การสอนดูจิตตอนนี้ ไม่ต่างไปจากท่านสัญชัยปริพาชกในครั้งพุทธกาล

ขอโทษนะครับ ถ้าผมจะใช้คำไม่สุภาพ
แต่ คนป่าคนดอย บ้านป่าเมืองเถื่อนของผม พูดคำตรง เช่น ควาย กู ********* เสนียด โง่ บ้า
มันไม่ใช่คำหยาบหรอกครับ มันคือ คำที่ตรงที่สุด ไม่ต้องปั้นแต่ง ให้มันวิจิตร ทั้งๆ ที่ความจริงมันก็มีอยู่

คำพูดที่รู้สึกไม่พิถีพิถันแต่ ใจสะอาด ดีกว่า คำพูดหรือสำเีนียงไพเราะ แต่จิตใจเชือดเฉือนไม่ได้เป็นไปเพื่อ บุคคลอื่น อย่างแท้จริงนั้นสกปรก

นั่นแหละครับ ลองพิจาณากันดู

 

ฝากไปบอก กลุ่มศิษย์พระปราโมทย์ว่า
ใครที่คิดว่า ฝึกแนวพระปราโมทย์ แล้วบรรลุธรรมแล้ว เชิญที่เว็บพลังจิต ห้องอภิญญา สมาธิ
มาถกกับ ผมได้ ทุกเวลา รวมถึงพระปราโมทย์มาเองก็เชิญ

จะได้รู้กันไปเลยว่า ของจริง เป็นอย่างไร

 

?????

ขันธ์5 เป็น จิต ???
นิพพาน ยังอยู่ภายใต้ กฏไตรลักษณ์เหรอ???
อริสัจแห่งจิต ที่หลวงปู่ดูลย์สอน นั้นน่าจะคลาดเคลื่อน ที่ถูกต้องต้องเป็นอริยสัจแห่งจิตของหลวงพ่อปราโมทย์ ???<!-- google_ad_section_end -->

 

ผมขอตัวก่อนนะครับ ขอให้คิดว่า ผมเป็นเพียงศิษย์หางแถวของ พระสายอาจารย์มั่น
ยังไม่ใช่ชั้นครู แต่รู้ว่า ธรรมแท้คืออะไร และ ต้องเป็นอย่างไร

เชิญ ทุกผู้ทุกนาม ถกธรรม เพื่อความกระจ่างแห่งธรรม ของพระศาสดา ทรงไว้ซึ่งคุณค่าที่ไม่บิดเบือน ดัง ชั้นครูได้ ช่วยกันรักษา อย่างไม่บิดเบือนมาถึง 2552 ปี

 

จิตส่งออกนอกเป็นสมุทัย ถูกแล้ว

เผลอตัวส่งออกไป เป็นสมุทัย

แต่้ถ้าไม่เผลอ ก็ไม่ได้เรียกว่าส่งไป ยังรู้ตัว จิตไม่ได้ไปนอก แม้จะคิดเรื่องราวร้อยแปด แต่ตัวตนไม่ได้เผลอไปที่อื่น

 

งั้น นิโรจก็คือ การสร้างสติ เพื่อไม่ไห้เผลอส่งจิตออกนอกสินะคับ

 

ไม่เผลอ ก็ไม่ได้เรียกว่าส่งไป ยังรู้ตัว จิตไม่ได้ไปนอก แม้จะคิดเรื่องราวร้อยแปด แต่ตัวตนไม่ได้เผลอไปที่อื่น
---------------------------------------

แปลว่าแม้จิตจะคิด อกุศลสักร้อยแปด แต่ถ้าหากมีสติรู้ตัวว่าจิตคิดอกุศลอยู่
ไม่เผลอสติ ก็ไม่จัดเป็นอกุศลหรือ สมุทัยหรือ

 

อ๋อ ครับ เป็นศิษย์หลวงปู่มั่น

ซึ่งคงถ่ายทอด วิชาด่าด้วยคำศัพท์ทุกชนิดได้ รวมทั้งการด่าแม่ด้วย เพื่อ
สร้างศรัทธาให้เกิดขึ้นกับครูบาอาจารย์ และ พระศาสนา

