ทำไมยิ่งปฏิบัติ ยิ่งรู้สึกว่ากิเลสหนาขึ้น

กิเลสที่สกดด้วย สอเสือ
กับกิเลศที่สกดด้วยศอ.......คอศาลา.......ต่างกันขอรับ

 

คือผมอยากนำเรียนว่า
เช้ามาราศีอยู่ที่ไหน
กลางวันอยู่ที่ไหน
เย็นอยู่ที่ไหนนะขอรับ
ไม่มีเจตนาชี้ไปในทางใดขอรับ
ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

เราต้องการศึกษา การปฏิบัติอะไร และความไม่เข้าใจที่เกิดขึ้นนี้ เพราะ

เราไม่เข้าใจเอง หรือ กิเลสเราไม่อยากให้เข้าใจ

 

เข้ามางงด้วยคนนะ กามอารมณ์เยอะขึ้นเพราะอะไรนะ

 

โอยยยยย.......ท่านเจ้าคุณ ปู่ ท่านไปไหนมา เพลานี้แล้ว ยังมิเข้าใจดอกรึ

ท่านเจ้าคุณปู่ ก็ชื่นชมรับมาแต่เชฟ"ขันธ์"บ๊ะโต มาเนิ่นนานถึงอุบายวิธีการ
ปฏิบัติธรรม

แล้วทำไมถึง ยังไม่ทราบเล่าว่า "เครื่องมือ" ใดๆนั้น มันก็แค่ ของชั่วคราว
ยามต้องอยู่สุข ก็มีคุณ ยามอยู่สุขแล้วชัลลัลลาลัลล้า ก็หายไป ไม่เที่ยง
เป็นทุกข์เสมอสังขารทั้งปวง

ก็ถ้า เครื่องมือนั่นรู้จัก เครื่องมีนี้โอยยยตัดกามดี๊ดี เครื่องมือนี้ทำให้ห่างกรรม
เกายิกๆ แต่แล้ว ลืมว่า เขาให้ยก ตามเห็น เครื่องมืออะไรก็ตาม มันก็สังขาร
ทั้งนั้น จะบ้าสังขารไปถึงไหน จะละเมอกับ เครื่องมือ อันเป็น สังขารดี๊ดี ทำ
ให้อยู่สุขไปถึงไหน ถึงไหนก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ พวกทะลึ่งนอกจากจะ ยกดู ความ
ไม่เที่ยงของเครื่องมือไม่เป็น ยังเที่ยวไปไล่ด่าคนที่ไม่สนใจเครื่องมือ เพราะ
เขามองข้ามช๊อตไปแล้ว ไอ้พวกนี้ เขาเรียกว่า กามกัดกบาลนะ

ติดใจแม้ในเครื่องมือ ทำให้เบา ทำให้กรรมเก่าไม่ต้องเกา ทำให้กรรมใหม่
ได้สิ่งมาเกาเพิ่ม เหล่านี้ มันก็ พ่อแม่ของกามไง ไปเลี้ยงพ่อแม่ของ
กามจนโต เดี๋ยวมันก็ต้องมี ลูกมีหลาน ออกมาเป็นธรรมดา

สมาทานสิกขา เขาไม่ได้ปฏิบัติเพื่อเอามา อม

แต่เขาให้ คายออกมาแล้วอมเข้าไปใหม่ แล้วคายออกมาแล้วอมเข้าไปใหม่
แล้วคายออกมาแล้วอมเข้าไปใหม่ แล้วคายออกมาแล้วอมเข้าไปใหม่ แล้ว
คายออกมาแล้วอมเข้าไปใหม่ แล้วคายออกมาแล้วอมเข้าไป
ใหม่ แล้วคายออกมาแล้วอมเข้าไปใหม่ แล้วคายออก
มาแล้วอมเข้าไปใหม่ แล้วคายออกมาแล้วอม
เข้าไปใหม่ แล้วคายออกมา
แล้วอมเข้าไปใหม่ แล้ว
คายออกมาแล้ว
อมเข้าไป
ใหม่

แล้ว
แล้ว
แล้ว
แล้ว

จนกว่า จะเห็นได้ว่า เห้ย ความเป็นจริง นี่หว่า !!! ทุกขล้วนๆ

 

หากกล่าวกามนี้เป็นประธานหรือไม่ขอรับ

ดังนั้นกามจึงเป็นจุดเริ่มต้นทาง

หากท่านกล่าวว่ากามจากการเสพย์เมถุนแล้วเป็นหัวข้อหนึ่งหรือปัจจัยหนึ่งหรือ

คาบหนึ่งในปัจจัยเท่านั้น

ยังมีกามอย่างอื่นที่เรายังเข้าไม่ถึง
กามเมถุนย์มีรูป
กามที่ไม่มีรูปมีอยู่หรือไม่

หากท่านกล่าวถึงกามอารมณ์
อารมณ์ดีกับชั่วก็กามกันอีก
แต่กามที่รู้ว่าเท่ากันแล้วจะเอาดีหรือเอาชั่ว
หรืออารมณ์เล็กๆ ที่ชั่วมากกว่าดีแสดงว่าดีเล็ก
หรือดีมากกว่าชั่วแสดงว่าชั่วครู่ชั่วยามหรือชั่ววูบ

