ฝันนี้ขอแต่งเป็นกลอน...

จิตคิดนึก..ปรุงแต่ง..ให้ฝันเฟื่อง
จิตลอยเลื่อน..จากกาย..หายไปไหน
จิตล่องลอย..ห่ายกาย..หายลับไป
จิตฟุ้งไป..จิตหลุด..ฉุดกลับมา

เอาจิตวาง..ดึงไว้..ด้วยสติ
รู้ถ้วนถี่..มิให้..ไปข้างหน้า
ทำอะไร..ก็ให้รู้..ทุกเวลา
ฝึกวิชา..ปราบจิต..ให้ติดตน

 

สาธุ สาธุ สาธุท่าน
ที่ทำทาน ธารธรรม ทัดทานทุกข์
แท้จริงแล้ว ใจของเรา เขาใจสุข
แต่เราเสริม เติมทุกข์ ซัดใส่เอง

อยู่ได้อย่าง สบายใจ ในทุกข์เมื่อ
ก็เหลือเชื่อ ชื่นใจ ในสถาน
ก็สุดแสน ซาบซี้ง ในเบิกบาน
บุญเิบิกผ่าน พามาพบ คบจริงใจ

สบายใจ สบายใจ เอาไว้ก่อน
ไม่ผลัดผ่อน ผันพา เพลาไหน
สบายใจ สบายใจ ช่างประไร
ในสิ่งใด มีหรือไม่ ระอาใย

สบายใจ สบายใจ เอาไว้ก่อน
ไม่ยอกย้อน ยอมยับ กับสิ่งไหน
สบายใจ สบายใจ ทุกวันไป
สบายได้ เแม้ไม่ มีใดเลย

ทั้งต้นไม้ ใบหญ้า พาร่ำร้อง
ตีเสียงกลอง ลองเสียงพิณ จิณฯเฉลย
สบายใจ หาใช่ อยู่ไหนเลย
ใกล้เกินเอ่ย แอบไว้ ในใจเอง

สาธุครับ

 

จะ แต่งกลอน....สอนธรรม....นำทางใคร
แต่ง กลอนไป....ไม่เก่ง.......อย่างใครเขา
กลอน ที่ดี........ดีหรือไม่.....ใจของเรา
ธรรม เอา.........ครอบไว้.....ใส่แต่ตัว


เรา คนเดียว......อยู่คนเดียว....เที่ยวไถล
รู้ ที่ใจ............คิดฟุ้ง.........ยุ่งทั้งหัว
คน อื่นอาจ......ไม่รู้...........รู้แต่ตัว
เดียว ดายหัว....โดดเดี่ยว.....เดี๋ยวก็ตาย


ต้อง แต่งกลอน......สอนใคร.......สอนไปเถิด
สอน ประเสริฐ......สอนตน........ก่อนจะสาย
ตน ตัวนี้............สอนให้รู้.......ก่อนชีพวาย
ก่อน จะสาย........ตกอบาย.......ไม่รู้ตัว.......

 

ยังเขียนกลอน..สอนธรรม..ใครไม่ได้
เขียนออกไป..เตือนจิตตน..คนอื่นอ่าน
รู้ได้ทั่ว..ทั้งเราเขา..แสนชื่นบาน
บุญสล้าง..เตือนจิต..ให้ติดธรรม

หนทางดี..ชี้ให้..ไปข้างหน้า
ระวังอย่า..ตกโคลน..เปื้อนถลำ
ล้างมิได้..ติดตน..เป็นผลกรรม
สร้างบุญนำ..ให้ช่วยตน..พ้นลำเค็ญ

 

ดูอะไร ดูใคร ใจไหนทุกข์
ดูแล้วสุข หรือไร ดูสับสน
ดูดีแล้ว จริงไหม ใจของตน
ดูให้พ้น ดูคน หรือดูใคร
แลดูตน เองก่อน จะดีไหม
เรื่องของใคร ช่างเขา เราไม่สน
เรื่องของเรา ยังงงงง ดูชอบกล
รู้ทุกข์ตน ให้สิ้น ก่อนสิ้นใจ
ให้เท่าทัน จิตเรา เพียงพอแล้ว
ใจผ่องแผ้ว ดั่งดวงแก้ว ที่สุกใส
สุขหรือทุกข์ นั้นอยู่ เกิดข้างใน
ใจคนอื่น ช่างกระไร อย่าไปดู
ใครจะผิด จะถูก ก็ช่างเขา
อย่าไปเอา เป็นธุระ ช่วยตัดสิน
เราก็ทุกข์ เขาก็ทุกข์ กับชีวิน
พากันดิ้น แดโดย ชวนกันพัง
อย่ายึดติด สิ่งใด ว่าแน่แท้
มีเพียงแต่ พระธรรม คำท่านสอน
จีรังแน่ ทุกสิ่ง พึงสังวร
อนาทร สิ่งใด ไม่ยั่งยืน
ทุกทุกสิ่ง ล้วนแล้ว แต่เกิดดับ
ทุกสิ่งสรรพ ดับไป ตามสถาน
นี้แท้จริง มิพ้น ไปตามกาล
ขอทุกท่าน ควรคิด พิจารณา

