นักฟิสิกส์ฮ่องกง พิสูจน์ "การเดินทางข้ามเวลา" เป็นไปไม่ได้

ตราบใดที่เรายังอยู่ภายใต้อิทธิพลของแสงอยู่ ตราบนั้นก็ไม่มีทางเดินทางไปอดีตหรืออนาคตได้..

จะว่าไปการเดินทางไปในอดีต ก็คือการทะลุมิติ และเชื่อกันการทะลุมิติได้นั้นต้องใช้ความเร็วมากกว่าแสง แต่ด้วยกฏของมิตินี้มีอยู่ เวลา กับ ระยะทาง =ความเร็ว ยิ่งความเร็วเพิ่มขึ้นเวลาก็จะเดินช้าลง (ความเร็วอัตตาเร่ง ไล่ล่าความเร็วแสง) จนที่สุดหากสามารถทำความเร็วเท่าแสงได้เวลาก็จะหยุด เหมือนกับว่าเราว่ายน้ำตามกระแสน้ำ พอเราทำความเร็วเท่ากระแสน้ำได้เวลาก็จะหยุดไม่เห็นความเคลื่อนไหว หรือถ้าเราสามารถเกาะไปกับโฟตอนของแสงได้เวลาก็จะหยุดจนเห็นสิ่งรอบข้างเคลื่อนไหวผ่านไป

สำหรับพลังงานมืดนั้น ถ้ามันมืดแสดงว่ามันไม่ได้อยู่มิติของเรานี้(มิติที่3) เพราะสสารหรือพลังงานใดๆก็ตามหากอยู่ในมิติของเรานี้ย่อมที่จะสะท้อนแสงออกมา และโฟตอนของแสงที่สะท้อนเข้าตาเนื้อของเราจึงจะทำให้เรามองเห็นได้ มีการทดลองในหลายรูปแบบมาแล้ว
ฉนั้นสิ่งที่เห็นด้วยตาเนื้อหรือแม้แต่กล้องโทรศัทอิเล็กตรอนที่สะท้อนภาพกลับเข้ามาประมวลผลล้วนแล้วเป็นสิ่งที่อยู่ในมิตินี้ เป็นภาพลวงตา เป็นมายาของแสงในจักรวาลนี้เท่านั้น

 

ฉนั้นการเข้าไปในมิติอื่นจึงไม่ใช่สิ่งที่จับต้องได้ด้วยประสาทสัมผัสของมิตินี้ทั้งสิ้น
ในความคิดเห็นของผมจึงมั่นใจว่า หากวิทยาศาสตร์สามารถแทนค่าสมการของจิตในพุทธศาสนาได้ เมื่อนั้นก็ใกล้จะเข้าใกล้ความยิ่งใหญ่อีกครั้งสำหรับการเป็นมิติใหม่ในอนาคต

ในมุมมองของผม วิทยาศาสตร์ผิดพลาดในการแยกแยะ และหลีกเลี่ยงการวิจัยในตัวเอง(จิต) ยกตัวอย่างง่ายๆเช่น การจำแนก สิ่งนอกกาย กับ สิ่งในกาย มันจึงเหลื่อมล้ำกันอยู่นิดหน่อย แต่ที่นิดหน่อยนี้มันหมายถึงทั้งหมด

 

ถ้า E=mc²

ถ้างั้น การสร้างวัตถุ จาก กลุ่มพลังงาน ก็น่าจะเป็นไปได้

เคยได้ยินมาว่า ปิรามิด สร้างด้วยความช่วยเหลือจาก ชาวดาวอังคาร(หรือเปล่าไม่แน่ใจ)
ด้วยวิธีการทางแสง

ถ้าชาวต่างดาวที่ว่าทำได้ ถ้างั้น เทวดา ก็คงเป็น ชาวต่างดาว
เพราะ เทวดา สร้างวัตถุ จาก กลุ่มพลังงานธาตุอากาศได้

ถ้า ที่กล่าวเป็นเช่นนั้นจริง การสร้างวิมานในอากาศ ก็ทำได้
ส่วนวิธีการนั้น น่าจะเกี่ยวกับ E=mc² นะ คิดว่าไง


 

เคยอ่านเจอว่าถ้าเราอยู่ในอวกาศเวลาจะช้ากว่าโลก ถ้าเราเป็นเด็กอยู่ในอวกาศ20ปีพอกลับมาในโลก เพื่อนที่รุ่นเดียวกับเราจะแก่เหมือนคนอายุ70 (จำไม่ค่อยได้แล้ว) T^T

 

มันมีอยู่อย่างหนึ่ง ที่เร็วกว่าแสง (ถ้าใครชอบเรื่องอวกาศ จะเคยได้ยิน)

