กรรมอะไร ถึงมีสภาพแบบนี้!!

ทำไมเกิดมาไม่มีอะไรดีสักอย่าง ตั้งแต่จำความได้ เกิดมาก็ผิดเพศ ต้องคอยปิดบัง ชีวิตก็บัดซบไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง ทำงานได้ไม่ถึงปีก็ลาออก เข้ากับใครไม่ได้ มีแต่ความคับข้องใจ เหมือนไม่มีใครต้องการ ลาออกมาแล้วก็ไม่มีอนาคต เงินทองก็ไม่มี ผิดใจกันกับพ่อแม่ ด่ากันทะเลาะกัน สามวันดีสี่วันด่า ด่าเหมือนไม่ใช่คนอ่ะคับ เคยหนีจะไปฆ่าตัวตายแล้วแต่ยั้งตัวไว้ได้ จะจับงานอะไรก็เหมือนจะไปไม่รอดสักอย่าง รู้สึกเหมือนตัวเองมีสภาพไม่ต่างจากสุนัขเลยทุกวันนี้ เพื่อนฝูงก็ไม่มี ไม่มีอะไรดีสักอย่าง มีแต่ความเลวกับความทุกข์ กระเสือกกระสน เหนื่อยและก็ท้อ กรรมอันไรกันนักกันหนา กรรมบ้าบอ บางทีก็น้อยใจตัวเอง อยากจะรีบๆตายให้มันรู้แล้วรู้รอด ได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆว่าชีวิตจะต้องดีขึ้น จะต้องมีนั่นมีนี่ ทั้งที่มันไม่มีอะไรสักอย่าง มีใครทุกข์กว่าผมอีกป่ะ :''''(

 

ระบายมันออกมาเลยค่ะ อย่าไปกลั้นไว้ จะไปเปิดกระทู้ที่จักรวาลคู่ขนานก็ได้ค่ะ เดี๋ยวตามไปอ่าน (ตรงนั้นเต็มที่เลย จะเขียนระบายออกมากี่หน้าก็ได้ )
............. จริงๆ การได้ระบายสิ่งที่อัดอั้นมันออกมาก็ดีเหมือนกัน ดีกว่าเก็บไว้คนเดียว มันอันตราย พอมันถึงที่สุดก็ปล่อยมันออกมา ดีกว่าไปประชดชีวิตแบบคิดสั้น เพราะชีวิตคนเราก็ไม่ได้ยาวอะไรอยู่แล้ว อย่าไปทำให้มันสั้นกว่านี้อีกเลย ... จริงๆคุณเมธาวีก็อาจรับรู้กฎแห่งกรรมมาบ้าง ... ในตอนนี้ก็แค่รับสภาวะที่เป็นอยู่ไม่ไหวแค่นั้นเอง ... ไปอ่านกระทู้ น้องอ้อม มาหรือยังคะ และยังมีอีกเยอะเลยนะในเวปฯนี้เนี่ย

ไหนคะ มันเป็นไงล่ะ ใครว่าไม่มีเพื่อน ในนี้มีคนคอยฟังคุณอยู่เยอะแยะ ...
แล้วที่ว่าตัวเองไม่มีไรดีสักอย่างน่ะ แน่ใจเหรอ ? แต่ทำไมดิฉันเห็นความดีคุณอยู่ข้อหนึ่งล่ะ .. คุณเข้าเวปฯธรรมไง (ไม่มานั่งเถียงนะว่าเข้าเวปฯมันดีตรงไหน..) ... แล้วคุณก็ไม่ได้หลอกตัวเองไปวันๆด้วย

