นักบวชคือผู้ที่คอรัปชันมากที่สุด

ความรู้ของปุถุชน ห่างไกลแสนไกลกับความรู้ของพระโสดาบัน
ความรู้ของพระโสดาบัน ห่างไกลแสนไกลกับความรู้ของพระสกทาคามี
ความรู้ของพระสกทาคามี ห่างไกลแสนไกลกับความรู้ของพระอนาคามี
ความรู้ของพระอานาคามี ห่างไกลแสนไกลกับความรู้ของพระอรหันต์
ความรู้ของพระอรหันต์ ห่างไกลแสนไกลกับความรู้ของพระปักเจกพุทธเจ้า

 

------------------------

เกิดดับตลอด แล้วจะมีสัญญาที่เป็นวิญญาณ ได้ยังไง

จิตในอดีตชาติของเราก็คือจิตดวงเดียวกันกับปัจจุบัน

 

คิดถึง พี่sutanon มากๆๆเลยครับ

 

คนตายแล้วเกิดเพราะอวิชชา [ความไม่รู้ในทุกข์ ในเหตุเกิดแห่งทุกข์ ในความดับทุกข์ ในปฏิปทาที่จะให้ถึงความดับทุกข์(มรรค ๘)]

มีทุกข์เพราะ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ตาพาไปหาของที่สวยงาม หูพาไปหาเสียงที่ไพเราะ จมูกพาไปดมกลิ่นที่หอม ลิ้นพาไปหารสที่หวาน กายสัมผัสสิ่งที่น่าพอใจ ใจก็เป็นสุข กายสัมผัสสิ่งที่ไม่น่าพอใจ ใจก็เป็นทุกข์

สุขก็รู้อยู่ว่าสุข ทุกข์อยู่ก็รู้อยู่ว่าทุกข์ อุเบกขาอยู่ก็รู้อยู่อุเบกขา ทุกอย่างมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มีอะไรเกิดแล้วไม่ดับ ไม่มีใครสุขทั้งวัน ไม่มีใครทุกข์ทั้งว้น มีสุขสุขก็ดับ มีทุกข์ทุกข์ก็ดับ มีอุเบกขาอุเบกขาก็ดับ มันก็เป็นเช่นนี้เอง

 

สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่ตำรา

 

--------------------------------

ขอบคุณนะครับที่ยังคิดถึงกัน

พี่ตั้งกระทู้ไว้ คงเป็นกระทู้สุดท้า่ยแล้ว
กะไว้ว่าจะตั้งใจปฏิบัติธรรมอีกทั้งส่งเสริมพระศาสนา

อย่างไรก็เข้าไปอนุโมทนาและอโหสิกรรม

เราทุกคนที่ได้คุยกันคงเป็นอดีตชาติมากมายได้มีกรรมต่อกันมา
อาจจะเคยรู้จักและเกื้อกูลหรือไม่ก็เป็นศัตรูคู่อาฆาต
ก็ขอให้สิ้นสุดกันจนถึงซึ่งนิพพาน

 

http://palungjit.org/threads/อยากจะบวช-วัดเกาะไหนดี-แนะนำหน่อยครับ.336978/

ขอเชิญร่วมอนุโมทนาอีกทั้งอโหสิกรรม

 

ของฝากจากหนังสือ ทรรศนะเกี่ยวกับความเชื่อในพระพุทธศาสนา(อธิบายกาลามสูตร)/อาจารย์วศิน อินทสระ

....เราศึกษาพุทธศาสนา ทำความเข้าใจพุทธศาสนาก็ต้องศึกษาให้เข้าใจทั้งระบบ ไม่ไปจับฉวยเอาส่วนใดหนึ่งส่วนหนึ่งของพุทธศาสนาเป็นของพุทธศาสนาทั้งหมด ถ้าอย่างนั้นก็จะเถียงกัน ไม่รู้จักจบสิ้นเพราะยึดถือเฉพาะส่วนที่ตนเห็นว่าถูกต้อง ส่วนที่ผู้ถืออื่นถืออยู่นั้นไม่ใช่ นั่นก็จะทำให้ยุ่งยากต่างๆกันไปหมด เพราะว่ามองไม่เห็นทั้งระบบ

เพราะฉะนั้นขอให้ทำความเข้าใจว่า ทิฏฐิก็คือทิฏฐิ ความเห็นก็คือความเห็นไม่ใช่ความรู้ บางทีก็ไม่ใช่ความรู้จริง สัจจะต้องเป็นหนึ่งไม่เป็นสอง ความเห็นถ้าเราไปยึกมั่นถือมั่นเกินไปในฐานะที่เป็นความเห็น มันก็จะทำให้เราเครียดและคับแคบ ไม่เปิดกว้าง....

