ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

หลังจากสิงห์ตื่นขึ้นมาแล้ว ในเช้าวันถัดไป ท้องฟ้าปลอดโปร่งราวกับเมื่อคืนไม่เคยมีเรื่องอันใดเกิดขึ้น สิงห์ลืมตา มาพบกับรอยยิ้มอันเมตตา ของขรัวอินทร์
ทุกสิ่งแลดูปกติ ราวกับไม่มีเรื่องใดเกิดขึ้น แม้หูก็ยังได้ยินเสียงนกร้องจิ๊บๆ
สิงห์นั้นมีคำถามในใจมากมาย แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยถาม ขรัวอินทร์ก็ เอ่ยว่า
บัดนี้ได้เวลาเดินทาง เพื่อเข้าสู่ราตรีที่สาม มิได้หมายถึงราตรีนี้ แต่หมายถึง
ราตรีที่เจ้าจะกลายเป็นไสยเวทย์ ทั้งตัว ร่างกาย จิตใจ วิญญาน
บัดนี้ได้เวลาอันควรที่จะเดินทาง อีก 7 ราตรี จันทร์เต็มดวงอีกครา
เราจัก เริ่ม ไตรราตรี จงไปลาครูมวยของเจ้าเสีย

หลังจากผ่านเรื่องราวมากมาย และ 2 ราตรี อันแสนพิศดาร นอกจากความรักแลนับถือ สิงห์ยังศรัทธาและรักขรัวอินทร์ราวกับพ่อแท้ๆ

สิงห์รีบไปที่เรือนครูเอก ครูเอกนั้นเพิ่งจักลงเรือน เตรียมไปฝึกศิษย์
สิงห์ก้มลงกราบครู พ่อครูขอรับ ศิษย์ขอลาไกล ยังไม่รู้ชะตาจักเป็น
เช่นไร ในกาลศึกสงคราม ไม่รู้ตายวันตายพรุ่ง ศิษย์นั้นดื้อรั้น
แลพยศอวดดี หากไม่ได้ครูเช่นพ่อครู ศิษย์คงเป็นแค่ไอ้อันธพาล
คนวู่วาม แลเห็นจะเอาดีไม่ได้

ครูมวยได้ฟังดังนั้น ก็น้ำตาซึม เอ็งเป็นศิษย์เอกของข้าเสมอ
แม้วาสนาชาตินี้ คงจักไม่ได้สืบสำนักต่อ แต่ข้าขออวยพร
ให้เอ็งทำการสิ่งใด ขอให้สำเร็จทุกประการ ขอให้ได้เป็นใหญ่
แก่คนทั้งปวง ขอให้รักษาหัวใจสิงห์สมชื่อที่ขรัวอินทร์ตั้งให้

สิงห์ก้มกราบอีกครั้ง น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลย้อนแค่ในอก

ลิงห์กลับไปที่เรือนขรัวอินทร์ ระหว่างทาง แม่เอื้อมที่แอบได้ยิน
สิงห์คุยกับพ่อตน ก็แอบมาดักรอ
แม่สาวน้อยอายุ 16 ย่าง 17 รู้สึกราวกับมีใครปลิดดวงใจ

พี่สิงห์จ๊ะ อย่าไปเลยนะจ๊ะ
ข้ารักพี่สิงห์จริงๆ เมื่อขรัวอินทร์มา ข้าไม่ได้พบพี่เสียหลายเพลา
แล้วพี่จักจากข้าไปอีก พี่จะไปไม่ร่ำลาข้าซักคำ
พี่ไม่มีใจให้ข้าเลยหรือ

สิงห์นั้นมองหน้านาง แล้วนึกถึงสิ่งที่นางห่วงใยดูแล
แม้ยามเจ็บป่วย รวมทั้งน้ำตาที่มองก็รู้ว่ามาจากความจริงใจ

สิงห์นั้นไม่รู้ว่ารักมั้ย แต่นางนั้นรักสิงห์แน่นอน

สิงห์กุมมือนาง ซักวันข้าจะกลับมา หากเจ้ารักษาตัวรอพี่
เมื่อนั้นพี่จะรับไมตรีเจ้า
แม่เอื้อมดีใจมาก โผเข้ากอดสิงห์ทั้งน้ำตา
จ๊ะพี่ ไม่ว่ากี่วันกี่ปี ข้าก็จะรอ

สิงห์นั้นไม่พูดอันใดอีก แล้วเดินจากแม่เอื้อม ไปเรือนพัก
แม่เอื้อมมองตามจนลับตา ด้วยใจรักที่มั่นคง

 

