มีใครเคยมีอาการเหมือนฟ้าแล็บในหัวมั้ยคะ

พุทธจริยา คือ พระจริยาวัตรของพระพุทธเจ้า หมายถึงการบำเพ็ญประโยชน์ของพระพุทธเจ้า 3 ประการ คือโลกัตถจริยา ญาตัตถจริยา และพุทธัตถจริยา

 

แปลความหมายด้วยสิโยม คนอ่อนบาลี จะได้เข้าใจด้วย..

 

ลงรายละเอียดเดียวเค้ากะจับไต๋ได้ดิหลวงพี่ว่าแอ๊บไสไส55

 

กำลังคิดว่าจะหาอุบายธรรมไหนมาพิจารณาค่ะ เพราะตอนนี้เห็นสิ่งที่ยังยึดติดเหนียวแน่นในใจคือลูก(อาจจะด้วยสัญชาตญาณ)เท่าที่มีนี่ก็ยากสลัดออก เลยไม่อยากสานต่ออารมณ์ให้ตัวตนชัดขึ้นไปอีกค่ะ

 

ผมนี่ละครับ

พระปาราชิก ที่ผมหมายถึงก็
พระสุนทร ฐานวโร

ไม่รู้พิมฉายมาถูกปะนะ

หรือ ฐานธัมโม

ส่วนใครจะอยาก ศรัทธา คนนี้

ผมก้ไม่ได้ห้าม

 

ลูก โลก โลกวิทู..

3 ชั้น 3 ระดับ..

หยาบ กลาง ละเอียด..

ปล่อยวางชั้นหยาบไม่ได้ ก็ยากจะเห็นของละเอียด..

 

เพื่อประโยชน์คนที่ตามอ่านน่ะโยม..

ธรรมเมื่อแสดงแล้ว ต้อง เป็น "อกาลิโก"

ใครมาอ่านเมื่อไหร่ ก็ ศึกษา เรียนรู้ตามได้ตลอดเวลา..

ถ้าไม่เป็น "อกาลิโก" นั่นไม่ใช่แก่นธรรม..

 

มีลูกกะรักลูกดีแล้วนิครับ

 

หลวงพ่อตุ้ยนุ้ย สอนเรียกศรัทธา สอนให้คนเป็นเด็กไม่รู้จักโต เทียวมาส่งการบ้านน่ะเหรอ..

 

นั่นน่ะสิคะ แต่รู้สึกได้เลยค่ะว่าอารมณ์ตัวนี้ขวางการเข้าถึงธรรมชัดมากกกก

อาจจะรอให้ลูกโตก่อนค่ะ ถึงจะเข้าใจได้

 

อย่าไปเครียดเลยครับ พระพุทธเจ้าก็มีลูก
ความรัก..ก็พยามทำให้เป็นรักแบบ
พรหมวิหาร เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
อุเบกขาก็จะยากที่สุดนะครับ ค่อยๆทำไปครับ ทำได้เมื่อไรก็เป็นความรักที่พ้นโลก
ก็พ้นทุกข์.เพราะรัก
..❤️ ให้พ้นโลก...นะ...

 

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น



นิยาม คือ ความแน่นอน ความเป็นธรรมดาของสิ่งต่างๆ มี ๕ ประการ คือ

พีชนิยาม (ความแน่นอนของพืช)

อุตุนิยาม (ความแน่นอนของฤดูกาล)

กรรมนิยาม (ความแน่นอนของกรรม)

ธรรมนิยาม (ความแน่นอนของธรรม)

จิตนิยาม (ความแน่นอนของจิต)

พีชนิยาม คือ ความเป็นไปของพืชที่ต้องเป็นไปอย่างนั้น เพราะธรรมชาติเป็นอย่างนั้น เช่น ดอกทานตะวันจะต้องหันหน้าไปทางพระอาทิตย์ เป็นต้น

อุตุนิยาม อันเป็นธรรมชาติเป็นไปอย่างนั้นตามฤดู อากาศ เช่น ต้นไม้ ออกผล ตามฤดู นี้อากาศนี้ เวลานี้ เป็นต้น

กรรมนิยาม คือ ความแน่นอนของกรรมที่เป็นธรรมดาอย่างนั้น เช่น กุศลกรรมย่อมให้ผลในสิ่งที่ดี อกุศลกรรมย่อมให้ผลที่ไม่ดี ไม่น่าปรารถนา กรรมนี้ให้ผลแบบนี้ กรรมนี้ให้ผลแบบนี้ อันเป็นไปตามสภาพธรรมที่เป็นกรรม

ธรรมนิยาม คือ ความแน่นอนของธรรม ที่ต้องเป็นไปอย่างนั้น เช่น เมื่อพระโพธิสัตว์ประสูติ ตรัสรู ปรินิพพาน แผ่นดินต้องไหว เป็นต้น

จิตนิยาม คือ ธรรมของจิตที่ต้องเป็นอย่างนั้น เช่น จิตมีธรรมชาติ คือ รู้อารมณ์ และจิตแต่ละประเภทก็ทำหน้าที่อย่างนั้น ไม่มีใครสั่ง แต่เป็นไปตามจิตที่ทำหน้าที่ เช่น จิตเห็น ก็ทำหน้าที่รู้ สี เปลี่ยนไม่ได้ เป็นความแน่นอนของจิต ธรรมนิยามของจิตเป็นอย่างนั้นและลำดับการเกิดของจิตก็ต้องเป็นไปอย่างนั้น เปลี่ยนแปลงไม่ได้เช่นกัน

 

"ธรรมกระแทกใจ"

ไม่ระบุชื่อใคร แต่กระทบกันระนาว..

