ผมฝันว่ามีพายุลูกใหญ่กำลังเคลื่อนที่เข้ามา

การดูแลความเป็นอยู่ทุกข์สุขของปชช.ให้ได้รับความเป็นธรรม
ไม่ให้เกิดการได้เปรียบเสียเปรียบกันมาก จนเป็น
ที่มาของคำว่า
มือยาวสาวได้สาวเอา
เช่นนี้จึงต้องมีผู้ดำเนินการบริหารเพื่อเข้ามาจัดการ
ดูแลให้เกิดความเป็นธรรมแก่ทุกๆฝ่าย
แต่ถ้าผู้บริหารทำให้เกิดความเป็นธรรมไม่ได้
ก็เกิดการต่อต้าน และขับไสไล่ส่งเพื่อหาคนที่คิดว่า
จะสามารถทำได้ให้เข้ามาทำให้
หากเข้ามาแล้วทำไม่ได้อีกก็ไล่ไปแล้วหาใหม่มาอีก
จนกว่าจะได้

 

สำหรับกรณีเรื่องการจัดการความเป็นธรรมในเชิง
การใช้อำนาจรัฐนั้น จะมีผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรมที่
ใสซื่อออกมาบอกว่าเป็นกรรมของประเทศ เลยถือ
อุเบกขาธรรม และท่องคาถา ว่าใครทำไม่ดีเดี๋ยวก็
จะได้ผลกรรมตามสนองเอง....แถมยังห้ามปรามผู้
ไม่เห็นด้วยยกับการบริหารที่ไม่มีความเป็นธรรมว่า
อย่าไปยุ่งจะเกิดกรรมซ้ำซ้อนมาถึงตัวเองด้วย
ลุงแมวเหนื่อยใจกับปชช.นักธรรมเหล่านี้จริงๆ

 

lovepyou:ลุงแมวถาม
นาย ก. ยึดศีลถือศีลแต่อวยคนที่
ทรยศประชาชน ทรยศแผ่นดิน ยอมตายแทนคน
ที่ตัวเองศรัทธาได้

นาย ข.ไม่ได่ยึดศีลถือศีล แต่ดำเนินชีวิตแบบไม่เคยละ
เมิดศีล แต่ไม่อวยคนทรยศชาติและประชาชน
lovepyou จะยกมือไหว้ใครด้วยเหตุผลอะไร!!

 

ขึ้นชื่อว่าพุทธชนแท้ยอมเสียชีวิตจากภัยพิบัติเสียดีกว่า
การยอมให้ฝ่ายการเมืองมาใช้อำนาจสร้างความไม่เป็น
ธรรมในสังคมให้มีการได้เปรียบเสีย
และให้มีการละเมิด
สิทธิ์กันภายในบ้านเมือง
จน ปชช.ส่วนด้อยโอกาสต้องตะเกียกตะกายดิ้นรน
หาอยู่หากินกันภายใต้ระบอบที่ไม่มีความเป็นธรรม
แถมยังมีพุทธชนกลุ่มบูชาเงินทอง มาอวยว่าทำไปดีแล้ว
ชอบแล้ว
ขอให้จงสู้ สู้ เพื่อประชาธิปไตย

 

พุทธชนกับความเป็นธรรม ต้องเป็นเนื้อเดียวกัน
พุทธชนต้องมองเห็นความเป็นธรรมในทุกๆมิติของสังคม
เช่น
ความเป็นธรรมในครอบครัว
ความเป็นธรรมระหว่างนายกับลูกน้อง

ความเป็นธรรมระหว่างรัฐบาลกับประชาชน
ความเป็นธรรมระหว่างครูกับลูกศิษย์
ความเป็นธรรมระหว่างรัฐกับพลเมือง
ความเป็นธรรมระหว่างนายจ้างกับลูจ้าง เป็นต้น

ถ้ามองไม่ออกบอกไม่ถูก จะเป็นพุทธชนทีมีคุณภาพ
เป็นหลักของสังคมได้อย่างไรกัน!!

