ภิกษุณีในประเทศไทย

ขออนุโมทนาสาธุธรรม เป็นอย่างสูง ครับ<O</O

 

มีบวชสามเณรี ที่วัตรทรงธรรมกัลยาณี จ.นครปฐม เข้าไปดูตามลิ้งค์ที่ให้ไว้ได้เลยThai Bhikkhunis - ˹

 

กิเลสไม่ได้อยู่ที่ผ้าครอง

ก่อนอื่นคงต้องขอบอกว่า ไม่ใช่เรื่องของการกีดกัน สตรีเพศนะครับ...

<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td><table width="100%" bgcolor="#222244" border="1" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td>

• ดร.ฉัตรสุมาลย์ บรรพชาเป็นภิกษุณี โดยคณะภิกษุสงฆ์ และภิกษุณีสงฆ์ สยามนิกาย ประเทศศรีลังกา ที่ประเทศศรีลังกา เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2544 มีฉายาว่า ธัมมนันทา ปัจจุบันจำพรรษาอยู่ที่ วัตรทรงธรรมกัลยาณี ตำบลพระประโทน จังหวัดนครปฐม (สามเณรี และ ภิกษุณี ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากคณะสงฆ์ไทย)

</td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table>
​

ถ้าอ้องจะกราบไหว้แม่ชีฉัตรสุมาลย์ ...
อ้องขอกราบไหว้ท่านที่ศีล คุณธรรม ความบริสุทธิของใจและการพยายามประหารกิเลสที่ใจไม่ใช่ที่ผ้าครอง ที่เพศครับ

คำว่ากิเลสไม่ได้อยู่ที่ผ้าครองนั้นคือ เราจะประหารกิเลสได้ที่ไหนต่างหาก

ถ้าอ้องเคารพในพระธรรมอันบริสุทธิ์ของนิกายเถรวาท ที่พยายามรักษา
พระธรรมและข้อพึงปฏิบัติ์ตามพระวินัยมาอย่างเคร่งครัดแล้ว

อ้องก็คงไม่ก้าวล่วงให้เกิดปัญหาที่จะตามมาอย่างมากมายในอนาคต

พระพุทธองค์ตรัสทำนายเอาไว้แต่แรกแล้วว่า พระภิกษุณีจะสิ้นไปหลังจากพระพุทธองค์ปรินิพานไป300ปี มาในภายหลัง

พระภิกษุณีองค์สุดท้ายหลังจากสิ้นไปเพราะอายุขัย หรือการสืบเนื่องหายไป
ก็เป็นอันสิ้นสุด พระภิกษุณีไปเสียแล้ว ...

เมื่อขาดพระภิกษุณีเป็นผู้อุปัชณาย์...ในฝ่ายหญิง แล้วจะมาแก้ไขพระธรรมวินัยกันได้เช่นไร

(อุปัชฌาย์ (/อุ-ปัด-ชา/ หรือ /อุบ-ปัด-ชา/) ความหมายผู้เข้าไปเพ่ง กล่าวคือ ได้แก่ผู้คอยดูแลเอาใจใส่ คอยแนะนำพรำเตือนลัทธิวิหาริก (ลูกศิษย์) ของตน) สิ่งที่ขาดหายไปคือผู้รู้จริง ผู้เพ่งเตือน ผู้อบรม

นั่นก็คืออาจารย์ใหญ่ในฝ่ายหญิงหายไปและจะปรับแก้ไขพระธรรมวินัยกันเองจะถูกต้องกระนั้นหรือครับ

ต่อมานิกายอื่นก็ได้ปรับแก้ไข ให้มีการบวชได้อีกในฝ่ายพระภิกษุณีของศรีลังกา

สิ่งที่ขาดไปจะมาเชื่อมต่อโดยปรับแก้ไข ทำได้หรือไม่ก็คงต้องใช้ปัญญาพิจารณาดู

ถ้าเราดูแม่ชีที่เป็นพระอริยบุคคล หลังจากเผาสรีระอัฐิกลายเป็นพระธาตุ
ก็บ่งบอกแล้วว่า ท่านเหล่านั้น ไม่ยึดติดในผ้าครองตั้งแต่แรก...

ท่านรู้ว่าสิ่งใดสมควร สิ่งใดไม่สมควร สิ่งใดที่จะทำให้พระพุทธศาสนามัวหมอง
ก็จะไม่พึงกระทำมาตั้งแต่ต้น

เปรียบเสมือนท่านสู้กับกิเลส ไม่ได้สู้เพื่อทิฎฐิ เพื่อต้องการให้คนสักการะบูชา
ท่านสู้กับศีล อริยมรรค สติ คุณธรรมภายในต่างหาก

ในทางโลก พระภิกษุในทางพระธรรมวินัยที่รักษาศีล และคุณธรรมมีน้อยลงไป
อลัชชีมีมากมาย ภัยแห่งเพศหญิงที่อยู่ในวัดยิ่งมากขึ้นเป็นลำดับ

ในอนาคตเมื่อนิกายเถรวาทย่อหย่อนลงไป ฝ่ายภิกษุณีในนิกายอื่นก็จ้องพยายามแก้ไขเพื่อให้เกิดภิกษุณีตามมาและกลายเป็นข้อพิพาทและความเสื่อม
ของพระพุทธศาสนาครั้งสำคัญในอนาคต...