คือ อัตราการขยายตัวของจักรวาล

จักรวาล กำลังขยายตัวด้วย อัตราความเร็ว ที่มากกว่า ความเร็วแสง

(ถ้าสิ่งที่เดินทางได้เร็วกว่าแสงจะย้อนเวลาได้ ก็แสดงว่า การขยายตัวของจักรวาล กำลังย้อนเวลาอยู่ทุกๆขณะอ่ะจิ่ ><)

งงมะ ><

(งงเหมือนกัล แต่ช่วงนี้มะค่อยได้ว่างหาคำตอบ.. ไว้หาคำตอบได้แล้วจะมาเล่าให้ฟังต่อค่ะ ^_^)

 

อยากให้ดูสารคดีอันนี้ เรื่อง ความเร็วแสง (คลิก)

และ อยากให้อ่านหนังสือเล่มนี้ โลกที่ปราศจากศูนย์ (คลิก)

 

ถ้าไม่หมดความพยายามก็ทำได้ครับ

 

สร้างสสารจากแสง

<dd>นัก<wbr>ฟิสิกส์<wbr>ได้<wbr>เคย<wbr>แสดง<wbr>ให้<wbr>โลก<wbr>ประจักษ์<wbr>เมื่อ 50 ปี<wbr>ก่อน<wbr>นี้<wbr>ว่า เรา<wbr>สามารถ<wbr>แปลง<wbr>สาร<wbr>ให้<wbr>เป็น<wbr>แสง<wbr>ความ<wbr>ร้อน<wbr> และ<wbr>พลัง<wbr>งาน<wbr>รูป<wbr>แบบ<wbr>อื่น<wbr>ได้ โดย<wbr>การ<wbr>สร้าง<wbr>ระเบิด<wbr>ปรมาณู<wbr>ขึ้น<wbr>ซึ่ง<wbr>ระเบิด<wbr>มหา<wbr>ประลัย<wbr>นี้<wbr> ทำ<wbr>งาน<wbr>โดย<wbr>การ<wbr>เปลี่ยน<wbr>สสาร<wbr>ที่<wbr>ใช้<wbr>ใน<wbr>การ<wbr>ทำ<wbr>ระเบิด<wbr> ไป<wbr>เป็น<wbr>พลัง<wbr>งาน<wbr>แสง ความ<wbr>ร้อน และ<wbr>เสียง ที่<wbr>มี<wbr>อำนาจ<wbr>ใน<wbr>การ<wbr>ทำลาย<wbr>ล้าง<wbr>สูง</dd><dt>
</dt><dd>
</dd><dd>
</dd><dd>
</dd><dd>
</dd><dd>
</dd><dd>
</dd><dd>มา<wbr>บัด<wbr>นี้ คณะ<wbr>นัก<wbr>ฟิสิกส์<wbr>ที่<wbr>มหาวิทยาลัย Stanford ใน<wbr>สหรัฐ<wbr>อเมริกา ได้<wbr>ประกาศ<wbr>ว่า ได้<wbr>ประสบ<wbr>ความ<wbr>สำเร็จ<wbr>ใน<wbr>การ<wbr>แปลง<wbr>แสง<wbr> ให้<wbr>เป็น<wbr>สาร<wbr>แล้ว โดย<wbr>ใช้<wbr>แสง<wbr>เพียง ๆ แต่<wbr>เพียง<wbr>อย่าง<wbr>เดียว</dd><dt>
</dt><dd>
</dd><dd>
</dd><dd>เมื่อ<wbr>ประมาณ 300 ปี<wbr>ก่อน<wbr>นี้ Isaac Newton ได้<wbr>เคย<wbr>คิด<wbr>ว่า<wbr>แสง<wbr>เป็น<wbr>อนุภาค<wbr>เล็ก ๆ เคลื่อน<wbr>ที่<wbr>ใน<wbr>แนว<wbr>เส้น<wbr>ตรง ซึ่ง<wbr>เมื่อ<wbr>ตก<wbr>กระ<wbr>ทบ<wbr>กระจก<wbr> จะ<wbr>สะท้อน<wbr>ใน<wbr>ลักษณะ<wbr>เดียวกับที่<wbr>ลูก<wbr>บอล<wbr>กระ<wbr>ดอน<wbr>จาก<wbr>ผิว แต่<wbr>ใน<wbr>เวลา<wbr>ต่อ<wbr>มา<wbr><wbr>Thomas Young ได้<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr>ให้<wbr>ทุก<wbr>คน<wbr>เห็น<wbr>ว่า<wbr>แสง<wbr>จริง ๆ แล้ว<wbr>เป็น<wbr>คลื่น<wbr>ที่<wbr>สามารถ<wbr>เลี้ยว<wbr>ผ่าน<wbr>ขอบ<wbr>ของ<wbr>สิ่ง<wbr>ต่าง ๆ ได้ ทฤษฎี<wbr>คลื่น<wbr>ของ<wbr>แสง<wbr> จึง<wbr>เป็น<wbr>ที่<wbr>ยอม<wbr>รับ<wbr>กัน<wbr>ตั้ง<wbr>แต่<wbr>นั้น<wbr>มา จน<wbr>กระทั่ง<wbr>ถึง<wbr>ต้น<wbr>คริสต์<wbr>ศต<wbr>วรรษ<wbr>นี้ ได้<wbr>มี<wbr>การ<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr>มาก<wbr>มาย<wbr>ที่<wbr>แสดง<wbr>ให้<wbr>เห็น<wbr>ว่า แสง<wbr>มี<wbr>คุณสมบัติ<wbr>เป็น<wbr>ได้<wbr>ทั้ง<wbr>คลื่น<wbr>และ<wbr>อนุภาค<wbr> และ<wbr>ใน<wbr>ทำนอง<wbr>เดียว<wbr>กัน สสาร<wbr>เช่น อิเล็กตรอน<wbr><wbr>(electron) ก็<wbr>สามารถ<wbr>แสดง<wbr>คุณสมบัติ<wbr>เป็น<wbr>คลื่น<wbr>ได้ หรือ<wbr>จะ<wbr>ให้<wbr>เป็น<wbr>อนุภาค<wbr>ก็<wbr>ได้<wbr>อีก<wbr>เหมือน<wbr>กัน แต่<wbr>จะ<wbr>อย่าง<wbr>ไร<wbr>ก็<wbr>ตาม<wbr>ทั้ง สสาร<wbr>และ<wbr>แสง<wbr>ไม่<wbr>สามารถ<wbr>แสดง<wbr>คุณสมบัติ<wbr>เป็น<wbr>ทั้ง<wbr>คลื่น<wbr> และ<wbr>อนุภาค<wbr>ได้<wbr>พร้อม<wbr>กัน ทฤษฎี quantum แถลง<wbr>ไว้<wbr>ชัด<wbr>เจน<wbr>ว่า<wbr>ใน<wbr>โลก<wbr>ของ<wbr>อะตอม<wbr> หรือ<wbr>ปรมาณู<wbr>เล็ก ๆ แสง อิเล็กตรอน<wbr>หรือ<wbr>อนุภาค<wbr>มูลฐาน<wbr>จะ<wbr>ประพฤติ<wbr>ตัว<wbr> เสมือน<wbr>ว่า<wbr>เป็น<wbr>อนุภาค<wbr>หรือ<wbr>เป็น<wbr>คลื่น<wbr>อย่าง<wbr>ไร<wbr>ก็<wbr>ขึ้นกับการ<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr>ของ<wbr>เรา</dd><dt>
</dt><dd>ใน<wbr>วาร<wbr>สาร Physical Review Letters ฉบับ<wbr>วัน<wbr>ที่ 1 กันยายน ศก<wbr>นี้ A.Mellissnos และ<wbr>คณะ<wbr>ซึ่ง<wbr>ประกอบ<wbr>ด้วย<wbr>นัก<wbr>ฟิสิกส์ 20 คน ได้<wbr>ใช้<wbr>แสง<wbr>เลเซอร์<wbr> ที่<wbr>มี<wbr>กำลัง<wbr>สูง<wbr>ถึง 5 แสน<wbr>ล้าน<wbr>วัตต์ โฟกัส<wbr>ผ่าน<wbr>เลนส์<wbr> ทำ<wbr>ให้<wbr>เป็น<wbr>ลำ<wbr>แสง<wbr>ที่<wbr>มี<wbr>เส้น<wbr>ผ่า<wbr>ศูนย์<wbr>กลาง<wbr>ยาว<wbr>เพียง 0.001 มิลลิเมตร แล้ว<wbr>พุ่ง<wbr>เข้า<wbr>ชนก<wbr>ระ<wbr>แส<wbr>อิเล็กตรอน<wbr> ที่<wbr>มี<wbr>พลัง<wbr>งาน<wbr>สูง<wbr>อย่าง<wbr>เฉียง ๆ เมื่อ<wbr>กระแส<wbr>อิเล็กตรอน<wbr>ปะทะ<wbr>ลำ<wbr>แสง<wbr> จะ<wbr>เกิด<wbr>การ<wbr>ชน<wbr>กัน<wbr>ระหว่าง<wbr>อนุภาค<wbr>อิเล็กตรอนกับอนุภาค<wbr>แสง เหมือนกับลูก<wbr>ฟุต<wbr>บอล<wbr>พุ่ง<wbr>ชน<wbr>ลูก<wbr>ปิงปอง<wbr>ยังไงยังงั้น ดัง<wbr>นั้น<wbr>ลูก<wbr>ปิงปอง<wbr>ซึ่ง<wbr>ใน<wbr>ที่<wbr>นี้<wbr>คือ<wbr>แสง จะ<wbr>มี<wbr>พลัง<wbr>งาน<wbr>สูง<wbr>ขึ้น เมื่อ<wbr>แสง<wbr>มี<wbr>พลัง<wbr>งาน<wbr>สูง<wbr>ขึ้น ความ<wbr>ยาว<wbr>คลื่น<wbr>ของ<wbr>แสง<wbr>จะ<wbr>ลด<wbr>น้อย<wbr>ลง นั่น<wbr>คือ แสง<wbr>จะ<wbr>เปลี่ยน<wbr>สภาพ<wbr>จาก<wbr>การ<wbr>เป็น<wbr>แสง<wbr>ที่<wbr>ตา<wbr>เคย<wbr>เห็น กลับ<wbr>เป็น<wbr>รังสี<wbr>แกมมา (gamma) ที่<wbr>ตา<wbr>มอง<wbr>ไม่<wbr>เห็น แต่<wbr>รังสี<wbr>แกมมา<wbr>ที่<wbr>เกิด<wbr>ขึ้น<wbr>นี้<wbr> จะ<wbr>ถูก<wbr>อนุภาค<wbr>แสง<wbr>จาก<wbr>แสง<wbr>เลเซอร์<wbr>ชน<wbr>อีก ทำ<wbr>ให้<wbr>มัน<wbr>มี<wbr>พลัง<wbr>งาน<wbr>สูง<wbr>ยิ่ง<wbr>ขึ้น<wbr>ไป<wbr>อีก จน<wbr>ถึง<wbr>ระดับ<wbr>ที่<wbr>สามารถ<wbr>เปลี่ยน<wbr>สภาพ<wbr>เป็น<wbr>อนุภาค<wbr>อิเล็กตรอน ซึ่ง<wbr>มี<wbr>ประจุ<wbr>ลบ<wbr>และ<wbr>อนุภาค<wbr>โพ<wbr>สิต<wbr>รอน<wbr><wbr>(positron) ซึ่ง<wbr>มี<wbr>ประจุ<wbr>บวก แต่<wbr>มี<wbr>คุณสมบัติ<wbr>อื่น ๆ เหมือน<wbr>อิเล็กตรอน<wbr>ทุก<wbr>ประการ</dd><dt>