 

--------------------

จริงทีเดียวกับคำว่า สัจจะเป็นหนึ่งไม่เป็นสอง

อย่างที่เราคุยกันในกระทู้นี้ ก็จะมีเรื่องที่เป็นสัจจะเพียงหนึ่ง
จะต้องมีผู้ที่ยึดถือสัจจะที่ถูกต้องอยู่หนึ่งคน

กับคำว่าจิต มีเพียงหนึ่ง แม้ในอดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติ ก็จิตดวงเดียวกัน

กับอีกคำ ว่าจิต เกิดดับตลอดเวลาทั้งวัน

และอีกประเด็นคือ เรื่องของการไม่ยึดติด
ในนี้จะมีผู้ที่ไม่ยึดถือรูปเคารพ แต่อีกคนยังยึดเพราะเป็นการแสดงความเคารพและระลึกถึง

จะต้องมีผู้ที่ถูกต้องที่สุด ท่านเห็นว่า ความเห็นใดคือถูกต้องที่สุด

 

โอย....... นั่งอ่านกระทู้นี้โดยไม่มีแอร์นี่ มันร้อนเหลือเกิน
ใช้พัดลมไปก่อน

โอย.....พัดลมก็เป่าแต่อากาศร้อน ยิ่งร้อนเข้าไปใหญ่
ปิดพัดลมแล้วไปอาบน้ำดีกว่า

อาบน้ำแล้วเย็นสบายหายร้อน อยากอาบทั้งวันแต่ทำไม่ได้ เปลืองน้ำ ต้องเลิกอาบน้ำ
อาบเสร็จละ

เย็นได้สักพักก็ร้อนเหงื่อออกอีกแล้ว

โอยยยยยยยย........ ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ

 

วงการพุทธฉาว พระสงฆ์ยิงปืนว่อนเน็ต ในเฟสบุ๊ค คาด เป็นงานวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดทางภาคกลาง ชี้ช่องทางพระที่กำลังยิงปืนลม แลกตุ๊กตา และ หมอน วอนสำนักพุทธศาสนาเร่งหาแหล่งที่มาที่ไปด่วน
วันนี้ (25 เม.ย.) ผู้สื่อข่าวได้รับการร้องเรียนว่า มีการโพสภาพ กลุ่มพระภิกษุสงฆ์มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมกำลังยิงปืนลม ภายในเฟสบุ๊คและมีการแช์ร์ภาพแสดงความคิดเห็นกันต่างๆนาๆ จากการตรวจสอบพบว่าภายในภาพ มีพระภิกษุสงฆ์จำนวน 5 รูป กำลังเล่นเกมยิงปืนลม ในงานวัดของจังหวัดทางภาคกลาง ซึ่งในรูปมีพระสงฆ์กำลังเล็งยิงปืนอย่างขะมักเขม้น เพื่อแลกกับหมอนและตุ๊กตา อย่างสนุกสนาน

ทั้งนี้ ประชาชนที่เห็นภาพดังกล่าวรู้สึกไม่สบายใจ ต่างเข้ามาโพสข้อความต่างนาๆถึงความไม่เหมาะสมกลับพระสงฆ์กลุ่มนี้ พร้อมกับวิพากษ์วิจารณ์จนเกิดความเสียหายในวงการพุทธศาสนาอย่างมาก
อย่างไรก็ตามจากการตรวจสอบเบื้องต้นยังไม่ทราบว่าพระสงฆ์ที่ปรากฎในภาพเป็นพระสงฆ์จากจังหวัดไหน จึงอยากให้ทางสำนักงานพุทธศาสนาแห่งชาติเร่งเข้าตรวจสอบหาข้อเท็จจริงต่อไป

ที่มา ว่อนเน็ตรูปพระสงฆ์ยิงปืน งานวัด | เดลินิวส์

 

