ขอร้องช่วยตอบหน่อยค่ะ แมวตกตึกตาย เราไม่ได้ตั้งใจ กลุ้มใจมาก ไม่รู้จะถามใครแล้วค่ะ

เราเลี้ยงแมว4ตัวที่คอนโดชั้น 18 ก็สอนให้เค้ารู้ว่าตรงนี้คือระเบียงปืนไม่ได้ จับเค้าเกาะที่ระเบียงแล้วเค้าก็จะกลัว เค้าก็ไม่กล้าปีน
เลี้ยงเค้ามา4เดือนค่ะ แล้ววันนี้ซื้อปีกไก่มานั่งที่โต๊ะแล้วกินข้าวไปด้วย ตัวนึงเค้าก็มาขอจะกินแต่เราไม่ให้ เพราะมันเค็มกลัวเค้าเป็นโรคไต
ก็เลยดันเค้าให้ตกโต๊ะหลายครั้ง แต่ไปตกที่เตียงตลอดไม่ได้ตกพื้น พอกินเสร็จแล้วสักพักเราก็จะไปเล่นกะแมวตัวอื่น ก็หาเค้าไม่เจอ
ใจสั่นเลยค่ะ รู้ทันทีว่าเค้าหายไป....ก็เลยส่องที่ระเบียง เห็นเค้านอนนิ่งอยู่ข้างล่าง รีบลงไปดูปรากฏว่าเค้าตายแล้ว
ทำยังไงดีคะ เพราะเค้าไม่เคยปีน เรายังแอบคิดในใจว่าเค้าจะโกรธเราและน้อยใจฆ่าตัวตายหรือเปล่า
แล้วอยู่ๆมาวันนี้เค้าปีนระเบียงพลัดตกไป เสียใจมากค่ะ เราไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการ์ณอย่างนี้ขึ้น เค้าตายเพราะเราหรือเปล่าคะ
แต่เรารู้สึกว่าเราผิดที่ไม่ให้เค้ากิน เราควรจะทำอย่างไร กลุ้มใจมากค่ะ ช่วยตอบหน่อยนะคะไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วค่ะ

 

เป็นกรรมเก่าของเขาครับ ที่ต้องมาตายแบบนี้

อย่ามัวแต่โทษตัวเอง อย่ามัวแต่เศร้า เขาหมดกรรมในภพนี้แล้ว

แนะนำให้ทำกุศล ตักบาตร ถวายสังฆทาน สวดมนต์ รักษาศีล นั่งสมาธิ แล้วกรวดน้ำอุทิศให้เขาไป

เพื่อให้เขาไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้นกว่านี้ครับ

ถ้ายังเศร้าก็ทำบุญทำกุศลให้เขาไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะสบายใจครับ

<!-- google_ad_section_end -->

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยน่ะค่ะ
คุณไม่ผิดหรอกค่ะ คุณไม่ได้มีเจตนาร้าย

 

ขอบคุณทุกกระทู้ที่ตอบคำถามนะคะ จะทำบุญอุทิศไปให้เค้าบ่อยๆค่ะ :'(

 

กรรม ที่เป็นบุญ-บาป ทางพระพุทธศาสนาท่านว่าเกิดจากเจตนา เมื่อไม่มีเจตนาก็ไม่อาจนำมาคิดได้ เพราะเจตนาเป็นตัวกรรม ไม่เหมือนกฏหมายของทางโลก สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นคงเป็นผลของกรรม ที่แมวตัวนั้นได้เคยทำไว้ เค้าก็ต้องรับผลนั้นเป็นธรรมดาครับ

พระท่านว่าให้จิตอยู่กับปัจจุบัน อดีตผ่านมาแล้ว แก้ไม่ได้ ก็ปล่อยวางเสีย อย่านำมาเป็นเครื่องกีดขวาง ให้ปัจจุบันมัวหมอง ทำวันนี้ ตอนนี้ให้ดี ทำจิตทำใจ ให้ สงบ สบาย อนาคตก็ดีตาม ถ้าจะดีก็หมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แมวตัวนั้นด้วยจะดีมากครับ

 

ความกลุ้ม หรือความเศร้า จิตคุณเป็นผู้ปรุงแต่งขึ้นมาเอง พิจรณาดูดีๆน่ะครับ

 

