ข้าพเจ้าเจอเหตุการณ์ประหลาดเหมือนว่าออกร่างในระหว่างกึ่งหลับกึ่งตื่น

ถ้าผมไม่รู้แล้วผมถามท่าน ท่านจะอธิบายการเกิดของสมาธิว่าอย่างไรหรือครับ?

 

คำตอบผมอยู่ใน โพสแรกที่ผมตอบในบอร์ดนี้แล้ว คุณกลับไปอ่านดูอีกที.....

 

อ่านมา หลายๆ ความเห็น..รู้สึกว่า ต่างก็มั่นใจ ในหลักการปฏิบัติ ของตนเอง ว่า ดี ว่าแน่ มีการ ชี้ เหตุ ชี้ผล ก็ไม่รับฟัง และ มีการ ตอบแบบ ไม่ยอมรับกันด้วย

โดยไม่คิดจะ หาเหตุผลที่มาที่ไปว่าจริงเท็จ อย่างไร
โอหนอ มานะ ตน...ในตำราว่ามี 3 ชนิด แค่ มานะ
แห่งตนยังละไม่ได้ แล้วจะไปละ กิเลส ได้เมื่อใดหนอ...

 

ถูกแล้วนะ....ท่านพูดถูกมานะตนจริงๆ....ไม่ยอมเลย....พุทธพจน์อยู่ตรงหน้าแล้วยังจะค้านได้....

นี่ท่านเรียกว่าค้านพระพุทธเจ้า....

 

ท่านบอกว่า สมาธิ เกิดจาก สติบริบูรณ์ เช่นนั้น รบกวนถามคำนิยามของ สติ ด้วยครับ ว่าคืออย่างไร

และผู้ที่ไม่มีสติบริบูรณ์ มีสมาธิในการกระทำสิ่งใดได้หรือไม่?

และ ขณิกสมาธิ คืออย่างไร?

 

สติ ความระลึกได้, นึกได้, ความไม่เผลอ, การคุมใจไว้กับกิจ หรือกุมจิตไว้กับสิ่งที่เกี่ยวข้อง, จำการที่ทำและคำที่พูดแล้ว แม้นานได้
(ข้อ ๑ ในธรรมมีอุปการะมาก ๒, ข้อ ๓ ในพละ ๕, ข้อ ๙ ในนาถกรณธรรม ๑๐, ข้อ ๑ ในโพชฌงค์ ๗, ข้อ ๖ ในสัทธรรม ๗)

พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)

....................................................




[46] สมาธิ 3<SUP>๑</SUP> (ความตั้งมั่นแห่งจิต, ภาวะที่จิตสงบนิ่งจับอยู่ที่อารมณ์อันเดียว : concentration)
1. ขณิกสมาธิ (สมาธิชั่วขณะ — momentary concentration)
2. อุปจารสมาธิ (สมาธิจวนจะแน่วแน่ — access concentration)
3. อัปปนาสมาธิ (สมาธิแน่วแน่ — attainment concentration)

<TABLE class=ref width="100%"><TBODY><TR vAlign=top><TD width="50%">DhsA.117;
Vism.144. <TD>สงฺคณี.อ. 207;
วิสุทธิ. 1/184.</TD></TR></TBODY></TABLE>

พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)

 

สมถะ ธรรมเป็นเครื่องสงบระงับจิต, ธรรมยังจิตให้สงบระงับจากนิวรณูปกิเลส, การฝึกจิตให้สงบเป็นสมาธิ
(ข้อ ๑ ในกรรมฐาน ๒ หรือภาวนา ๒)

พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)

...............................................................................................


ขนิกสมาธิ ชื่อว่าเป็นหนึ่งในอารมณ์สมถะภาวนา.....เพราะจัดได้ว่าเป็นธรรมสงบระงับจิต แม้จะเป็นสมาธิชั่วขณะก็ตาม...

 

ผู้ไม่มีสติบริบูรณ์ คือ ผู้ที่มีสติไม่สมประกอบไม....

 

การระลึกได้ ที่ว่า ระลึกถึงอะไรหรือครับ?
แล้วกระบวนการระลึกที่ว่านี้ เกี่ยวข้องกับสมาธิอย่างไร?

 

กรรมฐาน ๔๐ ในหมวด อนุสสติ ๑๐...

͹

 

ตอบไปแล้วข้างต้น ตั้งแต่ต้นกระทู้.....

ถามมากนะครับ....เริ่มขี้เกียจตอบ.....

 

อย่าเพิ่งขี้เกียจสิครับ ธรรมทานนะครับ

แล้วการระลึกถึงสิ่งต่างๆ ยึดเป็นอารมณ์บริกรรม จนไม่เห็นสภาวะอื่นๆ ในร่างกาย ไม่รับรู้ถึงสิ่งต่างๆ รอบตัว ดับผัสสะ ดับหู ดับตา ดับทุกอย่าง เข้าเป็นฌาน เรียกว่าเป็นการมีทั้งสมาธิ และ สติ ใช่ไหมครับ?

 

ตอบไปตั้งแต่ต้นกระทู้แล้วนะครับ...

