ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

วันนี้จะเข้าป่า ขอย้ำว่าป่าจริงๆ ยังไม่ได้ออกจากบ้านเลยจะหนึ่งทุ่มและ เดินทางประมาณ 45 นาทีถึงวัด เดินจากวัดไปในป่าอีกประมาณ 1 ก.ม. ไม่มีทางเดินด้วยกลางคืนด้วยจะไปถูกมั้นเนี้ยคนเดียวอีกต่างหาก ทีมงานล่วงหน้าไปก่อนแล้วตั้งแต่บ่าย เคยหลงมาแล้วเดินวนไปวนมาเกือบๆ 3 ชั่วโมง โดนบังตา นี่ถ้าใช้เตโชกสิณได้อย่างสิงห์บ้างก็คงจะดีไม่น้อย
แม่หญิง jarujun ถ้าว่างคืนนี้ก็ตามมานะ จะพาไปดูอะไรดีๆแถวนั้น ต้องให้คนตาดีไปช่วยดู หรือใครมีความสามารถพอก็ตามไปได้เลยนะครับ ;aa8

 

ฟ้าร้องซะงั้น แต่ไม่เป็นไร ไม่เคยกลัวฝนอยู่แล้ว ฝนตกย่ิงชอบเย็นดี

 

บ้าหรา อยู่ดีๆ ชวนเข้ารกเข้าพง

เค้าไม่ใช่พวกกายทิพย์ จะถอดไปได้ไง

เตโชกสิณอะไร ไฟฉายเด่ะ ไฟส่องกบก็ได้นะ

จะหลงทำไม เดินไปก็หักกิ่งไม้ไปเซ่ จะได้รู้ว่ามาทางนี้แล้ว
ไม่ก็ตัดกิ่งไม้ยาวๆ ปักไว้ที่ดิน ปักเป็นรูปกากบาทงี้ ทำสัญลักษณ์ไว้
ไหนบอกเรียนลูกเสือ หุยๆ

เข็มทิศในโทรศัพท์ก็ดีนะ ที่สำรองไฟด้วย

เฮ้อ เค้าเบื่อ พวกไร้เทคโนโลยี

ป.ล.เทพาอารักษ์เจ้าขา โปรดดูแลพ่อเข้มด้วยเจ้าค่ะ
พอดีตาแกฝ้าฟางอยู่นะ

โชคดีนะตัวเอง

ป.ล.ในอนาคตถ้าจะไปตัดเหล็กไหล เรียกด้วยนะ 555
ล้อเล่น

 

ได้ฤกษ์และ jarujun ตามไปนะ อย่าตามมาแบบครึ่งตัวล่ะ มาให้ครบ 555+

 

มีไรก็เรียกนะตัวเอง เค้าหูดี
เดินไปก็ร้องเพลงไปนะ จะได้ไม่เหงา

เพลง จูบ น่ะ โอนะ ฟังซ้ำไปซ้ำมา จนร้องได้ยัง พ่อเข้ม

ขอพรเจ้าที่ที่บ้านก่อนไปด้วยนะ

 

วันนี้ขออนุญาต เผางานส่ง รายงาน ปโท อาจมืได้เขียน
ไม่ก็รอบ มิดไนท์นะจ๊ะ

 

งานไม่เสร็จ คืนนี้คงต้องของดนิทานนะตัวเอง
เหอ เหอ

 

เมื่อคืน หลับไปเที่ยงคืนกว่า
ฝันว่าไปกับ ผชคนหนึ่ง คนที่มักมาช่วยเราเสมอ
ชายในฝัน

ผช คนนั้นบอกจะพาไปบ้านคนรู้จัก

พอไปถึงเป็นแม่น้ำใหญ่มาก เหมือนแม่น้ำโขง
แล้วก็มีคนบอกว่า ดินแดนแถบนี้
เราได้รับตกทอด เป็นมรดก
ผู้ชายคนนั้น ก็บอก รวยแล้วนะเดี๋ยวนี้
เราก็งง ๆ

แล้วก็เดินทางต่อ หายตัวไปโผล่ บ้านไม้เก่าๆ
แต่น่าอยู่ มีหญิงชาย คู่ผัวเมีย แก่แล้ว
ฝ่ายชายบอก เราอยู่เฝ้ามานาน
เมียเราเป็นคนมีกรรมหนัก
โดนเจ้ากรรมตามตลอด ป่วยนู่นป่วยนี่
เรามองที่หญิงแก่ มีเจ้ากรรมเกาะเต็มไปหมด
เราไปยืนหลบหลังคนที่พาเรามา
แล้วเราก็บอกว่าบอกช่วยไม่ได้หรอก
เค้าทำกรรมมามาก ผชคนนั้น บอกว่าลองช่วยหน่อยนะ

