กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานนัก....

รักเอยรักที่ร้างราน่าสังเวช
เกิดอาเพศรักแรมรอนสิ้นเสื่อมสูญ
อันตัวข้าจะโทษนี้ซึ่งบาปบุญ
รุ่งอรุณน้องจำลาด้วยอาลัย

แล้วเคียงโกศสังเวยรักที่ต้องห้าม
รักพี่ร้างห่างดวงจิตเมื่อตอนสาย
หวังเพียงว่ากุศลกรรมนำพาน้องพรรณราย
สุดหทัยให้ครองคู่ทุกชาติไป.....

 

อันความรักต้องอาศัยอยู่คู่บุพเพ
ให้หันเหอสงไขยเที่ยวตามหา
อีกบาปกรรมที่พลัดพรากจากกันมา
กาลเวลาคงนำพาเราพบกัน

เหมือนเพ้อเจ้อด้วยอารมณ์ที่ปลดปล่อย
รักน้อยน้อยที่นิดหนึ่งซึ้งเสกสรรค์
อาจเรียงร้อยถ้อยกวีที่รำพัน
บทเกี้ยวอันวิจิตรการงานกวี

 

คาถาเรียกจิต...

โอม...จะเสกคาถามหาละลวย
เสกให้คนสวยหลงงงวยด้วยเสน่ห์...
อันว่าเล่ห์มนตรานะหน้าทองหรือจะสู้
แม่ยอดชู้รับรักพี่ด้วยจริงใจ

 

หากไม่เคยได้ก่อบุญหนุนร่วมสร้าง
หรือร่วมทางนางเนื้ออุ่นบุญร่วมขัน
กรรมใดใดที่เคยร่วมทำต่อกัน
ไม่มีวันที่ได้เจอเผลอคลาดคลา

หากวันนึงที่ได้เจอเพียงปองน้อง
ให้เราสองกินดองพี่สุขหนักหนา
แล้วกรรมมาบุญหมดให้ร้างลา
โอ้นัยนาแก้วตาพี่รักจากไป

ก็เป็นเหตุสอนให้รู้ว่าไม่เที่ยง
สุดหลีกเลี่ยงเคยเคียงคู่อยู่เมื่อสาย
พอเย็นยับลับแลเลือนชีวาวาย
จะจากเป็นหรือจากตายก็พลัดพรากยากทำใจ....

 

หมอเสน่ห์ในโลกนี้ไม่มีหรอก
มีหมอหลอกเอาเงินเจ้าให้เล่นผี
แล้วสิงสู่จ่มคาถาพาอัปรีย์
เสกให้ผีเล่นชู้ชมด้วยมนตรา

แล้วสัญญาว่าคนรักจะทักเจ้า
จะเร่งเร้าให้เรียกจิตเสน่หา
เห็นลงเบอร์แอดไลน์โอนเงินมา
พอได้มาก็ชักดาบสาปสูญไป

บ้างก็เรียกเขียนเทียนสักน้ำมันยันต์เสน่ห์
บ้างทำเล่ห์ผูกกระหวัดหุ่นมัดตราสาย
บ้างระดูและผงเสกเป่าลมไป
บ้างสั่งให้ผีตายโหงอยู่โยงยาม

มีสติกันนะเจ้ามาลี
การันตีไม่มีใครมาเหยียดหยาม
ด้วยมนตราคุณไสยดำทุกโมงยาม
ศีลข้อสามทำร้ายเจ้าให้ปลดปลง

ขอเถอะนะอย่างมงายพวกเจ้าเล่ห์
หากบุพเพไม่มีเหลือแล้วให้แคล้วหลง
ให้พลัดพรากจากจรหนาบุศบง
ไม่ยืนยงด้วยของต่ำทำอัปรีย์

ควรจะรักษาหัวใจให้จงหนัก
ใครจะทักอย่าหลงเล่ห์พวกสมี
อยากมีรักก็ขอให้ทำความดี
บุญบารมีความดีเจ้าเฝ้าคุ้มครอง

 

พักทานข้าวค่ะ

 

อยู่กันดีดีก็ไม่ได้ให้หาเรื่อง
อดทนเคืองเรื่องมาหาพาสงสัย
อุตส่าห์นั่งจำศีลสัปปายะที่แสนไกล
หนีไม่พ้นคนพาลรุกรานกัน

อยู่ดีไม่ว่าดีก็ให้ก่อเรื่อง
จุดไฟเฟืองให้เกิดควันเข้าห้องฉัน
ไอ้คนทำก็ท้าทายให้เห็นกัน
เรื่องลงทัณฑ์ทำเป็นฝืนระรื่นใจ

