การดูจิตโดยปฏิบัติสัมมาสมาธิ ย่อมไม่คิดไปเองว่าจิตเป็นอนัตตา

นี่ก็ยังแสดงการขาดความรอบครอบไม่เลิก ถูๆไถๆ ไปเรื่อยๆ

ถิระสัญญา มันเป็น ปัจจัยการให้เกิด สติ

หากไม่เกิดการจดจำได้ หมายรู้ ขอโทษนะ
สติ จะอาศัยอะไรมาเป็นปัจจัยไม่ทราบ

เบื่อพวกเลี่ยงบาลี ทำทีเป็นพูดว่า ฝึกบ่อยๆ คุณความดีทั้งหลาย
จะบันทึกลงที่จิต เกิดที่จิต

ก็ไอ้การบันทึกลงที่จิต เกิดที่จิต สะสมไว้จนพอ ก็นั้นแหละ ถิรสัญญา

เบื่อพวกไม่รอบครอบในตัวภาษา ทำทีเป็นรู้ แต่กลับแสดงความยึดบัญญัติ
เฉพาะที่ตนเคยใช้ เฉพาะประสบการณ์ของตนเข้าว่า คับแคบ

 

ความไม่รอบครอบ มันก็ร้ายลึกเหมือนกัน ดั่งที่หลวงตามหาบัวเองก็ออกมาสอน
เมื่อไม่กี่วันมานี้ว่า

การเป็น เถระ สำคัญที่ความรอบครอบ ไม่ใช่เอาคุณสมบัติตนเข้าว่า แล้ว
ท่านก็ยกตัวอย่างตัวท่านเองเป็น อุธาหรณ์ กล่าวคือ

วันหนึ่ง ท่านเห็นสายมากแล้ว ทำไมไม่มีคนมากวาดลานวัด ก็เลย ลงไปกวาด
ลานวัดเสียเอง แล้วก็พูดออกเสียงดังๆ ให้ เณร พระ ได้รับรู้ ว่าทำไมไม่มา
กวาดลานวัด จะนอนตื่นสายไปถึงไหน มัวไปทำอะไรกันอยู่

ท่านกวาดอยู่นาน ก็ไม่มีคนสนใจ จึงต้องพูดดังขึ้นอีก จน เณร ทนรำคาญ(พระท่าน
ใช้คำนี้)ไม่ได้ ก็เลยลงมากวาดวัด

พอ พระ เณร ลงมา ท่านก็พูดว่ากล่าว ตักเตือน กันอีกรอบ สองรอบ จนเณรคน
หนึ่งตัดสินใจเอา นาฬิกาไปให้ท่านดูแล้วบอกว่า มันยังไม่ถึงเวลา

หลวงตาท่านก็สรุปว่า ดูสิความเป็นเถระ ผู้ใหญ่ มันไม่ช่วยอะไร หากขาดความรอบ
ครอบ รอบด้าน

 

การพิจารณา ละ มานะ เป็นของยาก

แต่ ถ้าพิจารณา ละ อวิชชา ในแต่ละเรื่องง่ายๆก็เป็นของง่าย พอทำได้

อวิชชา คือ ความโง่ไป หลงไป ไม่รู้ ก็ทำให้มันรู้แล้วตื่น ไม่คล้อยตาม

ซึ่งจะต้อง เห็น ทุกข์ โทษภัย ในสภาวะ หรือในกิริยา ของเราก่อน แล้ว น้่อมใจว่า นี่การกระทำแบบนี้ มันเป็น อกุศล หรือ กุศล ถ้าเป็นอกุศล จะดองมันไว้ทำไม

แล้ว รีบหาอุบาย พิจารณา ถอน ความไม่รู้ที่ทำลงไปนั้น ให้แจ้ง

จะเป็น อริยมรรค

 

นี่ก็ไม่รอบครอบ เห็นแต่ถ่ายเดียวว่า เป็น มานะ

บอกให้ก็ได้ ที่ใช้คำแรงๆ หน่อย ก็เพื่อ กระตุ้นให้ออกมาดิ้นรนตอบโต้

เพื่ออะไร ก็เพื่อจะเชิญคำสอนของหลวงตามาให้อ่าน เรื่องความรอบครอบไง

ตอนนี้ก็จบกระแสแล้ว เพราะได้นำเสนอไปแล้ว ถ้าหากยังค้างเติ่ง มีอะไรจะ
ดิ้นรนแสดงธรรมอื่นๆ กลบเกลื่อนความไม่รอบครอบ จัดเจน ของตนก็ทำไปเถอะ

 

จะต้องไปกลบเกลื่อนทำไมหละ คุณ
มันไร้สาระ ที่จะต้องไปเถียง เรื่องมันก็เท่านั้น

 

