ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ในที่สุดพี่สาวก็ใจดีจ่ายค่าเน็ตบ้านให้

น้ำตาไหลพราก แต่ตอนนี้อยู่บนรถไปนครพนม

 

ผมไม่ทราบเรื่องภพภูมิว่าเคยเจอไครมาบ้าง แต่ถ้ามาได้วนๆเวียนๆ ก้น่าจะเคยเจอกัน ต้องให้คุณจารุดูดวงให้ อาจจะกระจ่าง ^^ เก็บเงินแปปครับ ต่อคิวลูกค้า

 

ต้นฉบับสิงห์

 

คำเตือนอ่านฟรี ไม่รับประกันผลข้างเคียง
และอาการ ภาพที่เห็น สิ่งที่สัมผัส ความรู้สึก อารมณ์

ปล.เม้นท์ได้ตามใจชอบ เพราะจารุไม่สน. 5555

 

กำลังจะสวดมนต์ และเขียนต้นฉบับต่อที่ห้องนี้ ณ นครพนม นอนริมโขง


ปล.กลายเป็นลูกจ้างกิตติมศักดิ์ของที่บ้านตัวเอง อาชีพ ชาวเกาะแก่ๆ

เงินเดือนออกแล้ว โดนหักเกลี้ยง เหลือห้าร้อย 555

เห็นรุ้งโค้งสวยงามมาก น่าจะเป็นนิมิตหมายที่ดี

 

เขียน ๒๒.๐๕

แหม..เห็นแล้วอิจฉาตาร้อนผ่าว ต้องรีบโพสท์เลยอ่ะ ๕๕๕
นี่เจ๊ มันจะเกินหน้าเกินตากันไปหน่อยไม๊เนี่ย หา หึหึหึ
คนตกงานเค้าพักกันแบบนี้เหรอเนี่ย เพิ่งจะรู้

ค่าเนทมีคนจ่ายให้แล้ว งั้นเราถอนดีลครั้งก่อนละกันนะ
ความลับของนักรบแสง ก็ให้เป็นความลับต่อไป
ไม่เห็นมีใครอยากรู้ซะบ้างเล้ยยย หึหึหึ

เราเองก็ไม่แน่ใจนะ ว่าอยากรู้อ้ะป่าว
ใช้ชีวิตมันส่งเดชไปเรื่อยเปื่อยต่อไปละกัน
ช่างหัวมัน อะไรจะเกิดก็ไม่สน ทำตามใจต่อไปดีกว่านะ เนอะ

ที่จริงมีเรื่องจะโพสท์นะ แต่ไม่มีอารมณ์ร่วม เบื่ออออ
แต่วันนี้ ทนอิจฉาไม่ไหว เมื่อเห็นที่พักคนตกงานอ่ะ
ต้องปล่อยกิเลสตัณหาออกมาเพ่นพ่านซะหน่อย ๕๕๕

ปล.ว่าแต่ที่บ้านเจ๊ ทำมาหากินอะไรอ่ะ
ถึงมีของกำนัลเป็นรูบนกำแพงเช่นนั้น หึหึหึ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

คงเป็นของกำนัล ที่กลับมาเขียนเรื่องราวเพื่อท่านๆต่อ

ชีวิตคนมีขึ้นมีลง เป็นกำไรในชาตินี้ ที่จารุได้พบพานไปชีวิตในหลายรูปแบบ

โบราณท่านว่า ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน เวลาขึ้นอย่าลืมตัว เวลาลงให้มีสติ

ไม่มีสุขมีทุกข์อยู่กับเรานาน ขอให้มีสติอยู่ทุกขณะลมหายใจ

บ้านเช่าก็เคยอยู่ คฤหาสถ์ก็เคยอยู่
รถเมลล์ก็เคยขึ้น รถยุโรปก็เคยนั่ง
รักหวานชื่นก็เคยสัมผัส รักขมก็เคยดื่มด่ำ

สุดท้ายก็จบตรงที่เป็นแค่มายา

การปฏิบัติที่แท้จริง ต้องชนะใจตนเองให้ได้ ในชีวิตจริง

อย่าตัดสินคนจากด้านเดียวที่เราได้สัมผัส จากชาติเดียวที่เราได้รู้จัก

 

เขียน ๒๓.๐๐

เจ๊เจ๊ เป็นไรมากป่าวเนี่ย ใจเย็นๆ นะ
ข้อความแฝงนัยยะแปลกๆ อ่ะ
จิตใจไม่ปกตินี่หน่า ใช่มะ

อย่าคิดมากน่า พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ๕๕๕


กระต่ายป่า บ้าแบบหายแล้ว / ค้างคาวเปิดเรด้าห์
.