สิงห์มาที่เรือน ก็เห็นขรัวอินทร์เตรียมม้า ผูกม้าแลสัมภาระไว้รอ
ม้านั้นคือม้าศึก ที่แข็งแรงพ่วงพี สิงห์อดฉงนไม่ได้ จึงถามไป
เราจักไปไกลหรือขอรับ ใยต้องใช้ม้าศึกเช่นนี้
เช่นแล้วลูกพ่อ หนทางไกล แลต้องอ้อมไป เพราะการศึก
แลยังต้องขึ้นเขา ลงห้วย

เราจักทำพิธี ไตรราตรี ที่ เมืองกาญจนบุรี
อย่ามาแต่สงกา อยู่เลย เวลาไม่คอยท่า
จงรีบขึ้นม้า แล้วตามพ่อมา

ทั้งสองควบม้าฝีเท้าจัดออกจากค่าย เมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสงจ้า

สิงห์นั้นแทบจะจดจำเส้นทางไม่ได้ ขรัวอินทร์นั้นพาลัดเลาะไปตามป่า แลเขา
แทบจะไม่ผ่านหมู่บ้าน ทานแต่สเบียงกรังที่ตามมา
แล้วขรัวอินทร์ ก็ให้อมรากไม้ สองชนิด
เมื่ออมชนิดแรก กลับทำให้ท้องราวกับไม่รู้สึกหิว อีกอัน คอยอมเมื่อกระหายน้ำ
อมแล้วจิบน้ำเพียงนิด ก็ชุ่มฉ่ำ ไม่ต้องแวะนานนัก
เมื่อผ่านลำธารก็พักม้าบ้าง บางทีก็ตัดไม้ไผ่ เพื่อดื่มน้ำ เมื่อไม่พบลำธาร
สิงห์นั้นพักหุงข้าวสารแห้งที่เตรียมมา เพียงสองครั้งในการเดินทางไกล
ถึงเจ็ดวัน ข้าวนั้นกินกับพริกแลเกลือ มีเนื้อแห้งติดมาบ้าง
แต่วันหลังๆ กลิ่นมันก็เหลือทน กล้วยในป่าที่สิงห์คิดว่ากินได้
กลับกินไม่ได้ เต็มไปด้วยเม็ดมากมาย รสชาติก็จืดอมเปรี้ยว
สิงห์นั้นขรัวอินทร์ได้ให้ชิมลูกตะขบป่า รสชาติหวานแหลม
ราวกับได้ลิ้มรสผลไม้เลิศรส การเดินทางนี้
ทำให้ในกาลต่อมา สิงห์ชำนาญทัพยิ่ง
สามารถใช้ชีวิตรอดในป่า หลีกเร้นแฝงกายอยู่ได้เป็นเดือนๆ
เป็นวิชาที่มีค่า ที่ขรัวอินทร์สอนให้สิงห์ โดนสิงห์ไม่รู้ตัว

ครูบาอาจารย์นั้น มีคุณูปการเหลือคณา สอนให้จนสิ้นไส้ หวังเพียงศิษย์ได้ดี มีชีวิตยืนยาว

 

สิงห์แลขรัวอินทร์นั้น นอนกลางดิน กินกลางทราย
ผ่านไปเจ็ดราตรี ก็ถึงที่หมาย

เป็นป่าโล่ง มีน้ำตกขนาดใหญ่ และลำธารด้วยสวยงามนัก
ขรัวอินทร์ว่า ข้าจักนั่งสมาธิที่หินข้างลำธาร
เจ้าจงนำม้าไปดูแล แลผูกไว้ในที่ใต้ไม้ใหญ่
หาหญ้า หาฟาง มาให้มัน แล้วเจ้าจงชำระตัวให้สะอาดในลำธารเสีย

ให้น้ำอันบริสุทธิ์ ดูแลร่างกายอันบอบช้ำ แล้วก็จงมานั่งสมาธิ
กับพ่อ ราตรีนี้ จักหนักหนาสาหัสกว่าอีกสองราตรีที่ผ่านมา
และพิธีกรรมนี้ จักกินเวลาอีก 15 วัน
พ่อจักทำพิธีสักยันต์ และชุบว่านให้เจ้า
เมื่อสำเร็จเสร็จตามกาล เจ้าจักคงกระพันชาตรี
ฟันแทงไม่เข้า เป็นสรรพวิชาที่ผสานเวทย์แลสมุนไพร
แลลายสักเข้าไว้ด้วยกัน

 

ป,ล, ลุ้นอ่ะดิ วันนี้ขอไปอาบน้ำ สวดมนต์ก่อนนะ ลุ้นต่อไป ๕๕๕

พรุ่งนี้ จะเล่าตอนที่สิงห์เข้าถ้ำไปทำพิธีอาบว่าน คงกระพันชาตรี

หวังว่าคงถูกใจ แฟน แฟน แฟน นะจ๊ะ

 

นพไหนจ๊ะ รู้จักแต่นพการ ง้ง งง

แต่คนที่ฉุนเพลงเราชื่อมุมไบนะ ง้ง งง งูเต็มหัวเลยตอนนี้

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

 