</dt><dd>การ<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr>นี้<wbr>เป็น<wbr>การ<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr>แรก<wbr> ที่<wbr>แสดง<wbr>ให้<wbr>เห็น<wbr>ว่า แสง<wbr>สามารถ<wbr>ทำ<wbr>ให้สุญญากาศ (vacuum) เกิด<wbr>กา<wbr>รส<wbr>ปาร์ก (spark) โดย<wbr>การ<wbr>ปลด<wbr>ปล่อย<wbr>อนุภาค (particle) และปฏิอนุภาค<wbr><wbr>(antiparticle) ออก<wbr>มา<wbr>ให้<wbr>เรา<wbr>เห็น</dd><dt>
</dt><dd>ใน<wbr>อดีต<wbr>ที่<wbr>ผ่าน<wbr>มา นัก<wbr>ฟิสิกส์<wbr>ได้<wbr>เคย<wbr>เห็น<wbr>อนุภาค<wbr>อิเล็กตรอน<wbr> และ<wbr>โพ<wbr>สิต<wbr>รอน<wbr>ใน<wbr>การ<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr> ที่<wbr>ใช้เครื่องเร่ง<wbr>อนุภาค<wbr><wbr>ต่าง ๆ เสมอ<wbr>มา<wbr>แต่<wbr>ใน<wbr>การ<wbr>เกิด<wbr>อนุภาค<wbr>เหล่า<wbr>นี้<wbr>นั้น อนุภาค<wbr>ทั้ง<wbr>สอง<wbr>เกิด<wbr> เมื่อ<wbr>เรา<wbr>ให้<wbr>แสง<wbr>ผ่าน<wbr>ใกล้<wbr>อนุภาค<wbr>มูลฐาน<wbr>ที่<wbr>มี<wbr>ประจุ แสง<wbr>จึง<wbr>ถูกสนาม<wbr>แม่<wbr>เหล็ก<wbr>ไฟ<wbr>ฟ้า<wbr>ความ<wbr>เข้ม<wbr>สูง<wbr>กระ<wbr>ทำ ทำ<wbr>ให้<wbr>แสง<wbr>เปลี่ยน<wbr>สภาพ<wbr>เป็น<wbr>สาร<wbr>ตาม<wbr>สูตร m = E/c² คือ<wbr>สาร<wbr>มวล m เกิด<wbr>ขึ้น<wbr>เมื่อ<wbr>พลัง<wbr>งาน E หาย<wbr>ไป</dd><dt>
</dt><dd>
</dd><dd>
</dd><dd>แต่<wbr>การ<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr>ครั้ง<wbr>นี้ อิเล็กตรอน<wbr>และ<wbr>โพ<wbr>สิต<wbr>รอน<wbr>ที่<wbr>เกิด<wbr>ขึ้น เกิด<wbr>จาก<wbr>แสง<wbr>ล้วน ๆ โดย<wbr>ไม่<wbr>มี<wbr>อนุภาค<wbr>อื่น<wbr>ใด<wbr>มา<wbr>ข้อง<wbr>เกี่ยว<wbr> เป็น<wbr>ปัจจัย<wbr>ใน<wbr>การ<wbr>เกิด<wbr>เลย</dd><dt>
</dt><dd>คุณ<wbr>ประ<wbr>โยชน์<wbr>ของ<wbr>การ<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr>นี้<wbr>คือ นัก<wbr>ฟิสิกส์<wbr>พบ<wbr>วิธี<wbr>สร้าง<wbr>กระแส<wbr>อนุภาค<wbr>โพ<wbr>สิ<wbr>ตรอน<wbr>วิธี<wbr>ใหม่ ทำ<wbr>ให้<wbr>สามารถ<wbr>นำ<wbr>โพ<wbr>สิต<wbr>รอน<wbr> ไป<wbr>ใช้<wbr>ใน<wbr>การ<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr>อื่น ๆ เช่น ในเครื่องตรวจ<wbr>สมอง<wbr>หรือ<wbr>ใน<wbr>การ<wbr>วิเคราะห์<wbr>โลหะ นอก<wbr>จาก<wbr>นี้ ใน<wbr>การ<wbr>ทด<wbr>ลอง<wbr>ยิง<wbr>เลเซอร์<wbr>ด้วย<wbr>กระแส<wbr>อิเล็กตรอน<wbr> ที่<wbr>มี<wbr>พลัง<wbr>งาน<wbr>สูง<wbr>เช่น<wbr>นี้ ยัง<wbr>สามารถ<wbr>ใช้<wbr>ทด<wbr>สอบ<wbr>คำ<wbr>ทำนาย<wbr>ของ<wbr>ทฤษฎี QED (Quantum Electrodynamics) ใน<wbr>เรื่อง<wbr>ที่<wbr>ว่า<wbr>ด้วย<wbr>พฤติกรรม<wbr>ของ<wbr>แสง<wbr> ใน<wbr>สภาวะ<wbr>แวด<wbr>ล้อม<wbr>ที่<wbr>มีสนาม<wbr>แม่<wbr>เหล็ก<wbr>ไฟ<wbr>ฟ้า<wbr>ความ<wbr>เข้ม<wbr>สูง เช่น<wbr>ที่<wbr>ผิว<wbr>ของ<wbr>ดาว<wbr>นิวตรอน<wbr>ได้<wbr>อีก<wbr>ด้วย <hr> <table> <tbody><tr> <td width="300"> [SIZE=-1] ที่มา : ดร.สุทัศน์ ยกส้าน
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.) [/SIZE]</td></tr></tbody></table></dd>
ที่มา :
http://web.ku.ac.th/schoolnet/snet3/dr_sutat/objlight.htm

