ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เด็ดดอกไม้ สะเทือน ถึงดวงดาว ... หลายเรื่องราว ได้พานพบ ล้วนเกี่ยวพัน
อ้ศจรรย์ ดวงจิต ย้อนคืนวัน... มองพระจันทร์ คืนนี้ จิตคำนึง

 

จิตจะรวม จะแยก แปลกหนักหนา ....ดวงจันทรา สุริยา จิตถึงได้
พลังงาน ลี้ลับ สุดบรรยาย...จิตรู้ได้ เพียงตน เหมือนมนตรา

 

อยุธยา อวกาศ แอตแลนติส ?...ด้วยดวงจิต อิทธิฤทธิ์ หรือแค่ฝัน
พระยูไล กวนอิม น้อมจิตพลัน...แม้เพียงฝัน ขอฝัน ด้วยจิตเดียว

 

จิตดวงเดียว เที่ยวไป ในวัฏฏะ ...ขอพบพระ ช่วยนำทาง ดวงจิตนี้
พระยูไล พระพุทธะ โปรดช่วยชี้ ....หลายหมืนปี ลูกยัง ไม่หลุดพ้น

 

หากท่านทุกข์ ท่านท้อ โปรดอย่าบ่น ....การหลุดพ้น ใช่เรื่อง เพียงแค่คิด
อิทธิฤทธิ์ บุญฤทธิ์ หรือนิมิต....ทำให้ติด ในวัฏฏะ จงตรองดู

 

อำนาจจิต พิศดาร และล้ำลึก .... แต่จะฝึก กี่ชาติ ไม่หลุดพ้น
ขาดปัญญา อ่อนล้า เบื่อเหลือทน...ยังว่ายวน ในวัฏฏะ หาอะไร

 

ทะเลทุกข์ กว้างใหญ่ ไร้ขอบเขต...สุดสังเวช สมเพช ความโง่เขลา
โอ้ตัวเรา ดั่งว่าบ้า หลงมัวเมา ...... ปัญญาเบา กิเลสพา วนว่ายเวียน

 

ความรักหรือ คือสิ่ง เจ้าใฝ่หา....ดั่งฝันพา ใจเจ้า ให้วาบไหว
กี่รักแล้ว ไม่จีรัง สลายไป...ที่เหลือไว้ คือทุกข์ และผูกพันธ์

 

ความผูกพันธ์ น่ากลัว กว่าความรัก....มันจะชัก นำรัก อีกหลายชาติ
คนนี้ลูก พ่อแม่ อีกหมู่ญาติ .....จงอย่าพลาด หลงไป ล้วนสมมุติ

 

ได้สาระพอแล้วนะวันนี้ ใช่จะมีแต่นิทานให้เพลิดเพลิน
ขอแฝงธรรมบ้างนะแต่กลับเขิน เขียนจนเพลินเกือบลืมไปบวชชี

ป.ล. พูดเล่นนะ บวชไม่ได้หรอก เพราะเมื่อกี้เพิ่งอธิษฐานขอคู่ไป 5555

 

ชาตินี้ลูก ขอแค่ โสดาบัน ...เรื่องความฝัน เรียนรู้ เพื่อตัดรัก
ไม่หวังมาก แค่นี้ ยังยากนัก...จิตยังปัก ในอารมณ์ สุดพ้นได้:'''(

ป.ล.เจ๊ไม่ได้โหดนะ แม้จะมีคนบอกมาหลายคน โหดดดดตรงไหน หน้าตาน่ารักเหมือนซาลาเปา

 

.
เขียน ๒๒.๕๔


...แล้วเจ้าสิงห์ ของข้า จะมาป่าว
รอเรื่องเล่า รบไล่ ไอ้กำแหง
บังอาจรุก ถิ่นไทย ใจเต้นแรง
พลังแฝง พร้อมพรั่ง ให้สั่งลุย

...ไม่อยากคุย เรื่องหลุด มุดมิติ
ไม่อยากริ หลุดพ้น จนหายหัว
ไม่อยากไป ผู้เดียว เปลี่ยว.เค้ากลัว
ไม่อยากรั่ว หล่นหาย ในนิพพาน