 

ชอบมีคนมาว่าเจ๊ยึดติดอดีต

จริงๆ อยากบอกว่าใครมาเจอแบบเจ๊

เห็นแบบเจ๊

จะรู้ว่าเจ๊มาไกลมากกกก มาจากอดีตไกลมาก

เจ๊เป็นคนมองโลกตามความเป็นจริงนะ

ขาวก็รู้ ดำก็รู้ เทาก็รู้

เจ๊ว่าธรรมะมันเกิดให้เราดูทุกขณะจิตแหละ

เราต่างหากที่แยกตัวรู้ออกมั้ย

แต่ที่โกรธตัวเองตรงสอบตกซ้ำซาก

รู้แล้วยังทำ นี่มันน่านะ เฮ้อ 555

ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะจ๊ะ

เจ๊โหด/โหดสุดๆ(หรา)

 

เมื่อคืนฝันถึงคุณ Jarujun ว่าไปนั่งดูดวงด้วยดูเสร็จในกระเป๋ามีเงิน 1,200 หรือ 1,300 นี่แหละ ให้คุณ Jarujun ไป 1,000 คุณ Jarujun ก็แนะนำให้ไปหาใคร(จำไม่ได้แล้ว)เขียนแผนที่ให้ด้วย ละเอียดเชียวเป็นซอยชัดเจนมาก สงสัยจะเป็นเอามากเหมือนกันถึงกับฝันถึง ลืมบอกเรื่องงานถ้าคุณ Jarujun ไฟแดงผมก็ไฟเหลืองกระพิบเหมือนกัน 555 สู้ต่อไปครับไม่มีถอยแน่นอน

 

ชักจะเฮี้ยนแล้วเรา มีเข้าฝันด้วย

 

ไปไหว้พระธาตุพนมมาค่ะ ทำงาน
อาทิตย์หน้าก็ต้องไปอีก

เหนื่อยสังขารมากค่ะ ขออนุญาตุว่าเล่าเรื่องสิงห์ไม่ไหว

 

ไปทำบุญมาอีกแล้วนะ ร่วมโมทนาบุญกันค่ะ

ปล่อยปลา ปล่อยเต่า ถวายน้ำปานะ

รายได้ส่วนหนึ่งจากการดูดวง

คุณยศกร คันธาวัฒน์ ร่วมบริจาค น้ำปานะ 100 บาทค่ะ สาธุ อนุโมทนา

 

สวัสดีค่ะพี่จารุ
อ่านของพี่มาร้อยกว่าหน้าแล้วสนุกมากๆค่ะ
เลยแวะมาหน้าสุดท้าย(ยังอ่านไม่ถึง)
แวะมาทักทายเฉยๆ 5555. เขียนเรื่องสนุกๆอีกนะคะ
อ่านของพี่แล้วได้ข้อคิดเยอะเลย บาปบุญคุณโทษเวรกรรมมีจริง
สำหรับหนูนี้คงต้องอยู่ใช้กรรมไปอีกนาน ไม่รู้ไปทำกรรมไรมาน้อออ 555555.

 

ควบม้าจนมาถึงร่มไม้ใหญ่ เป็นเวลาโพล้เพล้ กับที่สุดแห่งขีดจำกัดทางร่างกาย

พ่อหนวดดุชะลอฝีเท้าม้าลง แอบชำเลืองมองสิงห์ เห็นท่าทางและใบหน้าที่อิดโรย แม้ไม่อยากพัก แต่ก็นึกถึงม้า แลสิงห์

พ่อหนวดดุ กรำศึกมาอย่างหนัก แม้ไม่ใช่ทหารรับราชการ แต่ก็เป็น
ขุนศึกที่ติดตามพ่อครูขาวมาหลายปี
แม้ไม่ได้กินได้นอน ก็หาสะเทือนสังขารไม่

พ่อหนวดดุ หยุดขบวน แล้วลงจากหลังม้า ไม่มีใครกล่าวอันใด
ลูกน้องที่ติดตามมาอีกห้าคน ต่างแยกย้ายกันไปทำงานเงียบๆ