เราก็เลยนั่งลง กำหนดจิตดู
กำหนดไป จนตัวเย็นหมด เหงื่อโทรมกาย
ตัวเย็น แต่เหงื่อไหล
ผญแก่ คนนั้นยื่นมือมาจับเรา
ช่วยไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอเพียงมีน้ำใจ
เราก็จับแขนเค้าจะปลอบใจ
พอจับไป ปรากฏวิญญานพวกนั้น ที่เกาะ
กรีดร้อง แล้วลุกเป็นไฟ
ผัวแกก็ตกใจ เราก็ตกใจ
แต่มันไม่ได้ไหม้แค่วิญญาน
เราควบคุมตัวเองไม่ได้
บ้านไม้แก ก็ไหม้ไปด้วย

เราตกใจทำไรไม่ถูก วิ่งหนีไปหาคนที่พาเรามา
เราจับตัวเค้าไว้ ตัวเค้าเย็นเหมือนน้ำ
พอมองไป พวกวิญญานขังผญไว้ในบ้าน
ไม่ให้ออกมา จะให้ไหม้ไปพร้อมบ้านนั้น

เราตกใจตื่น

ก่อนตื่น เห็นผช คนนึงบนฟ้า
หน้าตาดุดันมาก เค้าบอกว่า
อย่ายุ่งเรื่องกรรมคนอื่น
คิดว่าเป็นมัจจุราช
ทรงเครื่องทอง
ตอนแรกก็โผล่มาหน้าตาธรรมดา
แต่พอพูด ตัวเค้ากลายเป็นสีดำอมแดง
ตัวใหญ่คับฟ้า เหมือนยักษ์เลย

แล้วผช คนที่พาเรามา ก็พาเราเหาะหนี

เราตกใจตื่นมา กระหายน้ำมาก รู้สึกตัวร้อนมาก ร้อนจากในตัว

 

ในฝัน ไฟเราลุกโชติช่วงมาก และมันไม่ทึบ มันโปร่งแสง
ไล่สีเป็นชั้นสวยมาก มันเรืองแสงด้วย
ไฟมันขึ้นไปทรงสูงอย่างเดียว เรียวสูง

และมันเย็น เย็นเหมือนเอามือไปแช่ในตู้เย็นเลย
เย็นเจี๊ยบ

แต่พอเราจับตัว คนที่พาเรามา
ไฟก็ดับ เห็นแต่น้ำอยู่กลางฝ่ามือ

ยังจำยิ้มของคนที่พาเราไปได้
ยิ้มยกมุมปากข้างเดียว

 

ขอบคุณค่ะ

 

ขอบคุณเรื่องอะไรจ๊ะ ???

 

หอแห่งจิต ของพญานาค

วิธีเยียวยาดวงจิต ที่เกิดจากการต่อสู้

กายเนื้อของพญานาคนั้นสำคัญก็จริง
แต่ดวงจิตก็สำคัญมาก

เมื่อเกิดการต่อสู้ จะมีพญานาคนักรบ
มากมายที่ดวงจิตบอบช้ำ

วิธีรักษา พวกนักรบ วรรณะกษัตรย์ของพญานาค
จะได้รับอภิสิทธิ์ให้มาที่หอแห่งจิตได้

วิธีรักษาในอ่างทิพย์
พญานาคที่โดนพิษ หรือจิตแตก
จิตบุบสลาย จนไม่สามารถแปลงร่าง หรือร่ายพระเวทย์
เจ้าหญิงนาคี จะเรียกจิตของพญานาคตนนั้น ออกมา
โดยไม่ได้ทำให้ตาย จากนั้นตรวจดู
โดยเพ่งลงไป ที่ลูกแก้วแห่งจิต
จากนั้น เลือกดวงจิตที่เหมาะสม ที่มีพลัง รักษาดวงจิตนั้นได้

ในอ่างแก้วทิพย์นั้น มีละอองเหมือนทอง และมีต้นไม้แห่งสวรรค์
ต้นเล็กๆ คล้ายๆ พืชน้ำ ในน้ำนั้นใสมาก เมื่อกระทบแสงจะมีสีรุ้ง

