ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

สิงห์ไม่รู้ตัวว่า วันที่เคลื่อนผ่านนั้น ทุกวันทุกคืนจิตของขรัวอินทร์
ยังเฝ้าเพียรตอกย้ำฝึกฝน เคี่ยวเข็ญศิษย์คนนี้ ให้จิตใจมั่นคง เข้มแข็ง
และมีกำลังจิตเพิ่มขึ้น จิตของสิงห์นั้นรวมลงเพื่อเปล่งอานุภาพพระคาถา
ด้วยชวนจิตเดียว จิตนั้น สามารถท่องบริกรมคาถาอันเข้มขลังทั้งหลาย
โดยมิต้องเปล่งวาจาให้ศครูหมู่พาล รู้เลยแม้แต่น้อยว่า สิงห์นั้นเปล่งพระคาถาใด

หากจักถอดจักถอน จักย้อนพระคาถา เพื่อแก้ลำนั้น นั้นทำมิได้เลย สิงห์ไม่รู้เลยว่า
ตนเองนั้นได้กลายเป็น จอมขมังเวทย์ไปเสียแล้ว

สิงห์นั้นในกาลถัดไป สามารถประลองคาถา โดยเพียงสบตาพูดคุย แต่ในจิตบริกรรมคาถาสู้กัน
กับราชาแห่งอิระวดี อย่างไม่พ่ายต่อกันเลยทีเดียว

 

นิทานนะจ๊ะ โม้นะจ๊ะ เดี๋ยวผีอิระวดีได้ยิน จะเคืองมาก 555

 

มีของให้ชม เป็นตะกรุดยักษ์ของครูบาบุญมี วัดประชาบำรุง

 

ไปนอนก่อนนะทุกท่าน จะพยายามไม่เบี้ยวงานเขียนเรื่องพี่สิงห์
วันละนิดละหน่อยก็ยังดี

 

.
เขียน ๒๓.๓๖

จ้ะ ขอบใจนะจ๊ะ หลับฝันดี ห้ามผีกวนใจนะเออ หึหึหึ

แต่แหม ให้รอตั้งยี่สิบห้าวันแน่ะ ตั้งแต่ยี่สิบห้าที่แล้ว
โชคดีนะเนี่ย ที่ไม่ลงแดงไปซะก่อน ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

เมื่อคืนฝันประหลาด แต่เหมือนจริงมากๆ ฝันว่าไปที่บ้านของพี่ที่รู้จักคนหนึ่ง
พี่คนนั้น พาไปที่ห้องรับแขก เป็นโชฟาหนังอย่างดี สีน้ำตาล มีภาพติดที่ผนัง

