คนไม่ได้บ้า เสียสติ ผีเข้า เจ้าสิง โดนของ

พระ หมอ คนทรง คนพิเศษต่างๆควรอ่านเรื่องนี้
อย่าสรุปว่าเขาบ้า เสียสติ โดนของ คนที่ว่าบ้า ไม่ได้เป็นอะไร เขาสบายดีอีกต่างหากใจว่างเปล่า ถามเขาดูสิ เขารู้ตัวทุกอย่าง แต่เวลาพูดค่อยๆแต่เสียงที่ออกมาจะดังเกินไปคนทั่วไปนึกว่า ตะโกน เริ่มจากความที่ตกใจกลัวอะไรซักอย่าง จึงเกิดอาการช็อค ไปสักระยะหลังจากนั้น ก็จะเริ่มพูดคุยกะตนเอง คุยคนเดียว คุยไม่หยุดคุยได้เป็น สองวันสามวัน ไม่หลับไม่นอน หยุดคุยเมื่อนอนหรือเหนื่อยมากเท่านั้น ข้าวอาหารไม่กินก็อยู่ได้ ใครพูดดี ก็ดีด้วย ใครมาโวยวายก็โวยวายกลับ ใครตะครอก ก็ทำกลับ แล้วไม่สนใจ ร้องเพลงพูดไปอย่างอื่น ถามว่า รู้ตัวไหม เขาจะตอบรู้ตัวดี แต่ไม่มีใครเข้าใจเขา นั่งคิดๆเขาก็ร้องไห้ เพราะ คุยกะใครไม่รู้เรื่อง คุยออกมาแบบหนึ่งแต่บางทีก็เป็นภาษาอีกแบบหนึ่ง (พวกคนทรงเริ่มแรกคล้ายๆกัน) พาไปหาหมอที่ โรงพยาบาลก็ไป พอเข้าโรงพยาบาลพบหมอ กลับสงบลง หมอก็วินิจฉัย ไม่เป็นอะไรมาก เกิดจากเครียด ให้ยาลดเครียด ยานอนหลับกลับมา พอออกจากโรงพยาบาลเท่านั้นเริ่มเป็นอีกแล้ว กลับถึงบ้านยิ่งหนัก เพราะต้องระบายๆๆๆๆ คนรอบข้างยิ่งไม่เข้าใจหนัก ผีเข้า เจ้าสิง หรือเปล่า ทีนี้ทาง โรงพยาบาล น่าจะไม่ทันใจ ญาติๆ พาไปหา พระ หมอธรรม ร่างทรง องค์เทพ คนพิเศษ ตาทิพตย์ หูทิพย์ หมอดู เช็คดวง เช็คอาการกันยกใหญ่ บอก พามาสิ จะรักษาให้ พอพากันไป ก็เจอ ให้มานั่งพนมมือ สวดนั้นสวดนี้ เริ่มเพิ่มความเครียดให้คนบ้าอีกครั้ง ที่นี้คนบ้าเริ่มรู้แล้วว่าจะทำอะไร ทีนี้ท้าทาย อีกต่างหาก กูไม่กลัวมึง(เขาไม่กลัวทั้งนั้น ตำรวจหรือใหญ่มาจากไหนก็ไม่สนใจ เพราะเขาอยู่ของเขาสบายๆอยู่แล้ว) สิ่งที่พระ หมอ ร่างทรง คนพิเศษ ต่างๆมองกลับมาคือ มันผีเข้าแล้ว เพราะใครๆมาก็กลัวกู แต่นี้มันไม่กลัว จากนั้นก็ ทำน้ำมนต์เพื่อไล่ผี คนบ้าเขาไม่ชอบน้ำเพราะมันหนาวสั่นสะท้านถึงท้องน้อยเลยทีเดียว ไม่ชอบไฟเพราะร่างกายเขาร้อนแทบระเบิดอยู่แล้ว เขาเลยทำท่าถอยกรู ทีนี้เข้าทางผู้วิเศษต่างๆแล้ว ให้คนรอบๆข้างจับมันไว้ มันจะหนีแล้วให้จับอย่างน้อยต้องสามสี่คนเพราะแรงคนบ้าเยอะ(พลังเขาเยอะ) คนป๋วยก็พยายามดิ้นรนหนี ทีนี้หมอ ก็รดน้ำมนต์ให้ ทีนี้ก็หนาวสั่นสะท้านดิ้นรน