การเข้าสู่ความเป็นพระอรหันต์จะมีญาณเป็นเครื่องรู้บอกให้ทราบล่วงหน้า

ถาม : สมัยหลวงพ่อ มีที่เป็นฆราวาสหลายรายที่เป็นพระอรหันต์ ณ ขณะนั้นรู้ตัวมั้ยว่าจะต้องตาย ?

ตอบ: ถ้าหากว่าถามจริงๆ ส่วนใหญ่จะรู้ เพราะว่าญานคือเครื่องรู้จะเกิด ไม่ต้องถึงขนาดพระอรหันต์หรอก แค่พระโสดาบันก็รู้แล้ว ถ้าไม่ใช่พระพุทธเจ้าเสด็จมาพยากรณ์ ก็จะมีญานคือเครื่องรู้เกิดขึ้น แต่ว่าพระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป ท่านเป็นผู้มีความไม่ประมาทเป็นปกติ เพราะฉะนั้นถึงท่านรู้ว่าตัวเองเป็นพระอริยเจ้าแล้วแต่ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำต่อไปเรื่อย ไม่ใช่สุกขวิปัสโก แล้วถึงจะเป็น ต่อให้เป็นพระวิชชาสาม อภิญญาหก สมาบัติแปด อะไรก็ตาม ถ้าหากว่าการบรรลุมรรคผลจะมาพิจารณาในลักษณะสุกขวิปัสโกหมด เพียงแต่ว่าพระที่ท่านเป็นวิชชาสาม อภิญญาห้า สมาบัติแปด ท่านมีกำลังฌานเป็นเครื่องช่วย ช่วยได้เยอะมาก

ถาม : .........................................

ตอบ: ถ้าหากว่าเป็นพระอรหันต์ถ้าไม่บวชก็ตายภายในวันนั้นแหละ ถ้าเป็นตอนเช้า ก็ไม่เห็นตะวันตก ถ้าเป็นตอนกลางคืนก็ไม่ได้เห็นตะวันขึ้น

ถาม : แล้วตรงไหนจะเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าเราควรจะไปทางไหน เป็นฆราวาสก็ตายไปเลย หรือว่า.............?

ตอบ: ตอนนั้นตัวปัญญา หรือความเป็นทิพย์จะมีอยู่ อย่างคุณจันทนา วีระผล พอทำไปถึงระดับหนึ่งก็นั่งพิจารณาตัวเอง มีญาณคือเครื่องรู้บอกว่า ถ้ารักษากำลังใจไว้ระดับนี้จะอยู่ต่อไปได้อีก ๑๒ ปี แต่ถ้าหากว่าปล่อยยาว ก็จะตายภายในวันนี้เลย ตกลงท่านก็ทิ้งยาวไปเลย คือ ๑๒ ปีจะอยู่ต่อไปทำไม มันก็ลำบากอีก ๑๒ ปี

ถาม : อย่างนี้จัดเป็นกรณีพิเศษหรือเปล่า ?

ตอบ: ไม่เรียกว่ากรณีพิเศษ คือใครถ้าทำถึงตรงนี้ ก็ต้องเป็นอย่างนี้กันเกือบทั้งนั้น

ถาม : ถ้าเป็นพระอนาคามีแล้ว ถ้าจะก้าวเข้าสู่พระอรหันต์ ที่เหลือในสังโยชน์คือ รูปราคะ อรูปราคะ ตรงนี้เราอ่อน แค่เรายังไม่รู้ตัวว่าเราอ่อน หรือเราไม่ได้สนใจมัน แต่เราอาจจะไม่รู้ตัวว่าเราอ่อนหรือเปล่า ตรงนี้เราจะใช้อะไรพิจารณา

ตอบ: เขาจับตัวสุดท้ายคือ อวิชชาไปเลย พยายามอย่าให้ใจยึดเกาะอะไรทั้งนั้น สิ่งต่างๆ ที่เข้ามาทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อย่ายินดีกับมัน และอย่ายินร้ายกับมัน ประเภทเห็นชอบใจก็เสร็จแล้ว คือฉันทะ พอใจอยู่แล้ว ก็จะเกิดราคะ ยินดี อยากมี อยากได้ ก็เสร็จอยู่ตรงนั้นเองไม่ต้องไปไหนหรอก เพราะฉันทะกับราคะ คืออวิชชา

ถาม : แล้วตัวอุทธัจจะ นี่จะกำจัดอย่างไร ?

ตอบ: ถ้าถึงระดับนั้น สบายมากอยู่แล้ว กำลังใจของผู้จะเป็นพระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป อย่างน้อยต้องมีกำลังของปฐมฌานเป็นเครื่องค้ำ ถ้าเป็นพระอนาคามีต่ำสุดต้องมีฌาน ๔ ไม่อย่างนั้นจะกำจัดโทสะไม่ได้ กำจัดราคะไม่ได้ กำลังที่ทรงฌานได้ขนาดนั้น ตัวอุทธัจจะ ฟุ้งซ่านนี่ถ้าจับฌานอยู่มันไม่ไปไหนหรอก จะไปฟุ้งอะไรได้ เพียงแต่ว่า รูปราคะ อรูปราคะ คือการติดในรูปและสิ่งที่ไม่ใช่รูป ส่วนที่ละเอียดที่สุดก็คือ รูปฌาน อรูปฌาน ...(ไม่ชัด)... เพราะฉะนั้นยิ่งเป็นพุทธานุสสติยิ่งง่ายใหญ่เลย เพราะพระพุทธเจ้าไม่อยู่ที่ไหน นอกจากพระนิพพาน

ถาม : มันเป็นส่วนดีของเรามั้ย ไม่ค่อยได้สนใจ หรือเรียกว่าไม่เห็นพรหม เห็นเทวดา?

ตอบ: ยิ่งง่ายใหญ่ เพราะถ้าเห็นเดี๋ยวก็ไปติดแหง็กอยู่แค่นั้นเอง เกาะนิพพานอย่างเดียวได้เป็นเรื่องที่ทำได้ยาก ถ้าสามารถเกาะได้ โดยที่ไม่ให้ความสนใจเรื่องของพรหมเทวดาไปเลย ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี เรื่องของพรหม เทวดา เราเคารพท่านเป็นปกติ แต่ว่าเทวโลก พรหมโลกเราไม่เอาด้วย

ถาม : อย่างนี้พอจะมีสิทธิ์ใช่มั้ยครับ ชาตินี้?

ตอบ: ถ้ายังถามอย่างนี้ไม่มีสิทธิ์ (หัวเราะ) คนเราทำอะไรมันต้องมั่นใจ

ถาม : ถ้าเกิดมั่นใจไปแล้ว บางทีมันประมาท

ตอบ: เขามั่นใจแล้วตั้งหน้าตั้งตาทำ ตัวนี้เป็นตัวลังเลสงสัยวิจิกิจฉา เข้าใจหรือยังว่าสงสัยแบบไหน ? มันสงสัยอย่างนี้ คือขาดความมั่นใจในผลการกระทำของตน




สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนพฤศจิกายน ๒๕๔๕(ต่อ)
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ




.

 

ขออนุโมทนาเป็นอย่างสูงครับ