ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

แล้วอายุของชาวสุริยะกับแอสทร้า อายุขัยประมาณกี่ปีมนุษย์ครับ

 

555 ขอโทษนะตอนแรกคิดเล่นๆ นึกว่าจะถามอายุไปซื้อหวย อุตส่าห์รอฟัง

คุณ veer อยู่โคราชใช่ไม๊คะ...อยากไปวัดป่าอ่างแก้ว ไปเจอแม่หญิงจารุน่ะ
ถ้าบุญมีคงไม่มีอะไรติดขัด คงได้เจอกัน...เด๋วหลังไมค์ขอเบอร์คุณจารุ ได้ไม๊คะ
อยากคุยด้วยตัวเป็นๆ น่ะ 555 เป็นแฟนคลับมานาน

 

อายุขัย หลายแสนปี มั่ง เพราะตั้งแต่สงคราม อานูนากิ ครั้งที่แล้ว ก็ล่วงเลยมา สองแสนห้าหมื่นปี ได้แล้วกระมัง ถ้าเป็นเช่นนั้น เราก็น่าจะเป็นเทพเจ้าของชาวอียิปโบราณ ประมาณนั้น แล้วลงมาเกิด ทำอะไรที่เมืองไทย หว้า มาโดยวิธี จุติจิต คือแตกดวงจิตออกมาเกิด กายจริงก็ยังอยู่บนยานสุริยะ เราจึงมีพลังจิตสูงกว่ามนุษย์ธรรมดาทั่วไป

 

วันนี้วันพระ ไปวัดมาค่ะถวายหนังสือสวดมนต์
มีเรื่องแปลกคือ วันนี้ตั้งแต่เข้าเขตวัด ฝนก็ตกพรำๆ
พวกนกยูง ก็ออกมาเดิน เกาะตามต้นไม้เยอะไปหมด
นกยูงรำแพนขน ให้เห็น หลายตัว
พอถวายหนังสือเสร็จ เที่ยวเจดีย์ เตรียมกลับ
ตามถนนในวัด นกยูงก็มาเดินข้างๆรถหลายตัว มีสองตัววิ่งนำหน้ารถ
ไปตามถนนวัด เหมือนวิ่งนำขบวน พอไกล้กับปากทางออกวัด
เค้าก็วิ่งไปข้างๆถนน แล้วหยุดอยู่ริมถนน หันมามองนิ่งๆ
คนกับนกยูง สบตากันแป๊บนึง แล้วเราก็นึกถึงตอนถวายหนังสือ

หลวงตาบอกว่า วันนี้นกยูงเค้ามาอนุโมทนาบุญกับผู้ใจบุญ

สาธุ

ป.ล. ดูรูปนกยูง แล้วเห็นอะไรมั้ยจ๊ะ

 

การตายของชาวสุริยะ

เมื่อกาลก่อน ที่ดวงดาวที่งดงามยังอยู่ ณ ถ้ำแก้วผลึก
เราชาวสุริยะ กำเนิดมานั้น ไม่ใช่เยี่ยงชาวมนุษย์ เรากำเนิดอยู่ในแก้วผลึกในถ้ำ
ถ้ำนั้น คือ ถ้ำแห่งการกำเนิด และ ถ้ำแห่งสุสาน ถ้ำแห่งขุมพลังงาน
เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เหล่านักรบหลับไหลอยู่ที่นั่น

เมื่อเรากำเนิดมา เราเติบโตอยู่ในแก้วผลึก เราดูดซับพลังงาน
และเป็นหนึ่งเดียวกับผลึกคริสตัลนั้น

เมื่อถึงเวลาที่เราเติบโต และแข็งแรง จิตของเราจะเชื่อมกับจิตที่เหมาะสม
พวกเค้าจะมารับเราไปดูแล และเติบโตเป็นนักรบ ตามวิถีแห่งชาวสุริยะ

 

ชาวสุริยะ ไม่มีเด็กวิ่งเล่น มีแต่ผู้ใหญ่เต็มตัวเท่านั้น
เมื่อเราอยู่และดำรงชีวิต ไปประมาณหลายพันปี ของโลกมนุษย์
ร่างกายเราจะเริ่มเปลี่ยนไป สู่ความชรา เมื่อนั้นเราจะรู้ได้
ด้วยสสารในร่างเราเปลี่ยนไป
เราก็จะทำการอำลาเหล่าพวกพ้อง และนักบวช เราจะเดินทางไปสู่ถ้ำอันศักดิ์สิทธิ์
เพียงลำพัง เมื่อค้นพบที่แห่งเรา เราก็จะทำการถอดดวงจิต แล้วเหล่าคริสตัลนั้น
ก็จะห่อหุ้มร่างเรา เราจะสลายกลายเป็นหนึ่งเดียวกับแก้วผลึก
เหลือไว้แต่ดวงวิญญาน ที่รอการกำเนิดอีกครั้ง ระหว่างนั้น ดวงวิญญานของเรา จิตของเรา ก็จะดูแลถ้ำอันศักดิ์สิทธิ์ ตามวิถีของชาวสุริยะ หรือจะเรียกว่า การบำเพ็ญเพียรก็ได้

 

แม่มดขาว คือ มารดา ของชาวสุริยะทุกคน
นางเป็นผู้หยั่งรู้ ทุกเรื่องราว ในแกแล็กซี่ และเป็นผู้ทรงธรรม

แต่ก็ไม่อาจหนีพ้น กฏแห่งจักรวาล

 

ยินดีที่จะได้พบกับสหายธรรม แต่อยากให้พบกันวันที่ 31 พค เลยมากกว่าค่ะ
ลุ้นดี ว่าใช่คนนี้มั้ยน้อ 555

