อยากเลิกทานอาหารหลังเที่ยง

อยากถือศีลข้อนี้ตลอดไปครับ เพราะจะช่วยให้นิวรณ์ในข้อง่วงหวาวหาวนอนหมดไป แถมร่างกายเบาปัญญาเป็นไปได้คล่อง แต่ติดว่ากลังพ่อแม่ไม่มีเพื่อนทานข้าวเย็นด้วย เคยพยายามทำอยู่ แต่ไม่ได้บอกเค้าว่ารักษาศีล เค้าก็พยายามชวน เพราะเค้าทานกันสองคนแล้วเหงา แล้วพุทธภูมิท่านอื่นๆ ถือศีลข้อนี้กันหรือป่าวครับ แล้วหลีกเลี่ยงเรื่องนี้อย่างไรครับ เผื่อนำไปใช้บ้าง

 

ไหมก็อยากถือศีล 8 ตลอดค่ะ ถ้าช่วยให้อาการง่วงเหงาหาวนอนได้ ไหมจะพยายามทำให้ได้ค่ะ

 

หากเป็นผม ผมจะเรียนท่านให้ทราบถึงความตั้งใจของเรา ทั้งเพื่อสุขภาพและการปฏิบัติธรรม และผมยังคงร่วมโต๊ะกับท่านรวมถึงช่วยท่านจัดแจงอาหารการกินและพูดคุยกับท่าน ผมเห็นว่าสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ต้องการคืออยากพูดคุยกับเรา อยากถามสารทุกข์สุขดิบ อยากเห็นหน้าเห็นตา ... หากผมกลับบ้านมาทัน ผมไม่พลาดแน่นอน

สุดท้าย หากคุณประพฤติปฏิบัติโดยเข้าไปพูดคุยดูแลท่านทั้งสองสม่ำเสมอและท่านเห็นคุณมีความตั้งใจที่แน่วแน่ที่จะปฏิบัติธรรม ผมมั่นใจได้เลยว่าท่านทั้งสองอนุโมทนาบุญของคุณอย่างแน่นอน

อนุโมทนาบุญครับ

 

กราบเรียนให้คุณพ่อคุณแม่ทราบสิคะ ชี้แจงเหตุผลให้ท่านได้รับทราบ ท่านจะได้อนุโมทนา

 

ใช้สติดีๆ.. มันคงไม่ได้อยู่ที่จะกิน หรือไม่กินหลังเที่ยงมันอยู่ที่กินเพื่ออะไร กินไปทำไม กินเพื่อรักษาร่างกาย เพื่อให้ปฎิบัติธรรมได้ กินให้รู้ กินให้พอดีไม่มากเกินไป และไม่น้อยเกินไป กินอย่างมีสติ คิดให้ดีๆนะครับ แต่ถ้ามันลำบากนัก ก็ประกาศให้ทราบทั้วกันไปเลยจะได้ไม่ต้องคอยหลบ ค่อยตอบคำถามต่างๆ เมื่อเขารู้เขาก็ไม่ชวนเองละ

เวลาให้พ่อแม่ก็สำคัญนะ กว่าจะเลี้ยงเราโตอยู่กับเขาตลอด โตมาก็ไปกับคนอื่น ไม่มีเวลาให้ท่าน เวลาที่ท่านจะอยู่กับเรามันน้อยลงทุกๆวัน แต่เวลาที่เรากับคนอื่นยังมีอีกมากมายนัก...

 

ชี้แจงให้ท่านเข้าใจท่านจะได้อนุโมทนา และสามารถนั่งดื่มนำ้หรือนำ้ส้มคั้นกับท่านได้ ทำให้เป็นปกติ เมื่อเข้าพรรษาดิฉันถือศีลแปดตลอดสามเดือนทำอาหารให้สามีทานตามเวลาปกติ นั่งคุยตามปกติ ถึงเวลาเข้าที่สวดมนต์ไม่ให้ขาดการปฎิบัติ(เรารักษาศีล ศีลย่อมรักษาเราค่ะ)

 