 

^
^
คุณ pgame

เืรื่องปิรามิด มนุษย์ดาวอังคาร หรือเทวดานี่ ดิฉันไม่ทราบนะคะว่าเกี่ยวพันกันรึเปล่า

ทราบแต่เพียงว่า เราสร้างสารจากแสงได้ (ซึ่งก็คล้ายกับที่คุณบอกคือ การสร้างวัตถุจากพลังงาน) จากสมการ E=mc²
" เมื่อ<wbr>เรา<wbr>ให้<wbr>แสง<wbr>ผ่าน<wbr>ใกล้<wbr>อนุภาค<wbr>มูลฐาน<wbr>ที่<wbr>มี<wbr>ประจุแสง<wbr>จึง<wbr>ถูกสนาม<wbr>แม่<wbr>เหล็ก<wbr>ไฟ<wbr>ฟ้า<wbr>ความ<wbr>เข้ม<wbr>สูง<wbr>กระ<wbr>ทำ ทำ<wbr>ให้<wbr>แสง<wbr>เปลี่ยน<wbr>สภาพ<wbr>เป็น<wbr>สาร<wbr>ตาม<wbr> สูตร m = E/c² คือ<wbr>สาร<wbr>มวล m เกิด<wbr>ขึ้น<wbr>เมื่อ<wbr>พลัง<wbr>งาน E หาย<wbr>ไป "

<sup>

</sup>

 

