ขอเชิญสนทนาธรรมครับ ท่านยมยักษ์

ขอโทษนะตอบช้าหน่อย ผมงานค่อนข้างยุ่ง การลองไม่อยากหลอกคุณ คุณก็ลองเอาจิตของคุณไปใส่แทนพระดูสิหรือจินตนาการไปเป็นพระดู ผมเรียกว่าการเอาใจเขาใส่ใจเรา

 

หลวงตามหาบัวท่านมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย มีคนนับถือศรัทธาท่านกันทั้งประเทศ เพราะท่านเป็นพระอริยสงฆ์ เป็นนักปฏิบัติอย่างแท้จริง มีข้อวัตรปฏิบัติที่ดีงาม ท่านรับเงินทองเพราะท่านมีเหตุผลของท่าน ถึงจะเป็นเรื่องทางโลก แต่ถ้าพระอริยะมองเห็นและสามารถช่วยเหลือสัตว์โลกได้ ท่านก็ยินดีที่จะทำ ผิดหรือไม่ผิดลูกศิษย์หลวงตาทุกคนทราบดี

 

ท่านยมยักษ์รอผมตั้งสามวัน ผมรอนิดหน่อยไม่เป็นไรครับ ไม่เห็นต้องใช้จิดดูเลยครับ ดูด้วยตาเนื้อนี่แหละ พระป่าสายหลวงปูชา เผยแผ่ศาสนาไปไกลหลายประเทศ หลวงปู่ชาและลูกศิษย์ท่านก็ไม่รับเงินทอง ทำไมท่านทำได้

 

ดีแล้วที่คุณ เชื่อฟังหลวงปู่ชา ผมก็นั่งสมาธิ ที่จริตเดียวกับ หลวงปู่ชามากเข้าใจง่าย หลวงปู่ชาไม่ใช้เงินถูกไหม อือ แล้วพระองค์อื่นละที่เป็นลูกศิษย์ท่านนะเวลาท่านไปเมืองนอกท่านเดินไปหรือ หรือว่าไปเครื่องบินได้เร็วกว่า เออช่วยทำความเข้าใจสิ่งที่ผมพิมพ์ให้คุณด้วยแล้วกันนะ แสดงว่า ตัวอุรุเวลา จะเคร่งครัดเอามาก จนกำลังจะลืมอะไรบางอย่างไป คุณรู้จักพิณสามสายไหม

 

พระสงฆ์ที่เป็นลูกศิษย์สายหลวงพ่อชาท่านก็ไม่รับเงินครับ ถ้าเดินทางในประเทศท่านก็เดินทางด้วยรถยนต์ที่ลูกศิษย์ท่านถวาย ท่านมีลูกศิษย์ขับรถให้ ท่านมีลูกศิษย์ดูแลเรื่องค่าใช้ให้ ท่านจะเดินทางไปต่างประเทศลูกศิษย์ท่านที่เป็นฆราวาสจะจัดการทุกอย่างให้ทั้งหมด

เรื่องพิณไม่ต้องถามผมหรอกครับ ผมรู้จักแต่ผมเล่นไม่เป็น ในสมัยพุทธกาลมีภิกษุเดินจงกรมจนเท้าแตกตามทางจงกรม พระพุทธเจ้าเดินมาเห็นและเรียกพระภิกษุรูปนั้นมาถาม จึงทรงสอนว่า ให้ปฏิบัติกลางๆ อย่าไปเคร่งครัดมากเกินไป หรืออย่าไปปล่อยจนสบายเกินไป ให้ปฏิบิติโดยความพอดี เรื่องนี้ก็เป็นที่มาของการอนุญาตให้ภิกษุสงฆ์สอมรองเท้า

 

เมื่อพระพุทธเจ้าทรงบัญญัติพระธรรมวินัยขึ้นมา พระสงฆ์ก็ห้ามทำผิดจากที่พระพุทธเจ้าบัญญัติ ทำผิดก็อาบัติทันที ศีลเป็นเรื่องที่ต้องเคร่งครัด ถ้าพระสงฆ์จะยกเลิกศีลข้อไหนก็ไปประชุมกันยกเลิกได้ครับ พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตให้ยกเลิกศีลข้อเล็กน้อยได้ แต่จำไว้นะครับ ยกเลิกได้แต่ข้อเล็กน้อยข้อไหนก็ไปคิดเอาเองครับ เรื่องนี้พระอานนท์ก็เคยโดนโจทย์ว่าไม่ยอมถามพระพุทธเจ้าว่าข้อไหนเป็นข้อเล็กน้อย ทำให้พระอานนท์ถูกปรับอาบัติมาแล้ว