วันนี้วันพระใหญ่ขึ้น ๑๕ ค่ำเป็นวันลอยกระทง..ถือศีลแปดเป็นปกติทุกวันพระ
ทำๆเลิกๆมาบ่อยแต่ตอนนี้ตั้งใจทำเต็มที่..เมื่ออ่านเจอคำสอนของหลวงพ่อฤาษีท่านบอกว่าคนที่ศีลบริสุทธ์จะไม่มีอาการหิวแต่อย่างใด..ก็เลยสู้ๆ:VO..ดีไหม๊
แต่ก็อยากให้เดินทางสายกลางไว้ดีที่สุด..ถ้าหิวแล้วมีปัญหากับสุขภาพก็เอาแค่ศีล๕ไม่ให้พร่องกันนรกไว้ก็พอ....อนุโมทนาค่ะ

 

มาเจอคุณ สิริพงษ์ค่ะที่สู้แล้วรวยที่ขายไอสครีมทุกห้างทั้งเมืองไทย ท่านพูดถึงการถือศีลห้า และถือศีลแปด ทุกวันพระ จึงมีแรงบันดาลใจ และสามารถถือศีลแปดครั้งแรกตอนเข้าพรรษาสามเดือนและสมาทานศีลห้าตลอดชีวิต และถือศีลแปดทุกวันพระ ตอนแรกหวั่นใจเกรงว่าจะหิวแต่พอตั้งสัจจะแล้วทุกอย่างเกินคาดคิด อนุโมทนาสาธุเช่นกันค่ะ

 

ทาน
<TABLE border=0 width="100%"><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD><TABLE class=fontblacksm border=0 width="97%" align=center><TBODY><TR><TD>ทาน ๑, ทาน-</TD></TR><TR><TD>ความหมาย

[ทานะ-, ทานนะ-] น. การให้, มักใช้ประกอบท้ายคำอื่น เช่น ธรรมทาน วิทยาทาน; สิ่งที่ให้ มักหมายถึงเงินหรือสิ่งของที่คนให้แก่คนยากจน, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม หรือ ราชธรรม). (ป., ส.).

</TD></TR><TR><TD>ทาน ๒</TD></TR><TR><TD>ความหมาย

ก. ยันหรือรับไว้, มักใช้เข้าคู่กับคํา ต้าน เป็น ต้านทาน.

</TD></TR><TR><TD>ทาน ๓</TD></TR><TR><TD>ความหมาย

ก. สอบหนังสือให้ตรงกับต้นฉบับ.

รับประทาน
<TABLE border=0 width="100%"><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD><TABLE class=fontblacksm border=0 width="97%" align=center><TBODY><TR><TD>รับประทาน</TD></TR><TR><TD>ความหมาย

ก. กิน เช่น รับประทานอาหาร; (ราชา) รับของจากเจ้านาย เช่นรับประทานสิ่งของจากสมเด็จพระสังฆราช รับประทานประกาศนียบัตรจากพระองค์เจ้า.
</TD></TR></TBODY></TABLE>กิน
<TABLE border=0 width="100%"><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD><TABLE class=fontblacksm border=0 width="97%" align=center><TBODY><TR><TD>กิน</TD></TR><TR><TD>ความหมาย

ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทําให้ล่วงลําคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา, ทําให้หมดเปลือง เช่น รถกินน้ำมัน หลอดไฟชนิดนี้กินไฟมาก; รับเอา เช่น กินสินบน, หารายได้โดยไม่สุจริต เช่น กินจอบกินเสียม; ชนะในการพนันบางอย่าง.

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

</TD></TR></TBODY></TABLE>ทำไมไม่ใช้คำว่ากินหรือรับประทานครับ กิน ไม่ได้เป็นคำที่ไม่สุภาพนะครับ แต่ใช้คำว่าทานข้าวในความหมายว่ากินข้าวนั้น เป็นการใช้ภาษาไทยแบบผิดๆ ครับ

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

การถือ วิกาลโภชนา ก็เป็นอุบายที่ดี ในแง่ของการลดละเรื่องของการติดในรสอาหาร

ยิ่งคนที่ปฏิบัติสมถะภาวนามาก จะเห็นผลง่าย โดยเฉพาะเวลาที่จิตกับกายจะแยกกัน

จะรู้สึกเบา แล้วก็คล่องตัวดีขึ้น (แต่ก็ขึ้นอยู่กับการตัดขันธุ์ห้าด้วย)


ส่วนการยึดถือ ก็เอาแค่พอสบายใจ ไม่ต้องคร่ำเคร่งถึงขนาด มันจะกลายเป็นตึงเกินไป

เวลาใครถาม ก็บอกเขาไปว่า เรากินแค่สองมื้อก็เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย

วันไหนหิวหน่อย จะกลับมากิน ๓ มื้อ ก็จะได้ไม่ต้องวุ่นวายคอยตอบคำถามใคร


อยากให้ตั้งธงว่า ที่กิน ๒ มื้อ ก็เพื่อเป็นอุบาย ในการลดละกิเลสในใจตน

ไม่ใช่ปฏิบัติ เพียงเพราะ ศีล ๘ บอกไว้อย่างนั้น โดยไม่รู้กุศโลบายเบื้องหลัง

ด้วยการปฏิบัติแบบรู้ไม่ครบนั้น อาจนำไปสู่ อัตตกิลมถานุโยค คือ เบียดเบียนตนได้

แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมดูเบาศีลแปดนะครับ ศีลแปดนั้นดีแน่ เป็นบาทแห่งพระอนาคามีผล

อย่างไรก็ตาม นักปฏิบัติที่ฉลาด ต้องไม่ขาดทุนกำลังใจ จะก้าวหน้าได้เร็วครับ


ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ง่ายๆท่องอาการ32ประการไปเรื่อยตอนเกิดนิวร

 

ครับ จริงๆแล้วเพื่อกำจัดอาการง่วงหงาวหาวนอนนั่นแหละครับ

 

ถ้ากิน 2 มื้อไม่ได้ ก็ลองไปกินมังสวิรัติก็ได้ นิครับ งดเนื้อสัตว์ กินมังสวิรัติก็ตัวเบาเหมือนกัน

แถม ยังได้บุญในข้อที่ไม่เบียดเบียนสัตว์มากขึ้นด้วย จิตใจผ่องใส ตัวเบา แถมยังได้กินข้าว 3 มื้อ เป็นเพื่อนคุณพ่อคุณแม่อีกตะหาก ได้บุญด้วย

เพราะพุทธบัญญัติ การกิน 2 มื้อ สำหรับพระภิกษุ มีหลายเหตุ
1.เนื่องจากพระภิกษุปฏิบัติภาวนา ไม่ต้องใช้กำลังมาก กิน 2 มื้อถือว่าเพียงพอ แต่ ฆราวาส ต้องทำงานใช้พลังงานเยอะกว่า การกิน 3 มื้อจึงสมควร
2.เนื่องจากพระภิกษุต้องรับอาหารจากฆราวาส การกิน 3 มื้อ ก็เหมือนเป็นการลำบากฆราวาสในการหาภัตตาหารมาถวาย
3.ไม่ต้องการให้พระภิกษุ ฉันจนอิ่มมากจนภาวนาไม่ได้

 

ครับผม ปกติทานมังวันพระ เมื่อก่อนก็ทั้งพระจีน พระไทยเลยล่ะครับ แต่หลังๆนี่ไม่ไหว หย่อนไปครับ สาเหตุหลักๆก็ครอบครัว ไม่ถูกๆ จริงๆแล้วก็ตัวเองนั่นแหละครับ จะพยายามเปลี่ยนดูนะครับ สาธุๆ

 

ถ้าจะทำ ก็ทำเลยครับ ของแบบนี้อยู่ที่ตัวเราคนเดียว เมื่อก่อนผมทำมาหมดแล้ว ทั้งไม่กินหลังเที่ยง ไปๆมาๆเหลือทานมื้อเดียว ทั้งๆที่อยู่ในสังคมธรรมดา ไปงานเลี้ยงโต๊ะจีนตอนเย็นๆ
ก็ไป นั่งกินแต่น้ำเปล่า คุยกะเพื่อนๆทำตัวปกติ สังสรรกับเพื่อนในวงเหล้าแต่กินน้ำเปล่า คุยเรื่องทั่วๆไป แต่เราทำอะไรอยู่เราต้องรู้ตัวเอง กลมกลืนกับโลกเพราะเราต้องอยู่กับโลก บางครั้งผมเคยฝึกแบบ อดอาหาร2วัน ฝึกไม่นอน และผลที่ได้ล้วนแล้วแต่คุ้มค่า ยากที่จะอธิบายหรือบอกใครได้ นอกจากทำเอง รู้เอง ทำไปเถิดครับ ถ้าเราคิดจะทำก็ทำเลย ถ้ามัวฟังเหตุผลของโลก ล้านแปดเหตุผลของกิเลส มันก็ยากที่จะพ้นโลก หรือยากที่จะอยู่แบบเหนือโลก ตัวเราอยู่ในโลก แต่ใจเราต้องเหนือโลก