ธรรมของพระโสดาบัน

๑.พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้นเป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ
ถึงพร้อมแล้วด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึก
ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระ
ธรรม ดังนี้ย่อมประกอบด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระธรรมว่า พระธรรมอันพระผู้มี
พระภาคตรัสดีแล้ว อันผู้ได้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อม
เข้ามา อันวิญญูพึงรู้เฉพาะตน ดังนี้ ย่อมประกอบด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระสงฆ์
ว่า พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว เป็นผู้ปฏิบัติตรง เป็นผู้ปฏิบัติเป็นธรรม
เป็นผู้ปฏิบัติสมควร คือคู่แห่งบุรุษ ๔ บุรุษบุคคล ๘ นี่พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาค เป็น
ผู้ควรของคำนับ เป็นผู้ควรของต้อนรับ เป็นผู้ควรของทำบุญ เป็นผู้ควรทำอัญชลี เป็นนาบุญ
ของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้ ย่อมประกอบด้วยศีลที่พระอริยเจ้าปรารถนา อันไม่ขาด
ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เป็นไทย อันวิญญูชนสรรเสริญอันตัณหาและทิฐิไม่ครอบงำได้
เป็นไปเพื่อสมาธิ
๒.กระทำไว้ในใจโดยแยบคาย ถึงปฏิจจสมุปบาทเป็นอย่างดีว่า
เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้เกิดขึ้น สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี
เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ ด้วยประการดังนี้ คือ เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมี
สังขาร เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป เพราะนามรูป
เป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะเพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมี
เวทนา เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน เพราะอุปาทาน
เป็นปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพเป็นปัจจัยจึงมีชาติ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชราและมรณะ
โสกปริเทวทุกขโทมนัสและอุปายาส ความเกิดแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการ
อย่างนี้ ก็เพราะอวิชชาดับด้วยสำรอกโดยไม่เหลือ สังขารจึงดับ เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ
เพราะวิญญาณดับ นามรูปจึงดับ เพราะนามรูปดับ สฬายตนะจึงดับ เพราะสฬายตนะดับ
ผัสสะจึงดับ เพราะผัสสะดับ เวทนาจึงดับ เพราะเวทนาดับ ตัณหาจึงดับเพราะตัณหาดับ
อุปาทานจึงดับ เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ เพราะภพดับชาติจึงดับ เพราะชาติดับ ชราและ
มรณะโสกปริเทวทุกขโทมนัสและอุปายาสจึงดับความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วย
ประการอย่างนี้
๓.ละสักกายทิฎฐิ (ความเห็นผิดว่าขันธ์ ๕ เป็นตัวตน (รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ)
๔.ละวิจิกิจฉา (ความลังเลสงสัยในหนทางดับทุกข์)
๕.ละสีลัพพตปรามาส (ถือเอาศีลและพรตผิด)
๖.ละราคะ(ความกำหนัด)อันเป็นอปายคามี (ราคะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย)
๗.ละโทสะ(ความโกรธ)อันเป็นอปายคามี (โทสะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย)
๘.ละโมหะ(ความหลง)อันเป็นอปายคามี (โมหะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย)

 

เสียหายอะไรนักหนา ปลงอาบัติก็จบ :d

 

ตุ๊กตาตายเต็มจาน ปาราชิกครับ

 

ป๊าดดด:boo:

 

ชอบๆๆๆๆๆๆ

 

-------------------

พระที่ว่านั่น ท่านหลับอยู่ และได้ไตร่สวนดูแล้วว่าไม่ได้ยินดีในกามนั้นเลย

ทุกเรื่องหากเรามีจิตไปยึดติดยินดี ก็เท่ากับว่าจิตนั้นได้สัมผัสอายตนะไปแล้ว

มันสำคัญที่จิตไปข้องแวะหรือไม่ จึงตัดสินกันตรงนี้

 

๑. ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ละการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาตรา
มีความละอาย มีความเอ็นดู มีความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ ข้อนี้เป็นศีลของ
เธอประการหนึ่ง.

๖. เธอละคำหยาบ เว้นขาดจากคำหยาบ กล่าวแต่คำที่ไม่มีโทษ เพราะหู ชวนให้รัก
จับใจ เป็นของชาวเมือง คนส่วนมากรักใคร่ พอใจ แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.