เริ่มหาฟืนมาก่อไฟ อีกสองคนก็ไปลาดตระเวณ อีกสองคนก็ดูแลม้า
หาน้ำ หาฝืน ให้ม้าได้ฟักผ่อน

ส่วนสิงห์กับเข้มนั้น เห็นคณะพ่อหนวดดุ ที่ดูเคร่งขรึม ก็ให้รู้สึกเกรงใจ
จึงไม่กล่าวอันใด สิงห์นั่งพิงต้นไม้ใหญ่ ซักพักก็พับหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

เข้มจึงนำม้าไปดูแลแทนให้

สิงห์หลับไหลไป ไร้สติและความรู้สึกตัว มาสะดุ้งตื่นอีกที
ก็เป็นเวลาที่ราตรีนั้น มืดสนิท เห็นกองไฟไม่ใหญ่นัก
และพ่อหนวดดุ ที่นั่งมองกองไฟ ใบหน้าด้านข้างนั้นดูกังวลและเคร่งขรึม

แล้วพ่อหนวดดุ ก็หันมามองสิงห์นิ่ง เหมือนจะรู้ตัวว่าโดนลอบมองอยู่

 

สิงห์จึงลุกเดินไปที่ริมมน้า ชำระร่างกายโดยไม่กล่าวอันใด
แล้วเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามพ่อหนวดดุ เอ่ยด้วยเสียงราบเรียบว่า

ท่านไปพักเถิด ข้าขออภัยที่หลับไปมิได้ดูแลเวรยาม

พ่อหนวดดุไม่กล่าวตอบ แต่โยนห่อใบตองให้
ข้างในเป็นข้าวกับปลาแห้งย่าง
สิงห์มองนิ่งอยู่ เสียงพ่อหนวดดุกล่าวว่า

จงกินเสียให้หมดทุกเม็ด ข้าวนี้แลกมาด้วยเลือดเนื้อของคนไทย
ปลูกบนแผ่นดินของไทย จงกินเพื่อรักษาผืนแผ่นดินไทยไว้

สิงห์ได้ฟังรู้สึกตื้นตัน และเริ่มรู้สึกนับถือพ่อหนวดดุขึ้นมา

จนสิงห์กินข้าวเสร็จ พ่อหนวดดุก็โยนกระบอกไม้ไผ่ตัด ที่บรรจุน้ำให้ดื่ม

กล่าวต่อไปว่า จงโยนห่อใบตองทิ้งใส่กองไฟให้สิ้น เมื่อเราจากไป
เราจะกลบรอย จะได้ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปของเรา

 

สิงห์ตอบว่า ขอรับ

พ่อหนวดดุมองสิงห์นิ่ง แววตานั้นช่างดูสุขุม ลุ่มลึก ไม่ดูเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
เหมือนทุกครั้งที่มอง

เจ้าจงอยู่ยามต่อไป ให้ข้าแลพี่น้องเราพัก
ข้าขอบน้ำใจเจ้ามากกับเรื่องในวันนี้
เจ้ายังเยาว์นัก แลมุทะลุดุดัน แต่ข้าก็นับถือน้ำใจ
และเพลงดาบเพลงหมัด

บัดนี้ขอให้เจ้าเชื่อฟังข้า เพื่องานใหญ่ที่พ่อครูมอบหมายจะไม่ติดขัด

เจ้าตั้งใจให้พวกข้าขลาดเขลาเมื่อโดนควันไฟ ข้าจักไม่ถือสาในกลของเจ้า

แต่จงจำไว้ บัดนี้เราคือทัพเดียวกัน จงมีใจเดียว

สิงห์รู้สึกละอายใจนัก จึงตอบว่าขอรับ

พ่อหนวดดุถอนหายใจยาว ข้าก็ไม่ต่างจากเจ้านัก เมื่อครั้งมาเป็นลูกศิษย์พ่อครูขาว
แต่บัดนี้ วิชาแลสิ่งที่ข้าฝึกฝนมิได้มีเพื่อเปรียบกับใคร มีไว้เพื่อรักษาผืนดินนี้เท่านั้น

และต่อไปนี้ จงเรียกข้าว่า พี่กล้า

แล้วพ่อหนวดดุ ก็ล้มตัวลงนอน

 