* * * *

คำว่า แหม้ง จะมีลักษณะการใช้อยู่สองแบบ แบบแรกใช้คู่กับคำกิจกรรม
ทางเพศ พวกเหยียดเพศหญิงจะชอบใช้ ถ้าไม่เช่นนั้นก็พวกคิดถึงกาละ
ก็จะใช้คู่กับคำที่ไปทางสิ้นชีวิต

เมื่อดูพฤติกรรมของคนที่เอามาพูดแล้ว พบว่า มีแนวโน้มไปทางเหยียดเพศ
เช่น กระโปรง หญิงชั่ว ซึ่งเขามักใช้ประกอบการสอนธรรมแนวหลวงปู่มั่นกับ
เพื่อนๆในเว็บ ดังนั้น คำว่า แหม้งที่เขาพูดก็น่าจะ......

 

<TABLE class=start cellSpacing=0 cellPadding=0 width="70%" border=0><TBODY><TR><TD>จิตที่ส่งออกนอก</TD><TD width=16></TD><TD>เป็นสมุทัย</TD></TR><TR><TD>ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก</TD><TD></TD><TD>เป็นทุกข์</TD></TR><TR><TD>จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง</TD><TD></TD><TD>เป็นมรรค</TD></TR><TR><TD>ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต</TD><TD></TD><TD>เป็นนิโรธ</TD></TR><TR><TD align=right colSpan=3></TD></TR><TR><TD align=right colSpan=3>หลวงปู่ดูลย์ อตุโล</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

งั้นถ้าสิ่งเหล่านี้คือ สมุทัย เราจะแก้อย่างไร

 

"จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย" ตัวจิตคือตัวสมุทัย
"ความส่งออกนอกของจิต เป็นสมุทัย" อาการของจิตเป็นสมุทัย

ธรรมของครูบาอาจารย์ลึกซึ้งมากควรช่วยกันรักษาอริยสัจแห่งจิตไว้
เคารพธรรม เคารพพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ควรช่วยรักษาธรรมของพ่อแม่ครูบาอาจารย์
คงข้อความเนื้อธรรมไม่ต่อเติมเสริมแต่งธรรมะพ่อแม่ครูอาจารย์รักษาธรรมแท้ไว้
เพื่อเป็นทางก้าวเดินสู่พระนิพพานของเราเองและคนรุ่นหลัง

 

<TABLE class=start cellSpacing=0 cellPadding=0 width="70%" border=0><TBODY><TR><TD>จิตที่ส่งออกนอก</TD><TD width=16></TD><TD>เป็นสมุทัย</TD></TR><TR><TD>ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก</TD><TD></TD><TD>เป็นทุกข์</TD></TR><TR><TD>จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง</TD><TD></TD><TD>เป็นมรรค</TD></TR><TR><TD>ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต</TD><TD></TD><TD>เป็นนิโรธ</TD></TR></TBODY></TABLE>

ไม่เคยรู้มาก่อนเลย ในพระไตรมีว่าไว้ไหมครับ ความรู้ไหม่

แต่ถ้าธรรมนี้ลึกซึ้งมากเกินขนาดนี้ ดูเหมือนว่า ต้องเรียกว่า ลึกซึ้งมาก จนอธิบายไห้เข้าใจได้ยากเลยไช่ไหมครับ

 

ดำเนินตามทางที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนเวยไนยสัตว์
และพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ท่านดำเนินผ่านไปแล้ว
พระพุทธเจ้ายังมีอยู่ พระธรรมยังมีอยู่ พระอริยะบุคคลยังมีอยู่

ผมแค่ผู้เริ่มศึกษาธรรมคงแนะนำใครไม่ได้

 

ตกลงในพระไตรมีไหมครับ . .