<!-- google_ad_section_end -->

เขาเรียกว่า ผลิกลิ้นดิ้นหนีออกจากหลุม

ขอโทษนะ โดนล่อให้มาแสดงความรู้ ก็ออกมานะ แล้วก็ไถไปเรื่อยชี้แจง
อรรถสาระใหญ่เลยนะ แต่พอมารู้ว่า เป็นการกระตุ่นให้แสดงภูมิเท่าที่มี ก็
กลบเลยนะ บอกว่า ที่แสดงไปแสดงมา ไม่ได้สนใจเรื่อง อรรถสาระ ก็
ถ้าผมเป็นคนหาสาระไม่ได้ แล้วมึงมาเสนออะไรหรือ หากมาเสนอสาระให้
กู แล้วมึงงงมึงเองหรือเปล่าว่า กูจะหาสาระจากมึงได้หรือไม่ได้ ถ้ากูหมด
ความสามารถหาสาระได้ แล้วมึงมาเสนอทำไม เนียะ โง่ ในภาษา

ตกลงไม่รู้อะไรกันแน่นะ ที่ทำให้ ยังโพสดิ้นรนไม่เลิก

* * * * *

อ้อ ที่ผมพูดมีคำว่า มึง-กู นี่อย่ามองว่าเป็นภาษาไม่สุภาพอีกหละ สำหรับ
คุณคำสองคำนี้มันมีนัยยะว่า เป็นภาษากระตุ้นความรู้ความเจริญ

อย่าลืมนะ ประสบการณ์ห่างอึ่งส่วนตัวของคุณหนะ ได้ดิบได้ดีก็เพราะระดับ
ภาษาแบบนี้ ผมจึงเห็นว่าภาษาแบบนี้กระตุ้นต่อมความรู้คุณได้ ผมจึงเลือกใช้

 

เส้นเขาใหญ่จริงๆจะไม่ใหญ่ได้ไงก็มัน...

 

เส้นเขาใหญ่ทำไมหรือครับ ช่วยอธิบายหน่อยสิ

รู้มาแค่รัฐบาลตัดสินใจขยายถนนขึ้นเขาใหญ่ เสียพื้นที่สีเขียวไปเยอะ

 

จุ๊ๆ ผมแค่ลอยมาลอยไป ไม่กล้างัด ไม่กล้าแส่ ไม่กล้าแหยม ...
พูดมากไม่ได้ เดี๋ยวโดนลบโดนย้ายทั้งกระทู้ ไม่ลบเป็นโพสๆแต่จะล่อทั้งกระทู้
คงกำลังจ้องๆอยู่

 

อ้าว ไปสร้างตรรกะ ส่งเดชเอง

สำหรับ เรื่องภาษากระตุ้น ต่อมอาดรีนาลีน ผมใช้เฉพาะบุคคล

คำว่า มึงกู นี่ เห็นจะใช้แค่ คนที่พูดไม่รู้เรื่อง เท่านั้น

ไม่ได้ สนับสนุน ให้พูดแบบนี้

 

มั่วแล้วคุณ คุณคิดว่า ที่ผมกล่าวในส่วนสรรเสริญศัพท์ มึง-กู นี่มันอยู่
ที่คุณเป็นคนใช้เหรอ อ่านภาษาไทยให้ชัดๆนะ ผมกล่าวว่า คุณได้ดิบ
ได้ดีก็เพราะ ระดับภาษาแบบนี้ ดังนั้น คนที่ผมกล่าวถึงเพื่อสรรเสริญ
นั้นย่อมเป็นคนที่สอนคุณมา คนละเรื่องกันเลยที่ผมไปพูดถึงคุณ

คุณจะสนับสนุนหรือไม่สนับสนุน ขอโทษนะ คนที่สอนคุณมาเขาไม่สน
ใจหรอกว่า คุณสนับสนุนการใช้ระดับภาษาเหล่านั้นหรือไม่ คนที่สอน
คุณมานั้นท่านย่อมเล็งเห็นว่า คุณควรปฏิบัติตัวเป็นกระโถนรองรับคำ
เหล่านั้นก็พอ

 

อ้าว พลิกลิ้นทันที เลย
เอาให้แน่ อย่าพลิก มันไม่ใช่ ว่า กุศลพลิกเป็นอกุศล หรือ อกุศลพลิกเป็นกุศลได้หรอกนะ จะบอกให้

 

ตัวเจตนา ต้นเหตุยังระลึกไม่ได้ จะเอาสติที่ไหน ไปจับ อวิชชา

ก็ที่สอนว่า ให้พลิกไปพลิกมา นั่นแหละ มันทำให้ระลึกไม่ได้

เวลา ทำผิดพลาด มันต้องเตือนตน ไม่ใช่ว่า พลิกไป เออ นี่กูทำผิดไปแล้ว กูระลึกได้ กลายเป็น กุศลเว้่ย

มันคนละเรื่อง มันต้องระลึกแล้ว ห้ามใจ เตือนใจตนให้มี หิริโอตตัปปะ เยอะๆ
ไม่ใช่ พลิก ที่สอนกันให้พลิก มันนิสัยคนชอบแก้ตัวให้กิเลส

