การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

ครับตอนเช้าก็ดีครับ

 

Happy new year ครับทุกๆท่าน

ปีใหม่ล่วงมาอีกปีขึ้นมาแล้ว แต่สมาธิไม่ได้เพิ่มเติมขึ้นเลย

เลยต้องใช้ยาแรง บังคับตัวเองให้มาปฏิบัติใหม่ครับ อาจารย์ทุกท่าน

 

ไปเจออะไรมาหรือปล่าวว อิอิ

พร้อมแล้วก็ลุยเลยครับ

 

ผมไปสำรวจตัวเองถ้าไม่บังคับ แรงๆ อย่างเช่นสาบานกันไปเลย

ก็จะอยู่กับสมาธิได้ กำลังใจก็แรงกล้าขึ้น

แต่พอหมดระยะเวลาตามที่กำหนดก็ปล่อยเรื่อยๆอีก เลยต้องจัดหนักหน่อยครับ

 

เมื่อเช้านั่งไม่นานค่ะ นาฬิกาปลุกพอดี มีเผลอแว้บบ้างแต่ว่ากลับมาได้
ถ้าความเปลี่ยนแปลง น่าจะเป็นที่เรานั่งแล้วเร่งภาวนาได้เร็วขึ้น

 

ถ้าคำภาวนาหายก็ปล่อยมันเลยครับ

 

สวัสดีปีใหม่ทุกท่านค่ะ. ขออวยพรให้ทุกท่านเพื่ือนร่วมทางธรรมและทางโลก. ครูและอาจารย์บาสด้วยค่ะ ขอให้ประสบแต่ความสุขความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมนะคะ. ยังระลึกและนึกถึงทุกท่านอยู่เสมอนะคะ. ขอร่วมและเริ่มต้นส่งการบ้านด้วยนะคะ สวดมนต์ตามบทที่อาจารย์บอกสอนไว้แล้วปฏิบัติบทที่1ครบถ้วนค่ะ. นึกว่าจะไม่ครบเพราะไม่ได้นั่งแบบนี้มานานความอดทนชอบหมดซะก่อน. แต่วันนี้นั่งได้ปรกติค่ะ. มีนึกนี่นู่นบ้างแต่ไม่ค่อยหลุดค่ะ (ช่วงนี้มีอาการเจ็ทแล็คค่ะตื่นมาตี5. เลยรีบถือโอกาสมาปฏิบัติเลย ไม่งั้นไม่ลุกง่ายๆค่ะตอนเช้า ก็อากาศมันหนาวมากกกค่ะอิอิ ผสมขี้เกียจอีกตะหากเลยแย่ค่ะนิสัยแบบนี้แต่แก้ไม่ได้เลย).

 

ปล่อยที่ว่าคือ ให้ดูลม หรือว่า ปล่อยแล้ว กลับมาภาวนาต่อจากเดิมครับ

 

ลองดูก่อนนะ

นั่งต่อเลยครับ

 

เจอแล้วจะรู้เองครับ

นั่งบ่อยๆจะเจอจังหวะ

 

มาส่งการบ้านใหม่ครับผม หลังจากหายไปหลายเดือน สวดมนต์ จุดเทียน

นับลมหายใจ ไปได้เรื่อยๆ ลมหายใจจะค่อยๆเบาลง

พุทโธ นับไปได้ประมาณ ช่วง 40-50 จะเริ่มหลง วน นับถูกนับผิด

เกษาโลมา เร่งไปได้ซักพัก เริ่มช้าลง หลง วน ไปได้ที่ 60กว่า ฝืนทนพักนึงตาจะเปิด

ปิดตาภาวนาต่อไปได้ 70 จะเปิดตาอีก เลยพักแค่นั้น ครับ

พรุ่งนี้เอาใหม่อีก อิอิ

 

ครับ นั่งต่อเลยครับ

อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยมันไป

เวลามิอาจย้อนคืนครับ

 

ส่งการบ้านครับผม
เมื่อคืนนั่ง ลมหายใจช่วงแรกก็ปกติ หยาบๆ ไม่ได้เหมือนเดิมทุกวัน เป็นธรรมดา
นับไปสักช่วง 50 ก่อนภาวนาจะหาย ก็เหมือนมันเปลี่ยนจังหวะ ผมเรียกว่า " ตึ่ก " ละกัน อิอิ มันเป็นความรู้สึกเนาะ อธิบายไม่ได้ เหมือนที่คุณอริยะบอกว่า นั่งไปเดี๋ยวรู้เอง
ผมว่าน่าจะเป็นช่วงนี้ ช่วงก่อนที่ภาวนาจะหายไป อันนี้คือแบบแรก
อีกแบบหนึ่งคือ เรานั่งๆไป จิตคลายออกมา ก็เริ่มภาวนาใหม่ แล้วก็เปลี่ยนจังหวะอีก
แต่คราวนี้เป็นแบบตกภวังค์ คือ วูบ แต่แบบนี้ค่อนข้างรุนแรงไปหน่อย ถ้าจับไม่ทัน
ก็จะตกใจ
เป็นความเพลินอีกแบบหนึ่งในการนั่งสมาธิ ซึ่งปกติมันก็เกิดขึ้นทุกครั้งเวลานั่งอยู่แล้ว
เพียงแต่ว่ามันไว สติเราจับไม่ทัน เมื่อนั่งไปบ่อยๆเราจะเริ่มเห็นทางของมันล่ะคับ

