จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

"ตำมะยม"

วันหยุดนี้ มาเรียกน้ำลายสอกันหน่อย
มะยมกับธรรมะ ดูดิว่า สติใครจะไวกว่ากัน
ส่วนใครจะมองเห็นธรรมะ ใครจะมองเห็นมะยม ก็ตามแต่
ฮ่าๆ
เปลี่ยนบรรยากาศบ้างนะ​

 

ตำซั่ว
ไม่ใช่ ตำชั่วหรือตำมั่วนะ

ถัดมา.....ตำซั่ว เจ้าข้าเอ้ย.....
ขอบอกว่าตำซั่วที่นี่ไม่เหมือนที่ไหน มีใส่กากหมู กับปลากรอบด้วย ไม่เอากากหมูก็เขี่ยทิ้งได้ แต่ถ้าพ่อตัวดีอ่ะ ขอซื้ออีกถุงเลยอ่ะ​

 

​

ตำแตง

วันนี้ทานข้าวกะตำแตง ไข่ต้มและแคบหมู อร่อยจริงๆ ทั้งกิน ทั้งเผ็ด แต่ก็หมดจาน นั่งพิมพ์อยู่นี่ยังเผ็ดไม่หายเลย

พอแร๊ะ ธรรมะแบบตำๆ
โพสต์แกล้งพวกผู้หญิงๆ คนโพสต์ยังกลืนน้ำลายเลย..อิอิ
​

 

แซ่บหนอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิๆ

 

เห็นของเปรี้ยวปุ๊บ
รู้สึกว่ามีน้ำลายปะทุอยู่ในปากเลย
ทั้งๆที่ไม่หิว ทั้งที่เฉยๆ
แต่ร่างกายมันยังเป็นไปโดยอัตโนมัติ 555
ขันธ์ 5 เนี่ยมันเอาเรื่องจริงๆ
^^"

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Oe6iekH_A-Y]การปฏิบัติจนเข้าถึงนิพพาน.wmv - YouTube[/ame]

เอามาให้ฟังกันอีกรอบครับ ครอบคลุมตั้งแต่ต้นจนจบ ศีล สมาธิ ปัญญา เกี่ยวเนื่องกันอย่างไร ทำไมจึงไม่สามารถขาดข้อใดข้อหนึ่งได้ ขอให้ทุกท่านฟังและพิจารณาตาม คำพูดของพระอรหันต์ ยังไงก็ไม่ผิดครับ

 

...เอาใจเขามาใส่ใจเรา...

อย่าโกรธเขาที่เขาไม่คิดเหมือนเรา

...อย่าหมิ่นเขาที่เขาไม่สนใจเรา

อย่าว่าเขาที่เขาไม่เข้าใจเรา อย่าดูถูกเขา

...ที่เขาไม่เหมือนกับเรา เพราะเขากับเรานั้นต่างกัน

ต่างความคิด... ต่างจิต...ต่างใจ...นานาจิตตังจ้ะ.

 