กิเลสร้องลั่น จนมือสั่น ปากสั่น หัวใจเต้นเร็ว..

ใครมีอาการถึงขั้นนี้บ้างหรือเปล่าโยม..

ทำซ้ำ..

ดิ้นพล่านกันเลยทีเดียว..

 

เวลาอ่านคำอธิบายมันจะงงกว่าเดิมนะผมว่า55

 

อะไร ก็ ได้ ฮับ

แต่ หากเผลอไป เปิดช่องให้ คนบางคนรักษาทรัพย์ไม่ได้

ก็ต้อง ขออนุญาติ โยนผ้า ตีฆ้อง ร้องเป่า กระจองงองๆ

ก็ว่ากันไป

===========================================
( ตัดข้อความ )


[ ขึ้นเรื่องใหม่ ]

อย่างการ ปรารภ ในบทนี้ จริงๆ ก็เป็น "คำถาม" ได้ แต่
พอได้คำตอบ คนปรารภก็ จะ งง หน่อยๆ ว่า kuไม่ได้ถามไรเล้ย

แต่ก็จะบอกว่า

คนไทย หรือ คนทั้งโลก เราถูก หลักวิชา หลักการเรียน
แบบฝรั่ง มันหลอกเอา ในพระไตรปิฏก ก็ถูกทำให้เปลี่ยน
เริ่มตั้งแต่ วิสุทธิมรรคคัมภรี์ ปรากฏ ( มันเป็น เทคนิค
เชิงอรรถ แบบ ฝาหรั่ง 1000% ทำให้ "โวหาร" ชนะ ข้อเท็จจริง
ซึ่งเป็น เทคนิคของ ฝรั่งในการ ค้าคดี การว่าความ การ
ทำศาลยุติธรรมแบบเขา )

นะ

" กำลังหาอุบาย มา ....." ฟังดูเผินๆ เหมือน ไม่มีอะไรผิด

ก็เป็นไปตาม " รู้ทุกข์ แล้ว หาอุบายนำออก "

ต่อไปนี้ ฟังให้ดีๆ นะ

ในหลวง ร9 ท่านทรงเล็งเห็น และ พยายามเน้น
มาก โดยสื่อผ่าน พระมหาชนก ตอน เจรจรากับ
นางอัปสร

" ปุถุชน กำหนดเห็น ฝั่ง แล้วจึงประกอบความเพียร"

วิธีการนั้น เป็นวิธีของการ "เกรียจคร้าน" และ จมลง
ตายไปจนหมด ไม่เหลือ

แต่ พระมหาชนก ทรงไม่กำหนดเป้าหมายใด จึง
ทำให้มี "ความเพียรอันถูกต้อง" ปรากฏอยู่ตลอด
ไม่มีคำว่า ดับสลายหายไป

งง เป่าฮับ

ลองเอาไป พินา ดูก่อน

เอา ใจสัมผัสไปที่ การปรารภความเพียร ว่า มี
อาการ วาดเป้าหมายที่จะไปก่อน หรือว่า
เป็นสุญญตา

แล้ว สังเกต อาการป้อแป้ๆ อ้างโน้น อ้างนี้
ว่า แบบไหน มันจะ ออกมา ตามที่เห็น(ตาม
ทีคุณ บ่นกระปอดกระแปด หลังจากปรารภ
ว่า หาอุบาย )

 

นี่ไง พอพูดถึง ลพ. อาการออกเลย

 

ลองดู นะฮับ อย่าวาดเป้าหมาย อย่าหาแผนประกอบ
เพราะ นั่นเป็นเรื่อง ของ "ความเกรียจคร้าน"

ลองพิสูจน์ดู ตามที ในหลวง ร9 ที่พระองค์ ทรงย้อนแย้ง

สัญญาทับจิต อ่านพระไตรปิฏกมากทับการภานานะ

จิตมีอวิชชา อย่างนั้นอย่างนี้ ( แทนที่จะเห็น ปัจจัยการ ไปง่ายๆ )

อะไรนั่น ให้ มลายหายไปจาก คนไทย
เหลือแต่ รสของความเพียร ที่ไม่มีอะไร มาทำลายได้

 

ให้คิดว่า,คำว่าแม่รักลูกมากเกิดไป,ให้ลดกำลังใจลงมาไว้ที่ทำตามหน้าที่แม่,ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
สิ่งไหนทำไม่ได้,ก็ให้เป็นไปตามกรรมของลูก
แม่หรือลูกก็มีกรรมเป็นของตัวเอง
เป็นแม่ก็ทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุดก็พอแล้วคับ
คือหาเลี้ยงร่างกายลูกให้โตเป็นผู้ใหญ่
เมื่อลูกโตแล้วก็ไม่ต้องห่วงมากจนเกินไป
ลูกโตแล้วเขาหาเลี้ยงตัวเองได้คับ

 

ความจริงเป็นอย่างนั้น..

เห็นๆกันอยู่ ใครไปเป็นศิษย์ก็คลั่งอาจารย์ จนแตะไม่ได้..

มิหนำซ้ำศิษย์ที่เคารพอาจารย์องค์นี้ ชอบปฏิเสธฌาน..

อาตมาเห็นมาเยอะ ประสบมาเองกับตัว ถึงได้พูดได้..