มีเรื่องที่รู้สึกผิด เกี่ยวกับแมวที่เลี้ยงเหมือนกันค่ะ ถึงแม้จะไม่ได้เจตนาไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็รู้สึกว่าเป็นความผิดของเราอยู่ดี เรื่องผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว ก็ยังรู้สึกไม่ดีอยู่ค่ะ พยายามทำบุญ อุทิศส่วนกุศลแผ่เมตตาให้พวกมัน แต่ก็ยังรู้สึกแย่อยู่ ฝันถึงพวกมันแทบทุกวัน
ยิ่งแรก ๆ รู้ตัวเลยว่าจิตเศร้าหมองมาก ถ้าเกิดเป็นอะไรตายตอนนั้น คงไปที่ไม่ดีแน่ หรือไม่คงไปเกิดเป็นแมว เพราะจิตคิดโทษตัวเองเรื่องแมวตลอด
ก็พยายามคิด พยายามปลอบตัวเอง ตามที่หลาย ๆ ท่านเขียนแนะนำไว้อยู่ค่ะ
คงต้องใช้เวลาเหมือนกัน
ขอบคุณที่ให้ระบายออกมาบ้างนะคะ
ส่วนเรื่องที่เกิดกับแมวของดิฉันจะเป็นอย่างไรนั้น ดิฉันไม่ขอเล่าดีกว่าค่ะ
ไม่อยากรื้อฟื้น
สุดท้ายก็อยากจะบอกพวกมันว่า ขออโหสิกรรมซึ่งกันและกันด้วยเถอะนะ แม่พยายามแล้ว แม่ไม่ได้ตั้งใจจริง

 

รักสิ่งใด ก็อย่าไปทำความผูกพันธ์ กับสิ่งนั้นจนเกินขอบเขต ผลก็จะต้องทุกข์แบบไร้ขอบเขต อีกเช่นกัน

ขันธ์ของตนก็ทุกข์พอแรงมาหลายภพ หลายชาติ แล้วยังไปรับภาระเอาขันธ์ของสิ่งอื่นมาอีก

คราวนี้มาดูที่บาปอกุศล มันอยู่ที่เจตนาทั้งในก่อนกาล หรือในขณะกาล
แต่ในหลังกาลที่ผ่านล่วงเลยไปแล้ว ความผูกพันธ์ที่ทำให้ พาให้ครุ่นคิดก่อกวนใจ
และฟุ้งซ่าน จิตใจต้องเศร้าหมอง
รำพึงคิดถึง นั่นล่ะอกุศลมูลเข้าครอบงำ
ต้องแก้ด้วยการ เมื่อใดก็ตามก่อร่างสร้างความดีสิ่งใดอันเป็นกุศลผลบุญ
ก็อุทิศส่วนกุศลนั้นไปให้เขา

และจะตัดกระแสเหล่านี้ได้อย่างไร ให้ระลึกไปว่า สิ่งที่คนเรารัก และหวงนัก หวงหนา
ก็ต้องมีอันพลัดพราก นั่นเขาแสดงทุกข์สัจให้เห็นเป็นบทเรียน ว่าเรามีสติตั้งมั่นกับสิ่งที่เกิดขึ้นหรือไม่
เรายังประมาทอยู่กับการมีชีวิตอยู่เพียงชั่วลมหายใจหรือไม่

ไม่มีแต่เราเท่านั้นที่ต้องพลัดพราก ขณะเดียวกันนี้
ทั่วโลกไม่ชีวิตใดก็ชีวิตหนึ่ง ที่ต้องละจากขันธโลก คือร่างกาย นี้
และในขณะเดียวกันนั้น ก็ต้องมีผู้เสียใจกับการพลัดพรากจากกัน

และในขณะเดียวกัน ก็ต้องมีสิ่งมีชีวิตจิตวิญญาณได้กำเนิดขึ้นมาครองขันธ์นี้ อีกเช่นกัน
เวียนว่ายตายเกิด ไปตามเหตุปัจจัยที่ก่อกรรมทำไว้ ทั้งบุญและบาป ให้ต้องมาครองอัตภาพ ร่างกายที่มีอุปปาทานขันธ์เป็นเหยื่อล่อ พาให้ติดกับตาข่าย

พระศาสดาท่านสอนไว้ว่า ทุกข์ควรกำหนดรู้ สมุทัยคือเหตุก่อให้เกิดทุกข์ เป็นสิ่งควรละ......

และท่านก็ชี้ไปที่มรรควิธี คือทางดำเนินให้ยิ่งขึ้นไป

นี่ขนาดแค่แมวนะ......