ศาสนาพุทธ เป็นเรื่องการพัฒนาจิตใจของคน...เพราะการอบรมณ์ด้านจิตใจนั้นสําคัญมาก เพราะใจเป็นผู้ผลิตสิ่งสําคัญ...เพราะการดําเนินการทุกๆอย่างนั้นมีใจเป็นใหญ่ และใจที่ได้พัฒนาแล้วก็จะมีประสิทธิ์ภาพ...พร้อมด้วยการแสดงออกทางกาย วาจา ใจ ก็จะมีเหตุผล คือ...การมีความสุจริตในการดําเนินชีวิต...การอบรมณ์ให้จิตเกิดความสงบเยือกเย็นนั้นจะต้องมีสมาธิก่อนแล้วค่อยออกเดินด้านปัญญาเพราะถ้าจิตที่ดีดดิ้นคือ...ไม่สงบก็จะทําให้ขี้เกียจขี้คร้านอ่อนแอท้อถอยเพราะไม่มีสมาธิในเอง...สมาธิจึงจําเป็นในการที่จะเข้าสู่ภาวนาอย่างมาก ก่อนจะเกิดสมาธิก็ต้องมีสติกํากับทุกๆอริยาบทก่อน เพราะสติจะทําให้เราเกิดความพรากเพียร...จึงต้องหาอุบายในการพิจารณาอย่างที่ท่านได้กล่าวไว้ว่าใช้"กรรมฐาน ๔๐ กองนั้นแหล่ะ แต่ที่ง่ายๆก็คือ...อสุภะ อสุพัง ก็มี ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง นี่แหล่ะที่จะทําให้เราเห็นได้ง่ายเพราะมันอยู่ในตัวของเราๆท่านๆแต่ต้องเห็นด้วยปัญญา คือเห็นว่ามันไม่สวยไม่งามก่อน... ว่ามีแล้วเป็นทุกข์ ให้พินิจพิจารณาความเป็นจริงในความไม่เที่ยงของสังขารนั้นเอง...
ที่มา จากเทปธรรมะขององค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
ลูกขอน้อมกราบองค์หลวงตาด้วยเศียรเกล้า

 

อย่าไปคิดว่าเวลาเราแก่...หรือเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย

หรือเวลาไกล้ๆ จะแตกจะตายแล้้วจึงภาวนา

ถ้าคิดอย่างนั้นก็เป็นอันว่าคิดผิด เพราะเวลาอยู่ดีสบายนั้นแหละ

เป็นเวลาที่เราต้องริเริ่มภาวนาให้ได้ให้ถึง กิเลสอะไรที่ยังไม่ออก

จากจิตใจเราก็จะได้ละกิเลสนั้นเสีย...

ขอน้อมกราบหลวงปู่ฉิม ด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะสาธุ สาธุ สาธุ.

 

ศีลมีดี ๕ อย่าง
๑.เป็นที่รักของมนุษย์ อมนุษย์ เทพ พรหม
๒.ชื่อเสียงก้องกังวานทั่วโลกาในทุกทวีปนั้นๆ
๓.แกล้วกล้าเข็มแข็งทุกสังคมน้อยใหญ่ของวัณณะ๔
๔.จะไม่หลงลืมงมงายต่อมัจจุราชอันจะมาตัดรอน
๕.มีสุขกาย สุขใจ ในภพนี้หรือภพหน้าอย่างแท้
ที่มา หนังสือ ธรรมะสาระของชีวิต

 

โอ้โฮ... คุณภู น่าอร่อยมากเลย น้ำย่อยตามมาเลยละแต่ละซาม

ถ้าเปลี่ยนเป็นอยากปฏิบัติธรรม รู้รสชาติในธรรมะเป็นอย่างนี้คงไม่ต้องฝึกนานเน้าะดีจ้ะ

เปลี่ยนรสชาติจากรสพระธรรม มาเป็นรส เปี้ยวๆ หวานๆสามรสเลย อย่างเช่นรส พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ไงล่ะสาธุค่ะ.

 

วิธีรับศีลต้องพร้อมด้วย ๕ อย่าง
๑.เชื่อว่า ศีลพาให้พ้นโอฆะ ๔ กาม ฯลฯ อวิชา
๒.เคารพ ศีลพาให้เกิดเคารพ ๖ พุทธะ ฯลฯ อัปปมาทะ
๓.รู้กาล ศีลพาให้ละกาล ๓ อดีต ปัจจุบัน อนาคต
๔.ไมตรี ศีลพาให้เป็นเสน่ห์ ๓ ทํา พูด คิด
๕.ไม่รังแก ศีลพาให้ปราศจากโทษ ๓ ขณะทําพูดคิด
ที่มา หนังสือ ธรรมะสาระของชีวิต

 