 

พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๗ จุลวรรค ภาค ๒ หน้าที่ ๒๕๒/๒๗๙ ข้อที่ ๖๒๒

ปรับอาบัติทุกกฏแก่พระอานนท์
[๖๒๒] ครั้งนั้น พระเถระทั้งหลายได้กล่าวกะท่านพระอานนท์ว่า ท่าน อานนท์ ข้อที่
ท่านไม่ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า ก็สิกขาบท เหล่าไหน เป็นสิกขาบทเล็กน้อย
นี่เป็นอาบัติทุกกฏแก่ท่าน ท่านจงแสดงอาบัติ ทุกกฏนั้น
ท่านพระอานนท์กล่าวว่า ท่านเจ้าข้า เพราะระลึกไม่ได้ ข้าพเจ้าจึงมิได้ ทูลถามพระผู้มี
พระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า สิกขาบทเหล่าไหน เป็นสิกขาบท เล็กน้อย ข้าพเจ้าไม่เห็นเหตุที่
ไม่ได้ทูลถามนั้นว่าเป็นอาบัติทุกกฏ แต่เพราะเชื่อ ท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมแสดงอาบัติทุกกฏนั้น
พระเถระทั้งหลายกล่าวต่อไปว่า ท่านอานนท์ ข้อที่ท่านเหยียบผ้าวัสสิก สาฎกของพระ
ผู้มีพระภาคเย็บ แม้นี้ก็เป็นอาบัติทุกกฏแก่ท่าน ท่านจงแสดงอาบัติ ทุกกฏนั้น
ท่านพระอานนท์กล่าวว่า ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าเหยียบผ้าวัสสิกสาฎกของ พระผู้มีพระภาค
เย็บโดยมิได้เคารพก็หามิได้ ข้าพเจ้าไม่เห็นเหตุที่เหยียบนั้น ว่า เป็นอาบัติทุกกฏ แต่เพราะเชื่อ
ท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมแสดงอาบัติทุกกฏนั้น

 

ธรรมมะกระดาษ..............

 

ฮ่า ๆๆ แล้วถามหน่อยลูกศิษย์ท่าน ใช้อะไรพาท่านไปต่างประเทศหรือ
เออช่วยตอบไปทีละข้อด้วยนะ แสดงว่าสิ่งที่พระรับเงินผิดหมดใช่ไหม แล้วทำไมคุณไม่เดินทางสายกลางละในเมื่อคุณเข้าใจแล้วนี่ ในเมื่อคุณว่าให้ปฏิบัติกลางๆ อย่าไปเคร่งครัดมากเกินไป หรืออย่าไปปล่อยจนสบายเกินไป ให้ปฏิบิติโดยความพอดี เรื่องนี้ก็เป็นที่มาของการอนุญาตให้ภิกษุสงฆ์สอมรองเท้า เรื่องเงินทำให้ใจเป็นกลางเหมือนเรื่องรองเท้าไม่ได้หรือ

 

55555555 จะมีคนเข้าใจไหมนี่พี่เทพ

เหมือนจักมีแต่คน จับไอ้โขงผิดวิธีทั้งนั้นเลยนะ

 

สมมุติว่ามีพระองค์หนึ่งเพียงรูปเดียวในวัดต่างจังหวัด และวัดนี้ก็ไม่รับเงินจากญาติโยม ถามหน่อย พระองค์นี้ จะเดินทางมากรุงเทพเพื่อกิจธุระได้อย่างไร ถามง่ายๆๆเอง ตอบด้วยนะหลายคำถามแล้วไม่ยอมตอบ ตอบเพื่ออะไรจะดูว่าคุณเข้าใจเพียงไหน

 

ของดียังไม่ออกน้องเอ๋ย เอาพื้น ๆ แค่นี้ก็น่าจะเข้าใจบ้างแล้ว

 

พระสงฆ์ที่เป็นลูกศิษย์สายหลวงพ่อชาท่านก็ไม่รับเงินครับ ถ้าเดินทางในประเทศท่านก็เดินทางด้วยรถยนต์ที่ลูกศิษย์ท่านถวาย ท่านมีลูกศิษย์ขับรถให้ ท่านมีลูกศิษย์ดูแลเรื่องค่าใช้ให้ ท่านจะเดินทางไปต่างประเทศลูกศิษย์ท่านที่เป็นฆราวาสจะจัดการทุกอย่างให้ทั้งหมด