คิดบวกสิคะ ไปคิดแต่ว่ามันไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง พ่อแม่ก็ไม่เข้าใจ ใครก็ไม่สน งานก็ไม่มี ฯลฯ คิดแบบนี้แล้วจะเหลือไรล่ะ ...
เมื่อก่อนดิฉันเป็นหนักกว่าคุณอีก ใกล้บ้า เพราะจมอยู่กับความคิด ตื่นมาฟันยังไม่ได้แปรงเลย คิดแล้ว พอคิดก็ยาวเลย ความทุกข์เป็นหางว่าวเลย กินข้าวก็ไม่ลง มีแต่ร่าง สติไม่ต้องถาม ในหัวนะมันมีแต่ความคิด แล้วใจมันก็เศร้า ... จะให้บอกไงดี เอาเป็นว่าพอรู้ตัว ก็หยุดคิด ถ้าคิดดีไม่ได้ให้เปลี่ยนเรื่องคิดทันที ไหนว่ามีแต่ความเลวไง งั้นลองไปทำความดีดูมั่งดิ ไม่ต้องใช้ตังค์นะ ลุกไปจุดธููปไหว้พระสวดมนต์นะ ไม่มีหนังสือสวดมนต์ก็ไปห้องคาถา เลือกเอาบทยาวๆ สองสามบท เสร็จก็แผ่เมตตา ..เสร็จก็ไปเดินเล่นข้างนอก ถ้าบ้านใกล้โรงพยาบาลนะ เข้าไปเลย ไปเดินดูเล่นๆ ไปดูคนป่วย เดินดูหลายๆห้อง แล้วก็กลับมาบ้าน ใกล้จะนอนก็สวดมนต์อีกรอบยาวๆ เสร็จก็แผ่เมตตา ตื่นมา เบื่อในบ้านก็ไปอีก อาจไปที่เดิม หรือเปลี่ยนเป็นไปตลาด ไปหาปลาที่เขาจะฆ่ามาปล่อย แล้วกลับมา ดูใจสิว่าเป็นไง สวดมนต์แผ่เมตตาต่อ .... ทำสักสาม/สี่วัน แล้วสำรวจใจ มันเป็นไง มาเล่าให้กันฟังอีกทีนะ จะรอ

 

ครับ อย่าคิดมากเลยนะครับ คนที่ลำบากมากกว่านี้ก็มีครับ ลองดูนี้ดูนะครับ
ป้าต้อย ซุปตาร์เมืองนนท์
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=gkTYSjDNS5A]คนค้นคน ตอน ป้าต้อย...ซุปตาเมืองนนท์ - YouTube[/ame]

ทุกอย่างต้องมีทางออกนะครับ
อย่าลืม ทาน ศีล สมาธิ นะครับ

 

ทุกวันนี้ ที่ผมกลับมาลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง
ก็เพราะ มาจาก คุณทุกข์ทั้งหลาย นี่แหล่ะ
ว่าแต่...คุณเองเคยเห็นเขาบ้างไหม เคยเข้าใจเขาบ้างไหม
คุณพร้อมที่จะเปิดใจเรียนรู้เขา หรือยัง?
อย่าคิด... ว่า เป็นคุณ ที่กำลังเดินอยู่ตามลำพัง
เพราะโลกนี้ ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียวที่ ทุกข์
พระองค์ทรงชี้ทางอันประเสริฐให้แล้ว ขอจงเดินให้ถึงฝั่งเถิด...

 

ไม่มีใครไม่มีปัญหาชีวิตน่ะค่ะ แต่ละคนมีปัญหาที่แตกต่างกันไปเรารับกรรมที่เราเคยกระทำแล้วต้องคอยทำบุญ กรวดน้ำ แผ่เมตตาบ่อยๆด้วยค่ะ เพื่อขออโหสิกรรม ถ้าไม่มีอะไรทำ ฟุ้งซ่านก็ลองไปปฏิบัติธรรมซิค่ะ ที่วัดเขาสมโภชน์เน้นเรื่องเปิดกรรม ขอขมากรรมกับเจ้ากรรมนายเวร แต่อย่ามัวจมกับอดีตที่เราเคยทำเร่งทำความดี สวดมนต์ นั่งสมาธิ สร้างบุญบารมีให้ตัวเองมากๆไหนๆก็ได้เกิดมาแล้ว เรามีโอกาศสร้างบุญค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะคะ อย่าท้อที่จะทำดีคะ แล้วชีวิตเราก็จะดีขึ้น
เพื่อนไม่ต้องมีเยอะหรอกคะแค่มีเพื่อนดีๆสักคนก็พอ มีเพื่อนเยอะแต่เป็นเพื่อนกินก็อย่ามีเลยค่ะ มีเพื่อนตายคนเดียวพอ
ว่างๆก็หาดอกไม้ไปขอขมาพ่อแม่ด้วยน่ะคะ จะได้ไม่เป็นกรรมติดไปชาติหน้า ยังไงเค้าก็เป็นผู้ให้กำเนิด เค้าอาจเป็นเจ้ากรรมนายเวรเก่าก็ได้น่ะคะ อยากให้คุณปฏิบัติธรรมให้มากขึ้นค่ะ แล้วคุณจะมีความสุขกับชีวิตมากขึ้น
เราก็เป็นอีกคนนึงที่เคยผ่านมรสุมร้ายมาแล้ว หัวอกเดียวกันคะ