มีโต๊ะ คล้ายโต๊ะกินข้าว 4 ที่นั่ง อยู่ไกล้ๆ กับโชฟา
นั่งคุยถามสารทุกข์สุขดิบกันซักพัก ก็มีคนมากดกริ่ง หน้าบ้าน แกก็ไปเปิด
ประตู มีผู้ชายมาสองสามคน และผญ หนึ่งคน
จำผช คนหนึ่งได้ เพราะเค้ากอดอกจ้องจารุอย่างเดียว ไม่พูดไม่จา
ใส่เสื้อขาว ไม่มีลายกับกางเกนยีนส์ ผมยาวประบ่า สายตาดูมีพลัง
สิ่งที่คุยกัน พวกเค้าถามเราเรื่องมนุษย์ต่างดาว พลังจิต การเชื่อมจิต
กับพวกต่างดาว แล้วก็มีคนหนึ่ง หุ่นท้วม ออกจะอ้วน ผิวคล้ำ ตัวไม่สูงมาก
พยายามสะกดจิตเรา โดยพูดสนทนา แต่พยายามส่งพลังงาน เป็นคลื่นสีดำ
ออกจากดวงตา คลื่นนั้นกระจายตัวเป็นวงกลม เราก็สวดมนต์ส่พลังงาน
สะท้อนกลับไป (ในฝันอ่ะนะ)
คนกลุ่มนั้นถามเราเรื่องธาตุกายสิทธิ์ เราก็ว่าไม่รู้ ไม่เคยเจอที่มีพลังงาน
หรือคายออกจากพญานาค หรือเหล็กไหลจริง แต่สัมผัสได้ว่า มีพลังงานหรือไม่
พวกเค้าหันไปมองหน้ากัน แล้วผญ ที่ยืนแอบอยู่ ก็นำห่อผ้ามาให้ ห่อผ้านั้นใหญ่
จนเกือบเต็มโต๊ะกินข้าว เป็นสีดำ พอเปิดออกมา นึกว่าจะเจอลูกแก้วพญานาค
ดันกลายเป็น ผลึกคริสตัล มีหลายก้อนมาก ทุกก้อนถูกห่อหุ้มด้วยแผ่นใสคล้าย
พลาสติกที่แรปอาหาร แต่พอจับไป แผ่นใสนั้นกับหายไป
พวกเค้าให้จารุลองสัมผัสพลังงาน ไม่ใช่คริสตัลแบบผิวเรียบ ทุกก้อนเหมือนมีรอยตัด ไ
ม่เรียบ ในสี่ด้าน มีหนึ่งด้านไม่เรียบ มีประกายรุ้งอยู่ในเนื้อคริสตัล เป็นคริสตัลสีใส
แต่เนื้อมันเหมือนมีมวล เหมือนมีละอองสีรุ้งอยู่ด้านใน จารุสัมผัสแล้วรู้สึก
ถึงพลังงานมหาศาล มีก้อนหนึ่งเป็นสีเขียว แต่ไม่เข้มเขียวใส เหมือนมรกตสีอ่อน
ก้อนนั้น ดูโดยไม่จับก็ซึมซับพลังงานได้

ผช เสื้อขาวที่นั่งกอดอก ก็พูดว่า เคยเห็นมนุษย์ต่างดาวที่มีหูยาวเหมือนกระต่ายมั้ย
จารุบอกเคย พวกเค้ามีหูยาวสูง แต่ไม่ใช่หูแบบกระต่าย เป็นหูยาวสูงเหมือนท่อขนาดใหญ่
แต่ปลายท่อตัดเฉียง พวกนี้ไม่พูด ใช้สื่อสารด้วยจิตเท่านั้น

แล้วทุกคนในห้องก็กลายร่างเป็นพวกนั้น ในฝันจารุหยิบคริสตัล ขึ้นมาหนึ่งก้อน
แล้วบอกว่า เราจะเอากลับดาวเรา แล้ววิ่งไปที่ประตู เพื่อเตรียมหนี พอเปิดประตูออกไป
กลายเป็นลานโล่งขนาดยักษ์ เราเดินออกไป และมองขึ้นไป กลายเป็นยานอวกาศขนาดใหญ่มาก ยานแม่ของพวกหูยาว...ตื่นซะงั้น

 

......อนุโมทนาในบุญกุศลและคุณความดีที่ท่านเจ้าของกระทู้ได้กระทำมาแล้วทั้งหมดทั้งมวล สาธุ สาธุ สาธุ

 

จากแดดยามเช้าทอแสงอบอุ่น พระอาทิตย์ฉายแสงกล้าขึ้น
ชีวิตของสิงห์จากนี้ มีแต่ศึกสงคราม มีแต่การสูญเสีย และความตาย

 

สิงห์ควบม้าไม่หยุด ควบเจ้าม้าคู่ใจ ฝีเท้าจัด เข้มรีบควบประกบสิงห์
ด้วยความเป็นห่วงน้องชาย หน้าตาสิงห์ดูเคร่งขรึม ราวกับแบกโลกไว้ทั้งใบ
ริมฝีปากเม้มอยู่ตลอดเวลา เข้มพยายามควบม้าให้ทันสิงห์ แต่ควบอย่างไร
ก็เทียบคู่สิงห์ไม่ได้ ห่างออกไปอีกสามช่วงม้าศึก เป็นคณะของพ่อหนวดดุทั้งห้าคน
ที่ควบตามมา