จุดเผาเศษไม้กิ่งที่ทิ้งอยู่
ก็คิดดูเผาตรงที่อาศัยใกล้
เผาใต้ตึกอาคารราชการทำย่ามใจ
สืบสาวไปอ้าวเป็นแค่คนรับจ้างกัน

แล้วทำทีว่ากูเก่งเบ่งอวดอะ
ให้ชิชะว่าอยู่นานพาลขบขัน
เดี๋ยวนี้ซีแปดเก้ากลัวภารโรงคนขับรถอย่างไรกัน
ตลกจังอิทธิพลคนจัณฑาล

ก็น่าคิดนะริมโขงนี้ก็หน้าหนาว
อีกลมลาวที่พัดมาปลุกไฟผลาญ
หากจุดเชื้อให้ไฟติดคิดไม่นาน
จงคิดอ่านหากเพลิงไหม้ไม่เข้าที

อาคารพักบ้านข้าราชการชั้นผู้ใหญ่
แต่กลับให้พวกรถตู้มาบ่งชี้
มาเปิดแอร์นอนแช่แป้งเบ่งบารมี
หนำซ้ำนี้ยังคุยโวว่าข้าคุม

 

ก็คิดว่าเจ้ากรรมนายเวรเยี่ยม
โอ้อกเรียมจะให้เตรียมรับอย่างไรไหว
จะจำศีลให้สงบหลบใครใคร
ยังวุ่นวายด้วยเวรกรรมระยำจริง

เฟสไม่เล่นไม่รับแอดใครเป็นเพื่อน
อยู่กับเรือนพักรับรองห้องหอหญิง
อยู่สุดเขตราชการสถานที่จำกัดจริง
เรื่องยังวิ่งให้ว้าวุ่นขุ่นอารมณ์

จะไปวัดนั่งจำศีลให้สงบ
ก็ได้พบแต่เรื่องราวไม่เหมาะสม
เจอญาติโยมและพระรูปปฏิบัติไม่นิยม
ไม่ชื่นชมด้วยข้อวัตรที่ล่วงเกิน

บ้างแบ่งพรรคแบ่งพวกทีผู้วิเศษ
อ้างทายเลขดำดินได้บินหกเหิน
บ้างอ้างเป็นพระศรีมาฟังเสียเพลิน
บ้างอัญเชิญเทพนู้นนั้นมาลงองค์

ก็เลยเผลอทำวงแตกแหกหน้าเขา
ไหนล่ะเจ้าเทพเทวาที่ลงสรง
ที่เห็นไปมโนล้วนชวนให้ปลง
สาวกลงเงินใส่ขันด้วยเต็มใจ

สุดท้ายเอยออเจ้าโดนเขาหลอก
เคล็ดขัดยอกบอกผีเข้าแกล้งเฉไฉ
อีกทั้งยังเป่าน้ำมนต์อาคมไป
ที่ไหนได้อุบัติเหตุตกต้นตาล

คนขาหักก็จงพาไปเข้าเฝือก
เดี๋ยวว่าเผือกเสือกเรื่องเขาไม่เข้าท่า
ก็เลยถอยเก็บเสื่อแล้วไปดีกว่า
เรื่องนานาก็ปล่อยไปให้บันเทิง

 

มาดูงิ้วกันดีกว่าให้หายเครียด
ที่จุกเสียดจะได้หายเพราะคลายเหงา
เรื่องร้ายร้ายที่หวั่นไปให้ทุเลา
คนโง่เขลาเขาหาเรื่องก็ปล่อยไป

 

"เจ้าดอกไม้ซ่อนกลิ่น ระรวยริน
ลมโชยให้หอมหวล อุราพี่
คงจะมีรักนิรันดร์ ซ่อนชู้รัก
ระรื่นเพียงกระสันต์ ยากนัก หักใจลา "

 

Miracle or not ?????