 

คล้ายๆกับว่ายน้ำน่ะครับ

ว่ายเป็นครั้งเดียวก็เป็นตลอด

ปล่อยไปสบายๆครับอย่าไป เพ่งหรืออะไรมาก

ไม่จำเป็นว่าคำภาวนาต้องหายตลอด หรือ จะต้องมีตลอด

แต่ละเวลา แต่ละครั้งไม่เหมือนกันครับ

 

บางครั้งเวลาเรานั่งใจจดใจจ่อกับลมหายใจควบคู่กันกับการภาวนา นับไปเรื่อยๆพยายาม

ประคองความรู้สึกลมสัมผัสจมูก พอนับไปซักพักจะเจอกับความนิ่งแต่คำภาวนาหลงไปแล้ว

ก็แอบดูนิดนึงว่ามันนิ่งนี่นา แต่ไม่วายจะดึงกลับไปนับใหม่ให้จนได้ และก็อีกนั่นล่ะ

พยายามมากไป มุ่งมั่นมากไป(บวกกับความที่คิดไม่เป็นดูไม่ออก) ก็เลยกลายเป็นหงุด

หงิดแทน
ส่วนการจุดเทียนแล้วนั่งก็ช่วยผมได้ดีนะครับ ทำให้เหมือนเอาจิตไปจดจ่อกับ

ลมหายใจ แล้วมีแสงเทียนนำทางไปด้วย ทำให้ไม่วอกแวกมาก

อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวผมนะครับ แหะๆ

 

ครับแรกๆเทียนจะมีผลอยู่บ้าง

ถ้าเก่งแล้ว จะได้ทุกที่ทุกเวลา แม้ลืมตาก็มีสมาธิครับ

นั่งต่อเลยครับ ค่อยๆไป เหมือนหัดปั่นจักรยาน

แรกๆก็ล้มเจ็บบ้าง ถ้าคล่องแล้วปล่อยมือปั่นสบายๆ

 

ขอบคุณมากค่ะที่กรุณา. ส่งการบ้านนะคะ. สวดมนต์และนั่งตามปรกติบทที่หนึ่งค่ะ. ไม่ถึง5นาทีเวทนามาถามหาเลย. แต่ไม่โหดเท่าไรค่ะ ชาๆปวดๆ ภาวนาไป ดูไป บ่นไปด้วยเรื่องสังขารตัวเอง นึกๆอยู่จะนั่งครบไหมเนี่ยแต่ไม่หลุดคำภาวนาค่ะ มีเรื่องต่างๆผ่านไปผ่านมาไม่ว่าเรื่องงาน ส่วนตัว พยายามวางลงค่ะ ไม่ง่ายเลย. เสร็จจากการภาวนาตามขั้นตอนก็ปัจเวกแล้วก็แผ่เมตตา. ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

 

ด้วยภาระหน้าที่ต่างๆที่แบกไว้ น่าจะชินแล้ว

เวทนาของธรรมดา ผมก็ยังรู้สึกเจ็บ ปวดเมื่อย

ที่สำคัญก็คือ เมื่อจิตถึงระดับ สิ่งต่างๆเหล่านั้น

จะไม่สามารถเข้ามารบกวนจิตใจได้

จิตไม่เศร้าหมอง ไม่ฟุ้งซ่านวิตก

สรุปว่าพึงฝึกฝนสมาธิเพื่อพัฒนาจิต

เดี๋ยวจะแจ้งด้วยใจตน

บทที่ 2 เลยถ้ามั่นใจครับ

 

กราบขอบพระคุณอย่างสูงอีกครั้งค่ะในเมตตาจิตช่วยเหลือให้คำแนะนำและสั่งสอน จริงค่ะเรื่องภาระและหน้าที่เป็นอะไรที่ต้องรับผิดชอบและก็ชินกับมันอล้ว. เหนื่อยแต่ก็อดทนค่ะเพราะคนที่แย่กว่าเรามีอีกมากมายมหาศาล. เรายังมีทางเลือกและโอกาสมากกว่่าจึงไม่ควรพร่ำบ่นนัก ดีใจมากค่ะที่มีโอกาสได้เรียนรู้และได้รู้จักเพื่ิอนๆ น้องๆที่นี่. ขอบคุณอีกครั้งนะคะ จะขอนั่งบทหนึ่งไปอีกสักสองสามวันนะคะเพื่อเป็นการเตรียมพร้อมฐานตัวเองอีกหน่อย.

 

ผมแค่คนธรรมดาๆครับ

Just say thank you that enough for me , pls