ต้องไปแระ เพื่อนช่วนไปนวดแผนโบราณนะ^^

 

ตามมาอ่านมันส์จริงๆ(ได้ประโยชน์)

 

เคยฟังอยู่พักนึกปฏิบัติตามแบบได้พักนึง

นิพพานเป็นอนัตตา เอ..นิพพานอยู่ใต้กฎไตรลักษณ์หรือ เลยต้องพิจารนา พิจารนา

จิตเป็นขันธ์5 เอ.. พิจารนา พิจารนา

แล้วพอฟังไปหลายๆแผ่นหลายๆไฟล์ได้ฟังว่าครูบารอาจารย์ท่านพยากรณ์รับรองบ่อยมาก เลยต้อง พิจารนา พิจารนา พิจารนา

"จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย"
"ความส่งออกนอกของจิต เป็นสมุทัย"
พิจารนา พิจารนา พิจารนา

และหลายๆอย่างที่สับสนวนไปมาหรือคงเป็นว่าตัวเรานี้โง่ไม่สามารถเข้าใจได้ท่องแท้ด้วยปัญญาอันน้อยนิด

ก็เริ่มรู้ว่าไม่ใช่ทางของเรา เราคงไม่ไม่ใช่สาวกของท่าน เอ...พิจารนา พิจารนา พิจารนา

สุดท้ายจบลงที่พิจารนา พิจารนา พิจารนา ตัวเองย้อนเข้ามาดูตัวเอง ไม่มีใครสั่งให้เราฟัง ให้เราเชื่อ ให้เราคิดตาม ทำตาม

พิจารนาตน พิจารนา ตนพิจารนาตน

สอนทำทานดีประเสริฐ สอนมีศีลดีประเสริฐ สอนจิตภาวนาดีประเสริฐ สอนนิพพานรู้นิพพานจริงประเสริฐสุด

 

55+ขออภัย พูดตรงดีจังเลย
แต่เห็นแวบๆ คล้ายๆ เค้าจะเปิดทุกวันเหมือนกันนะคะ

(smile)

 

ถ้าเกิด แก่ เจ็บ ตาย หรือ รัก โลภ โกรธ หลง เป็นทุกข์

เหตุของทุกข์ หรือ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย หรือ รัก โลภ โกรธ หลง ก็คือ การยึดมั่นถือมั่น ในร่างกาย ขันนี้ ว่าเป็นเราคิดว่า เราเกิด เราแก่ เราเจ็บ เราตาย จึงทุกข์ . . .
และเพราะเชื่อในว่าขัน5เป็นเรา จึงเชื่อต่อไปถึง สิ่งที่แสดงออกโดย ขัน ว่า เป็นจริงอย่างนั้น . .
เมื่อเชื่อว่าสิ่งที่ขัน5แสดงเป็นจริงอย่างนั้น จึงเกิดอารมณ์ คือ รัก โลภ โกรธหลง . .ความยึดมั่นถือมั่น ในขัน5นี้จึงเป็นเหตุของทุกข์ คือสมุทัย

การทำไห้จิตเห็นจริงว่า ขัน5ไม่ไช่เรา เพื่อจะได้ละความยึดมั่นถือมั่นเสียซึ่งเป็นเหตุของทุกข์เสีย โดยไม่ต้องคอยคุมจิตหรือเฝ้าดู จึงเป็นทางสู่อริยะมรรคอริยะผล และเป็น นิโรจ

การปฏิบัติ เพื่อความเห็นจริงว่าขัน5ไม่ไช่เรา ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
คือมรรค มีองค์8


เหตุที่ จิตที่ส่งออกนอก เพราะจิตปรุงแต่งสิ่งภายนอกเกิดเป็น อารมณ์ต่างๆ
ที่จิตปรุงแต่งสิ่งภายนอกเพราะเชื่อ ในขัน5ว่า เป็นเรา
เมื่อเชื่อว่าขัน5เป็นเรา ก็เชื่อในสิ่งที่ขัน5แสดง . .
การยึดมั่นและเชื่อในขัน5ว่าเป็นเรา จึงเป็น สมุทัย

ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เช่นอารมณ์ทั้งหลาย จึงเป็นทุกข์

....

