ข้าคือ นักรบแสง...ผู้โรยแรง แสงใกล้สิ้น เพียงหวัง ใครได้ยิน แสงใกล้สิ้น ส่งเสียงมา...

*** ใครรับได้ ก็เอาไป ****

เราไม่มีอะไรจะให้...เรามีแต่สัจจะ
เราให้ทุกท่านไว้ใช้....เป็นเครื่องป้องกันตัว

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ภาพนี้นำมาฝากทุกๆท่านเพื่อเชื่อมกับเทพีสันติภาพ ที่ญี่ปุ่น ผู้ทรงสิทธิในการนำสันติภาพสู่โลก ประสานรวมศาสนาและลัทธิต่างๆ ให้อยู่ร่วมกันด้วยรัก เข้มแข็งและกล้าหาญ สร้างจักรวาลกาย ใจ จิตวิญญาณ ของผู้คนบนโลก ให้เป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาลภายนอก อย่างสมดุลและกลมกลืน อันจะเป็นหนทางสู่การสร้างมวลแห่งความปกติสุขให้เกิดขึ้นต่อระบบโลกและจักรวาล เริ่มจากผู้คน ทีละคนๆๆ จากหัวใจของเราทีละดวง แบบจำลองนี้จะทำให้เราเชื่อมได้ง่ายขึ้นมาก

ติดตั้งไว้ในใจทุกขณะจิต ปราณชีวิตจะเข้มแข็งไม่หวั่นไหว ยามเหนื่อยล้ากายเจ็บป่วยด้วยโรคภัย จิตดวงใหญ่จะมาล้างบำบัดพลัน ยามต้องเจอปัญหาอุปสรรค เชื่อมผ่านหลักแกนกลางของสมอง จะเกิดแสงแห่งปัญญาท้าให้ลอง แก้ปัญหาผ่านพ้นโดยมหัศจรรย์

 

สำหรับเด็กน้อยตาดำๆ ที่อีกหนึ่งขวบปีจะถึงเบญจเพส เป็นเด็กน้อยที่คิดทำการใหญ่ ทุกท่านพอจะมีคำแนะนำเล็กๆ น้อยๆ ให้กระผมได้ไหมครับ

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ได้สละเวลาอันน้อยนิดพิมพ์ตัวอักษรให้มาเป็นธรรมทานแก่ทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยครับ

 

ผมขอน้อมรับครับ.. ไม่จำเป็นต้องเป็นรูปธรรม แค่นามธรรมก็มีค่ายิ่งนัก ขอบคุณสำหรับความหวังดี..สาธุ

 

เราวนเวียนค้นหา ตามปัญาโคจร
เหนื่อยนักเราพักผ่อน นั่งนอนหน้าทีวี
โชคดีไม่ค่อยหวัง นั่งนั่งแล้วจรลี
เพียงมุ่งสิ่งที่มี ทุกข์หรือสุขไม่ใส่ใจ
จะค้นหาด้วยความเพียร จะไม่เวียนอย่างหุนหัน
ถ้าได้ค่า นับอนันต์ จะแจกกันให้ชุ่มใจ<!-- google_ad_section_end -->
................................................................
เราเวียนวนค้นหา ตามปัญาอโคจร
เหนื่อยนักเราพักผ่อน นั่งนอนหน้าทีวี
โชคดีก็ยังหวัง นั่งนั่งแล้วจรลี
หวังจากสิ่งที่มี ทุกข์หรือสุขอยู่ที่ใจ
ตั้งต้นด้วยความเพียร และร่ำเรียนทาง เวียนผ่าน
ถ้าได้ค่า นับอนันต์ จะแจกกันให้ชุ่มใจ<!-- google_ad_section_end -->
...............................................................
หนทาง ท่านย่างผ่าน...อนันต์
น้ำใจ จัดแจกกัน...จนชุ่ม
น้อมใจ รับแบ่งปัน... สุดชุ่ม...สดชื่น
...ด้วยใจ รังสรรค์คืน...สุดชุ่ม สดชื่น แด่ท่าน เท่าท้น...ทวีคูณ

 

ก่อนยังมีแดนห่างไกล ไกลนัก แต่มีคนพักอาศัย

ท่านหนุมาน ผู้นำสาร

*** ใครรับได้ ก็เอาไป ****

เราไม่มีอะไรจะให้...เรามีแต่สัจจะ
เราให้ทุกท่านไว้ใช้....เป็นเครื่องป้องกันตัว

- " หนุมาน ผู้นำสาร "


