ชมรมนักปฏิบัติธรรมและคนมีองค์

น้องจัมโบ้ ได้ลงชื่อไปเที่ยวเจียงฮาย แอ่วเมืองเหนือกันหรือเปล่าเจ๊า

สงสัยล่ะซิว่าเป็นใครถามมา

อยากรู้พบกันวันที่ 22 ต.ค. นี้นะจ๊ะ

<!-- google_ad_section_end -->ค่ะจัมโบ้ลงชื่อไว้แล้ว ดีใจจัง


<TABLE class=tborder id=post2503265 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Dookbuabarn<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2503265", true); </SCRIPT>
</TD></TR></TBODY></TABLE>(แอบงงอยู่นะเนี่ย รู้ได้ไงว่าอยากเจอ)

 

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันไม่ใช่เป็นเรื่องของการบังเอิญ หรอกนะคะ
ทางสายธรรมที่ทำให้ได้มาพบปะ เจอะเจอกันนั้น เรามักจะเรียกกันว่า
ธรรมะจัดสรร

แม้แต่งานนี้ก็เหมือนกัน ล้วนแล้วแต่เป็นการดลบันดาลของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้
พวกเราชาว นักปฏิบัติธรรมฯ ให้ได้มีกิจกรรมร่วมกันอีก

ยินดีที่ได้พบและรู้จักทุกๆคนนะคะ

 

*-*แล้วเจอกันงิ

 

สิ่งที่ปิดบังอารมณ์ปรมัตถ์ได้แก่บัญญัติหรือความคิดนั่นเอง

เมื่อใดที่เราหลงไปในโลกของความคิด เรารู้เรื่องที่คิด แต่จะรู้รูปหรือนามไม่ได้เลย เพราะธรรมชาติของจิตย่อมรู้อารมณ์ได้คราวละอย่างเดียว เมื่อจิตไปรู้อารมณ์บัญญัติคือเรื่องราวที่คิดเสียแล้ว จิตย่อมไม่สามารถจะรู้อารมณ์ปรมัตถ์คือรูปนามได้ ครูบาอาจารย์หลายท่านจึงสอนให้ผู้ปฏิบัติสลัดตนเองให้หลุดจากการครอบงำของความคิดซึ่งเป็นของปลอมๆ แล้วตื่นมารู้รูปนามกายใจของตน ซึ่งเป็นของจริงๆ เพียงแต่ถ้อยคำสำนวนของครูบาอาจารย์แต่ละท่านอาจจะแตกต่างกันไปบ้าง เช่น หลวงปู่ดุลย์ อตุโล สอนว่า "คิดเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ต้องหยุดคิดถึงจะรู้" หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี สอนว่า "จิตเป็นผู้คิดผู้นึกผู้ปรุงแต่ง เมื่อรู้เท่าทัน จิตก็จะกลายเป็นใจ คือเป็นผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน" ครูบาอาจารย์วัดป่าก็มักสอนว่า "ให้มีจิตผู้รู้" หลวงพ่อเทียน วัดสนามใน สอนว่า "คิดเป็นหนู รู้เป็นแมว" ครูบาอาจารย์ฝ่ายเซนก็สอนว่า "ให้รู้สึกตัว" "ให้อยู่กับปัจจุบัน" หรือ "ให้ลืมตาแล้วตื่นขึ้นมาเลย" เป็นต้น

พระปราโมทย์ ปาโมชฺโช​

 

วิธีรู้ทันจิตที่เดินทางผิด แล้วจิตจะกลับเข้าสู่ทางที่ถูกต้องได้เองโดยอัตโนมัติ

เมื่อใดจิตเกิดอาการหลงก็ให้รู้ว่าหลง ทันทีที่รู้ว่าหลง จิตจะเกิดความรู้สึกตัวขึ้นมาวับหนึ่ง

เมื่อใดจิตเกิดอาการเพ่งก็ให้รู้ว่าเพ่ง แต่ต้องรู้ด้วยจิตใจที่เป็นกลางปราศจากวิภวตัณหาคือความอยากจะเลิกเพ่งจิตจึงจะเลิกเพ่งได้เอง