บอกบุญสร้างห้องน้ำเพื่อผู้พิการค่ะ

จากวัดโคกปราสาท จ. นครราชสีมา ของหลวงพ่อฉลวย อาพาธโร พระนักปฏิบัติ
ผู้ควรแก่การบูชา ลูกศิษย์หลวงปู่เหลืองวัดกระดึงทอง จ.บุรีรัมย์ และเป็นสายธรรม
ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ข้อความดั้งเดิม ของ ดร.นนต์

ขออนุโมทนาบุญ
และขอเชิญร่วมสร้างห้องน้ำ
สำหรับคนชราและผู้พิการ
วัดโคกปราสาท ต.หลุ่งตะเคียน
อ.ห้วยแถลง จ.นครราชสีมา
.........................
ท่านทั้งหลาย เนื่องจากในปัจจุบัน วัดโคกปราสาท ต.หลุ่งตะเคียน อ.ห้วยแถลง จ.นครราชสีมา มีผู้มาปฏิบัติธรรมและร่วมบุญกุศลเป็นจำนวนมาก แต่ภายในวัดมีห้องน้ำและห้องสุขาไม่เพียงพอต่อพุทธศาสนิกชน โดยเฉพาะคนชราและผู้พิการ ยังไม่มีห้องน้ำที่สะดวกและเหมาะสม ด้วยเหตุนี้ คุณผกามาศ กมลพรวิจิตร ซึ่งเป็นภรรยาของนายแพทย์วิบูลย์ กมลพรวิจิตร แห่งโรงพยาบาลบีเอ็นเอ็ช กรุงเทพฯ มีความประสงค์ขอบริจาคปัจจัยในการก่อสร้างห้องน้ำพิเศษสำหรับคนชราและผู้พิการดังกล่าว งบประมาณ 100,000 บาท ทั้งนี้ ยังยินดีเปิดโอกาสให้ผู้ศรัทธาได้ร่วมบุญดังกล่าวอีกด้วย ท่านสามารถติดต่อไปยังคุณผกามาศโดยตรง หรือจะโอนเงินผ่านบัญชีของ ดร.นนต์ ก็ได้ (หากโอนผ่านบัญชี ดร.นนต์ กรุณาแจ้งมาด้วย) จึงขออนุโมทนาด้วยทุกประการครับ

บัญชี นายณัฐนนต์ สิปปภากุล
503-269483-3
ธนาคารไทยพาณิชย์ นครราชสีมา ออมทรัพย์

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
31 สิงหาคม 2558

.........................
หากท่านใดสนใจร่วมบุญและเกิดศรัทธา รบกวนแจ้งหน้ากระทู้ค่ะ
เป็นโอกาสบุญอันดีค่ะ ที่จะได้สร้างห้องน้ำ เพื่อผู้ชราและผู้พิการ
พรุ่งนี้จารุจะโอนไปร่วมบุญค่ะ

 

"อานิสงส์การสร้างการถวาย ห้องน้ำ-สุขา"