นำดวงจิตที่เหมาะสม จิตผู้รับการรักษา จิตผู้รักษา อันมาจากจิตของ
เหล่าพญานาคผู้ทรงฤทธิ์

ใส่รวมกันในอ่างหินสีดำนั้น ที่มีน้ำทิพย์ และต้นไม้ทิพย์
ระหว่างนั้นกายหยาบของพญานาคในรูปมนุษย์
จะนอนหลับไหล

จนกว่าจิตพร้อม นางจะบรรจุจิตกลับเข้าไปใหม่
ส่วนจิตของผู้รักษา ก็จะบำเพ็ญเพียร ลอยสู่หอแห่งจิตต่อไป

พญานาคทุกเผ่าพันธ์ ก็ถูกรักษาที่นี่

ดวงจิตแห่งพญานาค ไม่ใช่ลูกแก้วใสๆ

แต่เป็นลูกแก้ว ที่มีลักษณะแวววาว เงางาม
ราวกับมีน้ำมัน ฉาบอยู่ เหมือนจะแข็ง
แต่เมื่อสัมผัส กลับให้ความรู้สึก นุ่มลื่น เรียบ

และเมื่อมองลงไปในลูกแก้ว ราวกลับมีดวงตามองกลับมา
และบางลูกก็มีลักษณะ ควัน มวลละออง ลอยไปมา

บางลูกก็เล็กแค่อุ้งมือ บางลูกก็ใหญ่มาก

ไม่ได้มีแค่สีขาว แต่มีเกือบทุกสี

มันคือบอลจิตธาตุนั่นเอง คงรูป หมุนวนเป็นทรงกลม
จนดูเหมือนลูกแก้ว แวววาว

 

กองทัพม้าของสิงห์ ควบสุดฝีเท้า จนฝุ่นตลบ

ทางค่ายทหารลพบุรี พลระวังยาม รีบปีนขึ้นไป บนต้นไม้
เห็นกองทัพควบมาแต่ไกล ทั้งม้าทั้งคน กลุ่มใหญ่
กลับคิดว่าเป็นข้าศึก

มีการตีฆ้อง ตีระฆัง นักรบและทหารทั้งค่าย
แทบจะจับดาบไม่ทัน

เกิดโกลาหลทั่วทั้งค่าย

พ่อครูที่เป็นไข้หนัก ลุกขึ้นมาที่ชานเรือน
โดยมีแม่เอื้อม ประคอง

แม่เอื้อมนั้นร้องไห้ปริ่มจะขาดใจ
ด้วยนึกว่าพี่สิงห์ตายแล้ว
พ่อครูไม่มีแก่ใจจะปลอบ ได้แต่ให้ศิษย์ที่เหลือ
เตรียมรับมือกองทัพทมิฬ

มีการไล่ต้อนคนแก่และเด็ก ไปที่ด้านหลังค่ายเตรียมพร้อมรับการบุก

พลธนู ขึ้นประจำประจำ ประตูใหญ่ค่าย เตรียมยิง
แต่ยังปีนไม่ถึง กว่าจะหาบันได

เข้มก็รีบควบม้า ขึ้นมาหน้าทัพคนเดียว

พลระวังยามร้องตะโกน เข้มมมม

แล้วเสียงโห่ร้องไชโย ก็ร้องกึกก้องไปทั้วค่าย

ทั้งชายหญิง คนแก่และเด็ก น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว

พวกผู้ชายก็รีบไปเปิดประตูค่าย ส่วนพวกผู้หญิง คนแก่ และเด็ก
ที่ถูกต้อนไปหลังค่าย ก็พากันวิ่งกรูกันมาหน้าค่าย

เพื่อรับดวงใจที่หายไป กลับคืนสู่บ้าน

 

ท่ามกลางฝุ่นสีส้มที่ตลบ พลันปรากฏ ม้าควบอย่างเร็ว

นักรบ ที่บาดเจ็บซบซม เกาะเกี่ยวกับม้า
​

เสียงโห่ร้อง ด้วยความดีใจที่ไม่อยากเชื่อว่าปาฏิหารย์จะมีจริง

น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
และไม่สามารถหยุดได้
ความสุข ความหวัง พลังใจ
ท่วมท้น ในหัวใจของค่ายลพบุรี

ชาวบ้านช่วยกันรับร่างนักรบ
เมียรับผัว แม่รับลูก ลูกรับพ่อ

นักรบบางคนเมื่อได้พบครอบครัว
ที่คิดว่าจะตายราวกลับฟื้น
ร้องไห้ออกมาเสียงดังอย่างไม่อายใคร