และที่น่าสนใจในตอนนี้นะ มีข่าวว่าแวดวงนักวิทย์ มีการค้นพบการสร้างแสงจากความว่างเปล่าแล้วด้วย (บทความวิจัยกำลังรอตีพิมพ์ในวารสาร แต่มีนักฟิสิกส์หลายคนยังไม่แน่ใจกับผลการทดลองนี้)

ขอบคุณ ที่มา :
แสงจากความว่างเปล่า | JuSci.net

แสงจากความว่างเปล่า

Submitted by terminus on Sat, 04/06/2011 - 17:39

in

• Photon
• Quantum Physics
• Vacuum

ตามทฤษฎีกลศาสตร์ควอนตัม สุญญากาศที่เราเห็นว่าว่างเปล่าไม่ได้ "ว่างเปล่า" จริง แต่จะมี "อนุภาคเสมือน" (virtual particles) ผลุบๆ โผล่ๆ อยู่ตลอดเวลา แม้ว่าเราจะไม่สามารถสังเกตเห็นตัวเป็นๆ ของอนุภาคเสมือนเหล่านี้ได้ แต่นักฟิสิกส์พิสูจน์การมีอยู่ของมันได้โดยทางอ้อม เช่น เมื่อเอากระจกเงาสองบานมาตั้งไว้ชิดกันมากๆ โฟตอน (อนุภาคของแสง) ที่เป็นอนุภาคเสมือนตรงช่องว่างระหว่างกระจกจะเกิดขึ้นน้อยกว่าภาย นอกรอบกระจก ความแตกต่างของความหนาแน่นจะก่อให้เกิดแรงบีบกระจกทั้งสองเข้าหากัน ปรากฏการณ์นี้เรียกว่า Casimir effect


Carsimir effect เกิดจากกระจกเงาสองบาน โฟตอนเสมือนจึงสะท้อนไปๆ มาๆ อยู่ระหว่างกระจก นักฟิสิกส์ทำนายไว้ว่าหากใช้กระจกเงาแค่บานเดียวที่เคลื่อนที่เร็วมากๆ โฟตอนเสมือนก็จะกลายเป็น "โฟตอนจริงๆ" เด้งหลุดออกมาจากความว่างเปล่าได้ แต่ก็ยังไม่เคยมีใครหมุนกระจกให้เร็วขนาดนั้นได้


จนกระทั่งทีมนักวิจัยของ Chalmers University of Technology ในประเทศสวีเดน คิดหาวิธีในการสร้างกระจกดังว่าขึ้นมา พวกเขาใช้อุปกรณ์ที่เรียกว่า superconducting quantum interference device (SQUID) แทนกระจกในทฤษฎี


พวกเขาสร้างวงจร SQUID ให้มีคุณสมบัติในการสะท้อนโฟตอนเหมือนกระจก และเมื่อผ่านสนามแม่เหล็กเข้าไป SQUID ซึ่งไวต่อสนามแม่เหล็กอยู่แล้วจะเกิดการเปลี่ยนแปลงทำให้กระจกเสมือนเคลื่อน ที่จากตำแหน่งเดิมเล็กน้อย หากเร่งความถี่ของสนามแม่เหล็กให้ถึงระดับพันล้านเฮิรตซ์ กระจกก็จะขยับระรี้ระริกด้วยความเร็วสูงถึง 5% ของความเร็วแสง


ความเร็วระดับนี้มากพอตามทฤษฎี และผลที่ได้ก็ตรงตามที่ทฤษฎีทำนายไว้จริงๆ ซะด้วย พวกเขาสังเกตเห็นโฟตอนของรังสีไมโครเวฟหลุดออกมาจากสุญญากาศ แถมความถี่ของโฟตอนที่หลุดออกมาก็ตรงตามที่คำนวณ คือมีค่าประมาณครึ่งหนึ่งของความถี่ที่กระจกขยับตัวพอดี


บทความวิจัยนี้กำลังอยู่ในระหว่างรอตีพิมพ์ในวารสาร (คาดว่าลง Nature) หากใครอยากอ่านก็สามารถดาวน์โหลดได้จาก arxiv.org/abs/1105.4714


อย่างไรก็ตาม นักฟิสิกส์หลายคนยังคงไม่แน่ใจกับผลการทดลองนี้นัก ดังนั้นทางวารสาร Nature จึงขอร้องให้นักวิจัยอย่าเพิ่งรีบแถลงผลการทดลองต่อสื่อ (แต่ผมเจอข่าวนี้จากเว็บข่าวของ Nature เอง ...เอ๊ะยังไง?)
ที่มา - Nature News

 

ขออนุญาตคิดด้วยคน

เรื่องจิตนี่เป็นปัจจัตตัง (รู้ไ้ด้เฉพาะตน) รึเปล่าคะ?
คือต้องใช้ประสาทสัมผัสที่ 6 หรือใจ เป็นเครื่องมือพิสูจน์