การรู้ทันอาการของจิตที่หลง/เผลอและอาการของจิตที่เพ่งนี้เป็นการรู้ทันสภาวธรรมชนิดหนึ่งคือจิต และเป็นอุบายอันหนึ่งเพื่อให้เกิดความรู้สึกตัวเท่านั้น แท้จริงแล้วไม่ว่าจิตจะไปรู้สภาวธรรมคือรูปนามอันใด ถ้าสติระลึกรู้ได้ถูกต้องถึงตัวสภาวะจริงๆแล้ว จิตย่อมจะเกิดความรู้สึกตัวอันประกอบด้วยความมีสติและสัมมาสมาธิในฉับพลัน จิตจะหลุดออกจากทางที่สุดโต่ง และเดินเข้าสู่ทางสายกลางได้เช่นเดียวกันทั้งสิ้น

พระปราโมทย์ ปาโมชฺโช

 

ขอพระคุณมากครับที่ให้ความรู้ใหม่ๆ ที่เป็นประโยชน์ในการปฎิบัติสมาธิ

 

วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรปวดหัว :'(ปวดตามาก ปวดหู:'(ในระหว่างปฎิบัติ:'(ปล่อยแล้ววางแล้วก็ไม่ดีขึ้น:'(

 

คุณหนุ่ม 01 คะ

เครียดจากปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ
ลองกำหนดจิต ดูสภาวะที่เกิดขึ้นซิคะ ก็จะเห็นว่า ทุกอย่างล้วนเป็น ไตรลักษณ์

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ในที่สุดค่ะ

อย่าซีเรียสอะไรเลยค่ะ แอ่วเจียงฮาย กันดีกว่า อาจจะได้อะไรที่ดีๆมากขึ้นกว่าเดิมนะคะ

 

อยากไปเหมือนกันแต่ไปไม่ได้ครับเพราะว่าต้องไปราชบุรีครับ ส่วนเรื่องปัญหามันแค่จิ๊บๆครับก็ปล่อยไปตามลมครับ

 

.............

 

สงสัยว่าระยะนี้ คุณภารดรภาพ อาจจะยุ่งๆกับงานทั้งทางโลกและทางธรรม
พวกเราคอยฟังข่าวสารจาก ชมรมนักปฏิบัติธรรมและคนมีองค์

ครั้งล่าสุดได้ไปร่วมกับกิจกรรมของชมรมนี้ ตามรอยพระเกจิ ได้ไปชมบารมีของหลวงปู่บุญญฤทธิ์ ซึ่งเป็นพระเกจิที่มีจริยาวัตรงดงามและน่าศรัทธามาก ท่านมีรอยยิ้มที่แฝงด้วยความเมตตาต่อทุกๆท่านที่ได้ไปกราบไหว้ท่าน

คณะของเราได้มีบุญ ถ่ายรูปร่วมกับหลวงปู่ไว้กันทุกๆท่าน รอคอยการนำเสนอจากท่าน อ. ดร. ภารดรภาพ ในไม่ช้านี้นะคะ

ขอความเป็นศิริมงคล และการเจริญในธรรมจงบังเกิดแก่ทุกๆท่านที่มีกุศลจิตทั้งหลาย ณ กาลบัดนี้ด้วยเทอญ

 

สงสัยว่าระยะนี้ คุณภารดรภาพ อาจจะยุ่งๆกับงานทั้งทางโลกและทางธรรม
พวกเราคอยฟังข่าวสารจาก ชมรมนักปฏิบัติธรรมและคนมีองค์

ครั้งล่าสุดได้ไปร่วมกับกิจกรรมของชมรมนี้ ตามรอยพระเกจิ ได้ไปชมบารมีของหลวงปู่บุญญฤทธิ์ ซึ่งเป็นพระเกจิที่มีจริยาวัตรงดงามและน่าศรัทธามาก ท่านมีรอยยิ้มที่แฝงด้วยความเมตตาต่อทุกๆท่านที่ได้ไปกราบไหว้ท่าน

คณะของเราได้มีบุญ ถ่ายรูปร่วมกับหลวงปู่ไว้กันทุกๆท่าน รอคอยการนำเสนอจากท่าน อ. ดร. ภารดรภาพ ในไม่ช้านี้นะคะ