----
ผิดศีลหรือไม่ อาบัติหนักเบา ดูที่เจตนาครับ ถ้าไม่มีเจตนาไม่ผิดครับ ภิกษุถืออาวุธตั้งใจฆ่า ตุ๊กตาตาย ปาราชิกครับ พิสูจน์ทราบได้ว่า ตุ๊กตานั้นไม่มีชีวิต ภิกษุเจตนาฆ่า อาบัติถุลลัจจัยครับ

 

พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๑ มหาวิภังค์ ภาค ๑
เรื่องมีด ๓ เรื่อง
๑. ก็โดยสมัยนั้นแล พวกภิกษุชาวเมืองอาฬวี ช่วยกันทำนวกรรม ภิกษุรูปหนึ่งอยู่
ข้างล่างส่งมีดขึ้นไป มีดที่ภิกษุผู้อยู่ข้างบนรับไว้ไม่มั่น ได้ตกลงบนกระหม่อมภิกษุผู้อยู่ข้างล่าง
ถึงมรณภาพ เธอมีความรังเกียจว่า เราต้องอาบัติปาราชิกแล้ว กระมังหนอ จึงกราบทูลเรื่องนั้น
แด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาค ตรัสถามว่า ดูกรภิกษุ เธอคิดอย่างไร?
ภิ. ข้าพระพุทธเจ้า มิได้จงใจ พระพุทธเจ้าข้า
ภ. ดูกรภิกษุ ภิกษุไม่จงใจ ไม่ต้องอาบัติ
๒. ก็โดยสมัยนั้นแล พวกภิกษุชาวเมืองอาฬวี ช่วยกันทำนวกรรม ภิกษุรูปหนึ่งอยู่
ข้างล่างส่งมีดขึ้นไป ภิกษุผู้อยู่ข้างบนมีความประสงค์จะให้ตาย จึงปล่อยมีดลงบนกระหม่อมภิกษุ
ผู้อยู่ข้างล่างถึงมรณภาพ เธอมีความรังเกียจว่า เราต้องอาบัติปาราชิกแล้ว กระมังหนอ จึงกราบ
ทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาค ตรัสถามว่า ดูกรภิกษุ เธอคิดอย่างไร?
ภิ. ข้าพระพุทธเจ้ามีความประสงค์จะให้ตาย พระพุทธเจ้าข้า
ภ. ดูกรภิกษุ เธอต้องอาบัติปาราชิกแล้ว
๓. ก็โดยสมัยนั้นแล พวกภิกษุชาวเมืองอาฬวี ช่วยกันทำนวกรรม ภิกษุรูปหนึ่งอยู่
ข้างล่างส่งมีดขึ้นไป ภิกษุผู้อยู่ข้างบนมีความประสงค์จะให้ตาย จึงปล่อยมีดลงบนกระหม่อมภิกษุ
ผู้อยู่ข้างล่าง แต่ภิกษุผู้อยู่ข้างล่างไม่ถึงมรณภาพ เธอมีความรังเกียจว่า เราต้องอาบัติปาราชิกแล้ว
กระมังหนอ จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า ดูกรภิกษุ เธอคิด
อย่างไร?
ภิ. ข้าพระพุทธเจ้ามีความประสงค์จะให้ตาย พระพุทธเจ้าข้า
ภ. ดูกรภิกษุ เธอไม่ต้องอาบัติปาราชิก แต่ต้องอาบัติถุลลัจจัย

 

ผิดศีลหรือไม่ อาบัติหนักเบา ดูที่เจตนาครับ ถ้าไม่มีเจตนาไม่ผิดครับ ภิกษุถืออาวุธตั้งใจฆ่า ตุ๊กตาตาย ปาราชิกครับ พิสูจน์ทราบได้ว่า ตุ๊กตานั้นไม่มีชีวิต ภิกษุเจตนาฆ่า อาบัติถุลลัจจัยครับ
---------------------------------

เหตุการณ์นี้ ผิดศีลไม่สำรวม เพราะไม่ใช่กิจของสงค์
จะว่าเจตนาฆ่าสิ่งไม่มีชีวิต นั้นออกจะตีความไม่ยืดหยุ่นต่อหลักความจริง

<!-- google_ad_section_end -->