หญิงชายใกล้กันไม่ได้ ยิ่งใกล้กันยิ่งเกิดปัญญาหามากมาย
กิเลส ตัณหา ราคะ ในสถานที่ที่ต่อสู้กับกิเลส
ถ้าปราศจากพระภิกษุสงฆ์ พระภิกษุณีที่ทรงพระวินัย ที่มีคุณธรรมเสียแล้ว

ในอนาคตแทบพูดไม่ถูกเลยว่า สามเณรรีที่คิดว่าเป็นพระภิกษุณี ครองผ้าเหมือนพระสงฆ์ ต้องการการสักการะ การยอมรับแค่ผ้าครอง จะมีอะไรเกิดขึ้นตามมา เมื่อคิดว่า ทุกอย่างต้องเท่าเทียม โดยลืมพระธรรมวินัย...

อนุโมทนาครับ... ผิดพลาดขออภัย
อ้องไม่มีเจตนาล่วงเกินท่านที่มุ่งสู่เส้นทางทำลายกิเลสแต่อย่างใด
เพียงแต่ขอให้พึงไตร่ตรองพิจารณาสิ่งที่จะตามมาในอนาคตเพราะผลแห่งการกระทำของตน...

 

ใครพอทราบรายละเอียดเรื่อง หลวงแม่ วรมัย กบิลสิงห์ จำได้แต่ว่าท่านเจ้าคุณวัดสามพระยาท่านเมตตาบวชให้ อยากรู้ว่าทำไมท่านถึงบวชให้คงต้องมีเหตุเป็นแน่ท่านถึงให้บวชเพราะสมัยนั้นถูกโจมตีง่าย และอีกอย่าง ท่านเจ้าพระคุณท่านองค์นี้หลวงพ่อท่านว่าท่านเคารพเหมือนพ่อ

 

แต่เท่าที่ผมจำได้ ท่านไปบวชจากต่างประเทศมานะครับ ไม่ ไต้หวัน ก็ ศรีลังกา ครับ

 

ดังนั้นภิกษุณีที่ทรงอุปสมบทให้องค์แรกได้แก่ พระมหาปชาบดีโคตมีเถรี ซึ่งบวชเป็นภิกษุณีรูปแรกในโลกด้วยการรับ ครุธรรมแปดประการ (ท่านเป็นรูปเดียวที่บวชด้วยวิธีเช่นนี้)

ต่อมาพระพุทธองค์ได้ทรงวางหลักเกณฑ์ในการรับผู้ประสงค์จะบวชเป็นภิกษุณี และวางวินัยของภิกษุณีไว้มากมาย เพื่อกลั่นกรองผู้ที่ประสงค์จะบวชและมีศรัทธาจริง ๆ เช่น ภิกษุณี เมื่อบวชแล้วต้องถือศีลถึง 311 ข้อ มากกว่าพระภิกษุซึ่งถือศีลเพียง 227 ข้อ (วินัยของภิกษุณีที่มีมากกว่าพระภิกษุ เพราะผู้หญิงมีข้อปลีกย่อยในการดำรงชีวิตมากกว่าผู้ชาย เช่น ต้องมีผ้ารัดถัน (ผ้ารัดอก) ซึ่งผู้ชายไม่จำเป็นต้องมี เป็นต้น)

ปัจจุบันการอุปสมบทเป็นภิกษุณี เหลือแต่ในพระพุทธศาสนาฝ่ายอาจริยวาทก่อนที่ผู้หญิงจะบวชเป็นภิกษุณีได้นั้น ต้องบวชเป็น "สิกขมานา" เสียก่อน สิกขมานาเป็นสามเณรีที่ต้องถือศีล 6 ข้ออย่างเคร่งครัดเป็นเวลา 2 ปี หากศีลขาดแม้แต่ข้อเดียวจะต้องเริ่มนับเวลาใหม่

การบวชเป็นสิกขมานา จะบวชได้ต้องอายุครบ 18 ปี เพราะว่าคนที่จะบวชเป็นภิกษุณีได้นั้นต้องอายุครบ 20 แต่สำหรับหญิงที่แต่งงานแล้ว พระพุทธองค์อนุญาตให้บวชเป็นสิกขมานาได้ตั้งแต่อายุ 12 เพราะว่าคนที่แต่งงานจะได้เรียนรู้ความยากลำบากของชีวิต รู้จักสุข ทุกข์ เมื่อรู้จักทุกข์ก็จะรู้จักสมุทัย นิโรธ มรรค ได้ จนนำไปสู่การบรรลุในที่สุด


การบวชเป็นภิกษุณี
เมื่อผู้ที่ประสงค์จะบวชเป็นภิกษุณี ได้เป็นสิกขมานา ถือศีล 6 ข้อครบ 2 ปีแล้ว แล้วจึงมีสิทธิ์ที่จะเข้าพิธีอุปสมบท โดยต้องอุปสมบทในฝ่ายของ ภิกษุณีสงฆ์ ก่อน แล้วไปเข้าพิธีอุปสมบทในฝ่าย ภิกษุสงฆ์ อีกครั้งหนึ่งจึงจะเป็นภิกษุณีได้โดยสมบูรณ์ (บวชในสงฆ์สองฝ่าย)