ราวกับเจ้านิลกาฬจักรู้ความทุกข์ในใจสิงห์ ยิ่งสิงห์กดเข่าลงไป เพื่อควบม้าเท่าไหร่
ฝีเท้ามันยิ่งวิ่งเร็วขึ้น สิงห์ไม่สดับเสียงใด ใจตกไปในภวังค์ มีแต่ม้าใต้ร่าง สายลมเริ่ม
สะบัดพัดไหว ความรู้สึกเริ่มเป็นหนึ่งเดียวกับสายลม

หูของสิงห์ ได้ยินเสียง สิงห์ เสียงของขรัวอินทร์ชัดเจน ลมพายุพัดมาวูบใหญ่
ฝุ่นดินและทรายตลบอบอวล ในใจของสิงห์เห็นภาพในตา เป็นสีแดง ด้วย
ความโกรธแค้นอึดอัดกับโชคชะตาชีวิตตนเอง แต่ด้วยเสียงเรียกของขรัวอินทร์
กลับดึงสติสิงห์ขึ้นจากขุมนรกในใจ สายลมพายุที่พัดมา ดึงกสิณลม จิตและตาเนื้อ
เริ่มสัมพันธ์ ลมที่พัดผ่านมา เริ่มเป็นรูปร่างราวกับควันในใจสิงห์

สิงห์กระชากม้าให้หยุดกระทันหัน แล้วหมุนตัวกลับมารอพ่อหนวดดุ

 

"ภัยกำลังมาถึงตัวเรา" สิงห์กล่าวเมื่อพวกพ่อหนวดดุ มาหยุดม้าประจัญหน้ากัน
"เอ็งกล่าวอันใด ข้าไม่เข้าใจ" พ่อหนวดดุที่เริ่มสงสัยในตัวสิงห์ ดูท่าทีอ่อนลงมาก

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพระคาถา หรือเป็นพบพระอาทิตย์รงกลดเมื่อเช้า(คนโบราณถือมาก)

"อีกครึ่งวัน มีทัพกองโจรของพวกอิระวดี จักผ่านมาทางนี้
เราต้องหลีกเลี่ยงเส้นทางนี้"

พ่อหนวดดุ กล่าวสืบไปว่า "เอ็งรู้ได้อย่างไร"

เข้มกล่าวว่า"อย่างไรเสีย พวกเราควรเลี่ยงไปทางข้างๆเสียดีกว่า
เพื่อกันไว้ดีกว่าแก้ ถ้าประจัญหน้ากัน พวกเราคงเพลี่ยงพล้ำด้านกำลัง"

พ่อหนวดดุ นิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า "อีกประมาณครึ่งวัน จักถึงหมู่บ้านเล็กๆ ริมน้ำ
ซึ่งตอนนี้ผู้คนส่วนมาก อพยพไปอยู่ที่ค่ายใหญ่ เหลือเพียงไม่กี่หลัง ที่ยัง
ลาดตระเวณ ดูแลข้าวของเรา เราจักพักที่นั่น"

สิงห์จ้องตาพ่อหนวดดุ "หากท่านกระหายเลือด ข้าก็ไม่ว่า เพลานี้ข้าก็คันมือคันตีน
อยากจะกุดหัวใครก็ตามที่มันขวางทางข้าเช่นกัน"

พ่อหนวดดุ ดึงดาบออกมา จะกระโจนม้าเข้าฟันสิงห์ เพราะวาจาอันสามหาว
แต่สิงห์กลับชักม้าหันหลังให้ แล้วกล่าวลอยๆว่า

"เก็บแรงท่านไว้ฟันอริของแผ่นดินดีกว่า ข้ามันไอ้เด็กเมื่อวานซืน คงไม่คู่ควร
กับดาบอันสูงส่งของท่าน"