 

พุทธชนต้องเข้าใจให้ถูกว่า
บ่อยครั้งที่มนุษย์ก่ออกุศลกรรม
เพราะตนเองไม่ได้รับความเป็นธรรม
จากสังคมแวดล้อม
คนที่พ้นโทษออกจากคุกมาไม่นานก็
ต้องกลับไปเข้าคุกอีก
เพราะสังคมใจไม่กว้างพอที่จะให้ความเป็นธรรม
และความเมตตาต่อเขาเหล่านั้น
ถูกต้องหรือไม่!?!

 

ชาวพุทธต้องชูธรรมเป็นหลัก
การไปชูเงินทอง ชื่อเสียงเกียติยศของชาวพุทธ
เป็นต้นเหตุของความเสื่อม
และเสื่อมยิ่งๆขึ่นไป
ถ้าชาวพุทธยังไม่กลับลำ
และใช้อุเบกขาธรรม
กับนัตตาธรรมในการมองปัญหาสังคม
แล้วปล่อยให้คนที่ไม่รู่จักความ
เป็นธรรมมาปกครองตนเอง
นำไปสู่ความตกต่ำของเกียรติภูมืของชาติ

 

การบริหารโดยธรรมะ ไม่ต้องโม้มาก
แต่การปฏิบัติที่ออกมาเป็นผลดีต่อสังคม
ในทางบวกจะเป็นตัวบอกว่าใช่หรือไม่??

แต่หากไม่ชูธรรมจริง ให้โม้วันละกี่ชั่วโมงก็ไม่ใช่
ค่าความสุขของคนกทม. ล่าสุดมีค่าต่ำสุดในประเทศ
คือ 20.8

 

ความแตกต่างระหว่างคนที่มีฐานะทางการเงินดี
กับผู้ยากจนขัดสนขาดแคลน
ในสายตาของพุทธชนปัจเจก จะมองเพียงว่า
เขามีบุญเก่าบุญใหม่ไม่เท่ากัน ฐานะจึงแตกต่างกัน
กล่าวคือเป็นเรื่องของบุญวาสนาล้วนๆนั่นเอง
ลุงแมวก็ไม่ได้ขัดแย้งในประเด็นบุญวาสนาบารมีแต่
อย่างใด

หากแต่ถ้ามองในมิติของการบริหารสังคม
เมื่อสังคมจัดกระบวนให้ประเทศต้อง
มีผู้บริหารฯ ผู้บริหารก็
จะต้องจัดการแก้ไข
ให้สังคมที่มีความแตกต่างกัน
สุดขั้วนั้น ให้กลับมาเป็นสังคมแห่งการแชร์
ไม่ใช่ผูกขาด
หรือกินรวบ แล้วตีมึนบอกว่าประชาธิปไตย
ต้องเป็นตามกลไกตลาด

อย่างนี้จะเลือกหรือยอมรับผู้นำ
ให้ไปเป็นประธานประเทศทำแมวรัยกัน

ก็ปล่อยให้ต่างคนต่างทำเอา
เปรียบกันไปมาระหว่างประชาชน
กันเองไม่ดีกว่าหรือ??มีประธานแล้ว
ก็ไม่สามารถสร้างความเป็นธรรมให้เกิดขึ้น
ในหมู่พลเมืองไม่ได้

แต่คนไทยใจพุทธก็
ใช้อุเบกขาธรรมยอมรับได้มาตลอด
ศาสนาพุทธสอนให้ดูดายได้ขนาดนี้เชียวหรือ??
หรือว่าคนชาวพุทธยุคกลาง
เข้าใจอะไรผิด!?!หรือเปล่าฮะ...น้องไบร้ท์
หรือยังไง!!?