นี่แสดงว่าคุณยังไม่เข้าใจว่าสมาธิเกิดขึ้นได้อย่างไรใช่ไม....

 

อาจจะเป็นเช่นนั้น หรืออาจจะเป็นไปในทางตรงกันข้าม เป็นไปได้ไหมครับ?

การระลึกถึงสิ่งต่างๆ ยึดเป็นอารมณ์บริกรรม จนไม่เห็นสภาวะอื่นๆ ในร่างกาย ไม่รับรู้ถึงสิ่งต่างๆ รอบตัว ดับผัสสะ ดับหู ดับตา ดับทุกอย่าง เข้าเป็นฌาน เรียกว่าเป็นการมีทั้งสมาธิ และ สติ ใช่ไหมครับ? ลองตอบคำถามนี้ดูสิครับ

 

สติเป็นเหตุให้เกิดสมาธิ.....ไม่มีที่สมาธิจะเกิดก่อนสติ....

อย่างคุณฝึกกรรมฐาน คุณฝึกอานาฯ ใช่ไม สติคุณไประลึกรู้ที่ลมหายใจ....อันนี้คือสติไปรู้ที่ลมก่อน เมื่อสติไปรู้ที่ลมตั้งมั่นขึ้น...ก็จะเป็นสมาธิ ก็จะเป็นลำดับไป ขนิกสมาธิ อุปจารสมาธิ อัปปนาสมาธิ(ถ้าแบ่งตามสมาธิ ๓)....อันนี้คือธรรมชาติของจิต ....

ถ้าความสามารถคุณตอนนี้ฝึกได้ถึงตรงใหน เช่น ทุกวันนี้ฝึกแต่ขนิกสมาธิ ไม่เคยได้คุณธรรมที่สูงกว่านั้น เช่น อุปจารสมาธิ และไม่เคยมีความเพียรพยายามเลยที่จะทำคุณธรรมให้สูงขึ้นไป..เพราะเชื่อตามแนวคิดที่ได้ยินได้ฟังมาว่าไม่ต้องทำสมถะแล้วคิดว่าอุปจารสมาธิ อัปปนาสมาธิ(ฌาน) เป็นสมถะ แต่ดันลืมคิดว่าขนิกสมาธิก็คือสมถะ ...ต่อให้ผมพูดไปคุณจะมีความเข้าใจนั้นก็หาไม่ หลอก....

ทำดูสิครับ...เดี๋ยวก็จะรู้เอง....

ธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นภาษาปฏิบัติ....พูดไปได้ก็เท่านั้นถ้าคนที่เราพูดด้วยยังไม่รู้....

 

ท่านทั้งหลายหยุดทะเลาะกันเสียเถิด มันก็เหมือนกับเปลวไฟ ยิ่งท่านเอาฟืนไปใส่ไฟก็ยิ่งแรง และสว่างร้อนแรงขึ้นเท่านั้น ฉะนั้นแล้ว นิ่งเสียเถิด ดับไฟกันซะ ถ้าล่วงเกินกันก็โปรดดีใจที่มีคนมาแลกเปลี่ยน พูดคุยกันแล้วกันเนาะ

 

คำถามที่ผมถามนั้น คำตอบ มีแค่ ใช่ หรือ ไม่ใช่ ครับ

 

ผมว่าจากสิ่งที่ผมตอบไปมันมากกว่าคำว่า ใช่ หรือ ไม่ใช่ ในคำที่คุณต้องการเสียอีก....ถ้าแค่นี้คุณอ่านแล้วสรุปความหมายไม่ได้ผมก็ว่าคงไม่มีอะไรที่จะต้องพูดกันแล้วหละ.....

 

ผมไม่ได้ทะเลาะครับ ผมแค่กำลังโยงไป ตามที่ท่าน Phanudet บอกว่า
สมาธิ กับ สติ ไปพร้อมกัน
ผมจะโยงไปถึงว่า เวลานั่งสมาธิ เข้าฌานสูงๆ แล้ว ดับผัสสะทั้งหมด ไม่รู้เนื้อรู้ตัว จังหวะนั้นเรียกว่า มีสติ ได้หรือไม่ เพราะเขย่าเรียกยังไง ก็ไม่ออกจากสมาธิ แบบนั้น ท่าน Phanudet เรียกว่ามีสติอยู่หรือเปล่า? เท่านั้นเองครับ เพียงแต่ท่าน Phanudet วนกลับไปเรื่องเดิมๆ ไม่เดินต่อสักที

 

ถ้างั้นผมถามสั้นๆ ประโยคเดียว ไม่วกวน ไม่โยงไปมาแล้วกันครับ

เวลานั่งสมาธิ เข้าฌานสูงๆ ดับรูปดับนาม ไม่รู้สึกตัว นั่งแข็งเป็นหิน ไม่ได้ยินเสียง ไม่รู้สึกอะไรเลย มีคนมาเรียก มาเขย่า ก็ยังไม่รู้สึกตัว อันนี้คุณ Phanudet ว่า คนนั่งสมาธิ กำลังมีสติอยู่ ใช่ไหมครับ? ตอบแค่ ใช่ หรือ ไม่ ก็พอครับ