ขอขอบพระคุณ ในวาจา ของครูบา พาปลื้มใจ
ผู้น้อยขอรับไว้ในจิต เดี๋ยวจะผลิตทดลองออกมา

สวัสดีอย่างสูงครับ

ขออนุญาติทดลองประกอบอาวุธป้องกันตัวจากไฟดูนะครับ
นั่นคือก่อนที่จะโหมไฟให้พุ่ง ควรที่จะฝึกวิธีป้องกันไว้ด้วย
ด้วยการทำดินในจิตให้หนักแน่นมั่นคง มีกำลังต้านทาน
หรือแบกรับสิ่งต่างๆได้มาก สามารถสกัดกั้นแม้ไฟที่โหมพุ่งเข้าใส่โดยเจตนาทำร้าย (ตามคลิปที่ท่านแสนสวาทมอบให้ ขออนุญาติเอาไปทำแบบจำลองเล่นในจิตนะครับ)

เอ.แล้วไงต่อดีน้า ขออนุญาติเปิดคู่มือนะครับ





แข็งและกินเนื้อที่ ไม่ยอมให้สิ่งอื่นกินมัน
นั่นคือต้องฝึกจิตให้หนักแน่นมั่นคง
แข็งแกร่งและยืดหยุ่นต่อการกระทบหรือทำลาย
อย่าให้มีช่องว่างได้ง่าย เพราะแผ่นดินติดกันเสมอ
แปลว่าจิตต้องคิดระัวังอยู่ตลอดเวลา
อย่าให้พลาดแม้เพียงการยั่วเย้าด้วยความคึกคนอง
แต่เอ.ผมไม่ได้ฝึกกสิณไฟ แล้วต้องฝึกกสิณดินรึเปล่าครับ

ดีใจเอ้ย ดีใจจัง ได้เกราะอีกอย่าง ไว้ป้องกันตัว
อาจารย์ท่านมอบให้คิด ให้เรามีจิตป้องกันอัตตา
แต่ท่านชอบบอกอ้อมอ้อม ค้อมแล้วอ้อมไปล้อมมา
ขอเรียกว่าเกราะพลังจิต คิด.โดยศิษย์ท่านหนุมา

ขอขอบคุณในความปราณี ที่ท่านมีมอบแก่ข้าพเจ้า
ผมขอรับไว้ในจิต พัฒนาแล้วผลิต สมดั่งจิตเจตนา

 

ก่อนยังมีแดนห่างไกล ไกลนัก แต่มีคนพักอาศัย

ท่านดูงาน
ขอบคุณครับที่แนะนำ ผมยังเด็กคิดอ่านไม่รอบคอบ คงยังไม่กว้างอย่างที่ลุงว่า

พอดีเป็นคนที่ไม่ค่อยได้จดจำอะไรเป็นเรื่องเป็นราว ถึงจะเรียนมาบ้างพอสมควร

แต่ส่วนมากก็ไม่ค่อยจดจำ แต่พอถึงเวลาจำเป็นจริงๆ มันก็เอาออกมาใช้ได้อยู่
จึงทำให้อ่านแล้ววาง อ่านแล้ววาง

แต่ขอโทษครับอ่านไม่จบหรอก แค่พอรู้ว่ามันว่าเรื่องอะไรบ้าง แล้วก็เก็บหนังสือไว้ ใช้ตอนที่จำเป็นต้องค้นมาใช้ ไม่รู้เป็นยังไงเป็นอย่างนี้ทุกที่ สงสัยเป็นเพราะเป็นคนขี้ลืม ไม่อยากจะจำมากครับ

แต่ส่วนมากก็ได้ใช้ได้ค้นเป็นประจำ


สวัสดีน้องหลานชาย เอ๊ะ.ยังไงชื่อเรียกยากจัง
ถ้างั้นต้องตัดให้สั้น ให้เหลือกันพี่ชายน้องชาย