 

ชาวพุทธหลังปี พ.ศ.2500
ใช้แนวทางครองชีวิตแบบปัจเจก ตัวใครตัวมัน
พวกใครพวกมันอย่างชัดเจน ถือคติเกิดมาชาติ
หนึ่งต้องสู้ทุกรูปแบบเพื่อชัยชนะในเกมชีวิต
ชนะแบบสกปรกก็ไม่ว่า ชนะแบบกินตามน้ำก็ไม่อาย
ที่วางเฉยต่อเรื่องสาธารณะไม่ใช่อุเบกขาธรรม
หรือลึกซึ้งกัยอนัตตาธรรมอะไรหรอก
แต่เป็นอัตตาบริสุทธิ์เพื่อการเอาตัว
รอดปลอดภัยอย่างนุ่มๆมากกว่า!!555
ทำไมลุงแมวจะมองไม่ออก!!ธุระไม่ใช่จะเปลืองตัวทำไม??
บ้านเมืองไม่ของเราคนเดียว!!!

 

คนไทยเริ่มเสียศูนย์จากการที่เคยเป็นพลเมืองในดินแดนอุดมสมบูรณ์
ในน้ำมีปลาในมีข้าว
คนเริ่มกลายเป็นมนุษย์สัตว์เศรษฐกิจ
เมื่อเริ่มมีแผนพัฒนาเศรษฐกิจ
และสังคมแห่งชาติฉบับที่ 1 ปี พ.ศ.2504
พร้อมด้วยคำขวัญว่า งานคือเงิน เงินคืองานบันดาลสุข
จุดเริ่มต้นของ% ค่าความสุขเริ่มลดตั้งแต่บัดนั้น
มาจนบัดนี้ ค่าความสุขของชาวจังหวัด กทม.ต่ำสุด
เหลือแค่ 20.8 จาก 100

 

ผมเห็นลุงแมวพูดแต่เรื่องของคนในกทม.
ไม่เห็นพูดถึงเรื่องอื่นเลย คุณแมวอย่าลืมนะว่าประเทศไทย ไม่ได้มีกทม อย่างเดียว
ยังมีอีก 70 กว่าจังหวัด คน กทม จะมีความสุข อะไรระดับไหน แล้วทำไมผมจะต้องสนใจ
ในเมื่อผมไม่ได้อยู่ กทม คุณแมวเข้าใจที่ผมพูดไหมคับ?

อย่างสมมุติวันนี้บ้านผมอยู่ในทะเลไกล ๆ ทำไมผมต้องมาสนใจด้วยว่าไอ่ความสุขระดับ 0. อะไรเนี่ย
มันจะเป็นกี่ระดับ มันไม่ใช่เรื่องประเทศเลยด้วยซ้ำ มันแค่เรื่องของคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้นเอง

แล้วคุณแมวเคยสนใจไหมว่า ที่ ๆ ห่างไกล ถนนเขาไม่ค่อยดี ต้องเอาข้าว เอากล้วยมาปลูกบนถนน
จะทำยังไงดีกับคนพวกนี้ คุณแมวเคยสนใจเรื่องพวกนี้ไหมคับ?

เห็นไหมว่าจริง ๆ แล้วคนเราก็สนใจที่ ๆ เขาอยู่ แค่นั้นเอง มันก็ไม่ใช่ประเทศอะไรตรงไหนเลย

ถ้าคุณแมวอยากพูดเรื่องระดับประเทศจริง คุณแมวต้องพูดเรื่องสื่อก่อนเลย
อย่างเช่นละคร ที่มีตบตีกัน จริง ๆ แล้วมันรุนแรงมากเลยนะ ทั้งอิจฉา ริษยา
มันเป็นการส่งเสริมค่านิยมที่ผิด ถึงจะบอกว่ามีสอนเรื่องที่ดี แต่ 90% ของหนังมีแต่เรื่องพวกนี้
แล้วคิดว่าคนดูจะจำอะไรได้มากกว่ากัน

อะไรแบบนี้ต่างหาก เรื่องระดับประเทศ

 

นอกจาก 3 ทางนี้ จะมีใครคิดว่าจะทางอื่นที่ลัดกว่านี้อีกบ้าง

 

ถ้าอยากมีความสุขโดยไม่ต้องทำงานมาก
เราจะต้องมองหาความสุขในลักษณะที่ถูกต้องเหมาะสมกันด้วย