เข้มชักม้าตามสิงห์ แล้วขึ้นนำทางไปให้สิงห์ สิงห์ควบม้าตาม
พ่อหนวดดุ ได้สติกับคำพูดสิงห์ แต่ยังไม่หายเคือง ด้วยทิฐิมานะในใจ
จึงควบม้าตามไป ขึ้นแซงเข้มและสิงห์ สิงห์ไม่กล่าวกระไร
ควบม้าตามไปเงียบๆ มีเข้มประกบตาม

 

ทั้งหมดควบม้าไปจนถึงหมู่บ้านเล็กๆริมน้ำ มีบ้านเรือนเก่าๆ อยู่หลายหลัง
สภาพทรุดโทรม ส่วนมากเป็นบ้านไทยโบราณมุงด้วยจาก ขนาดของทุกหลังค่อนข้างเล็ก เมื่อเทียบกับบ้านในเมืองลพบุรี และเมืองอินทร์บุรี

สภาพหมู่บ้านดูเงียบสงบ แต่ก็ทรุดโทรม ที่ลานกลางหมู่บ้านมีไก่ผอมแห้ง
อยู่ฝูงหนึ่ง เจ้าหมาแม่ลูกอ่อนผ่ายผอมครอกหนึ่งนอนอยู่ใต้ร่มไม้

เวลานั้นบ่ายคล้อย ไกล้ถึงเวลาเย็น นกกาบนฟ้า เริ่มบินกลับรัง

สิงห์เหลียวมองหาชาวบ้าน เห็นคนกลุ่มหนึ่งประมาณ สิบคน
เป็นชายแปดคน หญิงอีกสองคน หญิงทั้งสองนั่งบนเกวียน
ทั้งคู่ แต่งกายด้วยตะเบงมานทับเสื้อแขนสามส่วน พวกผู้ชาย
ผิวคล้ำ ไม่สวมเสื้อ และใช้ผ้าคาดเอว กับกางเกงหลวมๆ
ทุกคนดูมอมแมม วัวที่เทียมเกวียนดูผ่ายผอมเช่นกัน

 

ทั้งหมด น่าจะเพิ่งกลับจากนา ด้านหลังเกวียนเต็มไปด้วยเครื่องมือต่างๆ
พวกผู้หญิงใช้ผ้าสีน้ำตาล โพกหัว หน้าตาทุกคนดูอ่อนล้า

สิงห์นั้นมองดู แล้วก็งงงวยนัก จึงเอ่ยเบาๆ กับเข้มว่า
"พี่เข้ม ใยมีคนเพียงหยิบมือ ทำนาตั้งกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา"

เข้มหันกลับมา จะตอบสิงห์ แต่พ่อหนวดดุชิงพูดก่อน
"พ่อครูขาวเป็นคนสั่งการ และคิดแผนนี้ ให้คนในหมู่บ้านเข้าค่ายใหญ่
แล้วขออาสาสมัคร เพื่อมาทำงาน ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนคราละ 10 วัน
หากจักหนี จักหลบซ่อนย่อมง่ายกว่า หรือหากจักตายก็ตายเพียงส่วนน้อย
แม้พืชผล จะได้ไม่เท่ากาลก่อน แต่ก็พอเลี้ยงปากท้องเราได้"

สิงห์นิ่งเงียบ ขบวนเกวียนหยุดลง ใต้บ้านหลังหนึ่ง มีชายคนหนึ่งเดินตรงมาหา
อายุราวๆ ห้าสิบปี ทุกคนในคณะของสิงห์จึงกระโดดลงจากม้า เพื่อเป็นการให้เกียรติ

 

นอนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยมาเลือดท่วมนะ หายาดมก่อน คนเขียนไม่ชอบกลิ่นเลือด

 