พี่สงสัยว่าน้องอาจจะติดเชื้อ ๘๐/๒๐ ก็เป็นได้นะ
อาการของโรคนี้คือ รู้่ว่าจะหาแปดสิบด้วยเวลายี่สิบได้ยังไง
โรคนี้ไม่ได้เป็นกันได้ง่ายๆนะน้อง กว่าพี่จะเป็นได้ต้องฝึกตั้งนาน พี่ได้รับเชื้อมาตอนอ่านหนังสือของฝรั่ง สมัยยังเป็นชาวโลก ก็พัฒนาไปแบบโลกโลก
อาการของน้องเหมือนเลยล่ะ แค่เปิดผ่านผ่าน ก็รู้ว่าอะไรสำคัญ อยู่ตรงไหน ถ้าฝึกต่อได้ อีกหน่อยจะรู้อะไรบ้าง ที่ต้องเก็บหรือจำไว้ใช้ได้ในอนาคต คือตอนทำก็ไม่รู้หรอก
รู้อีกทีก็ตอนจะใช้ อ้าว.เราเตรียมไว้แล้วนี่หว่า
ที่บอกว่าขี้ลืมก็คงจะไม่ใช่ ก็คนมันไม่อยากจะจำ
ให้ทำไงได้
ก็จำไม่ไหว ก็แล้วจะเอายังไง
มันอยู่ตรงนั้น จะใช้ก็ไปหยิบเอามาเปิดดู ก็ชอบแบบเนี้ย ไม่แปลก
หนังสืออ่านไม่จบก็ไม่แปลก พี่ก็เป็นเหมือนกัน



ท่านอัคนีวาด
ไม่เว้นทั้งเลวและดี
ทั้งมั่งมีหรือยากจน
สิ่งเดียวที่เราทุกคนแน่ใจ
คือฉากสุดท้ายต้องตายทุกตัวละคร
คือฉากที่สอนให้คน ค้นพบตนเอง __________________
หาสาระอะไรกับโลกที่ไร้สาระ

สวัสดีครับท่านอัคนีวาด

ไม่เว้นทั้งเลวและดี
ทั้งมั่งมีหรือยากจน
สิ่งเดียวที่เราทุกคนควรแน่ใจ
ว่าฉากสุดท้ายทุกคนต้องไปนิพพาน
พระธรรมทรงสอนให้คน ค้นพบตนเอง
__________________
ท่านโดนใครหลอกมารึเปล่าว่าโลกนี้ไร้สาระ
ผมจะบอกซักห้าสาระ
สารพัด
สารเพ
สารพัน
สารปัญหา
สารสิน

ไม่เหมือนเหล่าปุถุชนอย่างเรา ที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่มีที่สิ้นสุด เหมือนผีดิบ หล่อเลี้ยงด้วยตัณหาและอุปาทาน

อันนี้ขอเถียง ผมคนนึงล่ะไม่ใช่ผีดิบแน่แน่
ถ้าต้องเป็นผี ก็ขอเป็นผีสุขสุข ไม่ชอบของดิบดิบ

 

ท่าน pannatee
หนทาง ท่านย่างผ่าน...อนันต์
ด้วยใจ จัดแจกกัน...จนชุ่ม
น้อมใจ รับแบ่งปัน... สุดชุ่ม...สดชื่น
...ด้วยใจ รังสรรค์คืน...สุดชุ่ม สดชื่น แด่ท่าน เท่าท้น...ทวีคูณ

ชวนท่าน มาก้าวผ่าน...ด้วยกัน
ด้วยจิต แบ่งปันกัน...ฉ่ำชุ่ม
เมื่อให้ ก็ได้รับ...กลับมา...สดชื่น
...ด้วยจิต ที่คิดตื่น ลุกชึ้นมา...สดชื่น สุดชุ่ม แด่ทุกท่าน มากล้น...ทวีคูณ



ท่านโซโร
๕๕ ไม่รู้ซีถ้าหนาวผมจะห่มดินผิงไฟเอานา ๕๕๕๕ แมมมกลอนท่านจบเป็นแม่งูเอ๋ยเลย คร้าบบ งั้นคืนนี้ก็...จันเอ๋ยจันเจ๋า ไม่ขอข้าวขอแกง ขอเพียงจันสาดแสง เป็นแรงใจเลี้ยงตัวพวกข้าเอ้งง ฮี่..ๆ พอแล้วเดี๋ยวกระผมจะทำกลอนโบราณท่านเน่าไปก้านี่นะจ่ะ

สวัสดีท่านโซโร อยู่ดีดีก็ไปโผล่ อยู่ใต้แสงจัน

๖๖ ผมยังห่มดินไม่เป็นเลย วิชาทูโมของธิเบตก็ฝึกไม่สำเร็จ
ถ้าไปแล้วผมหนาว ต้องให้ผมห่มดินด้วยนะ ๖๖๖๖
แล้วท่านว่ากลอนโบราณเนี่ย
ท่านชมหรือว่ามันเชย หรือท่านชมว่ามันเชย จ๊ะ
ซัมบาลาของท่าน ต้องคุยกันยาว พรุ่งนี้นะ



ท่านอิศวะ
55+..ทำไมท่านถามเหมือนรู้ล่ะครับ? ว่าผมไม่เคยฝึก แต่สนใจ...