วิธีสมาทานศีลมีองค์ ๕ อย่าง
๑.เป็นมิตร เมตตาเป็นเครื่องคํ้าจุนโลกธาตุทั้งปวง
๒.คิดชอบ ออกจากกาม พยาบาท เบียดเบียน อกุศล
๓.รอบระวัง สพฺพตฺถ สงฺวโร สํารวมในทวารทั้ง๖
๔.ยั้้งสัจจะ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ตลอดนิรันตกาล
๕.ละโลเล ผู้ใคร่ธรรมย่อมเจริญ ไม่เสพกามารมณ์
ที่มา หนังสือ ธรรมะสาระของชีวิต

 

วิธีทรงศีลมีองค์ ๕ อย่าง
๑.ฉลาดครบ มุ่งเอาวิปัสสนาภูมิปัญญา
๒.สงบพอ มุ่งเอาสมถภาวนาครบครบพร้อม
๓.รอบัณฑิต มุ่งเอาสุขบุคคลผู้มีฌานสมาบัติ
๔.สนิทฟัง มุ่งเอาอริยธรรม อริยวินัย
๕.ระวังเยี่ยม มุ่งเอาอินทรีย์สังวร
ที่มา หนังสือ ธรรมะสาระของชีวิต

 

สาธุค่ะ คุณภู มะยมเป็นผลไม้ที่หาง่าย แต่ต้องอยู่ที่เมืองไทยนะ

คนที่อยู่เมืองไทยคงไม่เห็นเป็นของสำคัญ แต่สำหรับผู้เขียน ไม่เคยลืม...

รสชาติของมันเพราะว่ามันเปี้ยวสะใจจริงๆ แต่มันเป็นผลไม้ที่เป็นมงคลนะจ้ะ

เพราะทางภาคเหนือเขาจะปลูกไว้เพื่อเป็น ศิริมงคลบ้านไหนมีต้นมะยม

บ้านนั้นจะมีคนนิยมชมชอบ ถึงมันจะเปี้ยวก็เถอะ เปรียบตำมะยมเหมือน...

ธรรมเวลาเราตำมะยม เราก็ต้องมีเครื่องปรุงหลายอย่างให้พร้อม ตำมะยมมัน

ถึงจะอร่อย...เหมือนเราปฏิบัตเราก็ต้องมีเครื่องพร้อม อย่างเช่นการเริ่มจะ

ปฏิบัติ เราต้องเป็นคนดี มีศีลธรรมประจำใจก่อน เราถึงจะเข้าถึงรสพระธรรม

นั้นได้ เครื่องปรุงของตำมะยมหลายๆอย่างรวมกัน ก็เปรียบเหมือนการปฏิบัติ

ที่จะได้ผลอร่อยถึงที่สุด ก็ต้องเริ่มที่ความศรัทธา ความตั้งใจพร้อม ถึงจะเกิด

ศีลสมาธิ สติ และปัญญา การปฏิบัตินั้นๆจึงจะอร่อยเหมือนตำมะยมชามนั้น

จริงไหมค่ะผู้อ่าน...ธรรมะสวัสดี...สาธุ.

 

ขอแสดงความยินดีและอนุโมทนาจิตบุญ ดวงที่134คุณจ๋าและครูดัชรวมถึงผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกท่านค่ะ สาธุๆๆๆค่ะ

 

‎"เรื่องจริง ที่น่าสลดหดหู่ วัดและพระภิกษุชราถูกทอดทิ้ง
บิณฑบาตรได้ฉันท์แค่บางวัน แถมยังมีหมาแมวอีกร่วมร้อยชีวิต
ขอปลุกจิตสำนึกความดีงามแห่งพุทธะให้ตื่นร่วมกันค่ะ เก้ไม่มีเบอร์ติดต่อ ได้ข้อมูลจาก เพจสังคมโดนๆเท่านี้ รบกวนกัลยาณมิตรจิตเมตตาที่อยู่ใกล้เคียงแวะเวียนไปเยี่ยมท่านหน่อยนะคะ รบกวนเป็นธุระช่วยเหลือสงฆ์ชราและสัตว์นับร้อย กราบโมทนาบุญล่วงหน้า

และร่วมแชร์กันเยอะๆรับอานิสงค์ร่วมกัน.....
วัดโคกสะท้อน (วัดบัว) ม.9 ต.นาเคียน อ.เมือง จ.นครศรีธรรมราช 80000

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=sYdo_WNs4cU]MedeeTV-ช่วยพระช่วยหมาแมววัดโคกท้อน - YouTube[/ame]

 

ศาสนาพุทธ สอนอะไร?”