ชายแก่เดินคนนั้นเดินเข้ามา ผมของชายคนนั้นเป็นสีดอกเลาเกือบทั้งหัว
รูปร่างผอมเกร็ง หน้าตอบ แต่เต็มไปด้วยมัดกล้าม

ชายคนนั้นค้อมศรีษะ ให้กับพ่อหนวดดุ แล้วเอ่ยว่า"มีการใดให้ข้ารับใช้หรือขอรับ"
พ่อหนวดดุกล่าวว่า "พวกข้าผ่านมาเพียงต้องการพักซักคืน"
ชายแก่พยักหน้า จากนั้น เดินกลับไปที่เกวียนพูดบางอย่าง แล้วก็มีชายหนุ่ม เดินนำพวกพ่อหนวดดุ ไปที่เรือนหลังเล็กมุงด้วยจาก พวกพ่อหนวดดุทิ้งม้าไว้ด้านล่าง

แล้วกระชากเสียงว่า "เฮ้ย ไอ้เข้ม เอ็งจงรีบพาม้าไปกินหญ้ากินน้ำ หากเอ็งหิว
ก็กินหญ้ากับม้าร้องท้องไปก่อน พวกข้าจักกินข้าวกินปลารอ" ตามด้วยเสียงหัวเราะอันยียวนกวนประสาท "คืนนี้พวกเอ็งจงอยู่เวรยาม พวกข้าจักพักผ่อน"

เข้มหันมามองหน้าสิงห์ เกรงว่าสิงห์จะกล่าววาจาปะทะคารมอีก แต่สิงห์กลับยิ้มยิงฟันให้เข้ม ไม่กล่าวกะไร แล้วจูงม้าไปหาชายแก่กับเข้ม เพื่อดูแลม้าต่อไป

เข้มให้สงสัยนัก ว่า สิงห์ยิ้มยิงฟันขนาดนั้น ขำอันใดหนอ นับวันข้าชักจะเดาอารมณ์
น้องชายคนนี้ไม่ถูก ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

 

ต่อเลยแม่ ลับดาบรอตังแต่เมื่อวานและ เตรียมละเลงเลือด

 

ขออภัยเวลาหมด ภารกิจรัดตัวเหลือเกิน

เปล่าไม่มีคิวดูดวง มีงานเยอะมาก

คนที่รอดูดวงก็เหลือเพียงหนึ่งท่าน

หรือท่านเบื้องบนจะให้งดภารกิจดูแล้วก็ไม่ทราบได้(หรือไม่ก็ไม่แม่น 555)

 

พูดถึงรบๆเลือดๆแล้ว อารมณ์มันพลุ่งพล่านไปหมด มารอเตรียมพร้อมรบแล้วจ้า

 

.
เขียน ๒๒.๑๗

แหม...วุ้ย ทำไมไม่บอกตั้งกะ 09.59 ล่ะเจ๊
ปล่อยให้รอเก้ออีกแล้ว เฮ้อ...ไม่เบื่อ หึหึหึ

ภารกิจรัดตัว ดี.สม ขอให้รัดจนตัวผอมเพรียวไปเล้ย ๕๕๕

สงสัยท่านทำบุญมากไปอ่ะป่าวน๊า
พวกเค้าอิ่มแล้ว เลยไม่ค่อยไปหาลูกค้ามาให้น่ะ หึหึหึ

พิมพ์ถึงตรงนี้ ลมที่วัด พัดอย่างแรงเลย ขอบอก ๕๕๕ ระฆังดังด้วยดิ ฮิฮิฮิ
ขอโมเมว่า คงมีใครไปจัดให้แล้ว ล่ะมั้ง นะ ๕๕๕ ลมหยุดแล้วอ่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ

เอ..พัดแล้วหยุด หยุดแล้วพัดอีก มาเป็นระลอก แปลว่าไรหว่า


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสงไม้ขีดไฟ
.