งันจัมโบ้ขออนุญาตลงรูปให้ดูบางส่วนก่อนนะค่ะ

 

ขออนุโมทนากับ ท่าน hastin ครับ

แล้วอย่าลืมนะครับท่าน

 

ขอขอบคุณน้องจัมโบ้ มากๆนะคะที่กรุณานำภาพที่พวกเราได้ไปกราบหลวงปู่มาด้วยกัน

แต่เอ๊ะ ....น้องจัมโบ้ไปอยู่ที่ไหนล่ะคะ พี่มองหาไม่เจอ ช่วยลงภาพชัดๆของน้องที่ใจดีกรุณาลงภาพมาให้ชม

แอ่วเจียงฮายกันคราวนี้ เห็นทีต้องวานน้องจัมโบ้เป็นตากล้องให้พวกๆเราได้ชมกันอีกครั้งด้วยนะคะ ครั้งนี้ไปกันทีมใหญ่ขึ้นกว่าเดิม คงได้สนุกสนานกันเต็มที่

โปรแกรมนี้มีทั้งงานบุญกฐิน วัดไตรมัคคาราม เพื่อบูรณปฏิสังขรณ์โบสถ์วิหารเก่า และ งานบรวงสรวง ถวายรูปเคารพพระนางสุพรรณกัลยาและพระเอกาทศรถ ณ ศาลสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่มีจิตเป็นกุศลขอเชิญร่วมงานนี้ด้วยกันนะคะ หรือถ้าหากติดธุระจำเป็นจริงๆ ไม่สามารถร่วมเดินทางไปกับคณะของเราได้ ก็ร่วมกันอนุโมทนาจิตร่วมกันได้นะคะ

จิตที่เป็นบุญ ย่อมได้รับผลบุญ ตามกุศลจิตที่ท่านปรารถนาไว้ทุกประการ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ตัวอย่างของการปรุงแต่งศีล​

ก็เช่น การไปขอรับศีลจากพระภิกษุแล้วพยายามกดข่มควบคุมจิตใจและร่างกายของตนไม่ให้ทำผิดศีล เป็นการถือศีลด้วยความยากลำบากและเคร่งเครียด ถ้ารักษาไว้ได้ก็พอใจและมีมานะเพิ่มขึ้น ถ้ารักษาไว้ไม่ได้ก็เสียใจหงุดหงิดทุกข์ใจ เป็นต้น

ตัวอย่างของการปรุงแต่งสมาธิ​

ก็เช่น การพยายามทำให้จิตใจสงบ พยายามให้จิตรวมสงบอยู่ในอารมณ์เดียว พยายามทำจิตใจให้เซื่องซึมไม่รู้ร้อนรู้หนาวนอนแช่อยู่กับอารมณ์อันหนึ่ง บ้างก็เตลิดเปิดเปิงไปถึงพยายามนั่งให้เกิดหูทิพย์ตาทิพย์ ยิ่งเห็นผีเห็นเทวดาหรือมีอำนาจทางจิตได้ก็ยิ่งสำคัญว่าสมาธิของตนดี เป็นต้น​

ตัวอย่างของการปรุงแต่งปัญญา​

ก็เช่น การใช้ความคิดพิจารณาร่างกายจิตใจของตนว่าเป็นปฏิกูล เป็นอสุภะ เป็นธาตุ เป็นขันธ์ เป็นรูปนาม ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่ใช่สัตว์บุคคลตัวตนเราเขา เป็นต้น ทั้งนี้บางท่านเชื่อว่าการเจริญวิปัสสนาทำได้ด้วยการคิด แต่เป็นการคิดอย่างมีระบบระเบียบ หรือคิดอย่างมีโยนิโสมนสิการ ทั้งที่ความจริงวิปัสสนาไม่ใช่เรื่องของความคิด แต่วิปัสสนาเป็นเรื่องของการมีสติปัญญาเข้าไปประจักษ์สภาวธรรมและความเป็นจริงของรูปนามจริงๆต่างหาก แม้ในขั้นเริ่มต้นเจริญวิปัสสนาในระดับอุทยัพพยญาณ ก็ต้องรู้รูปนามโดยพ้นจากจินตามยปัญญาไปแล้ว​