 

เพลิดเพลินธรรม..นำใจ..ในกระทู้
เพียรมาดู..แวะมาอ่าน..ให้เข้าจิต
ซึมซาบธรรม..แล้วนำ..ไปพินิจ
ชะโลมจิต..ให้ชุ่มฉ่ำ..ดื่มด่ำใจ

แลมองจิต..ของตน..ให้พึงรู้
เฝ้าแลดู..ดึงไว้..ไม่ให้หาย
ดูแลจิต..ให้พรั่ง..พร้อมกับกาย
ตรวจให้กาย..และจิต..ติดด้วยกัน

ตนของตน..ต้องดู..รู้อยู่เถิด
ไม่ให้เพลิด..เพลินไป..หาใครนั่น
ใครก็ใคร..เขาก็รู้..ถ้วนทั่วกัน
ยึดให้มั่น..ให้จิต..ติดพุท-โธ

 

แวะมาอ่าน เพลิดเพลินใจ ในกระทู้
แวบมาดู แวบแวบหาย ไม่ใช่ผี
Sayamol เด็กหัวจุก คิดธรรมดี
อีกทั้งมี สร้อยฟ้า มาลางาม

รู้รู้ไป พรรณา สูญญากาศ
แวะเวียนวาด หลายกระทู้ ดูสุขี
peerakul น้ำเองค่ะ เจอทุกที
เบื่อทู้โน้น เข้าทู้นี้ ดีจริง ชะเอิง เอย

 

จากจริงใจ แจ่มแจ้ง จึงเจนจิต
ใครคลางแคลง ครุ่นคิด คงขื่นขม
ลืมระเรื่อย หลงระล่อง ล้าแรงลม
ต้องตรากตรม แต่ตัว ติดตามตรอง

เมื่อมีใจ แจ่มแจ้ง มาจากจิต
เมื่อเจอมิตร มาจร มิมัวหมอง
เมือถึงธรรม เหมือนเท่า มือถือทอง
เมื่อร้อยกลอง เหมือนร้อยแก้ว ก็รู้กรรณ

ธรรมมะกลอน ซ่อนท่อน ที่สอนจิต
อย่ายึดติด แตกต่าง อย่างสรรพสัน
ที่แทรกซ้อน ซ่อนสุขทุกข์ เทียมเท่าทัน
ให้เห็นพลัน เพลินเพลิด พ้นเภทภัย

อัตตาตัว ตนอ้าง ต่างติงติ
หมดไม่มิ มีมาด มองเหมือนไหม
จิตแจ่มแจ้ง เจิดจ้า จริงจากใจ
สิ้นสงสัย ซาบซ่าน สุดเสริญสรร

เพียงบทกลอน ยอกย้อน ในตอนคิด
กัละยา ณะมิตร คิดจากฝัน
ภาษาซ่อน ปัญญา มาแบ่งปัน
ใจน้อมโม ทะนาท่าน เหล่านั้นเอย

สาธุ

 

จึ่งจนใจ จับจิต จ้องจรดจ่อ
ตรึงตนต่อ ตรากตรำ ติดต้องตรม
ละเลิงลง หลงลืม ลื่นลงหล่ม
ร้อนรือร่ม ไร้รอบ รู้รนราน

นอกในแน่ นิ่งนอน นึกนึกหนัก
วางไว้เว้น- ว่างวรรค วุ่นวันวาร
พักพร้อมพิศ เพ่งพึ่ง พลันพ้นพาล
ดับดวงดาล แดเดือด ได้โดยดี......