 

เข้ามาทักทายคับ อ่านตั้งเเต่กระทู้เเรกสนุกมาก ได้ความรู้เเปลกๆดีมากคับ

 

โหป้าจารุ เด็กๆจากจักรวาลรอ ป้า จนหลับ กลับยานไปแล้วเดี่ยวเราเรียกมา ฟังป้าเล่าต่อดีกว่า ช่วงนี้กำลังฮอท มีแฟนคลับตรึม

 

เล่าเรื่องเศร้าดีกว่า

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ชาวสุริยะที่สูงส่งในทุกด้าน กลับต้องละทิ้งแหล่งกำเนิด
ชาวสุริยะ ได้สร้างยานแม่ เพื่ออพยพชาวสุริยะทั้งมวล ทะลุข้ามจักรวาลคู่ขนาน
ย้อนห้วงเวลา เพื่อหลบหนีจากภัยที่จะทำให้ เกิดมหาวิบัติ ไปหลายจักรวาล
พวกเรานักรบสุริยะ ยอมทำลายขุมพลังและบ้านของตนเอง เพื่อรักษาสันติภาพ
และเพื่อ ดำรงไว้เพื่อเผ่าพันธ์ ในมหาจักรวาล

 

ชาวสุริยะ มีทั้งหญิงและชาย แต่แปลกประหลาดนัก
ชายนั้นผิวกายสีฟ้าคราม เข้ม รูปร่างไม่เหมือนมนุษย์
ส่วนกระโหลกและใบหน้าของนักรบสุริยะ นั้นยาว และไม่เหมือนกะโหลกมนุษย์
ดวงตาของเราก็ใหญ่ และยาวกว่ามาก

แต่ชาวสุริยะที่เป็นเพศหญิง นั้น หน้าตาเหมือนมนุษย์เหมือนชาวยุโรป
และหูของนางยาวและเฉียง ผิวขาวอ่อนบาง หน้าตาเหมือนพวก
เอล์ฟ ของชาวยุโรปไม่ผิดเพี้ยน!!!

ผิวกายของพวกนาง เมื่อต้องแสงจันทร์ ปรากฏแสงนวลเนียน ราวกลับผิวกางของนาง
เปล่งแสงระยิบระยับออกมา ดวงตาของพวกนางนั้นงามมาก ตาดำใหญ่มาก(คงเหมือนใส่บิ๊กอายสมัยนี้)

 

อ่านมาถึงตอนนี้ แล้วก็คงมีคนค้านในใจ แต่ยืนยันอีกครั้ง
ว่าเราฝันเช่นนั้นจริงๆ

ว่าแต่มีใครเคยฝันถึงมั้ยจ๊ะ สวยงามมาก

ถ้าสถาบัตยกรรม และวัฒนธรรม ของเรา ล้วนมีรากมาจากชาวสุริยเทพล่ะ
รวมทั้งเทคโนโลยี ด้วย ภาษา และทุกอย่าง

 

เกิดจากพวกอานูนากิ ใช่มั้ย พวกเราจึงต้องมาที่ดาวสีฟ้าดวงนี้

 

เมื่อเรามายังดาวดวงนี้ เหล่าชาวสุริยะเทพ ก็เริ่มก่อสร้างวัฒนธรรมบางส่วน
บนดินแดน หุบเขาสูง และมีอากาศหนาวเย็น เราเริ่มสร้างเมืองแห่งเรา

เมืองแห่งแรกที่เราสร้าง ไม่ได้ใช้ปูนหรือหินเช่นที่มนุษย์จินตนาการ เป็น
สสารชนิดหนึ่ง มีความคงทนคล้ายเหล็ก แต่อ่อนนุ่ม และแข็งได้ ตามแต่ที่เราต้องการ
คงคล้ายๆ นาโนเทคโนโลยีมั้ง

 

เมื่อเราจากมา ภาพที่เราเห็นครั้งสุดท้าย บ้านที่เรารัก ดินแดนสวยงาม
เหล่านักรบในถ้ำคริสตัล ที่ปลดปล่อยพลัง เพื่อระเบิดดาวของตนเอง

การระเบิด เริ่มขยายวงกว้าง เพียงแค่เสี้ยววินาที ดาวทั้งดวงก็หดเล็กลงเหลือเพียงเท่าฝ่ามือ ก่อนจะเกิดหลุมดำ ... เพียงเสี้ยววินาที ประวัติศาสตร์ของเรา ก็หายไป

ในตอนนั้น เหล่าชาวสุริยะ และยานแม่ ก็ข้ามมิติ และจักรวาลคู่ขนาน
มาสู่ ดาวสีฟ้า เพื่อดำรงอยู่ โดยไม่รบกวน ที่นี่ เราเป็นเพียงผู้อาศัย
และเรายังเคารพในบุญคุณดาวแห่งนี้ เรามีเพียงสันติ
และเราจะไม่ให้ใครมาทำลายบ้านของเราอีกครั้งแน่นอน

 

สถาปัตยกรรม แห่งชาวสุริยะ คงเป็นรากของสถาปัตยกรรมแบบ กอธิก

 

อิอิ ชาวสุริยะที่มาอ่าน คงเห็นภาพเมืองของท่าน ผุดขึ้นมาในใจ

ขอยินดีด้วย ที่สิ่งที่ฝังอยู่ลึกๆ ผ่านกาลเวลา มิติ ยังสวยงามเสมอ

 

อีกสิ่ง ที่เป็นรากแห่งสถาปัตกรรม ของชาว สุริยะ กระจกสี มันทำให้เราคิดถึงท้องฟ้า
ที่มีแสงเหนือ บ้านของเรา คิดถึงเหลือเกิน