ค่ายมีแต่เสียงร้องไห้ระงม
แต่เป็นเสียงร้องไห้และน้ำตาแห่งความสุข

สิงห์เมื่อผ่านประตูค่ายเข้ามา
ก็กระโดดลงจากม้า
คุกเข่าลงกราบ พระแม่ธรณี
น้ำตาซึม รื้นอยู่ในดวงตา

สิงห์อธิษฐานจิต ด้วยจิตอันมุ่งมั่น
ลูกขอกราบกรานพระแม่ธรณี
ที่อวยพรให้ลูกมีชัย

 

ถ้าในอนาคต ตอนนี้ จะทำให้ใคร ตื้นตัน เสียน้ำตา
เราก็รู้สึกดีใจ ที่ถ่ายทอด ความรู้สึกของชาวไทยในตอนนั้น

แม้เพียงชัยชนะ เล็กน้อย แต่มันกลับจุดไฟในใจของคนไทยให้ลุกโชนอีกครั้ง

ให้ซาบซึ้งว่าแผ่นดินผืนนี้ แลกมาด้วยน้ำตา และเลือดเนื้อของบรรพบุรุษทั้ง

หญิง ชาย นักรบ คนแก่ เด็ก ...

อารมณ์หลั่งไหลมา

แค่อยากให้สำนึกกันว่า ความเป็นไทยนั้น มีค่าแค่ไหน

 

สิงห์ลุกขึ้นยืน แล้วเอาหน้าแนบกับเจ้านิลกาฬ
พี่ขอบใจเจ้ามาก เจ้ามีคุณต่อพี่นัก แม้เป็นม้า

น้ำตาซึมขึ้นมาอีก เจ้านิลกาฬแสนรู้ ก็เอาจมูกดันหน้าสิงห์เบาๆ
ทั้งม้าและคน มีใจเดียวกัน มีแต่ความตายที่จะพรากทั้งสองออกจากกัน

 

แล้วสิงห์ก็จูงเจ้านิลกาฬ ไปผูกไว้ที่เรือนตน หาน้ำให้กิน
มีชาวบ้านที่สิงห์ไม่เคยเห็นหน้าเดินมาหา ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
ข้าจะดูแลม้าให้เจ้าเอง จงรีบไปหาพ่อครูเอกเถิด
พ่อครูเรียกหาเจ้าที่เรือน

สิงห์เอาน้ำลูบหน้า และผม สะบัดหน้าไปมา
เดินไปบ้านพ่อครูเอกเงียบๆ

แล้วสิงห์ก็หยุดที่ใต้ร่มไม้ใหญ่ ก่อนถึงบ้านพ่อครู
ภาพที่เห็นพ่อเข้มก้มลงกราบเท้าครูเอก
ที่นั่งบนตั่งที่ชานเรือน
มีลูกศิษย์ประคองอยู่
ส่วนแม่เอื้อม นั่งข้างพ่อเข้ม ครูเอกเอามือลูบหัวทั้งสองพร้อมกัน

ให้จุกในใจกับภาพที่เห็น
ราวกับตนเองเป็นส่วนเกิน

สิงห์กำลังจะหันหลังกลับ
แม่เอื้อมเหมือนมีความรู้สึกแปลกๆ
หันมาเห็นพอดี

พี่สิงห์ นางร้องดีใจสุดเสียง

สุดจะหักห้ามใจ และเก็บกิริยา
แม่เอื้อมวิ่งลงเรือนอย่างรวดเร็ว
แล้วกอดเอวสิงห์ ร้องไห้ซบอกสิงห์
ต่อหน้าพ่อครูเอกและพี่เข้ม

 

สิงห์นั้นเห็นสายตาของเข้มที่มองมา
จึงรวบรวมสติ สะบัดอ้อมกอดของแม่เอื้อมออก
ข้ายังไม่ตาย เจ้าเป็นหญิงจงรักษากิริยาด้วย
จงหลบไป ข้าจักไปกราบพ่อครู

แล้วสิงห์ก็กระแทกเท้าขึ้นเรือนไป
โดยไม่หันมามองแม้เอื้อม แม้เพียงหางตา
แม่เอื้อม ยืนก้มหน้าใต้ต้นไม้
น้ำตากลบตา แต่ไม่กล้าสะอื้น
รู้สึกอับอายจนอยากแทรกแผ่นดีนหนี