0:22 พระเอก นางเอก หยิบหนังสือเล่มเดียวกัน ห้องสมุดเดียวกัน แต่คนละช่วงเวลา
0:32 พระเอก รู้สึกเหนื่อยๆ เลยเขียน “2019 ปีแห่งความเหนื่อย” ใส่กระดาษสอดไว้ในสมุด
0:41 นางเอกที่อยู่ ปี2017 อ่านหนังสืออยู่ก็มีกระดาษจากไหนไม่รู้ร่วงมา (นางเอกใส่ชุดไขว่หลัง)
0:45 นางเอกคิดว่าใครบ้าอะไรละเมอเขียน ปี2019 เลยเขียนบ้างเผื่อวันหลังคนที่เขียนกลับมาอ่าน
0:59 พระเอกตกใจ เห้ย!ทำไมมันมีคนเขียนตอบเรากลับมาได้ ทั้งที่หนังสืออยู่ในมือตลอด 1:06 เอาวะ! ลองเขียนตอบกลับไปพิสูจน์ดูอีกซักที นี่มันเรื่องบ้าอะไร
1:12 คราวนี้นางเอกเห็นกระดาษเขียนตอบกลับมา ตกใจ! ทำไมมันตอบกลับมาได้
1:43 หลังเขียนตอบกันไปมา พระเอกเลยอยากพิสูจน์นัดนางเอกบอก “อีก 2ปี มาเจอกันไหม”
1:53 นางเอกฟินเบาๆ หลังโดนแอ๊ววว
2:00 พระเอกแซวไม่หยุดอยากรู้ว่าเรื่องปาฏิหาริย์นี้จะทำให้เขาได้เจอกับใครที่ใช่หรือเปล่า
2:16 นางเอกส่งรูปไปเพื่อพิสูจน์ว่าฉันไม่ได้เนิร์ดนะ แต่รูปมีกลิ่นหอมของโลชั่นในกระเป๋าติดไป
2:27 พระเอกเห็นรูปนางเอก พร้อมกับได้กลิ่นน้ำหอมที่ติดมากับรูป
2:34 พระเอกไปรับโทรศัพท์เลยวางหนังสือเอาไว้
2:42 นางเอกแกล้งพระเอกมาหยิบหนังสือไปจากพื้น
2:54 นางเอกแกล้งเดินสวนกับพระเอก และพระเอกจำได้จากกลิ่นหอมเดียวกันที่มาจากรูปถ่าย

3:03 เฉลยว่าความจริงนางเอกมาตามที่พระเอกขอจริงๆ คือรอ2ปี แล้วมาที่ห้องสมุดนี้อีกครั้ง แต่ที่จริงใน MV นางเอกโผล่มานานแล้ว (ปี2019 นางเองใส่เสื้อกล้ามโชว์หลัง)
3:11 คือเวลาเดียวกับ 1:39 นางเอกแอบดูอยู่หลังชั้นหนังสือ
3:13 คือเวลาเดียวกับ 1:55 เป็นมุมที่นางเอกแอบดูพระเอกเขียนโต้ตอบกับนางในปี 2017 3:19 คือเวลาเดียวกับ 2:31 นางเอกแกล้งทำเป็นอ่านหนังสืออยู่ตรงข้างหลัง

3:33 นางเอกเอากระดาษที่ตัวเองเก็บไว้ถึง 2ปี ติดตัวมาโดยตลอด เพื่อมาเจอพระเอกในวันนี้ จบ!

 

" คุณเพลงนี้ สาวเนิร์ด 2019 แน่ๆ"
***********************************************************


" ไม่รู้อะไรเสียแล้ว......."

คุณเชื่อเรื่อง ปาฏิหาริย์มั้ยล่ะ ?........

"ปาฏิหาริย์ ...ชัวร์"

เพลงพรายพิญ " แน่ใจ....."

 

อ่านตำนานแขกอินเดียและเหล่าเทพ
พอสังเขปก็ได้รู้ให้สงสัย
อันเทพนี้ยังอัดซึ่งกิเลสใจ
ตัญหาให้เศร้าสุขทุกข์ปลุกระทม

เกิดเป็นเทพก็คงอยากจะหลุดพ้น
เกิดเป็นคนก็อยากรวยแสนสุขสม
เกิดเป็นปราชญ์ก็อยากเป็นที่นิยม
รวยหรือจนก็อยากไปไม่เพียงพอ

อีกคนไหว้อีกคนขออีกคนสาป
แจ้งให้ทราบสาปแล้วแก้แย่จริงหนอ
ก็มีหรอกเทพบางส่วนที่บ้ายอ
พวกขี้ขอรอเทพช่วยป่วยการกรรม

เสวยสุขทิพยวิมานสราญจิต
มีแรงฤทธิ์เสกสรรค์สร้างสูงเลิศล้ำ
บางทีเผลอสุขจนลืมว่ามีกรรม
หมดบุญทำตกเบื้องต่ำช้ำทรวงใน

 