แต่วิทยาศาสตร์มุ่งนำความจริงที่พิสูจน์ไ้ด้ทางประสาทสัมผัส 5 มาตีแผ่
มันก็เลยเป็นข้อแตกต่างกันอย่างคนละขั้ว

ถ้านักวิทยาศาสตร์ศึกษาเรื่องทางจิต เขาอาจพิสูจน์ได้ รู้ได้ด้วยตนเอง สามารถอธิบายหรือให้ทฤษฎีได้ แต่ถ้าเขาไม่สามารถนำมาแสดงให้สาธารณชนทราบได้ทางประสาทสัมผัสทั้ง 5 มันก็ดูจะขัดแย้งกันกับแนวทางของเขา

วิทยาศาสตร์จึงเหนื่อยหนักมากในการพิสูจน์ความจริง เพราะต้องทำให้คนอื่นเห็นได้ด้วย

 

บางทีอาจจะไม่ต้องใช้ความเร็วเท่าแสงก็ได้นะ

 

ถึงวันที่มีไทม์แมชชีน
"พระเจ้า" ที่มนุษย์จิตณาการขึ้นมา
ก็เทียบเท่าตัวมนุษย์เองไม่ได้

และมนุษย์มะนา นี่แหละ จะไปเป็นพระเจ้าเสียเอง

 

ข้ามเวลาบ่ได้ดอก สิ่งที่เร็วเหนือแสงก็คือจิตที่ทำให้คิด จึงสามารถคิดย้อนกลับไปยังอดีตได้ แต่ไม่สามารถแก้ไขอดีตได้ แต่สามารถทำปัจจุบันให้ดี แล้วอดีตที่ไม่ดี จะค่อยจางลง สู่อนาคตที่สดใสได้ ชิชิ

 

เอ...
ทฤษฎีสัมพันธภาพกล่าวว่า "ถ้าวัตถุเคลื่อนที่ได้ยิ่งเร็ว เวลายิ่งไหลช้าลงตาม" ไม่ใช่เหรอครับ? แล้วมันไม่ได้กล่าวถึงการย้อนเวลาเลย
ส่วนโฟตอนเดี่ยว ถ้าเคลื่อนที่ได้เร็วเหนือแสง ควรจะถูกเรียกว่าแตคีออนไม่ใช่เหรอครับ?
เอ...ชักจะงง

 

พุทธศาสนาก็มุ่งนำความจริงที่พิสูจน์ได้ทางนามธรรมครับ ไม่ใช่ความเชื่อที่ถ่ายทอดกันมาแบบเทพนิยาย

ถามกลับนะครับ แล้วเจ้าของทฤษฏีสัมพันธภาพและสัมพันธภาพพิเศษ เขามีห้องทดลองหรือเปล่าล่ะครับ ก่อนที่จะนำทฤษฏีมาประมวลในเวลาต่อมา ?

เขาจินตนาการเอาไม่ใช่เหรอครับ ?
การจินตนาการของเขา เขายอมรับในเวลาต่อมาว่า เขาไม่ได้คิด เพียงแต่เขาสัมผัสความเป็นเช่นนั้นอยู่แล้วของแสงไม่ใช่เหรอครับ ?
เขามีสติสูงกว่ามนุษย์ปรกติทั่วไป รวมถึงนักวิทฯคนอื่นๆระดับโลกเช่นกัน

สุดท้าย นักวิทยาศาสตร์จำแนกออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ในหลายๆแขนง
- นักวิทยาศาสตร์หลักการหรือทฤษฏี
- นักวิทยาศาสตร์ต่อยอดหรือประดิษฐ์

เมื่อทฤษฏีเกิดขึ้น > ความเป็นไปได้ > ทดลอง > สรุปผล

แสดงว่าไม่เข้าใจครับ.. เราจะติดอยู่กับตำราทางวิชาการมากเกินไปจนทำอะไรต้องอยู่ภายใต้หลักการ เรากำลังศึกษาในสิ่งที่ถูกตีกรอบไว้แล้ว
ผมจึงกล่าวว่า การแทนค่าสมการครับ นำเอาพุทธศาสนามาศึกษาและปฏิบัติและควบคู่กับแนวทางการศึกษาแบบวิทยาศาสตร์ ...

เผลอๆคุณอาจจะได้คำตอบในเรื่องเดียวกันครับ

มีคนมาขาย MLM คนนึง เขาขายแบบการขายในลักษณะท่องจำ
พอผมถามว่า ผมอยากทราบถึงโครงสร้างทางธุรกิจ เขาก็ตอบได้เฉพาะภายในความรู้ที่เขาฟังและเข้าใจมาเท่านั้น เขาไม่สามารถอธิบายได้มากกว่าที่เขาฟังและจำมาได้เลย...