 

เห้ย คนที่เมาข้อความ แล้วปรุงไปหนะ นั้นมันคุณ

คุณไปอ่านดีๆ สิ ผมยืนยันความหมายนี้มาแต่ต้น ไม่ได้พึ่งมาผลิก

ว้า....แบบนี้เสียเวลา คุยกับคนไร้ทักษะในการใช้ภาษา หยิบสำนวน
มาแต่ละเรื่องแต่ละราว ไม่ได้ตรงกับที่เขาๆใช้กันเลย สักแต่ว่าโพล่งพูดออก
มา

 

คุณ เหล้าปัง นี่ เป็นคนที่ไม่ค่อยจะยอมรับความจริง

นี่แหละ กิเลสยังดองอยู่เยอะ ก็เป็นแบบนี้ ดิ้นไปเรื่อย

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 6 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 3 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>หลงเข้ามา, jinny95+, ขันธ์ </TD></TR></TBODY></TABLE>

กรุณาอย่าปรองดองกันนะครับ

จินนี่ !
จิตไม่ส่งออกนอก รู้อยู่ในฐานรู้ จนเ็ป็นปกติลมหายใจ แค่นั้นหรือ!?
ช่วยชี้แนะหน่อย

 

อ่าว ยังไม่ชินอีกหรือครับท่าน จะเอาแน่อะไรกับนิวรณ์หละครับ
นิวรณ์5หนะเอาแน่กับมันไม่ได้หรอก กลับกลอก เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว
ใครไม่เคยเจอนิวรณ์กวนใจคงไม่รู้ ใครรู้แล้วยังไม่เข็ดก็เชิญฟัดกับนิวรณ์ต่อไป
ขอตัวละ กลัวนิวรณ์100เล่ห์:''(

 

เนียะก็อีกตัวอย่างหนึ่ง ลักลั่นทางภาษา อีกทั้งนัยยะการปฏิบัติ

เรื่องการตรึกนึกคิด จะห้ามจง ห้ามใจ นี่มันเป็นเรื่องการใช้ ปัญญาพื้น
ฐานเข้ามากำกับ เพื่อเริ่มรักษาศีล การห้ามใจ เตือนใจ หิริโอตัปปะที่
ทำนั้น ขอโทษนะ ทำหลังจากระลึกรู้กูทำผิดไปไหนต่อไหนแล้ว

ทำผิดไปแล้ว ก็มาระล่ำระลักว่า ต่อไปนี้ไม่ทำผิดอีกแล้ว ฉันจะมีหิริโอตัปปะ
แล้วผัดผ่อนไปคราวหน้าไม่ทำอีก นี่มันติดอนาคต ผัดวันประกันพรุ่ง ฝุ้งซ่าน
ไปข้างหน้าไม่รู้จะเกิดเมื่อไหร่ด้วย แล้วทำเป็นพูดนะว่ามี

โถ ก็ผ่านการกระทำผิดมาแล้ว พอๆกัน แล้วมาคิดเอาทีหลัง ไม่ทันกินเสีย
ยิ่งกว่ากลับยกว่าเลิศกว่า

จะบอกให้ การเกิดสติ นั้นเขาหมายถึง หิริโอตัปปะมันเกิดขึ้นเป็นองค์ธรรม
สัมปยุต ในขณะที่ระลึกรู้นู้นเลย ไม่ใช่มานั่งตรึกพิร่ำรำพันเอาทีหลังแบบที่คุณ
สอนว่าเลิศกว่า

เนียะนะ หากไม่รู้อรรถสาระว่าเขาภาวนากันอย่างไร ตาธรรมเขาเห็นอะไรกัน
เขาระลึกรู้พ้นสมมติบัญญัติ การภากษ์โดยจิตอย่างไร ก็อย่าเที่ยวสู่รู้ไปตำหนิ
เขาจะดีกว่า อายเขา

 

นี่ เขาเรียกว่า ภาวนาไม่เป็น

สติ นี่มันต้องมี หลังกาล ทันกาล ก่อนกาล

นี่อะไร หลังกาล ยังระลึกไม่ได้ จะเอาสัมประยุต

ที่เขาสอนให้ ระลึกให้ได้หลังกาล เพราะกิเลส มันเกิดแล้ว ทำไปแล้ว คล้อยตามไปแล้ว จะไประลึกทันกาล ก่อนกา่ล ได้หรือ

มันต้องฉุกคิด ตื่นขึ้นมา ว่า นี่เราทำอะไรเป็นอกุศลลงไปแล้ว ต้องเตือนตน

นี่เรียกว่า มีสติหลังจาก อกุศล นั้นเกิดแล้ว กระทำอกุศลไปแล้ว

 

มีสติหลังจาก อกุศล นั้นเกิดแล้ว กระทำอกุศลไปแล้ว<!-- google_ad_section_end --> = เผลอ แล้วค่อย รู้

มันต่างกันตรงไหน