 

เพราะอวิชชาความไม่รู้จึงสร้างภพ ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริทวะ อุปายาส
เพราะเหตุนั้นมีจึงยังให้มีผลเช่นนั้นเช่นนี้
มนุษย์ที่กำเนิดเกิดขึ้นมาได้นั้นเป็นมีบุญหนุนนำ
บางคนบอกว่าเกิดมาเพื่อใช้กรรม
บางคนบอกว่าเกิดมาเพื่อสร้างสมคุณงามความดีไว้ให้แกโลก
แต่เนื่องจากบาปบุญนั้นเป็นเรื่องของแต่ละคน มีความหยาบละเอียดต่างกันออกไปแล้วแต่บุคคล
ถ้าศรัทธาในพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ก็ต้องยอมรับในกฏแห่งกรรมจะหลีกหนีไปมิได้ เพราะไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ที่เราต้องชดใช้เขา
จะรับกรรมหรือจะสู้กรรม ลองดูตัวอย่างพระพุทธเจ้าทั้งสิบชาติของพระองค์ท่านนั้น
ท่านมิต้องประสบความทุกข์ยากกว่าเรากี่เท่าพันทวี กี่ด่านอุปสรรคที่พระองค์ประสบ
จึงได้มาตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ท่านลองไตร่ตรองดูโดยพินิจเถิด
แล้วท่านจะทราบคำตอบด้วยตัวของท่านเอง

 

เรื่องราวของคุณก็คล้าย ๆผม ผมก็มันคนไม่ได้เรื่องสักอย่างหนึ่งเหมือนกัน แต่ผมมีอยู่อย่างนึงที่คนอื่นอาจจะไม่มีก็ได้ คือ จิตใจที่ไม่ยอมแพ้ จิตใจที่ไม่หวั่นไหว แม้สุดท้ายหากเราได้พยายามทำอย่างสุดความสามารถแล้ว มันไม่มีอะไรสำเร็จขึ้นมา ก็จะพยายามต่อไป สู้ต่อไป แม้ต้องตายลงไปตอนนี้ แต่เราก็ได้ชื่อว่าพยายามแล้ว ไม่เสียชาติเกิดแล้ว สู้ต่อไปนะครับ สุดท้ายนี้ถ้าคุณพอจะมีเวลา คุณลองหาการ์ตูนเรื่องนารูโตะมาอ่านดูครับ ตั้งแต่ตอนเด็กนะ เพราะนารูโตะก็เป็นเด็กที่ไม่มีใครเอาเหมือนกัน ไม่มีเพื่อน ทำอะไรไม่ได้เรื่อง แต่สุดท้ายได้กลายมาเป็นวีรบุรุษของหมู่บ้าน ลองดูครับเผื่อได้กำลังใจบ้าง

 

ขอบพระคุณทุกๆท่านที่แสดงความคิดเห็นนะคับ;aa31

 

• ความสำเร็จมีขั้นตอน อย่าใจร้อน

• ความสำเร็จ ไม่ได้หล่นมาจากฟ้า
แต่มีลำดับขั้นตอน
ที่ต้องอาศัย ความตั้งใจ มุ่งมั่น ทุ่มเท และอดทนรอ