สั่นสะท้านไปหมด (ไม่ใช่เพราะน้ำมนต์ดอกครับมันหนาวมากๆ) ที่นี้คนบ้าเขาเริ่มคิดได้แล้วละ ถ้ากูดิ้นรนต่อสู้ไปก็ตายก่อนแน่ เลยทำเป็นยอม สงบและนอนดีกว่า ไม่ไหวแล้วบางคนก็ร้องออกมา ไม่ไหวคืออะไร เหนื่อยไม่ไหวแล้ว ขอนอนก่อนนะ จากนั้นก็ล้มตัวลง(พอร่างกายเจอน้ำซึ้งทำให้ร่างกายเขาเย็นลงอาการคลุ่มครั่งต่างๆจะเริ่มลดลงเหมือนไป โรงพยาบาลเพราะไปเจอห้องแอร์เย็นๆทำให้เขาสงบลงได้ แต่พออกมาจาก วัด หรือสถานที่ตำหนักต่างๆ อาการ ก็จะกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง ไม่มีวันหายเพราะรักษาไม่ถูกทาง จะโทษใครก็ไม่ได้ครับ พระก็ไม่รู้มันคืออะไร(เจอแต่พระธาตุไฟแตก) คนทรง องค์เจ้า พวกตาทิพย์ วิเศษต่างๆ ก็ไม่รู้อะไร เพราะไม่มีความรู้ในส่วนนี้ พอไปรักษาก็ไม่หาย ถ้าจะรักษาให้หายหรือดีขึ้น ต้องมองอาการเขาออก
1.เขาร้อนมาก หรือ เขาหนาวมาก ในร่างกายเขา
2.พูดจากับเขาดีๆ ไม่ว่าจะเป็นใครห้ามทำร้างร่างกายเขาเด็จขาด เขาจะรู้ด้วยว่า คนรอบข้างคิดอะไรบ้าง
3.ถ้าร่างกายเขาร้อนมากให้ อาบน้ำบ่อยๆ อยากพูดให้พูดไปเพราะมันจะระบายความร้อนในกายของเขา(ถ้าเป็นพระต้องเข้าป่าไปธุดงค์ ไม่เช่นนั้นจะเอาสีกามาเป็นเมียเอาเณร มาทำไม่ดี)
4.ถ้าเขาหนาวมากๆ ให้ก่อกองไฟผิงได้ตลอด(เหมือนหลวงปู่สรวง)
5.ถ้าอยากช่วยจริงๆ ต้องไปศึกษาเรื่อง พลังงานในร่างกายคน (กุลฑาลินี) ไม่ว่าจะเป็นนักปฏิบัติหรือคนธรรมดา ถ้าไม่รู้เรื่องนี้อย่าไปรักษา คนที่ว่า บ้า เสียสติ ผีเข้า เจ้าสิง เลย เพราะยิ่งทำให้เขาเครียดหนักไปอีก
ขอบคุณที่อ่าน นะครับ แชร์ให้คนที่มีญาติป๋วยแบบนี้จะดีนะครับ อ่านให้เขาฟังเลย ถามเขาเลย ว่าเป็นอย่างนี้ไหม

 

ทำไม พระ นักปฏิบัติ จึงมักสติแตก มีสีกาเป็นเมีย มีเณร เป็นเมีย เพราะ พลังความร้อนในร่างกายมากเกินควบคุม มันจะไปทำให้ องคชาติโด่ ไม่สามารถระงับมันได้ ถ้าหาทางออกไม่เจอ(เดินธุดงค์ หนีเข้าป่า) ก็จะสร้างฐานอำนาจขึ้นในวัด เพราะมีพลังมากทั้งทางกายและทางจิต สั่งใครทำอะไรได้ดั่งใจนึก แต่ร่างกายเร่าร้อนมาก บางทีก็เย็นหนาวสะท้านเข้าถึงหน้าท้องทีเดียว มือไม้สั่นไปหมด นอนผิงไฟ พออยู่ได้ แต่จะมี พระ กี่องค์ นักปฏิบัติสักกี่ท่าน ทราบถึงปัญหาตรงนี้ และการแก้ไขที่ถูกต้อง