เหมือนที่ ท่านประยุทธ์ บอกว่า อยากได้รถไฟความเร็วสูง
อยากได้รถยนต์คันแรก อยากได้โน้น อยากได้นี่ .. หาเงินมาสิครับ หามาให้เพียงพอสิครับ

 

รัฐบาลที่ตั้งธงทำเพื่อชาติเพื่อประชาชน
ต้องไม่คิดหากินโดยการชัก% จากอภิโปรเจ็คต่างๆ
อย่างเช่นการสร้างรถไฟความเร็วสูง หรือโครงการบริหาร
การจัดการน้ำ ซึ่งแต่โครงการมูลค่าหลายแสนล้าน
คิดแต่จะจ้างเหมาให้บ.ต่างชาติเข้ามาทำหมดทุกขั้นตอน
รัฐบาลผู้ว่าจ้างคอยตรวจรับงาน กับคอยจ่ายเงิน
โดยปปช.ไม่มีช่องทางตรวจสอบนักการเมืองซื่อสัตย์เพียง
ไหนถึงไม่ต้องมีการตรวจสอบ
สุดท้าย ก็ทุจริตและรับทรัพย์กันสนุกสนาน
ใครกล้ายืนยันได้บ้างว่าโปร่งใสทุกโปรเจ็ค

 

รัฐบาลไหนๆ ที่คิดโปรเจ็คยักษ์มูลค่ามหาศาลขึ้นมา
โดยไม่มีมาตรการสร้างเม็ดเงินขึ้นมาใช้จ่าย คิดแต่เรื่อง
การกู้ยืมเงินจากภายนอกโดยเอาชาติและปชช.ไทยไป
จำนำการันตี
กาหัวไว้ได้เลยว่า คนพวกนี้คิดไม่ซื่อตั้งแต่เริ่มต้น
และต้องการจะหากินกับเปอร์เซนต์จากเงินที่กู้มาดำเนิน
โครงการต่างๆ ที่ไม่ใช่เป็นความต้องการหรือความจำเป็นของ
ปชช.ในขณะที่หนี้สินครัวเรือนแทบจมหูอยู่แล้วโดยเฉพาะ
ปชช.ในภาคการเกษตร ใคร?จะอยากขี่รถไฟความเร็วสูง
พวกเขาต้องการให้รัฐบาลหาวิธีการบรรเทาหนี้สินให้เบาบาง
ลงมากกว่า เอาความหรูหราสะดวกสบายมายัดเยียดให้

หรือเกษตรกรบ้าน lovepyou อยากขี่รถไฟความเร็วสูง
ถึงเชียร์กันนัก!!

 

ความฝันของlovepyou นี่ดีมีประโยชน์มากเพราะเป็นช่อง
ทางให้ลุงแมวได้ส่งเสียงออกมา
แต่ก็ถูกมองว่าเป็นเสียงนกเสียงกา ที่ส่งเสียงร้อง
ไม่ได้เรื่องราวไปเสียอีก...

แต่ลุงแมวจะบอกให้ว่าคนที่คิดดี ฉลาดปราดเปรื่องกว่านี้
มีอยู่อีกมากมายระดับสูงๆ เช่น อาจารย์มหาวิทยาลัยต่างๆ
แต่เขาฉลาดที่จะอยู่แบบเงียบๆ ดีกว่าครอบครัวไม่เดือดร้อน
จะออกมาพูดให้ไก่ตื่นทำไม?ปล่อยให้ตีบตันอั้นตู้เป็นทาสเงินกู้
กันไปอย่างนั้นน่ะดีแล้ว

อย่าไปทำให้เงยหน้าอ้าปากขึ้นมาเลย ....เขาจึงไม่ออกมาปกป้อง
ผลประฌยชน์แก่ชาวรากหญ้า เพียงแต่พูดยาหอมให้ผ่านไป
ผ่านไปรอบๆ หนึ่งเท่านั้น
เจ้าlovepyou เอ็งจำไว้!!อย่าเอาแต่
เทศน์ธรรมะไปวันๆ ไม่รู้ใครเป็นมิตร ใครเป็นศัตรู
เอาแต่อวดดี เอ็งจะช่วยสังคมให้เดินถูกทางได้อย่างไร?
แค่เลือกคบคนดีดีซักคนยังไม่มีปัญญาเลือก!!