• ไม่มีทางที่คุณจะได้ผลลัพธ์ความสำเร็จที่ดีกว่า
หากยังคงทำทุกอย่าง ซ้ำรอยเดิม

• ถ้าเก่งสู้เขาไม่ได้
ทางเดียวที่จะทำให้เท่ากับเขาหรือมากกว่าก็คือ
ต้องทำให้มากกว่า 2-3เท่า หรืออาจมากกว่านั้น

ตัน ภาสกรนที

คุณเห็นuser name เรามั้ย ความหมายยาวๆ มันคือ ขอบคุณ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาในชีวิต (ในเรื่องเลวร้าย) แม้กระทั่งทุกวัน กรรมเราก็ยังใช้ไม่หมด
เรานั่งคิดชื่อนี้นานมาก ว่าอะไร ถึงจะสื่อ ถึงตัวเรา อดีตที่เลวร้าย และใช้ชื่อนี้ในบอร์ด ศาสนา เมื่อเราเห็นชื่อทุกครั้ง เราก็จะมีกำลังใจในการคิดกลับด้าน เราจำไม่ได้ว่า คิดฆ่าตัวตายกี่ที แต่ไม่กล้า ได้แต่ทำร้ายตัวเองแบบไม่ถึงตาย

หาอ่าน หนังสือของคนที่เขาประสบผลสำเร็จในชีวิต แล้วจะมีความคิดอีกด้านเข้าให้มองค่ะ
และถ้าชีวิตเราไม่ได้เลวร้าย ทุกวันนี้ เราก็อาจจะไม่ได้เข้าบอร์ดศาสนาก็ได้ มัวแต่ หลงระเริงกับแสงสีต่างๆ ก็ได้

 

ถ้าสบายใจมาบ้าง ก็คงพอมีสติคิดออกแต่เรื่องดีๆ ... ต้นเหตุมันคือความคิด ไม่คิดได้ มันก็ไม่ทุกข์ ทุกๆคนในนี้เขาแนะนำดีแล้ว แต่จะเป็นผลที่สุด จะสุขจะทุกข์ มันอยู่ที่ตัวคุณเองล้วนๆ พวกเราในนี้ก็แค่คอยแนะและเป็นกำลังใจให้ ส่วนคนที่จะต้องสู้และยืนหยัดให้พ้นความทุกข์เหล่านั้นได้ ไม่ใช่พวกเราค่ะ แต่เป็นตัวคุณเอง ... ขอให้คุณเข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ มันได้ตายกันทุกคนแหละค่ะ ถ้ามันถึงเวลาของใครของมัน แต่ก่อนตายก็ขอให้ได้ทำอะไรดีๆมั่งดีกว่า ...
จะตายก็ตายอย่างมีศักดิ์ศรี แล้วไอ้ศักดิ์ศรีความเป็นคนมันวัดกันตรงไหน อ้อ... มันก็วัดกันที่ความดีไงคะ เกิดมาแล้วได้ทำอะไรมั่ง ทำให้ถึงที่สุดมั่งแล้วหรือยัง เห็นความทุกข์ยากของชีวิตแล้วยัง เบื่อที่จะเวียนว่ายตายเกิดแล้ว จะทำไงดี .... ... ก็นี่แหละค่ะ ที่หลายๆคนต่างหันหน้าเข้าหาธรรม เพื่อเดินตามทางที่พระพุทธเจ้าท่านสอน ... ไม่มีใครที่ไม่อยากหลุดพ้น แม้แต่พระโพธิสัตว์ แต่พระโพธิสัตว์ ท่านไม่เห็นแก่ตัว เพราะเมตตาท่านหาประมาณมิได้ ท่านจึงไม่ยอมไป แต่จะช่วยสรรพสัตว์ก่อน ..
เราๆก็ได้แต่เดินตามทางที่ท่านสอน หนทางที่จะเดินมันยังอีกไกล
..... ขอให้คุณ โชคดี ...