ดังนั้นท่านจึงเน้นสติก่อน
เพื่อ

วิตกวิจารณ์พิจารณาปิติสุข
วิตกวิจารณ์พิจารณาผิดปกติทุกข์

ตัวไหนมาก่อนมาหลังหากวิจารณ์แล้วรู้หรือไม่อย่างไรขอรับ

รู้ว่ามีอยู่
เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป
ดับอย่างไรสัมมามรรค
อย่าทะลุไปเมกกะนะขอรับ

ขอทุกท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วครับ

 

ลองตามๆดู ทีแรกก็คิดเหมือนหลายท่านที่ว่า ตามรู้ทันแล้วเห็นกิเลสมากขึ้น ซึ่งก็ถูกทางแล้ว

แต่ที่ว่า กามารมณ์เพิ่มขึ้นนี่สิ มันทะแม่งๆ อยู่นะครับ

สงสัยว่ามีตัวนี้เป็นพื้นอยู่แน่ พอมารักษาศีลแล้ว ไม่ได้ตามใจกิเลส

มันเลยดันออกมาแบบรุนแรง

แต่ก็ต้องรู้อีกแหละว่าปฏิบัติยังงัย ถ้าเจ้าของกระทู้ต้องการให้ได้คำปรึกษาจริงๆ

ก็อยากให้ช่วยเล่าประสพการณ์ การปฏิบัติมาด้วยก็ดีนะครับ

ไม่ใช่ว่าผมจะช่วยนะครับ
คือให้ท่านที่มีภูมิรู้ทางนี้ช่วย

แต่เป็นฆราวาส ไม่น่าหนักใจนะ เราไม่มีสิกขาบท ก็แค่รักษาศีลห้า

ไม่ละเมิดศีลข้อสามแค่นั้นเอง

กามราคะมันยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปถุชน มวยคนละรุ่นกับเรา

กามมารมณ์มันนักชกรุ่นใหญ่ ถ้าให้ดีก็ไม่ต้องไปให้ค่ามันมาก

จะให้เอามาเป็นตัวที่จะใช้ฝึกสติ ตามรู้ตามดูจะมีประโยชน์กว่า

ยิ่งไปวิตกกับมันมันยิ่งแรง ดูไปกลางๆ แล้วรักษาศีลให้ดีเข้าใว้

แต่ถ้ารักษาศีลแปด ก็น่าจะไปดูอสุภะแก้ไข กดข่มเอาก่อน แก้ปัญหาไปก่อน

รอท่านผู้รู้ท่านมาสอนอีกทีก็แล้วกันครับ

 

ขอบคุณมากครับทุกท่าน...

คิดถึงแท้ แม่ปลาบู่ทอง

แหะๆๆ...สติแตกแล้วครับ...ไม่รู้จะพูดอะไร....

 

อืม มันแตกก็แตกไป ดูความแตกของมัน นั่นแหละ ดูความแปรปรวนไม่หยุดของมัน นั่นแหละ

ดูให้เห็นถึงความไม่เที่ยงของจิตเราเอง ดูให้เห็นว่า อะไรหนอ ชักนำให้จิตเราเตลิดเรื่อยไป

อย่าไปดูสิ่งที่จิตมันเตลิดไปดู แต่ให้ดูพฤติกรรมของจิต ว่ามันเตลิดไปได้อย่างไร

 

พระพุทธองค์สอนว่า ทุกอย่างเกิดมาจากเหตุ หากจะแก้ให้แก้ที่เหตุ ท่านไม่ได้สอนให้ เมื่อเห็นเหตุแล้ว เมินเฉยต่อมัน นะครับ

 

ผมเคยเป็นแบบ จขกท. ครับตอนนั้น เลิกปฎิบัติเลยครับวุ่นวายสับสน นั่งสมาธิก็ไม่ได้

 

ทำต่อไปเถอะ ทำเองได้เอง สู้ๆ แต่ดูแล้วยังไปไม่ถึงไหนเลยนะ

 

คนที่เค้าเอาใจเพื่อศึกษาธรรมะต้องเข้มแข็งเราท้อได้แต่อย่าถอยเมื่อใจใฝ่ธรรมไม่ช้าก็ได้ธรรมเอง หาหนังสือธรรมที่ชอบ ฟังเทปธรรม สทนาธรรมกับผู้รู้ แม้แต่สิ่งรอบตัวเราก็สอนธรรมได้

 

ศึกษาพระธรรมให้เข้าใจก่อน ปลูกศรัทธาในคุณของพระรัตนตรัยให้มากเอาไว้ก่อน


ถ้ารีบไปดูจิตดูความคิด โดยที่ยังขาดพื้นฐานความรู้ทางธรรม จะเห็นแต่กิเลส แต่ หาวิธีละกิเลส จัดการกับกิเลสไม่ได้ เพราะยังไม่เข้าใจในเรื่องของธรรม เรื่องของจิต เรื่องของกิเลส


เบื้องต้น จับหลัก สังโยชน์ 3 ให้ได้ก่อน อย่าเพิ่งไปข้ามขั้น


ถ้ายัง ละสังโยชน์ 3 ไม่ได้ สังโยชน์ หรือ กิเลสตัวอื่นๆ อย่าได้หวัง



ขอเจริญพร