 

ขอแสดงความเห็นครับ

ที่กล่าวว่า พระท่านสอนให้ปล่อยจิตให้ไหลไปเสพอารมณ์ลูกเดียวนั้น
ไม่เป็นความจริงเลยครับ
ท่านเคยสอนไว้ชัดเจนครับ จากหนังสือ "ทางเอก" คือ (โดยย่อ)





ฯลฯ
ขอยืนยันนะครับว่า ท่านไม่ได้สอนให้ปล่อยจิตให้ไหลไปเสพอารมณ์โดยที่ไม่ได้มีสติรู้ทัน
ซึ่งจะกลายเป็นกามสุขัลลิกานุโยค คือ ปล่อยจิตให้ชุ่มในกาม แต่ทันก็ไม่ได้สอนให้พยายามบังคับจิตตนเองไม่ให้ไหลไปเสพอารมณ์ เพราะจิตเป็นอนัตตา บังคับมันไม่ได้จริง ยกเว้นแต่จะไปเพ่งให้จิตนิ่ง ตัดความรับรู้ภายนอกออกไปเลย แต่นั่นเป็นการทำสมถกรรมฐานในด้านการเพ่งอรูปฌาน เมื่อจิตถอนออกจากสมาธิก็จะค่อยๆซัดส่ายไปเสพอารมณ์อีกเหมือนเดิม
สิ่งที่ท่านสอนนั้นคือ ให้มีสติตามรู้กาย ตามรู้ใจเนืองๆ เช่น พอจิตไหลไปตะครุบอารมณ์อะไรภายนอกเข้าแล้วเกิดกิเลสขึ้นมา ก็ให้รู้ทัน (มีสติ คือ ความระลึกได้) หากจิตมีความตั้งมั่นและเป็นกลางพอ กิเลสจะกระเด็นออกไปต่อหน้าต่อตาเลยทีเดียว แล้วอีกสักพักจิตก็จะไหลไปอีก ก็ให้รู้ทันอีก พอฝึกสติรู้ทันกิเลส รู้ทันสภาวะที่เกิดขึ้นในปัจจุบันขณะบ่อยๆ จิตจะมีความเคยชินที่จะมีสติ เพราะจิตจะจดจำสภาวะธรรมทั้งหลายได้อย่างแม่นยำ เรียกว่า "ถิรสัญญา" ฯลฯ

สรุปแล้ว ท่านสอนว่า จิตมันจะเป็นยังไงนั้น เราห้ามมันไม่ได้จริง ถ้าห้ามหรือบังคับมันได้จริงนั้นก็แสดงว่าจิตเป็นอัตตา ซึ่งความจริงจิตเป็นอนัตตา หน้าที่ของเราคือ การมีสติรู้ทันจิตในปัจจุบันเนืองๆ ตามรู้ตามดูมันไปแบบกระชั้นชิด พอกิเลสเกิดปั๊ปก็คอยรู้สึก พอฝึกสติมากๆ สติจะไวเองโดยอัตโนมัติ กิเลสเกิดไม่ทันไร สติเข้าไปถีบมันกระเด็นออกไปเลย เหมือนกับว่า สติจะเป็นตัวตัดการเจริญเติบโตของกิเลสไม่ให้มันฟูขึ้นมา อันนี้เป็นบาทฐานของการเจริญวิปัสสนากรรมฐานครับ

ขอฝากไว้ด้วยว่า
เวลาฟังธรรมควรฟังให้รอบคอบ ไม่ใช่ฟังแค่ตอนใดตอนหนึ่ง ช่วงใดช่วงหนึ่งแล้วก็ไปตีความเอาเองอะไรมากมายเสียแล้ว จะเกิดความเสียหายมากครับ (เสียหายที่ตัวผู้ฟังเองเป็นอันดับแรก)

ด้วยความเคารพ

 

ความเห็นของคนเรานั้นก็ห้ามกันไม่ได้
ใครจะคิดอย่างไร ก็เป็นสิทธิ์ของเขา...
ใครจะเชื่ออย่างไร ก็เป็นสิทธิ์ของเขา...

ทางใครทางมัน...