 

จะบอกอะไรให้นะ
คุณยังโชคดีที่มีทั้งพ่อและแม่
บางคนพ่อแม่แยกทางตั้งแต่เด็กไม่เคยเลี้ยงดูก็มี
คุณยังโชคดีที่มีโอกาสเรียนโอกาสทำงาน(แค่มีความตั้งใจอีกนิด)
บางคนเรียนจบไม่สูงเพราะส่งเสียตัวเอง ก็เลยทำธุรกิจส่วนตัวยังเสื.กถูกโกง
เป็นหนี้เป็นสิน...
ญาตพี่น้องก็ไม่มี ที่นึกได้ก็ช่วยอะไรไม่ได้
เพื่อนยิ่งไม่ต้องพูดถึงเจอกันมีแต่ยืม(เลิกคบหมดแล้ว)
พ่อแม่ตัวเองยังไมเคยส่งเสีย แต่ต้องมาส่งเสียพ่อแม่แฟนทีติดการพนัน ส่งไปเท่าไรก็หมด ขัดก็ไม่ได้
บ้านก็เช่าอยู่ รถก็ขายมาใช้หนี้แทนหุ้นส่วนหนี้ก็ยังไมหมด แล้วยังต้องมาผ่อนรายเดือนต่อจนกว่าจะหมดอีกหลายแสน เคยหวังว่าทำบุญเยอะๆ ปฏิบัติธรรม ถือศีลห้าจนเป็นปรกติ ไม่เคยคิดอยากได้ของใคร
ไม่เคยกินเหล้า ไม่เคยคิดทำร้ายใคร โกหกก็ไม่เก่ง มีแฟนคนเดียวอีก
หวังว่าชีวิตจะดีขึ้น เปล่า หนักกว่าเก่า เรื่องโชคลาภไม่เคยเห็น
มีแต่โชคเลือด สมัครงานก็ถูกปฏิเสธ ทำธุรกิจไม่ถูกโกงก็เกิดอุบัติเหตุ
เคยกินข้าววันละมื้อ(ไม่ได้ถือศีล8นะ)เพราะไม่มีเงิน
ไปซื้อของเคยไหม นับแต่เหรียญสลึงล้วนๆไปซื้อของเซเว่นน่ะ ปลากระป๋องกับมาม่า
....เคยคิดจะตายวันละ100หนจะได้ไปกินบุญที่ทำชาติหน้าก็ไม่กล้ากลัวบาปเดี๋ยวไปนรกแทน
กระทั่ง.... สิ่งหนึ่งแว่บเข้ามา

 

กระทั่ง...สิ่งหนึ่งแว่บเข้ามา
เมื่อคนๆหนึ่งคิดว่าจะตายเสียแล้วก็คิดได้ว่า
....ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ พระตถาคตตรัสเหตุแห่งธรรมเหล่านั้นและการดับแห่งธรรมเหล่านั้น
จึงเกิดความรู้สึกว่า สิ่งทั้งหลายที่ผ่านมาในชีวิตเป็นมายาแห่งรูป มายาแห่งจิต
ไม่มีอยู่ จึงควบคุมไมได้ ไม่เป็นตามต้องการ เมื่อเป็นมายาเสียแล้ว
จะไปยินดียินร้ายคิดตามปรุงแต่งต่างๆนาไม่ได้เลย
เมื่อมันเปลี่ยนแปลงตลอด จากดีเป็นร้าย ร้ายเป็นดีหมุนเวียนไป
แม้แต่ร่างกายยังบอกไมได้เลยว่าเมื่อไรหิว เมื่อไรเจ็บ
จะเอาอะไรกับความคิด
.......เมื่อก่อนเคยคิดว่ามันเป็นกรรม
.......แต่ตอนนี้คิดว่ามันเป็นความโง่ โง่ที่คิดว่าชีวิตร้ายๆทีเคยผ่านมา
มันไปบงการให้เจ็บปวดขนาดนั้นได้ยังไง เอาความคาดหวังของคนอื่นในสังคม
มาตัดสินได้ยังไง