิจิต แล้ว
ภาวนาไปอย่างนั้นแหละ

แล้ว ค่อยมาว่ากันต่อ......

อย่าไป สนใจว่า จะเกิดอะไรขึ้น โน้น นั้น นี้ วิจิตรไปเรื่อยเปื่อยเลย

พอ ภาวนาเป็น จะเห็นเลย ไม่ต้องถาม เฮีย ตัวไหน ทั้งนั้น

พาดกราแสง ไม่ต้องฟังธรรมจากใครอีก อยาตนะ6 ดับสนิท ลูกเดียว


หมั่น ตัดทำลำไย บ่อยๆ

อย่าให้ PE สูงเกิน


ปล PE ของนักกรรมฐาน คำนวนจาก ต้นทุน คือ "กาย"
หารด้วย "ใจ" หรือ "หมั่น"รู้กายรู้ใจไปตามที่มันเป็น

แต่อย่าให้ มันเป็นนั่น เป็นหนี้ เยอะ เช่น อุ๊ยฟ้าแล๊บ
อุ้ยแผ่นดินไหว อุ้ยมีเพื่อนเป็นอินทร์พรหม ยม ผู้เลิก
สามโลก หน้า ส้นตี !!!

 

​

 

อ้อ ลืมไป เดี๋ยว ไม่ทัน ปัจจุลัยย์ ละ ยุ่ง เลย

ให้เพิ่ม เว้นขาด การเสวนากับ โสดาบันยุคดิจิต่อน คนนั้น! ด้วย

 

ท่านแนนอาศัย เห็นไปตามนั้นล่ะท่าน เป็นการสร้างเหตุใกล้แล้ว ตอนมันตัดสินใช้ความตั้งมั่นเป็นกลางของจิตในการเห็นสภาพภายใน แต่ท่านแนนไม่ต้องเฝ้ารออะไร ไม่มั่นหมายให้ถึงช่วงตัดสินตอนไหนนะท่าน ทำเหตุไปแบบนี้ เดี๋ยวรู้เองเห็นเองท่าน

 

ไม่ทันล่ะท่านพิมพ์ไปแล้ว

 

นักภาวนาเวลาปฏิบัติแล้วติดธรรมข้อไหน เขาไม่ถามกันหรือคะ

 

ห้ามคุยเกือบครบทุกคนแล้วค่ะ สงสัยต่อไปแนนต้องปิดห้องอยู่คนเดียวเงียบๆ

 

จะให้ดีมันต้องรู้ชัดในจิตเราครับถามเพื่อเอาฐานข้อมูลไม่ให้เชื่อ

 

เป็นเช่นนั้นค่ะ อยากได้ชุดความรู้หลายๆทางเพื่อเอามาเลือกพิจารณา

 

ขอบคุณค่ะ มันน่าเสียดายที่เห็นแต่ มันทำได้แค่เห็น เดินต่อไปไม่ถึง อาจจะเพราะอินทรีย์ พละ ยังไม่พร้อมด้วยมั้งคะ

 

ลองถามพระท่านซิ ท่านตอบมาให้ก่อนหน้านั้น
ที่ไปถามท่าน

พระ่ท่านบอกให้ดูจิต
เราก้พินา ว่าเราดูจิต อย่างพระท่านสอนหรือเปล่า

ก่อนจะถามคนอื่น ถามตัวเองก่อน เราทำตามพระท่านสอนได้หรือยัง เข้าใจวิธีท่านสอนหรือยัง

หากจะสมาทานคำสอนพระท่านไหน ก็ต้องทำความเข้าใจ ฝึกไปให้สุดๆ

กรรมฐานจะไปไม่รอดเพราะ ถามคนนั้นที คนนี้ที

ต้องมั่นใจในตัวเอง
มั่นใจกับครูอาจารย์ ศรัทธา ในคำสอนครูอาจารย์

ถ้าไม่มั่นใจ ในครูอาจารย์ อย่าไปถามไปขอวิธีกับเขา

 

แนนตั้งใจจะไปถามท่านอยุ่แล้วค่ะ เพราะท่านชี้ทางเห็น แต่คงไม่ใช่เร็วๆนี้ เพราะวัดท่านอยู่ไกล และหลายๆท่านในเพจนี้ก็ก็มีส่วนชี้ทางให้เห็นเช่นกัน ก็ถือว่าเป็นรุ่นพี่ เพราะแต่ละท่านภูมิธรรมสูงกว่าแนนหลายคน เลยคิดว่าน่าจะมีคนเคยเดินผ่านเส้นทางนี้ พอจะบอกทางไปได้ต่อ

 

ดีจังคนเราหมดทุกข์หมดโศกได้

 