ส่วนเข้มที่มองอย่างขุ่นใจนัก
ที่แม่เอื้อมกอดสิงห์ในตอนแรก
ก็เบาใจ สิงห์คงไม่สนใจคู่หมายข้า
แม่เอื้อมคงหลงใหลใบหน้าราวกับเทพบุตรของสิงห์
ข้าจักให้อภัยนางซักครา นางยังเด็กนัก
แต่ข้าคงต้องเร่งรัดพ่อครู
หากนางรู้จักชื่นชมบุรุษ นางก็โตพอที่จะออกเรือนได้

 

พ่อเข้มและพ่อครูเอก ไม่มีความคิดแม้ในขณะจิตเลยว่า
แม่เอื้อมนั้นตกเป็นเมียของสิงห์แล้ว

เพราะแม่เอื้อมนั้นมีผู้ดูแลอยู่ตลอด
และถูกเลี้ยงดูอย่างกุลสตรีไทย ทุกประการ
แม้อยู่ในศึกสงคราม

 

พ่อครูนั้น คุยกับเข้มและเอก อยู่นาน
เข้มนั้นชื่มชมและรักสิงห์มาก
รู้สึกชื่มชมสิงห์ ในวีรกรรมที่สิงห์ทำ
รวมทั้งรักน้ำใจสิงห์ของสิงห์

จนพ่อครูอ่อนล้า สิงห์กับพ่อเข้มจึงลงเรือนพ่อครูมาพร้อมกัน
เข้มกล่าวว่า

สิงห์พี่นั้นนับถือน้ำใจเจ้านัก หากไม่มีเจ้าศึกนี้เราคงตายกันหมด
และคงทำให้ค่ายเราแตก หากแม้นมันทรมานตัวประกัน
จนคายความลับของค่ายเรา ของเมืองเรา
ยุทธศาสตร์ของค่าย ของเมืองเรา
หากเจ้าไม่ว่ากระไร ข้าเป็นลูกคนเดียวไม่เคยมีพี่น้อง
พ่อแม่ข้าก็ตายในการสงครามหมดแล้ว ตั้งแต่ข้ายังเล็ก
ข้ามีพ่อครูเอกเป็นพ่อ ข้าจักขอให้เจ้าเป็นน้องชายข้าได้หรือไม่
ต่อไป ศึกไหน เราจะคอยระวังหลังให้กัน
ให้เป็นพี่เป็นน้อง ตายแทนกันได้
หากเจ้ารับคำข้า เราจักไปดื่มน้ำ กรีดเลือสาบานกัน
ให้พระแม่ธรณี เป็นพยาน

สิงห์นั้นก็รักน้ำใจพ่อเข้มนัก
และรู้สึกตื้นตันใจที่พี่เข้มเห็นคุณค่าของตน

สิงห์นึกย้อนไปถึงบิดาเลี้ยง ที่ไม่เคยมาถามมาตามสิงห์เลย
สิงห์ก็ไม่ต่างจากเข้ม เหมือนกับลูกกำพร้าที่ไม่มีแม่ และพ่อ

ก็ให้ตกปากรับคำ ขอรับ พี่เข้ม ข้าเต็มใจ

แล้วทั้งสองก็ดื่มเลือดสาบาน และเทเลือดนั้นลงพื้นให้แม่ธรณีเป็นพยาน

ข้าไอ้เข้ม ขอสาบานว่า จะรักสิงห์เช่นน้องในไส้
ข้าจักปกป้อง คอยระวังหลัง หากมีเภทภัยมาถึงตัว
แม้ชีวิตข้าก็ให้น้องได้ แม้มีสุขข้าจักไม่ลืม
ขอแม่ธรณีเป็นพยานสัจจะข้า

แล้วเข้มก็ดื่มน้ำผสมเลือดของทั้งสอง

ข้าสิงห์ ขอสาบานว่า จะรักพี่เข้มเหมือนพี่ชายในสายเลือด
ข้าจักเคารพ เชื่อฟัง คอยระวังหลังให้พี่
หากมีเภทภัยมาถึงตัว แม้ชีวิตข้าก็สละเพื่อพี่ได้
แม้มีสุขข้าจักไม่ลืมพี่
ขอแม่ธรณี เป็นพยาน

แล้วสิงห์ก็ดื่มน้ำผสมเลือดของทั้งสอง

แล้วเทราดลงบนพื้นดิน หน้าบ้านพ่อครูเอกนั้นเอง