คำตอบมีสามข้อให้เลือกครับ
เดาเอา
เพราะครูธรรมให้ท่านมา
ไหลออกมาเอง

แต่คำตอบทุกข้ออยู่ในกฎของแควนตัม
ดังนั้นทุกคำตอบถูกหมด โดยไม่มีคำตอบใดถูกต้อง

 

ก่อนยังมีแดนห่างไกล ไกลนัก แต่มีคนพักอาศัย

ท่านอิศวะ
55+..ทำไมท่านถามเหมือนรู้ล่ะครับ? ว่าผมไม่เคยฝึก แต่สนใจ...


คำตอบมีสามข้อให้เลือกครับ
เดาเอา
เพราะครูธรรมให้ท่านมา
ไหลออกมาเอง

แต่คำตอบทุกข้ออยู่ในกฎของแควนตัม
ดังนั้นทุกคำตอบถูกหมด โดยไม่มีคำตอบใดถูกต้อง

ผมชักติดใจท่านซ่ะแล้วสิ... รับศิษย์เพิ่มซักคนได้ป่ะครับบ?


ท่านอิศวะ

โอ๊ยโหย๋ เราเพิ่งเป็นศิษย์ ก็มีคนคิด เป็นศิษย์ต่อมา

ในเมื่อท่านเปิดประตูเ้ข้ามาด้วยเซ็น เราก็เป็นสหายกัน
เพราะเซ็นไม่มีอะไรที่ยุ่งยากแบบนั้น
เรียบง่าย บริสุทธิ์ มั่นคง ไม่หวั่นไหว เฉียบขาด ฉับพลัน
ทันทีทันใด ไร้ลังเล ไร้ซึ่งเล่ห์ และมายา
และชอบปวดหัว กับเรื่องที่คนอื่นบอกว่าธรรมดา

ผมต้องรีบแล้ว เวลามีน้อยใช้สอยประหยัด

 

เปิดประตูเข้ามา อบอวลด้วยความตื่นรู้.. อย่างแท้จริง.. ความหมายของชีวิต.. อยู่ไม่ไกล. ขอบคุณที่มีบุคคลเช่นท่าน.. อยู่ในโลกใบนี้.. คนเรามักตัดสินกันจากรูปแบบภายนอก..รูปลักษณ์ที่เห็น.. ช่่างน่าขัน..

 

ก่อนยังมีแดนห่างไกล ไกลนัก แต่มีคนพักอาศัย



ท่าน Kama-Manas
เปิดประตูเข้ามา อบอวลด้วยความตื่นรู้.. อย่างแท้จริง.. ความหมายของชีวิต.. อยู่ไม่ไกล. ขอบคุณที่มีบุคคลเช่นท่าน.. อยู่ในโลกใบนี้.. คนเรามักตัดสินกันจากรูปแบบภายนอก..รูปลักษณ์ที่เห็น.. ช่างน่าขัน..

เห็นคนเปิดประตูเข้ามา ตื่นตาด้วยความตื่นรู้..อย่างสมจริง...หากเจอความหมายของชีวิต...อย่าเพิ่งไป...ขอบคุณสวรรค์ที่มีบุคคลเข้าใจเราเช่นท่าน...อยู่ในโลกใบนี้...คนไม่รู้มักตัดสินกันจากรูปแบบภายนอก...รูปลักษณ์เท่าที่มองเห็น...ช่างน่าขัน...
ช่างหัวมัน...มา...เราจะขันไปพร้อมพร้อมกัน...เอกอี้เอ้กเอ้ก...