 

คนที่เจ้าหลงเทิดทูน
หากเขามีความจริงใจต่อปชช.
ระยะเวลา10 ปีกว่าเขาสามารถกำจัดความยากจน
และความเหลื่อมล้ำได้หมดแผ่นดินไปแล้วล่ะ

แต่ไม่ทำคิดแต่จะล้มเจ้ากะโกงงบประมาณ
เปลี่ยนชื่อพรรคฯเป็นว่าเล่นเพื่ออะไร??
แต่พวกกะบือก็ยังว่าพรรคนี้ดี พรรคนี้พึ่งได้
ใครแตะต้องเกิดเรื่อง...สุดท้ายพรรคนี้โกงค่าจำนำ
ข้าวยังหาว่าไม่มีหลักฐานชัดเจน นี่พวกเอ็งเล่นกันแบบนี้
คนดีดี เขาจึงปล่อยตามเรื่อง เพราะพูดกันไม่รู้เรื่อง
ทหารสบช่องเลยชิงอำนาจไปเลย เอาอำนาจของข้าไปด้วย
เพราะความงี่เง่าของพวกเองนั่นล่ะ

 

อ้าว คุยไม่ทันไรก็ปรี๊ดแตกสะแล้วหรือ คุณลุง
ผมว่าก่อนที่คุณลุงจะช่วยชาติ คุณลุงไปนั่งสมาธิดีกว่า

แค่คนเราปฏิบัติดีต่อกัน ก็ถือว่าช่วยชาติแล้ว ดีกว่ามานั่งใส่ร้ายป้ายสีกัน
เพราะความโกรธจากการที่คนอื่นไม่ได้เห็นด้วยกับตัวเอง

 

เห็นไหมว่าตอนนี้ คุยไปคุยมา มีแต่ผมโดนคุณแมวด่า อยากเดียว??
นี้คือลักษณะการพูดที่คนต้องการให้ประเทศดีเขาพูดกัน??
คือคนที่ไม่เห็นด้วยก็ด่าเขา ว่าเขาเป็นโน้น นั้น นี้?
แม้แต่ความเห็นก็ไม่สามารถออกได้?

คุณแมวแน่ใจหรือว่าอยากให้ประเทศดี หรือย้อนยุคกลับไปเมื่อ 1,000 ปีก่อน กันแน่
แบบว่า กราบผี กราบเจ้า งมงาย ใครไม่เห็นด้วย ก็หาว่าเป็นบ้าบ้าง ทรยศบ้าง นำความฉิบหายมาบ้าง
แล้วก็ฆ่าทิ้งสะ ไล่ออกไปสะ อะไรแบบนี้

มันจะมีประโยชน์อะไร? เป็นประเทศ แต่ในขณะเดียวกันก็สูบทรัพยากรเพื่อนบ้าน
มันจะมีประโยชน์อะไร? เป็นประเทศแต่ยังมีการฆ่ากัน แย่งกัน
ใครไม่รักเหมือนที่เรารัก เราก็สาปแช่งเขา ด่าเขา
มันจะมีประโยชน์อะไร? ถ้ายังละโมหะ โทสะ พยายาท เบียดเบียน ไม่ได้

ก่อนจะช่วยคนอื่น ช่วยตัวเองนั้นแหละ ดีที่สุด
ทำยังไงให้ โทสะ โมหะ พยาบาท เบียดเบียน มันลดลง
ทำยังไงให้อิจฉา ริษยา โลภะ กาม มันลดลง
ทำยังไงให้พูดกับผู้อื่นด้วยความเคารพ
ทำยังไงให้ทำใจปล่อยวาง อุเบกขา เวลามีปัญหา
ทำยังไงให้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ ลักขโมย โกง เป็นชู้ พูดปด ดื่มน้ำเมา
ทำยังไงให้ปฏิบัติเพื่อความสุขของคนหมู่มาก ไม่ใช่คนหมู่เดียว