 

อย่าทำให้ใจเศร้าหมองนะครับ ทำใจให้นิ่งๆไว้ ตรงนี้สำคัญ เพราะจะเชื่อมโยงกับสุขภาพจิตในปัจจุบัน แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือ จิตสุดท้ายก่อนตาย ถ้าเราไปคิดถึงเรื่องเศร้าหมอง โอกาสที่จะไปอยู่ในภพภูมิที่ต้องทนทุกข์ทรมานก็มีสูงยิ่ง

การที่เค้าเกิดมาเป็นสัตว์เลี้ยงของเรา ถือว่าเป็นทั้งโชคของเค้าและกรรมของเค้า เป็นโชคของเค้าก็คือ ไม่ต้องเป็นแมวจรจัด แต่ได้มาอยู่กับเจ้านายที่ดี

เป็นกรรมของเค้าก็คือ เค้าต้องเกิดมาเป็นสัตว์ ตรงนี้เป็นวิบากกรรมของเค้า แต่บัดนี้เค้าหมดกรรมตรงนี้ เค้าก็ไปต้องไปตามทางของเค้า

และเท่าที่ทราบมา สัตว์เลี้ยงที่ใกล้ชิดคน ต้องถือว่าวาระกรรมที่เกิดมาเป็นสัตว์ใกล้จะหมดลง จึงได้เกิดมาใกล้ชิดกับคน ไม่เชื่อลองสังเกตสัตว์ประเภทหมาแมวดูซิ บางตัวฉลาดมาก ขาดแต่พูดภาษาคนและหน้าตาเป็นหมาแมวเท่านั้น....

 

คิดมากใจเป็นทุกข์ สัญญาปลุกให้วนเวียน

 

ไม่ต้องคิดมากนะคะ กรรมของใครก็ของคนนั้น การที่เราไม่ให้อาหาร ก็เพราะว่าเราเจตนาดี อย่าโทษตัวเองนะคะ ถ้าคิดถึงก็แผ่เมตตาให้แมวบ่อยๆนะคะ สู้ๆๆ ^^

 

ขอบคุณทุกท่านค่ะ ตอนนี้ก็ทำใจได้แล้ว ไม่คิดอะไรแล้วค่ะ ก็จะทำบุญไปให้เค้านะคะ

 

ขอบคุณทุกท่านค่ะ ตอนนี้ทำใจได้แล้วค่ะ ขอบคุณทุกท่านมากๆค่ะ

 

ก็น่าสงสารแมวนะคะ เราเข้าใจความรู้สึกนี้ดีค่ะ เพราะบ้านเราก็เลี้ยงสุนัข เลี้ยงแมว พอมันตายไป เราก็เสียใจมาก เศร้าไปหลายวันเหมือนกันค่ะ จะคิดแต่ภาพของสุนัข และแมวที่เราเลี้ยง เคยเล่นกันมัน ให้อาหารมัน

แต่เราก็สวดมนต์ อุทิศส่วนกุศลให้พวกมันทุกครั้งที่ได้สวดมนต์ หรือทำบุญต่างๆ ให้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี

อย่าเศร้า อย่าคิดมากนะคะ ทำบุญ หรือสวดมนต์ภาวนา อุทิศส่วนกุศลให้แมวตัวนั้นดีกว่าค่ะ

 

T^T น่าสงสารน้องเหมียวอ่าาา เดี๋ยวผมอุทิศส่วนบุญกุศลช่วยน้องแมวเค้าด้วยอีกคนนะครับ

 

แล้วน้องแมวนิ ตัวผู้รึตัวเมียครับ

 

รู้ทั้งรู้ว่าการนำสัตว์มาเลี้ยงในสถานที่เช่นนี้ไม่ปลอดภัยก็ยังนำมาเลี้ยง นี่แระหนาคนเรา แทนที่จะทำที่ป้องกันสัตว์เลี้ยง กลับปล่อยปละละเลย จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจล้วนไม่ถูกทั้งสิ้น เมื่อไรหนอคนเราจะคิดกันได้เสียที การนำสัตว์มาเลี้ยงต้องดูแลเขาให้ดี สถานที่ไม่เหมาะสมที่จะเลี้ยงก็ควรหาทางทำให้แข็งแรงซะ ก็ไม่ทำ เวรกรรมจริงๆ

 

ทำบุญให้น้องเหมียว เรียบร้อยแล้วครับ เกิดชั้นดาวดึงส์เรียบร้อย เค้าบอกมาว่า เจ้านายไม่รัก อิอิ