ปรึกษาเรื่องวัตถุโบราณ (สังคโลก , หม้อ , ไห ) ที่ได้จากเรือจม

ขอให้ทุกท่านมีความสุขความเจริญครับ

 

ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้าของเก่า แล้วขออนุญาตเก็บรักษาเพื่อเป็นมรดกของลูกหลานต่อไปในภายภาคหน้า

หากกังวลว่าจะให้โทษแก่เราก็อธิษฐานว่าของชิ้นใดไม่อยากอยู่กับเราก็ขอให้ไปตามเอาคนที่จะเป็นเจ้าของมาเอา แต่ขอค่าดูแลบ้าง(ตามราคาวัตถุโบราณในท้องตลาด)

ร้อยทั้งร้อย หากทำบุญให้ส่วนใหญ่เงียบฉี่

 

อย่ากังวลไปครับ
คิดหลักการง่ายๆแบบเข้าข้างตัวเองไว้ครับคือ ถ้าเราไม่มีบุญหรือไม่ใช่เจ้าของ เหตุไฉนถึงตกมาถึงมือเราได้
เอาแบบที่พี่ศนิวารบอกครับดีแล้ว ทำบุญให้เขาขอเขาด้วย อันใหนที่ไม่ชอบไม่อยากเก็บไว้ ก็ขายแล้วเอาเงินที่ขายได้
แบ่งไปทำบุญให้กับเจ้าของเดิมที่เรามองไม่เห็น สบายใจเราด้วยแถมมีเงินติดกระเป๋าอีกต่างหาก

 

อย่าไปสนใจเรื่องผีเรื่องเจ้าของ เราชาวพุทธ ทำอะไรด้วยเหตุผล จัดทำห้องหับให้ปลอดโปร่ง เอาของต่างๆเก็บไว้ให้ดี อย่าให้ชื้น ศึกษาหาตำรามาดูและจัดหมดหมู่ให้ถูกต้อง ถ้าสะดวกหรือไม่หวังผลเรื่องธุรกิจ ก็มอบให้โรงเรียนในพื้นที่ จัดเป็นพิพิธภันฑ์เป็นความรู้สำหรับรุ่นต่อๆไปครับ แต่ถ้าจะขาย ติดต่อพวกรับซื้อโบราณวัตถุดูนะครับ

 

เรียนท่านมันตรัย

เดิมที่ผมให้คำแนะนำกับเพื่อนผมว่าให้บริจาคของทั้งหมดให้แก่พิพิธภัณฑ์ เลยติดต่อไปประมาณ 2-3 ที่ คือ พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ , พิพิธภัณฑ์บนเกาะยอ จ.สงขลา
ผมงงกับคำตอบของสถานที่เหล่านี้จริง ฟังแล้วระอา เลยตัดสินใจให้ขายดีกว่า กับคำตอบที่ได้รับ คือ

1. นำมาส่งมอบให้เราเอง เราไม่มีงบประมาณเดินทางไปขนจากคุณ
2. เราจะรับชิ้นไหนเราต้องเอามาให้ผู้ใหญ่เลือกก่อน สวยแค่ไหน ตรงตามคอนเซปต์ของการจัดแสดงหรือไม่ ( ขนาดจะยกให้ฟรีๆ ทั้งหมด ยังมาพูดแบบนี้ )
3. เราไม่ว่างไปรับ จะว่างอีกทีปลายปีนี้ประมาณ กย.-ธค. 54

ได้ยินแนวคำตอบแบบนี้ปลงเลยกับระบบราชการไทย ขนาดจะมอบให้ฟรีๆ ยังอ้างนู่นอ้างนี่ เลยตัดสินใจให้ทยอยขายไปให้หมดครับ บางส่วนอาจจะเก็บรักษาไว้ในชิ้นที่สวยงาม

 

เป็นผม ผมก็คงไม่ให้ละครับ ใครจะว่ายังไงก็ช่าง ระบบแย่มากจริง ๆ (เสียอารมณ์)

 

ที่บ้านก็พอมีอยู่บ้างพวก ไห 4 หู ถ้วย ชาม จีนโบราณ เบญจรงค์ ฯ เป็นของคุณย่าได้มา 50 กว่าปีแล้ว ไม่เคยเจอ:boo: สบายใจได้ครับ สิ่งที่ลี้ลับที่สุด คือ กริชโบราณ ตามความเชื่อของชาวมลายู

 

เอาโรงเรียนในพื้นที่ หรือโรงเรียนที่คุณเรียนตอนเด็กๆซิครับ ความผูกพันธ์เรากับโรงเรียนต้องมีแน่ อย่าไปหวังพึ่งจากหน่วยราชการเลยครับ เรื่องงบประมารค่าใช้จ่ายมันเบิกกันได้ยากครับต้องเห็นใจเค้าด้วย ระบบราชการต่างจากเอกชน คือเขาจะไม่สามารถเบิกเงินใครคนใดคนนึงหรือแผนกใดแผนกนึงมาใช้ง่ายๆได้ ต้องมีการรับรองกันวุ่นวาย ลองเอาไปโรงเรียนที่เรารักของเรา พูดคุยกับผอ. เบื้อต้นผมว่าแบบนี้ดีกว่าครับ หรือจะเอาไปขายก็สุดแท้แต่ครับ