 

.
เขียน ๑๙.๓๔

เจ๊โหด วันนี้ตอนบ่าย บังเอิญอ่านเจอกระทู้นึงนะ ในห้องอภิญญา-สมาธิ
ไม่รู้ว่า "ศิษย์น้อย" ไปขุดมาแต่ไหน ในนั้นมีการกล่าวตอนหนึ่ง ถึง
หนังสือ เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน ของท่านดังตฤณน่ะนะ
ที่กระทู้ "ประสบการณ์ปฏิบัติกรรมฐานกับแม่จันทา.."

แล้วบังเอิญอีก ตอนเย็นจัดข้อมูลในฮาร์ดดิสค์น้อยๆ
เนื้อที่แค่สามสิบกิ๊ก ในโน๊ตบุ๊คเก๊าเก่า ยี่ห้อเดล D620
ที่ซื้อมาตั้งสองพันห้าแน่ะ เอ...จะเกริ่นยาวไปล่ะมั้ง นะ ๕๕๕

คือตอนจัด ก็ได้บังเอิญไปเปิด กรรมพยากรณ์ ของท่านดังตฤณ ขึ้นมาอ่าน
แล้วก็บังเอิญอีก สุ่มไปเจอตอนหนึ่ง ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์กะท่าน และใครๆ
ก็เลยขอยืมดอกไม้บูชาพระอีกครั้ง ขอตัดแปะมาฝากละกัน ความตอนหนึ่งว่า

แหม..พอเห็นข้อความที่อ่าน มาจนถึงองคุลีมารน่ะนะ
ก็นึกถึงเจ๊เลยอ่ะ ๕๕๕ นิทานกะลังจะโหด ต้องให้ขาโหดมาช่วยเชียร์ นิ ฮิฮิฮิ
เนี่ย..ขาโหดมากับพระพุทธเจ้าเชียวนะ ศักดิ์สิทธ์แน่ ขอบอก ว่าจริง

มีใครเคยลองใช้สัจจาธิษฐานนี้บ้างไม๊น้อ หึหึหึ
เจ๊โหดลองดูดิ ทำบุญล็อตล่าสุดเนี่ย ได้กำไรมาไม่น้อยเชียวนะ ขอบอก ๕๕๕
ไม่รู้ใครบอก อีกแล้ว ๕๕๕

ลองใช้บุญล็อตล่าสุด แลกกะอุปสรรคในชีวิตดูไม๊ล่า แจ๋วจริงนะ ขอบอก อีกที หึหึหึ
หรือใช้แลกกะอะไรก็ได้ ที่ดูแล้วสมน้ำสมเนื้อกันน่ะ
เรียกลูกค้า เรียกกะตังค์ หรือจะเรียกหนุ่มๆ ดีน๊า ๕๕๕

ก็ขอฝากให้แฟนๆ ของเจ๊ด้วยละกัน มีหลายท่านที่กะลังปวดหัวกะชีวิต

...นิมิตรน้อย ที่ลอย แล้วหล่นตุ๊บ
เรารีบอุ๊บ อิ๊บมา หาสหาย
หวังมาแจก โชคใส่ ให้ใครใคร
ด้วยหัวใจ เผื่อแผ่ และ.เมตตา


กระต่ายป่า ข้างวัด / สุนทรทู่

ปล.ท่านสุนทรทู่คงคันมือ ไม่ได้ออกฉากมานานแล้ว ๕๕๕

ปล.อีกอันนะ เอ..กรรมพยากรณ์ เจ๊ก็กะลังทำกิจอย่างเดียวกันพอดีเลย
บังเอิญจังนะ ทำสาธารณประโยชน์แบบเดียวกัน เค้าเลยมาช่วยกัน รึป่าวน๊า หึหึหึ
.

 

เราจักเปลี่ยน ชะตาคน ได้จริงหรือ ... จะยึดยื้อ แค่ซื้อ เวลาได้
คนจะตาย จะอยู่ เจอเรืองร้าย...ดวงจะย้าย ดาวจะเคลื่อน ควรหรือไร