 

ชวนท่าน มาก้าวผ่าน...ด้วยกัน
ด้วยจิต แบ่งปันกัน...ฉ่ำชุ่ม
เมื่อให้ ก็ได้รับ...กลับมา...สดชื่น
...ด้วยจิต ที่คิดตื่น ลุกชึ้นมา...สดชื่น สุดชุ่ม แด่ทุกท่าน มากล้น...ทวีคูณ
ขอบคุณค่ะ...
...เมื่อท่านชวน ควรหรือจะ ปฏิเสธ
น้อมสนองเจตน์ จำนงค์ท่าน ที่ผ่านไว้...
...
...ท่านนำสาร ผ่านกระจก มายกให้
ชวนส่องใจ เพื่อดูตัว ที่ตัวเห็น
ส่องถึงใจ ให้เห็นตัว ที่ตัวเป็น
ส่องให้เห็น เป็นตัว ตัว ที่เป็นเรา
...พอมีเรา เรามีตัว ตัวเรา..เขา
แยกของเจ้า แยกของเรา เป็นเจ้าของ
แยกของเรา แยกของเจ้า ด้วยลำพอง
เป็นเจ้าของ เจ้าเข้า เจ้าลืมตัว
..เมื่อลืมตัว พลันลืมใจ ในกระจก
ลืมตัวยก มือชี้ไป ใช่ฉันแน่
ยกมือชี้ ไปรอบตัว ไม่กลัวแก
มือที่แน่ แตะกระจก ตกเสียงดัง...

 

ท่านโดนใครหลอกมารึเปล่าว่าโลกนี้ไร้สาระ
ผมจะบอกซักห้าสาระ
สารพัด
สารเพ
สารพัน
สารปัญหา
สารสิน
.....................
fficeffice" /><O>ชอบจัง ถูกใจ ใช่สารแน แค่ร่วมแชร์ สารทุกข์ สารสุข สารดิบเท่านั้นเอย...</O>

 

ก่อนยังมีแดนห่างไกล ไกลนัก แต่มีคนพักอาศัย


ท่าน pannatee

...ท่านนำสาร ผ่านกระจก มายกให้
ชวนส่องใจ เพื่อดูตัว ที่ตัวเห็น
ส่องถึงใจ ให้เห็นตัว ที่ตัวเป็น
ส่องให้เห็น เป็นตัว ตัว ที่เป็นเรา
...พอมีเรา เรามีตัว ตัวเรา..เขา
แยกของเจ้า แยกของเรา เป็นเจ้าของ
แยกของเรา แยกของเจ้า ด้วยลำพอง
เป็นเจ้าของ เจ้าเข้า เจ้าลืมตัว
..เมื่อลืมตัว พลันลืมใจ ในกระจก
ลืมตัวยก มือชี้ไป ใช่ฉันแน่
ยกมือชี้ ไปรอบตัว ไม่กลัวแก
มือที่แน่ แตะกระจก ตกเสียงดัง...


ขออภัย ที่ตอบช้า เมื่อวานข้า เกือบสบายไม่ดี
เปิดเครื่องแล้ว ก็คิดจะตอบ ในใจกลับบอก สมาธิไม่ดี
ถ้าตอบไป กลัวใจไม่แลบ มันจะไม่แซ่บ ตามแบบวิถี
ท่านpan ท่านไม่ใจร้อน ฟังเหตุผลก่อน ก็เข้าใจดี

...ที่นำสาร ผ่านกระจก ยกมาให้
เพื่อนส่องใจ ให้ได้เห็น เช่นของขวัญ
แท้จริงแล้ว อะไรที่ ส่องให้กัน
ในใจฉัน ก็มิรู้ อยู่ที่คุณ
...ตัวของเรา ก็ยังมี ตัวเรา...เขา
เพียงแต่เรา ไม่อยากแยก แปลกหนักหนา
หรือว่าสิ่ง ที่เคยฝึก ค้นหามา
ทำตัวข้า ไม่แบ่งแยก แหกน่ากลัว
...เคยลืมตัว ข้ายืนมั่ว หน้ากระจก
คิดวิตก นานาไป ให้น่าขัน
แต่สติ สมาธิ ที่ฝึกกัน
ดึงปัญญา มาให้ฉัน พลันรู้ตัว...