...ใครเขาวาน สร้างเรือ เพื่อข้ามฝั่ง
ใครฝากฝัง สร้างฝัน ฉันอาสา
ใครอยากไป ให้ถึง ซึ่งนาวา
ใครอยากมา ธรรมมี ชี้นำทาง

...ที่สะอาด แลสว่าง อย่างสงบ
ที่พานพบ จบทาง อย่างสร้างสรรค์
ที่เยือกเย็น เป็นสุข อย่างอนันต์
ที่เฝ้าฝัน เพ้อใฝ่ ดั่งใจปอง

...รบกวนลอง ฝึกฝน จนชาญเชี่ยว
ใจไม่เลี้ยว ลัดไหล ในตัณหา
สติมั่น ตัดไว เวทนา
จนอุปปา ทานหด หมดสิ้นเอย


กระต่ายป่า แห่งเกาะนาฬิเกร์ / สุนทรทู่
.

 

ขอบน้ำใจ สุนทรทู่ ที่กล่าวทัก
เกือบหนีรัก ไปพัก อยู่คนเดียว
แต่วันนี้ คิดแล้ว เลยหักเลี้ยว
แต่ขอเบี้ยว พี่สิงห์ อีกหนึ่งวัน

เค้าขอโทษ ๕๕๕๕๕

 

.
เขียน ๒๓.๔๑


...เมื่อขอโทษ เลิกรอ ขอไปพัก
รอเจ้าสิงห์ นานนัก ชักไม่ไหว
ต้องกินแห้ว อีกวัน ฉันช้ำใจ
ขอลาไป นอนแล้ว แห้ว.ช่างมัน


สุนทรทู่ / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

วันนี้ได้ร่วมทำบุญสร้างพระพุทธชินราชจำลอง เพื่อเป็นพระประธาน
ณ.วัดพ่อขุนผาเมือง จ.เพชรบูรณ์ จำนวน 300 บาท
ขอผู้ที่เคยร่วมทำบุญและดูดวง โปรดอนุโมทนาบุญร่วมกันเทอญ
ขอความสุขสวัสดีจงมีแด่ท่าน ขอดวงวิญญานทั้งหลาย
จงไปสู่ภพภูมิที่ดี

ป.ล.จากกระทู้เรื่องเล่าตื่นนอนตอนสายๆของหมอสุวิค่ะ

 

แหม... เจ้าบทเจ้ากลอน
ซึ้งอะ น้ำตาจิไหล ... สู้ๆนะคะ
เราก็อยากหลุดพ้น จุดมุ่งหมายเดียวกัน
ต้องให้กำลังใจกัน
....ว่าแล้วก็รอนิทานต่อไป....

 

สิงห์เดินตามชายแก่ไปเพื่อดูแลม้า แล้วหันไปบอกเข้มว่า
"พี่เข้ม ข้าจักไปทำการบางอย่าง กับท่านน้า วานพี่ช่วยดูแลม้าแทนข้าด้วย"

ว่าแล้ว ก็หันไปบอกชายแก่ว่า "ท่านอาขอรับโปรดช่วยจัดเตรียมของบางอย่างให้ข้า"
ชายแก่พยักหน้า "ได้ซิพ่อรูปงาม"สิงห์ยิ้มนิดๆ "ท่านน้า ชมเกินไปแล้ว ข้าตากแดด ควบม้ามาทั้งวัน มอมแมมเหลือทน"
ชายแก่ยิ้มกว้าง "ข้าไม่ได้ยอเจ้า ข้าแก่เพียงนี้ ยังไม่เคยเห็นชายใดงามสมบุรุษเช่นเจ้า สูงสง่างาม เหมือนพวกเชื้อพวกวงศ์วานว่านเครือ"
รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าสิงห์ "ท่านน้ากล่าวเช่นนี้ ขี้กลากจะกินกระบาลข้า"
แล้วสิงห์ก็ก้มลงกระซิบบอกชายแก่ให้เตรียมของบางอย่างให้

 