ครั้งหนึ่ง..เคยมีชาวตะวันตก ที่หวังแจ้งเกิดในหลักธรรม
ได้ยิงคำถามตรงประเด็นแบบไม่ถนอมน้ำใจคนที่ต้องตอบ ว่า..“ศาสนาพุทธ สอนอะไร?”
แทนการตอบคำถาม..หลวงพ่อท่านได้ชี้นิ้ว ไปที่ก้อนหินเขื่องบนกระดาน
“ยกก้อนหินนั้น ขึ้นมาสิโยม”
ฝรั่งนายนั้น ทำตามที่หลวงพ่อบอก
“หนักไหม” ท่านถาม
“หนักครับ” ฝรั่งเจ้าของปุจฉา ที่ตนเองคิดว่าลึกล้ำ ร้องตอบ
หลวงพ่อ จึงไขปริศนาธรรมนั้น ว่า..
“อะไรมันหนัก ก็วางลงเถิด สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน มีเพียงเท่านี้...

หลวงปู่ชา สุภัทโท

 

เห็นภาพตําซั่ว แล้วอดไม่ไหวต้องเอามาขยายเป็นธรรมะหน่อยนะ... เพราะมันนึกคําว่าซั่ว... หรือมัว...นั้นก็ไม่ต่างจากชีวิตของคนเรา... ถ้าเรามัวเมามันกับชีวิตที่เต็มไปด้วยกิเลสตัณหานานๆเข้าก็คือ...ไม่มีเข็มทิศที่แน่นอนก็กลายเป็นมัวและชั่วก็ยากที่จะหาทางแก้ได้เพราะไม่รู้จะเริ่มจุดไหนก่อน... เพราะมันมัวซั่วจนไม่สามารถจะปรับเปลี่ยนได้...ก็เลยเหมือนกับเรามองดูตําซั่วดีๆนี้เอง...สาธุค่ะ

 

คุณค่าของการปฎิบัติธรรม

มันอยู่ที่ว่า...
เราเดินมรรคกันถูกต้องไหม?
แต่ถ้าเดินถูก ปฎิบัติถูกต้องตามพระธรรมหรือคำสอนของพระพุทธองค์
เราก็ไม่มี คำว่า หลง
แต่ถ้าเดินไม่ถูก เดินไม่ตรงมรรคกัน ก็ได้คำว่า หลงไปเท่านั้นเอง

แต่ถ้าหากผู้ปฎิบัติเดินถูกทาง เดินตรงมรรคกัน ก็จะได้ผลไปทานกัน ก็เท่านั้นเอง
ผลในที่นี้ หมายถึง ปฎิเวธ หรือผลที่ได้จากการปฎิบัติธรรม นี่เอง

ขอให้ผู้ปฎิบัติตรวจดูผลของการปฎิบัติตนเองได้ หลังเดินมรรคไปสักพักนึง
เราก็จะทราบเองว่า เป็นอย่างไร
ได้ผลหรือไม่ได้ผล ก็อยู่ที่ตนเองเท่านั้น ที่จะต้องมีหน้าที่ตอบ
เพราะผู้อื่นทำให้กันไม่ได้ เรื่องแบบนี้ เพราะผู้ปฎิบัติเท่านั้น ที่จะต้องนำจิตมาเดินมรรคเอง