เห็นเถียงภูมิธรรมกันไม่เลิก
อ้างเอาเถิดข้านั้นรู้ครูข้าใหญ่
แล้วแบ่งสายแบ่งสาวกยกข่มไป
วนเวียนไปเวบธรรมะเอนเตอร์เทน

บางคนบอกมีเจ้าแม่เจ้าพ่อมา
บางคนว่าข้านั้นรู้ข้านั้นเห็น
บางคนร่ายอาคมเสกผีเป็น
บางคนเจนในสายฤทธิ์ไม่ยอมใคร

ได้แต่ดูได้แต่อ่านพวกลองของ
พวกที่มองแต่ไม่เห็นเน้นสงสัย
และเดามั่วสุ่มด่าเรื่อยระอาใจ
ขอบอกไว้อย่าอวดดีเดี๋ยวมีเฮ ...นะจ้ะ

 

น่าสงสารคนที่มีนิมิต
เข้าใจผิดคิดว่าตนนั้นฝันร้าย
อีกคิดว่าเป็นเพราะตัวเพ้อเจ้อไป
ผลสุดท้ายก็รับยานิทรานอน

จะบอกให้นะออเจ้าทั้งหลายเอ๋ย
ผีเข้าเลยยาโรคจิตผีหายหลอน
ยิ่งร่างทรงฉีดสักโดสผีง่วงนอน
บอกไว้ก่อนจิตเวชเสร็จทุกราย

สามโพธิ์ศรีอยากจะลองก็บอกก่อน
สั่งยานอนหลับเข้าไปเดี๋ยวก็หาย
เป็นหมอแผนกนี้แสนสบาย
เก็บเคสรายคลายซึมเศร้าเฝ้าอาการ

 

จะเล่าสู่กันฟัง

ข้ามีเรื่องมาเล่า...

ช่วงสิ้นเดือน.....


เชื่อหรือไม่ว่าคนบ้าจิตเวช
นั้นทายเลขให้หวยแม่นน่ากังขา
หรือว่าผู้ป่วยเราเขามีอภิญญา
สรุปว่าพยาบาลวิ่งถามหวยผู้ป่วยเฮ

ช่วงกลางเดือนกับต้นเดือนจะคึกคัก
ผู้ป่วยทักหมอดันเชื่อไม่ไขว้เขว
แถมบอกถูกที่ทำนายยากคะเน
ถูกจนเฮบ้าตรงไหนใครบอกที

หนักกว่านั้นบางคนยอมให้มาตรวจ
ญาติบอกป่วยเป็นคนบ้าน่าบัดสี
ชอบพูดจาอยู่คนเดียวสติไม่ดี
สรุปพี่ของฉันบ้าแน่นอนให้อ่อนใจ

พอตรวจไปอ้าวไหนว่ามีอาการ
พอเรียกขานมีสติน่าสงสัย
สรุปว่าญาติกลับบ้าเสียเองจะบ้าตาย
คนบ้ากลายจับคนดีศรีธัญญา

คนดีเบื่อวุ่นวายพวกโรคจิต
ที่ชอบคิดเบ่งกันไปใหญ่หนักหนา
บ้าเงินทองบ้าข้าวของบ้าหน้าตา
กิเลสบ้าเหิมเกริมกันไม่รู้พอ

อีกพวกก็บ้าทำบุญแล้วครุ่นคิด
บุญจะติดทิพยวิมานชั้นใดหนอ
ทำบุญปั้บขอได้หน้าเอาเถอะพ่อ
กรรมมารอบุญนั้นวัดที่ตั้งใจ ....ใช่เงินตรา....

 

ผู้ป่วยน่ารักนะจะบอกให้
ศีลครบด้วยช่วยตีหวยใครว่าบ้า
ไม่คิดร้ายไม่ด่าใครไม่เมายา
ไม่ไปฆ่าแย่งชิงของเหมือนคนดี

พวกนี้เขามีจินตนาการที่ล้ำเลิศ
บางคนเถิดท่องพระธรรมได้ถ้วนถี่
พักอาศัยไม่เอาเงินเพลินเป็นปี
รับยาทีก็เข้าใจไม่วุ่นวาย

ไป ไป....ได้เวลา..กินยาแล้ว

"คุณหมอมาตรวจแล้วค่ะ...
"เมื่อไร...คุณลุงจะกลับบ้านสักทีล่ะคะ หายแล้ว"
"ลุง..ว่าให้ลุงอยู่นี้เถอะ ..ยอม..บ้า"