 

การย้อนอดีต และความเป็นไปได้น่าจะเป็นการ "หยุด" หรืออะไรที่เกี่ยวข้องกับการหยุดของแสง ของจิต

ในทางปฏิบัติกรรมฐานการหยุดจิต คือ การหยุดดูจิตและสังเกตปรากฏการณ์ของจิต เมื่อจิตถูกดูถูกเห็น(ด้วยใจ) แสดงว่า จิตนั้นไม่ใช่สิ่งที่กำลังดู

ทางกายภาพ อดีตและอนาคต เกิดขึ้นและบันทึกด้วยโฟตอน หากเราหยุดแสงได้ เราก็สามารถมองเห็นอนุภาคทั้งหมดของแสงเป็นเม็ดๆ ได้ และด้วยการเดินทางของโฟตอน แสงของดวงดาวที่เราเห็นกันอยู่ทุกวันนี้ก็เป็นแสงที่เกิดจากอดีตทั้งสิ้น ต่างกันที่แต่ละจักรวาล(มิติ) ที่มีความแตกต่างกัน

ฉนั้นผมเชื่อว่า การหยุดจิตดังที่กล่าวมาแล้ว เราสามารถเห็นปรากฏการณ์ในอดีตและในอนาคตได้ ซึ่งในทางพุทธศาสนาเรียกกันว่า การระลึกชาติ

ปล.ผมไม่เชี่ยวชาญทางด้านฟิสิกส์นะครับ ที่พูดเพียงเพื่อจุดประกายผู้ที่ศึกษามาเป็นอย่างดีแล้วเพื่อพัฒนาต่อไปในอีกแง่มุมหนึ่ง และที่ผมพูดนี้อาจจะมีคนพูดก่อนหน้าผมเมื่อหลายสิบ หลายร้อยปี ที่ผ่านก็เป็นไปได้

 

เดินทางข้ามกาลเวลาไม่ได้ แต่เดินทางข้ามมิติเป็นไปได้แน่นอน

 

เป็นความพยายามของมนุษยชาติ ที่พยายามจะเอาชนะธรรมชาติ มันก็ดีครับ ความพยายามสูงดี ^^ แต่ ..... ลองคิดเล่นๆละกันครับ...ถ้าคุณย้อนเวลาได้จริงๆ มันจะเกิดอะไรขึ้น คุณคิดว่า ตัวคุณเอง(ในอดีต) จะตกใจและประสาทเสียขนาดไหน ถ้าตัวคุณเอง ที่ได้เจอตัวเอง ??? แล้ว สมมติ เกิดคุณอยากจะแก้ไข อดีต หรือเรื่องเลวร้าย ที่คุณเคยทำมา คุณจะไปแก้ไขมันยังไง ถึงคุณจะรู้ว่า สิ่งที่ทำในอดีต มันส่งผลยังไงต่อปัจจุบัน แต่ถ้าแก้ไขไปแล้ว คุณไม่รู้หรอก ว่า อนาคตจะเปลี่ยนแปลงไปทางด้านไหน หรือผลที่ตามมา มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเพราะ คุณย้อนเวลา คุณแค่เป็นส่วนนึง ของเวลาในอดีตเหล่านั้น คุณไม่ได้ทำให้โลกมันหมุนกลับไปตามคุณนี่นา...มันไม่ได้จบง่ายๆ นั่งไทม์แมชชีน กลับ เหมือนโดราเอมอน นะครับ ^^ แต่ถ้าคิดในแง่ที่ว่า ย้อนกลับไปศึกษาประวัติศาสตร์ โดยที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอดีตเหล่านั้น อันนั้นผมเห็นด้วยอย่างมากครับ อย่างน้อยเราก็จะได้รู้ความจริงกันซะที ว่า ประวัติศาสตร์ทั้งหลายที่ถูกจารึก ให้คนรุ่นหลังอ่าน มันเป็นเรื่องจริงมากน้อยแค่ไหน ส่วนตัวแล้ว..ผมว่า ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะครับ แค่เรา คิดซักนิด ก่อนจะลงมือทำ ว่าทำแล้วมันส่งผลกับเรายังไงบ้าง ผมว่า แค่นี้ เราก็ไม่ต้องมานั่งพยายาม เจาะเวลาหาจิ๋นซีให้มันปวดหัวแล้วหล่ะเนอะ ^^

 

ใครสามารถนำวิทยาศาสตร์มาแก้ปัญหาขยะล้นโลกได้บ้าง (ตอบว่าไม่มีใครทำได้)วิทยาศาสตร์เพิ่มขยะให้โลกมากมายทุกวัน เฉพาะเรื่องขยะมนุษย์ก็หมดปัญญาที่จะเลือก"ศาสตร์"ไหนมาแก้ปัญหา โลกเราจึงเต็มไปด้วยขยะ......ฮามากๆ แต่เป็นเรื่องจริง