เข้มให้สงสัยนัก ว่าเจ้าสิงห์น้องรัก จะทำการใด ไหนว่าภัยจะมาถึงตัว
แต่ก็จูงม้าไปหาฟางหาหญ้า ยกของลงจากหลัง ทำความสะอาดตัวม้า
โดยการใช้น้ำลูบ ล้างเท้าให้ม้า และให้น้ำม้า มีแต่เจ้านิลกาฬที่มีท่าทางหงุดหงิด
เหมือนเจ้าม้าแสนรู้ อยากจะให้สิงห์ดูแลมากกว่า เข้มต้องลูบแผงคอเสียนาน
กว่าจะสงบ เข้มดูแลม้าอย่างตั้งใจ ไม่รู้สึกเป็นภาระหน้าที่ จิตใจเข้มนั้อ่อนโยน
และชอบที่ได้ดูแล ปกป้องคนอื่น

ส่วนสิงห์ นั้นได้กระซิบบอกชายแก่ ว่า ข้าคือศิษย์คนเดียวของขรัวอินทร์
ชายแก่กล่าวว่า ข้ารู้จักขรัวอินทร์ และได้ยินชื่อเสียงท่านมานาน
สิห์จึงกล่าวต่อว่า เช่นนั้นขอให้ท่านเชื่อข้าเถิด ว่าคืนนี้จักมีภัยมาขอเพียงท่านทำตามข้าจักพ้นภัย
ดวงชะตาท่านจักเปลี่ยนผัน คืนนี้หัวของพวกท่าน จักยังอยู่บนบ่า

 

สิงห์กล่าวสืบไปว่า คืนนี้พวกมันจักมาเกือบสามสิบคน เป็นกองทัพโจรที่มากพล
คืนนี้ เราจักตีล้อมกรอบมัน ให้มันปั่นป่วน มันคิดว่ามันจักมาฆ่าพวกท่านอย่างเหี้ยมโหด เพื่อให้เป็นเยี่ยงอย่าง เช่นที่หลายหมู่บ้านโดนมานั้น
เป็นแผนชั่วที่จักทำลายขวัญกำลังใจของเรา เราต้องหลอกให้มันคิดว่า มีพวกเรา
เพียงหยิบมือ ข้าจักพรางตัวกับพี่เข้ม ไม่แสดงตัว เราจักล้อมมันด้วยไฟ และจักเผามันเสียสิ้น มันคงไม่คิดว่าจักเจอนักรบ
ขอให้พวกท่านนำข้าวของที่สำคัญไปแอบซ่อนที่ชายป่านอกหมู่บ้าน ให้ผู้หญิง และคนสูงวัย ไปซ่อนเฝ้าข้าวของนั้น
ส่วนพวกชายฉกรรจ์ห้าหกคนที่ข้าเห็น ให้เตรียมอาวุธให้พร้อม แล้วนอนบนเรือน
ตามปกติ เหลือไว้แค่คนเดียวนอนเฝ้ายามที่ลานกลางหมู่บ้าน

ส่วนเรื่องท่านหนวดงามที่มากับข้า ข้าจักเตรียมการเอง พวกท่านไม่ต้องห่วง"

ชายแก่ให้สงสัยในตัวสิงห์นัก แต่ก็รู้สึกเชื่อถือในตัวสิงห์ จึงรีบไปแจ้งข่าว
แล้วให้พวกผู้หญิงรีบยกสำรับไปให้พวกพ่อหนวดดุ โดยไม่บอกกล่าวอันใด
ตามที่สิงห์สั่ง

 

สิงห์กะเวลาว่า พวกพ่อหนวดดุ กินข้าวจนอิ่มหนำ จึงเดินขึ้นเรือนไป
แล้วเปิดฉากกล่าวว่า "ท่านพี่ทั้งหลาย ข้าขออภัยในการกระทำและวาจาของข้าในวันนี้
ที่ข้าว่าภัยจะมา ข้าคงคิดไปเอง ข้าได้สอบถามท่านน้าแล้วว่า ไม่มีวี่แววของกองโจรเลย
เช่นนั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษแล้วข้ากับพี่ข้าจักผลัดยามกับชาวบ้าน ขอพวกท่านโปรด ให้ข้าแลพี่ทำงานไถ่โทษด้วยเถิด"
พ่อหนวดดุ ไม่ตอบกระไร แต่พยักหน้าให้ สิงห์ลอบยิ้มแล้วลงเรือนไปอย่างนอบน้อม