ฟังเพลงก่อนนอน เพลงนี้ลอยตามลมมาหาเราเสมอ

ไม่มีข้อแม้ตั้งแต่เริ่มต้น

เคลิ้มมาก ...เรารับรู้ และรู้สึกดีมาก

 

เห็นภาพแล้ว ค้างนิดๆ

 

ความใฝ่ฝัน เมื่อฝันไป มีม้าศึก แลตำรา เมื่อตื่นมา อยากได้ม้าศึกรุ่นใหญ่ เครื่อง 3,000 ขอสีดำเหมือนเดิม แต่งดุดัน กระจกดำ
และแต่งตำราขาย ชะเอิงเอย โอมมมมม

 

ผมก็ชอบม้านะครับ เป็นไงไม่รู้ อยากเลี้ยงม้า ขี่ม้าชมป่าเขา น่าจะ..คลาสสิค มวกๆ

และมีอีกอย่างหนึ่งที่ชอบมวกๆ ก็คือ มีด ดาบ..ขวาน .ซื้อเก็บเอาไว้ เยอะแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่า ซื้อมาทำไม

เห็นร้านขายมีดดาบที่ไหน ต้องแวะ...อิอิ

 

ขออนุญาตเจ้าของกระทู้ นิมนต์ท่านมาให้นาคๆ ทั้งหลายชมครับ แฮ่ๆๆ สวัสดีจารย์ sianns (f)

 

เอารูปมาดูบ้างค่ะ อย่าโม้อย่างเดียว

 

ชอบฟังเพลงเก่า
อธิษฐานรัก ป.ล. สงสัยที่นี่คนมีอายุมาอ่านเยอะ นึกถึงแต่ละเพลง

 

ฟังเพลงยุคเราบ้าง ชอบเพลงนี้มาก

 

แหมมมมมม พอกำลางอินหน่อยละ หยุดอีกแระ ทำให้ต้องรออีกแร้ววว น่าจะมาทีละหนึ่งหน้าเรยเนาะ

 

จะชาติไหนๆ ไม่ยอมห่างไกลกัน ดวงจิตผูกพันธ์รักมั่นมีไว้เพียงเธอ.....
https://www.youtube.com/watch?v=S03BS_dG0SM

 

ห้าม บอกใครล่ะ เนี่ยถ้า ให้มีปืนได้ จะสะสมปืนอยู่

รูปยังโหลดไม่ได้ รอแป็บครับ

 

ชอบสะสมครับ ไม่ได้เอาไปทำร้ายใครหรอกครับ

แบบว่า เห็นแล้วชอบ อยากสะสมครับ...มันสวยดี

 

ส่วนพระก็กองๆไว้ที่หิ้งพระ....เพราะตอนนี้ ไม่กลัวผี ไม่กลัวตาย(กลัวเจ็บอย่างเดียว)

 

หมอนี่ชอบสะสมอาวุธ ที่ใช้ในการประหัญประหาน

เพราะดูจากภาพแล้ว ขวาน มีด หรือดาบ

ก็พออ้างได้ว่าเอาไว้ตัด ไว้ถาก ต้นไม้กิ่งไม้ ทำอาหาร เพื่อเลี้ยงชีพตนหรือสัตว์อื่น

แต่ พอเห็นมี สนับมือ!! รวมอยู่ในภาพ เห้ย นี่มันคลังอาวุธชัดๆ เจตนาคงไม่ได้เอาไว้ ชกลม!!


สัตว์ใดขาดการสดับ ถึงสดับแต่เข้าซ้ายออกขวา มักจะฝังแน่นอยู่ในอุปทานพื้นเพเดิมของจิต

ว่านั่นนี่ คือของๆเรา ด้วยอัตตวาทุปาทานอันหยาบ สะสมสิ่งภายนอก

นอกเหนือจากหน้าที่ของตน ของความเป็นพลเมืองที่ดี แม้จะไม่ได้นำไปประหัญประหานใครๆ

ก็พอกล่าวได้ว่า สิ่งนั้นคืออาวุธ ที่สามารถนำไปใช้ในการประหัญประหานชีวิตสัตว์อื่น ให้มอดมลายลงได้

ด้วยอำนาจความพอใจ อัตตวาทุปาทาน จึงมั่นหมายไปยัง สัตถวณิชชา คือหนึ่งในมิจฉาวนิชชา

เมื่อเห็นศาสตราวุธ ดีกว่าพระ(วัตถุ ที่พึ่งที่ระลึก)

 

สมัยหนึ่ง มีคนอ้างว่า....เอาไว้ปกป้องตนเอง เอาไว้กู้ชาติบ้านเมือง..เอาไว้ถากถางเพื่ออิสระภาพ

อิอิ...ก็มันอยู่กับคนใช้ ว่าจะอ้าง เพื่อ....ตนเองหรือผู้อื่น