จะไปถามท่านอีกที ก็ควรจะเป็นการไปยืนยันคำสอน
มาพร้อมกับผลงาน มีความเพียรในการฝึก ยืนยันในตัวเอง

กับโจทย์ การบ้านที่ท่านให้มาฝึก
ในนี้ ก้เป็นแต่เพียง แสดงความเห็น


แต่หากปฏิบัติบูชาตามคำสอนพระท่านได้
ความเห็นที่แสดงมาในนี้
ก็เป็นแต่เพียงเครื่องมือ ฝึกให้ ดูจิต
เมื่อเราดูจิต
ก็เรียกว่าทำตามพระท่านที่เราไปขอวิธีจากท่านมาฝึก

 

แบบนี้ขึ้นชื่อว่าได้วิปัสนาจริงๆ ที่ทุกคนปฏิบัติจะวิธีไหนก็ตาม เพื่อให้ถึงจุดนี้ ตรงที่เห็นความจริงของขันธ์ภายในท่าน ส่วนสภาพธรรมที่มันเป็นมรรคผล คือ เห็น ตั้งมั่น เห็น ตั้งมั่น เห็น ตั้งมั่น เห็น ตั้งมั่น จนจิตเห็นว่า.......... เกิด......... เเบบนี้ก็ทำลายสังโยชน์ได้ มันไม่ใช่แค่การเห็นแบบนี้จะทำลายแค่สังโยชน์3 แต่ถ้าการเห็นนั้นตั้งมั่น ของจิตพอ จิตละอุปาทาน สลัดคืน จบไปเลยก็ได้ท่าน ที่ต้องทำก็ทำไปอย่างที่พิมพ์บอกบอกสภาวะมา ให้รู้แค่ว่าตรงนี้ตรงทาง เห็นแบบนี้ตรงทางแล้ว เหมือนขับรถจะไปพัทยา ท่านแนนอยู่ถนนบนมอเตอร์เวย์ ถ้าไม่หยุดขับ อุบัติเหตุ รถพัง หรือออกจากถนนมอเตอร์เวย์ แวะหนองมน ยังไงก็ถึงพัทยาท่าน

 

นักปฏิบัติ เขา ไม่ถามกัน ฮับ

ถาม ถาม ถาม เพื่อเอา สัญญาไป ปะผุ
มันก็จะเหมือน โสดาบานลัยย คนนั้น
ที่มันเข้ามา เสริม การปะผุ คือ บรรลุ

นะ

นักปฏิบัติ จริงๆ เขาไม่ถาม

ที่ถาม เพราะ ไม่ปฏิบัติ จะเอา สัญญา
ไป จุ๊กกรู้ นกแก้ว นกขุนทอง ไปนั่ง
ทำท่า สอนคนนั้น คนนี้ แบบ "อ.ปะเดิด งุดงัยงะเงิม"
ของ โสดาบานลาย คนนั้น

นะ

พินาดีๆ

หากปฏิบัติถูก อยาตนะ6 จะต้องดับ

ทีนี้ พอปฏิบัติถูกได้มากๆ บางที กิเลสมันหลอก
เอาว่า ปฏิบัติถูกมาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นจะได้อะไร
นอกจาก เสียงาน เสียการณ์ เสียเวลา ภาษาธรรม
ก็ไม่ขยับ ก็เลย อยากฟังธรรม

อะไรแบบนี้ อย่าไปเชื่อมันเด็ดขาด จะกลาย
เป็นโสดาบันได้ มุขนัยใหม่ ในการ " ล่อเป้า "

แทนที่จะ แค่ต้องการ "จิตตั้งมั่น" ที่เป็น
แบบอย่างของความสำเร็จ ( การเสวนา
ธรรมกับ กัลยาณธรรม จริงๆ มีแค่นี้
หาก การฟังธรรมเพื่อ จุ๊กกรู้ ธรรมะ ได้
รับลองเลย โสดาบานลาย ชวร ป๊าป )

พอมาล่อเป้า ก็ไม่ร้ว่า ตัวเอง สร้างเหตุ เฮียๆ ให้เกิดขึ้น

โน้นไปโทษ คนเสวนา หาว่า ยังเป็น คนพาล
สู้ โสดาบัน อย่างเขาไม่ได้


เฮีย ส่งมาเกิด !!!


งง เป่าฮับ

นักปฏิบัติ เขาไม่ถามกัน

ถ้าจะถามกัน ก็แค่ จะชาร์จแบต ให้ตนเร่งความเพียร
ไม่ประมาท ไม่ใช่ มาหา มุขนัยธรรม จ๊ะจ๋า หลากหลาย
อะฮับ