การปฎิบัติธรรม ก็คือการนำจิตมาเดินมรรค
การปฎิบัติก็เหมือนการการทำธุรกิจหรือการค้าต่างๆ ก็คือ
บางรายทำธุรกิจหรือการค้า ก็มีทั้งกำไรและขาดทุน
การปฎิบัติธรรมก็เช่นเดียวกัน บางรายปฎิบัติธรรม ที่ได้ผลหรือกำไร ก็คือ
ผู้ที่เคยมีทุกข์มากเป็นทุกข์น้อย หรือจากคนที่มีทุกข์น้อยก็ไม่มีทุกข์หลงเหลืออยู่เลย
หรือยิ่งปฎิบัติไปเรื่อย ก็เห็นถึงความเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะทางด้านจิตใจ ก็คือ
มีแต่ความสุข มีแต่ความเยือกเย็นใจ ไม่ได้เป็นทุกข์ร้อนหรือร้อนรนกับสิ่งใด
ในขณะที่เราก็ยังมีขันธ์หรือร่างกาย หรือเราอยู่กับกองกิเลสเหมือนกับคนอื่นๆเขา
เราก็ไม่เป็นทุกข์หรือรู้สึกทุกข์ใด เหมือนกับผู้คนอื่นๆหรือผู้ปฎิบัติอื่นที่ยังปฎิบัติไม่ได้ผลนั้น

นี่แหล่ะ! คุณค่าของการปฎิบัติ
นี่แหล่ะ! คุณค่าของพระธรรมหรือคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ของพวกเรา

ผู้ที่เห็นคุณค่าหรือประโยชน์ของพระธรรมหรือคำสั่งสอนกันจริงๆนั้น จึงมีน้อยมาก
เห็นมีแต่เฉพาะผู้ปฎิบัติที่ได้ผลเป็นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะผู้ปฎิบัติถึงแก่นธรรมจริงๆ
สำหรับผู้ไม่ปฎิบัติหรือปฎิบัติ แต่ยังเข้าไม่ถึงหลักหรือแก่นธรรมกันจริงๆ ก็มองไม่เห็น
เพราะอะไร? คนส่วนใหญ่จึงเข้าไม่ถึงการปฎิบัติ(ภาวนา) เห็นเข้าถึงแต่อามิสบูชา
ก็เพราะว่ากำลังใจ
(กำลังใจ แปลว่า บุญหรือบารมีของตน)

สำหรับบันไดบุญหรือการสร้างบุญนั้น ก็มีตั้งแต่น้อยไปหาใหญ่ ได้แก่
การทำบุญ ทำทานต่างๆ นี่เป็นบุญเล็กน้อย
การสวดมนต์ไหว้พระ หรือ การฟังเทศน์ ฟังธรรม นี่เป็นบุญขนาดกลาง
การปฎิบัติธรรม นี่ก็ถือว่าเป็นการทำบุญใหญ่ ก็คือการทำบุญภายใน