ตัวอย่างของการปรุงแต่งวิมุตติ​

ก็เช่น การแกล้งทำจิตใจให้เลื่อนลอย แกล้งทำจิตใจให้กว้างขวาง แกล้งทำจิตใจให้ว่างเปล่าเกาะนิ่งอยู่กับอารมณ์ว่างๆ หรือความไม่มีอะไรอันเป็นการเจริญอรูปณาน หรือดับความรับรู้คือดับจิตจนเหลือแต่รูปกายแข็งทื่อไร้ความรู้สึกอยู่ อันเป็นวิธีการที่จะนำไปเกิดเป็นพรหมลูกฟักหรือกำเนิดในอสัญญสัตตาภูมิ เป็นต้น

พระปราโมทย์ ปาโมชฺโช​

 

มีข้อที่ควรสังเกตประการหนึ่งก็คือการปรุงแต่งสติ ศีล สมาธิ ปัญญา และกระทั่งวิมุตตินั้น สามารถปรุงแต่งทีละส่วนได้ ทั้งที่ในความเป็นจริง องค์ธรรมฝ่ายกุศลเหล่านี้ไม่ได้แยกขาดจากกัน แต่เป็นเหตุปัจจัยเกี่ยวเนื่องกันไป โดยเฉพาะศีล สมาธิ และปัญญานั้นจะต้องเกิดร่วมกันในเวลาที่อริยมรรคเกิดขึ้น แม้ในขั้นของการเจริญบุพพภาคมรรคคือขั้นที่ลงมือเจริญสติ ก็เป็นการอบรมทั้งศีล สมาธิ และปัญญานั่นเอง ไม่ใช่เวลาหนึ่งถือศีล เวลาหนึ่งทำสมาธิ และอีกเวลาหนึ่งเจริญปัญญา

ทางสายกลางเป็นทางเล็กๆสายเดียว ท่ามกลางเส้นทางแห่งความสุดโต่งมากมาย และเป็นเส้นทางที่พบเห็นได้ยาก เนื่องจากเป็นเส้นทางของการไม่พักและไม่เพียร ไม่ปรุงแต่งทั้งอกุศลและกุศลจึงเป็นกุศลชั้นเลิศ พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่จะทรงค้นพบทางสายกลางนี้ได้ด้วยพระองค์เอง ดังพระพุทธวัจนะที่ว่า

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปฏิปทาสายกลาง ไม่เข้าไปใกล้ที่สุดสองอย่างนั้น นั่นตถาคตได้ตรัสรู้แล้วด้วยปัญญาอันยิ่ง ทำดวงตาให้เกิด ทำญาณให้เกิด ย่อมเป็นไปด้วยความสงบ เพื่อความรู้ยิ่งเพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน"

พระปราโมทย์ ปาโมชฺโช​

 

เป็นกระทู้ที่ยาวดี ^-^

 

ขออนุโมทนาทุกๆ ท่าน ด้วยขณะนี้ ข้าพเจ้าค่อนข้างยุ่งกิจกรรมทำบุญที่จะไปทอดกฐินที่ จ. เชียงราย อีกทั้งกิจกรรมทางโลกอีกมากมาย จนสลับร่างไม่ค่อยจะทัน ทำให้ห่างหายไปพอสมควร ก็ขอโทษไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย อย่างไรก็ตาม จักค่อยๆ โพสหลักธรรมของพระเกจิเหล่านี้ในโอกาสต่อไปนะครับ

 

คงต้องร้องเพลงรอ ต่อไปอีกเน้อจนกว่า อาจารย์ท่านจะว่าง ว่างงานจากทางโลก
ถึงจะมีเวลาให้กับพวกเรา ชมรมนักปฏิบัติธรรม ฯ

ของดีก็อย่างนี้แหละค่ะ ต้องใช้เวลา เพื่อการรอคอย

อิ อิ

 

พรุ่งนี้เจอกันนะคะพี่ *-*;aa47