 

มีเกิดขึ้น..ตั้งอยู่..เดี๋ยวก็ดับ
แน่นอนนัก..ทั้งทุกข์..ทั้งสุขศรี
สุขเกิดขึ้น..ทุกข์สลับ..ทุกวันวี่
รอบตัวนี้..มิมี..ใดแน่นอน

ให้รู้ไว้..ว่าสิ่งใด..ก็ไม่แน่
มีปรวนแปร..เปลี่ยนไป..ตรองดูก่อน
จะยึดไว้..ทำไม..ให้เร่าร้อน
ลนลานร่อน..เล่ห์ร้าย..ทำลายใจ

 

ถั่วต้มป๋องละ 10 2ป๋อง 20 3ป๋อง30 ร้อน ร้อน มั๊ย เพ่(eek)

 

ในโลกนี้.....มิมี.....สิ่งใดแน่
เกิดเจ็บแก่.....แล้วกลาย.....ตายเป็นผี
หิวข้าวแย้ว.....เย็นวันนี้่.....กินไรดี
ต้มหัวปลี.....หน่อไม้.....ไข่แตงกวา

ไปตลาด.....มีสลึง.....พึงบรรจบ
พบห่อหมก.....แกงไตปลา.....น่าใจหาย
กะหล่ำปลี.....มะระทอด.....กุ้งกรอบไง
โธ่..อีฟาย.....ไม่มีตัง.....หิวจังกรู... ชะเอิงเงย(eek)

 

โอ...พรรณนา ขอนำจิต คาระวะ
แต่ก็จะ นำคำนี้ เป็นครูสอน
พบกัลยาณมิตร ในกาพย์กลอน
ทุกทุกท่าน มองสะท้อน ในมุมตน

นำบทธรรม ข้อคิด มาแต่งต่อ
มิรีรอ อ้างอิง ให้สับสน
เกิดแล้วดับ ตั้งอยู่ ของผู้คน
ไม่ทุกข์ทน เป็นแน่แท้ ด้วยสัจจธรรม

 

อนุโม..ทนา..คารวะ
ในจิตตะ..ใฝ่ธรรม..คำพร่ำสอน
ศาสดา..ชี้ไว้..เป็นขั้นตอน
มินิ่งนอน..แน่วแน่..รีบก้าวเดิน

ยังมีบ้าง..บางครั้ง..เรายังหลง
เฝ้าพะวง..ติดรัด..มัดขัดเขิน
อุปสรรค..มีไว้..ให้เผชิญ
จิตสรรเสริญ..พูนเพิ่ม..เจริญธรรม

 

สาธุการ กาพย์กลอน สอนให้คิด
พบมิ่งมิตร พรรณา น่าใจหาย
สูญญากาศ and sea รู้ รู้ไป
ศยามล นั้นไซร้ พาใครมา

อ๋อ สร้อยฟ้า มาลา ช่างน่ารัก
เด็กหัวจุก มาสมัคร ขับกลอนหนา
peerakul บูชาพุทธ ก็ตามมา
เป็นที่น่า ยินดี นี่กระไร

กระทู้กลอน สอนใจ ให้ทันคิด
peerakul พบมิ่งมิตร ให้คิดได้
หากแต่งกลอน นอกเรื่อง อย่างไรไป
ม่าย..ตั้งจาย สัมผัสไซร้ มันไปเอง....อิ อิ

 

ก่อเกิดกรรมกับการ กาพย์กลอนแก้ว
เพื่อผ่องแผ้ว พ้นภัย พรากผลาญเผา
ระเริงเรื่อย หลากหลาย หลงแล้วเรา
ทุกข์เทียมเท่า ถ้าทิ้งธรรม ทุกท่วงที

ถ้าทุกท่าน เทิดธรรม ที่ทิ้งทุกข์
สิ่งแสนสุข สิ้นสงสัย เสริมศักดิ์ศรี
รู้แล้วโล่ง รีบรวบรัด ไร้รอรี
หมดหมองมี เหมือนไหม เมื่อมามอง

ใจเตือนใจ ให้ใช้ใจ ในความคิด
ไม่ยึดติด แตะต้อง ตัวมัวหมอง
การเกิดดับ กลับเด่น ด้วยจิตตรอง
ธรรมะทอง ที่เเท้ เที่ยงที่ธรรม

อนุโมทนาครับ

 

สิ่งขุ่นข้อง..หมองจิต..มิคิดหรอก
แค่อักษร..ลวงหลอก..ให้จิตหลง
รู้เท่าทัน..แล้วปล่อย..อย่าพะวง
อย่าขื่นขม..ทำอารมณ์..ให้ขุ่นเลย

ทำจิตใจ..ใสใส..ไปดีกว่า
รู้รักษา..จรรยา..อย่านิ่งเฉย
ตัวอักษร..แต่งได้..ให้งามเอย
อย่าละเลย..แต่งจิตใจ..ให้งดงาม

 

ยอดเยี่ยม เยี่ยมยุทธกันทุกท่าน

 

แต่งอักษรอย่างไร ก็ดีได้
เหลือแต่งใจ ให้งดงาม ต้องดีด้วย

 

แต่งอักษร เติมธรรม ตามอำนวย
เหลือแต่งใจ เติมด้วย รสพระธรรม

อนุโมทนา สาธุครับ