ทำไม? การปฎิบัติธรรมหรือการสร้างบุญภายในจิตใจของคนเรานั้น ถึงเรียกว่า บุญใหญ่
ก็เพราะว่า ในขณะที่เรา(สติกับจิต)สำรวมหรือเป็นสมาธิหรือฌานอยู่นั้น ถือว่า
เราได้นำสติกับจิตของตน เข้าไปไว้ที่ที่ปลอดภัยแล้ว แปลว่า ฝ่ายบุญ ฝ่ายกุศล
ถ้าหากผู้ปฎิบัตินำสติกับจิต ให้อยู่แต่ฝ่ายบุญ ฝ่ายกุศลแบบนี้ทุกๆนาที ทุกๆชั่วโมง
ทุกๆวัน ทุกๆเดือนปีกันแบบนี้ มิให้เรียกว่าเป็นบุญใหญ่กันได้อย่างไร
เพราะในขณะที่ ผู้ที่กำลังทำบุญ ทำทานต่าง หรือสวดมนต์ไหว้พระ ฟังเทศน์ฟังธรรม
แต่ถ้าหากเราละหน้าที่ตรงนั้นไปเมื่อไหร่ สติกับจิตของเราก็จะไปวิ่งตามกิเลสโลกทันที
และในขณะที่สติกับจิตไปวิ่งตามกระแสของกิเลสโลกเหล่านั้น เป็นจิตไม่สำรวม จิตไม่นิ่ง
เพราะสติกับจิต มิได้อยู่รวมกันหรืออยู่ที่เดียวกัน สติไปที่นึง จิตไปที่นึง
เหมือนที่คนเราปล่อยเนื้อ ปล่อยตัว เท่ากับเราปล่อยสติ(เผลอสติ) ปล่อยจิต(ปล่อยใจ)
แล้วมันจะเป็นบุญใหญ่กันไหม๊
ใครทำแบบนั้น อีกไม่นานนัก ก็จะพบแต่ความเศร้าหมองหรือความทุกข์ใจกันไปในที่สุด
ถ้าพวกเรายังตั้งอยู่บนความประมาท
ผู้ที่ประมาท ก็คือ ผู้ที่ไม่พยายามสำรวมจิตตนเอง
คนที่จะสำรวมจิตได้นั้น ก็ต้องหัดทำภาวนาหรือเจริญสติภาวนากันให้เป็น
เพราะมีอยู่วิธีเดียวที่สามารถฝึกจิตของคนเราให้นิ่ง นั่นก็คือ กรรมฐานทั้ง 40 กอง
นั่นเอง

การปฎิบัติไม่ยุ่งยากเลย แต่ก่อนจะปฎิบัติธรรมนั้น ก็ขอให้รักษาศีลหยาบ(ศีล๕)ให้ครบบริบูรณ์ก่อน
การรักษษศีล๕ให้บริบูณณ์หรือครบนั้น ก็หมายถึง เอาตัวเจตนาเข้าไปวัด
หมายถึง แต่ถ้าหากเราทำอะไรไป ที่เรามิได้มีเจตนาทำผิดศีล ก็ไม่ผิด ตามนี้
นี่ก็คือความหมายของ คำว่า ศีลหยาบ(ศีล๕)
แต่ถ้าศีลละเอียด ก็จะเป็นเรื่องมโนหรือที่เกี่ยวกับความคิดเสียมากกว่า
แต่ศีลจะละเอียดขึ้นตามจิตของผู้ปฎิบัติเอง
ธรรมหรือภูมิธรรม ภูมิปัญญาก็เช่นเดียวกัน ก็ขึ้นอยู่ที่จิตของผู้นั้นว่า
หยาบ กลาง ละเอียด หรือละเอียดยิ๊บๆ เป็นต้น

ปฎิบัติไป เดี๋ยวก็รู้เอง
เพราะการปฎิบัตินี้ มิใช่แค่เข้าใจเท่านั้น แต่ต้องอาศัยความเข้าถึงจริงๆ
การเข้าถึงหมายถึง ผลของผู้ปฎิบัติ นั่นเอง

แหม๊ กำลังติดลมบนเลย ยาวซะแร๊ะ เดี๋ยวผู้อ่านจะเบื่อ
วันนี้ถือว่ามาบ่นหรือมาพร่าธรรมให้กันฟังเฉยๆ อย่าไปคิดว่าผมไปสอนสั่งกันนะครับ
ธรรมะ สบายๆ วันหยุด
ใครไม่สบายใจก็มาพักกันที่นี่ ที่นี่มีแต่ให้ ให้ชนิดไม่สนใจผล
จบฯ

ปล.ขอขอบพระคุณมาก สำหรับคุณมาลินี UK, Golden Sky, fein
ที่เห็นตำมะยม ตำซั่ว ตำแตง เป็นธรรม
เห็นไหม๊ บอกแล้ว ธรรมะนั้น มีอยู่ทุกที ทุกคนเลย ก็ขึ้นอยู่กับผู้ใดจะมองเห็น