 

ถ้าเราไม่รับเงิน คนอื่นรับเรียกชั่ว เหมือนประหนึ่ง เราไม่กินเนื้อ ท่านกินนี้เรียกบาป
แล้วกินผักเล่า ใครว่าไม่ทำลายชีวิต
คิดดีๆๆ เถิดนา ของทุกอย่างนี่มันมีสองด้าน

มัวแต่เถียงกันไป ไม่มองให้รอบครอบนี่ตายเปล่านา จริงไหม?
ศาสนานะเขาไม่มาเถียงถูกผิดหรอกนะ

 

ช่วยตอบให้ตรงคำถามกับความเป็นจริงด้วยนะ อย่า สัจจกนิครนถบุตร

 

เขาเข้าใจละแต่ ยังมี ความทิฐิ การไม่ยอมรับ โลกของความจริง

 

ผมว่าผมก็ตอบตรงแล้วนะครับ และอย่าคิดว่าผมเป็นศิษย์หลวงพ่อชา

ถ้าบวชเป็นพระแล้วต้องมีกิจทางโลกก็อย่าบวชครับ
ถ้าเป็นกิจของสงฆ์ก็เป็นหน้าที่ของฆราวาสต้องบริการท่าน

 

ปราบพยศ ลดมานะ ละทิฐิ ดำรงสติ ดำริเป็นสัมมา ...

ถ้าผมเลือกได้นะตั้งแต่แรก คือทุกวัดมีเงินได้แต่เป็นกองกลางแล้วจะใช้อะไร ก็ไปเบิก ตามสมควร
ส่วนพระที่อยู่องค์เดียว ก็มีกรรมการวัด สักสองคนเวลาเบิกต้องเซ็นสองคน
กรรมการใหนโกงเงินก็ซวยไป
เดินทางสายกลางที่ทำได้สมเหตุสมผล

 

ตึงไปไหมระวังจะขาดเอาง่ายๆ
ผมถามคุณไงเรื่องพระต่างจังหวัดทำไง ตรงคำถามตรงไหน

 

พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๗ จุลวรรค ภาค ๒ หน้าที่ ๒๕๒/๒๗๙ ข้อที่ ๖๒๒

ปรับอาบัติทุกกฏแก่พระอานนท์
[๖๒๒] ครั้งนั้น พระเถระทั้งหลายได้กล่าวกะท่านพระอานนท์ว่า ท่าน อานนท์ ข้อที่
ท่านไม่ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า ก็สิกขาบท เหล่าไหน เป็นสิกขาบทเล็กน้อย
นี่เป็นอาบัติทุกกฏแก่ท่าน ท่านจงแสดงอาบัติ ทุกกฏนั้น
ท่านพระอานนท์กล่าวว่า ท่านเจ้าข้า เพราะระลึกไม่ได้ ข้าพเจ้าจึงมิได้ ทูลถามพระผู้มี
พระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า สิกขาบทเหล่าไหน เป็นสิกขาบท เล็กน้อย ข้าพเจ้าไม่เห็นเหตุที่
ไม่ได้ทูลถามนั้นว่าเป็นอาบัติทุกกฏ แต่เพราะเชื่อ ท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมแสดงอาบัติทุกกฏนั้น
พระเถระทั้งหลายกล่าวต่อไปว่า ท่านอานนท์ ข้อที่ท่านเหยียบผ้าวัสสิก สาฎกของพระ
ผู้มีพระภาคเย็บ แม้นี้ก็เป็นอาบัติทุกกฏแก่ท่าน ท่านจงแสดงอาบัติ ทุกกฏนั้น
ท่านพระอานนท์กล่าวว่า ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าเหยียบผ้าวัสสิกสาฎกของ พระผู้มีพระภาค
เย็บโดยมิได้เคารพก็หามิได้ ข้าพเจ้าไม่เห็นเหตุที่เหยียบนั้น ว่า เป็นอาบัติทุกกฏ แต่เพราะเชื่อ
ท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้ายอมแสดงอาบัติทุกกฏนั้น

พระพุทธเจ้าบัญญัติไว้แล้ว ถ้าจำเป็นต้องผิดศีลจะเพื่ออะไรก็ตาม ศีลก็เป็นศีลทำผิดก็ไปต้องปลงอาบัติตามจำนวนครั้งที่ทำผิด