พระพุทธองค์เสด็จประทับในเชตวันมหาวิหาร แห่งกรุงสาวัตถี มีมาณพคนหนึ่งเป็นช่างทอง ทำกิจการค้าขายทองอยู่ในกรุงสาวัตถีนั้น จนร่ำรวยมีทรัพย์สมบัติมาก อยู่มาวันหนึ่งมาณพคิดว่าเราค้าขายทองก็มีความเจริญรุ่งเรืองขึ้นเป็นลำดับ ทรัพย์สมบัติที่ได้มาด้วยความอยากลำบากก็ไม่อยากให้สูญหายไปโดยเร็ว มีวิธีไหนบ้างหนอ ที่จะรักษาเก็บทรัพย์สมบัตินี้ไว้ได้ เขาตริตรองหาวิธีที่จะเก็บทรัพย์สมบัติให้อยู่ได้นาน ก็ไม่พบวิธีที่จะป้องกันความเสื่อมเสียของทรัพย์สมบัติไว้ได้ ก็เห็นมีอยู่แต่วิธีเดียวเท่านั้น ที่จะรักษาและให้ทรัพย์สมบัติติดตามตัวไปในอนาคตได้ ก็คือฝังทรัพย์ไว้ในบวรพระพุทธศาสนา
จากนั้นก็ใคร่ครวญต่อๆไปว่า จะทำอะไรดีสิ่งอื่นๆก็มีผู้ทำไว้หมดแล้ว ก็เห็นแต่จะมีห้องน้ำเท่านั้น ที่ยังไม่มีใครทำเลย เมื่อคิดได้เช่นนั้นจึงได้สร้างห้องน้ำขึ้น เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ทำการฉลองอย่างยิ่งใหญ่มโหฬาร พร้อมมอบถวายแก่สงฆ์ แล้วจึงตั้งความปรารถนาว่า ด้วยอำนาจแห่งทานนี้ เมื่อข้าพเจ้ายังไม่ถึงพระนิพพานเพียงใด ขึ้นชื่อว่าความทุกข์อันเกิดจากโรคภัยต่างๆ อย่าได้บังเกิดมีกับข้าพเจ้าเลย พระสงฆ์ก็โมทนาว่า ขอให้ความปรารถนาของท่านจงสำเร็จเถิด ครั้นเมื่อมาณพได้ตายไปแล้วก็ไปเกิดที่สวรรค์ มีวิมานทอง มีเทพธิดา ๑๐๐๐ องค์ เป็นบริวาร
อยู่มาวันหนึ่งภิกษุทั้งหลายนั่งสนทนาถึงมานพนั้นอยู่ พระพุธเจ้าเสด็จมาถึงที่นั้นจึงตรัสถามว่า ดูกรภิกษุทั้งหลายพวกท่านนั่งสนทากันด้วยเรื่องอะไร เมื่อภิกษุทั้งหลายกราบทูให้ทรงทราบแล้ว พระองค์ก็ทรงตรัสต่อภิกษุทั้งหลายว่า มาณพผู้เป็นช่างทองผู้นี้ เป็นผู้ไม่ประมาท ได้สร้างห้องน้ำด้วยจิตศรัทธาเลื่อมใส บูชาพระรัตนตรัย ได้เสวยสุขในสุคติโลกสวรรค์ และเป็นปัจจัยให้ถึงซึ่งพระนิพพานในอนาคตกาล
ในครั้งอดีตที่พระพุธเจ้าทรงพระนามว่าตัณหังกร เราตถาคต ก็เคยสร้างห้องน้ำเช่นกัน และได้ตั้งความปรารถนาว่า ด้วยผลของอานิสงส์ที่ได้สร้างห้องน้ำเป็นสาธารณะทานนี้ ขอให้ได้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในอนาคตกาลด้วยเถิด เราตถาคตครั้นทำลายขันธ์แล้วก็ได้ไปบังเกิดบนสวรรค์ชั้นดุสิตครั้นจุติจากภพนั้นแล้วก็ได้ท่องเที่ยวในสังสารวัฏฏ์จนบารมีเต็มเปี่ยมแล้วจึงมาตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในปัจุบันกาลนี้แล

อานิสงส์ในการสร้างห้องน้ำถวายวัด
ส่งผลให้คนที่ทุกข์ใจมาก ก็จะคลายทุกข์ โศก โรค ภัย ทำให้สุขภาพร่างกายแข็งแรง จะทำให้ทุกข์หนักๆ หรือมีเจ้ากรรมนายเวรหนักๆ ที่โถมกระหน่ำเราอยู่ ก็จะคลี่คลายไปได้ด้วย ไปไหนมีแต่คนคอยช่วยเหลือเกื้อกูลมีแต่สิ่งที่ดีๆ ในชีวิตทั้งภพนี้และภพหน้า แก้กรรมให้กับผู้ที่ มีความทุกข์หนัก ชาตินี้มีความทุกข์มาก ทำอะไรก็ลำบากยากเข็ญ มีความคับแค้นใจ ไม่สบายใจ ควรสร้างห้องน้ำห้องสุขา

 

ร่วมบุญตามกำลังศรัทธา อย่าอายในบุญ
จะ 50 บาท หรือ 100 หรือ 1,000
วัดกันด้วยแสงแห่งความตั้งมั่นแห่งจิตค่ะ

ขอเป็นเงินที่มาจากศรัทธาบริสุทธิ์ สัมมาอาชีวะ และได้สร้างบุญกับพระสุปฏิปันโน
บุญนั้นย่อมแผ่ไปไพศาล จนประมาณมิได้

สาธุ อนุโมทนา