กระต่ายป่า ข้างวัด

 

ก่อนยังมีแดนห่างไกล ไกลนัก แต่มีคนพักอาศัย

ท่าน illanzer

สำหรับเด็กน้อยตาดำๆ ที่อีกหนึ่งขวบปีจะถึงเบญจเพส เป็นเด็กน้อยที่คิดทำการใหญ่ ทุกท่านพอจะมีคำแนะนำเล็กๆ น้อยๆ ให้กระผมได้ไหมครับ

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ได้สละเวลาอันน้อยนิดพิมพ์ตัวอักษรให้มาเป็นธรรมทานแก่ทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยครับ



ขออภัย ที่ต้องคิดนาน ปัญญาของฉัน บางทีก็ไม่มี

ขอแนะนำ เด็กตาดำ ตัวน้อยน้อย
แรงมิด้อย แต่ต้องเด้ง เร่งศึกษา
เพื่อเติบใหญ่ เจ้าจะได้ มีพิจารณา
เป็นเครื่องพา ให้การเรา ใหญ่เท่าใจ
คำถามแรก ท่านถามมา ข้าตอบตรง
เด็กน้อยคง ต้องปรับจิต ซักนิดหนา
คิดการใหญ่ เด็กต้องใหญ่ เท่าปัญญา
เด็กใหญ่กว่า ถึงจะเหมาะ เจาะ.ทำการ
ถามที่สอง พลาด.ไม่ตรง ลงกลางเป้า
ควรถามเข้า ให้เจาะลง ตรงปัญหา
ถามทุกท่าน ทุกทุกท่าน หันดูตา
ลองถามมา แบบเจาะเจาะ ให้เหมาะตรง
ถามที่สาม ขอแนะนำ ด้วยจิตสงบ
แนะให้หลบ แนะนำน้อย ถอยเถิดหนา
จะทำใหญ่ ควรอยากได้ แนะใหญ่มา
เป็นเคล็ดพา ตัวให้รอด ตลอดทาง

กระต่ายป่า ข้างวัด

 

อ่านกระทู้นี้ช่วยกระตุ้นต่อมความคิดได้ดีเหลือเกินค่ะ

 

ดิฉันก็ว่าเช่นนั้นค่ะ ว่าแต่..คุณครูสบายดีเหรอ? ไม่เจอตั้งนานน..

 

หากคนเราเฝ้าแต่จะอยู่ตามลำัพัง.. เราย่อมขาดโอกาสที่จะสร้างสรรค์สิ่งดีๆ.. ให้เกิดขึ้น คุณสมบัติแห่งอริยะย่อมไม่มีวันคลี่กลีบบานในดวงใจของใครได้.. ไม่มีหนทางที่เราจะพัฒนาทั้งความรู้และปัญญา.. ศักยภาพของมนุษย์จะถูกทอดทิ้งให้สูญเปล่า..เราจึงจำเป็นต้องสื่อสารปฎิสัมพันธ์ต่อกันและกัน..รับรู้ในความเกื้อกูลและผูกพันกันในสังคม..เพื่อพัฒนาคุณสมบัติและคุณธรรมของมนุษย์เรา..

ขอบคุณท่านจขกท.สำหรับเนื้อหาธรรม.. ในกระทู้ของท่าน อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า..ผู้แสวงหาที่แท้จริง ยังมีอยู่.. ..

"ไดอารี่ของท่าน" เป็นสิ่งยืนยันได้ดีในสิ่งที่ท่านแสวงหา ขอให้สำเร็จในเร็ววัน..(หรือว่าสำเร็จแล้วก็ไม่ทราบได้) อนุโมทนา สาธุ

 

ท่านติงติง
อ่านกระทู้นี้ช่วยกระตุ้นต่อมความคิดได้ดีเหลือเกินค่ะ


สวัสดี ครับคุณครูติงติง
ซึ่งในความจริง เป็นคุณครู ของคุณริน
ผมขอเรียกคุณครูด้วย
ไม่รู้หละ ผมจะเรียกครูด้วย
รบกวนช่วย สั่งสอนด้วยนะครับ

กระต่ายป่า ข้างวัด

 

ก่อนยังมีแดนห่างไกล ไกลนัก แต่มีคนพักอาศัย

สวัสดีครับ ท่านรินโปเซ่ สงสัยท่านเท่ เหมือนชื่อของท่าน
เมื่อสักครู่ ผมเผลอเรียกคุณครุ ผมไม่รู้ เหมาะสมไม๊ครับ

(ผิดพลาดไป รบกวนสั่งสอนด้วยนะครับ กำลังมีความสุขมาก)