แค่เราทำสิ่งเหล่านี้ได้ดี ก็ถือว่าเป็นการช่วยชาติแล้ว
แต่ไม่ใช่แค่ช่วยชาติอย่างเดียว แต่ช่วยทั้งโลก ทั้งสัตว์น้อยใหญ่ เทวดา ผี พรหมก็จะรักและเคารพ
เพราะเรามีเมตตากับทุกคน ไม่ใช่แค่เมตตากับคนในประเทศอย่างเดียว

เพราะฉะนั้นอยากเมตตามาก ๆ ต้องตัดความเป็น "self" ออก คือความเป็นของตัวเอง
ก็คือความเป็นประเทศนั้นเอง

เพราะว่าถ้าเรายึดมั่นกับคำว่าประเทศ ประเทศเราก็มีพื้นดินแค่นี้
กว้างยาวประมาณนี้ เรารักแต่ประเทศเรา แล้วเราจะไม่รักคนอื่นหรือ?
เราตายไป ที่ดินแค่พื้นเดียวเรายังเอาไปไม่ได้ อย่าว่าแต่ที่ดินเลย ขนาดร่างเราเอง เรายังเอาไปไม่ได้
จะมัวเสียเวลาวิ่งวุ่นกับสิ่งที่ไม่ช่วยหนุนนำเรา ให้เราไปดีในโลกนี้กับโลกหน้าทำไม
ชาติที่แล้วคุณก็อาจไม่ได้อยู่ประเทศนี้ ชาติหน้าก็อาจไม่ได้เกิดมาที่นี้
จะยึดติดอยู่กับที่ตรงนี้ทำไม มันไม่ใครเป็นเจ้าของใครทั้งนั้น
เอาจริง ๆ มันไม่มีคำว่า "ประเทศ" ด้วยซ้ำ
คนเรามันมาอนุมานกันเอาเอง ว่าอันนี้ของฉัน อันนั้นของฉัน
คุณลองย้อนไปดูสิ ก่อนหน้านี้สัก 3,000 ปี อันนี้ใช่ประเทศของคุณหรือ?
ย้อนกลับไปสัก 10,000 ปี ที่นี้เป็นของใคร??
ย้อนกลับ 100,000 ปี ที่นี้คืออะไร??
แล้วประเทศ ๆ ที่คุณว่ากันอย่างภูมิใจ คุณรู้ไหมว่ามันมีที่มาอย่างไร?

รู้ไหมว่า มันฆ่ากันมามากขนาดไหน กว่าจะเป็นกันแบบนี้
คนกลุ่มหนึ่งอยู่มาก่อน คนมาทีหลังก็ฆ่าคนกลุ่มแรก เพื่อจะได้ครอบครอง
คุณอีกกลุ่มมาทีหลัง คนอีกกลุ่มก็ฆ่าคนกลุ่มที่ 2 เพื่อจะได้ครอบครอง
มันฆ่ากันมากี่รอบแล้วกว่าจะมาเป็นผืนดินนี้?
ถามว่า เอาเข้าจริง ๆ แล้ว มันมาจากการฆ่ากันนี้มันน่าภูมิใจหรือ??
มีคนตายสักกี่คนละ? โครงกระดูกทับกันเยอะแค่ไหนละ? กว่าจะมาเป็นที่ ๆ เราภูมิใจนี้?

คุณลองมองดู พิจารณาให้ดีเถอะ
ผมไม่เห็นจะรู้สึกภาคภูมิใจอะไรเลย
กลับรู้สึกสะอิดสะเอียนด้วยซ้ำ กลับความโลภ ความโกรธ ความรัก ความหลง ของมนุษย์...
มันมีอะไรน่าภูมิใจตรงไหนกัน?? มีแต่ทำลายอีกฝ่าย เพื่อให้ตัวเองอยู่สุขสบายขึ้น