ไปเที่ยวโบราณสถานที่อยุธยา แล้วร้องไห้

เป็นไปได้ว่าอาจมีความผูกพันกับสถานที่นี้มาแต่อดีตอันไกลโพ้น...

 

เคยมีอาการอย่างนี้เหมือนกัน คิดว่าสถานที่แห่งนั้นๆต้องเกี่ยวพันกับอดีตชาติใกล้นี่แหละค่ะ

 

ถ้าผมไปเที่ยวอยุธยากรุงเก่า

แล้วผมหัวเราะร่วน
ผมจะกลายเป็นทุรยศหรือเปล่าเนียะ

 

คาดว่าน่าจะเคยเกิดเป็นชาวบ้านที่อาศัยอยู่แถวนั้นมาก่อนและที่มีอาการน้ำตาไหลและขนลุกอาจเป็นเพราะมีกรรมกับสถานที่นั่นก็เป็นได้ครับจึงดึงให้คุณมาตั้งรกร้างที่อยุธยาเพื่อรับผลของกรรมที่เคยทำไว้กับสถานที่แห่งนั้นก็เป็นได้(อาจเป็นได้ทั้งผลของบุญและบาปนะครับ)ผมไม่ได้มีอภิญญา ปัญญายังน้อย ได้แต่คาดเดาเท่านั้นครับ

 

แปลกดีค่ะ อาจจะเพราะไม่ได้ผูกพันกับสถานนี้นั้นก็ได้นะ

 

พี่ที่ผมรู้จักก็เป็นอาการแบบเดียวกันนี้แหล่ะครับ
อาจจะเคยเป็นคนอยุธยาในสมัยนั้นครับ

 

ท่านอาจจะเคยเป็นนักรบไทยในสมัยนั้นก็ได้

 

อาจจาเคยมีความผูกพันกับสถานที่นั้นๆก้อด้ายนะคร่า..........

 

อย่าไปยึดตึด ถือมั่นกับอดีต ไม่งั้น ก็จะเป็นอย่างนี้ อีกตลอดไป

สรุปว่า คิดไปเองครับ

 

เคยเป็นทหารพม่ารึเปล่าครับ

 

ไปทำสังฆทานที่วัดชุมพล บางปะอิน แล้วไปนั่งสมาธิ รู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่ ทั้งๆที่ไปครั้งแรกเหมือนกัน โบสถ์ขลังดี คงจะเคยอาศัยอยู่ใกล้ๆแถวนั้น

 

เรื่องแค่เนี้ย ไม่อยากจะบอกเลย ว่า............เราไม่รู้

 

ในอดีตชาติอาจจะมีความผูกพันกับสถานที่นั้นๆก็เป็นได้ค่ะ

 

น่าจะเป็นดวงจิตที่เคยอยู่ในอดีตสมัยนั้น คุณอาจจะเป็นคนอยุธยา หรือเป็นนักรบ ที่อยู่ในช่วงอยุธยารุ่งเรือง และก็อยู่จนเห็นความสูญเสียของกรุงเก่า จิตดวงเดิมที่เศร้าหมองยังตกอยู่ เป็นอาการทางอารมย์ที่ผูกพันธ์กันภพเก่าชาติเก่า คุณลองอธิษฐานจิตเมื่อไปที่นั่นว่า หากลูกเคยมีความผูกพันกับสถานที่แห่งนี้ หากดวงจิตเคยตกหล่นเป็นกรรมอยู่กับแผ่นดินแห่งนี้ ขอให้ดวงจิตนั้นหลุดพ้นจากเวรกรรมด้วยบุญที่ลูกได้ทำมานี้เถิด แล้วก็ลองสังเหตุอาการดูว่าดีขึ้นหรือไม่ค่ะ อยากแนะนำให้ลองไปฟังคำบรรยายของแม่ชีทศพร บุญเทวาพิทักษ์ ในห้องเสียงธรรม ค่ะ

 

เป็นเหมือนกันค่ะ แต่จะเป็นตอนที่ไปบางระจัน รู้ศึกเศร้า เพิ่งเคยไปเที่ยวที่ตลาดย้อนยุคโพธิ์เก้าต้น เมื่อไม่กี่ปีหลัง แล้วก็รู้สึกโกรธแค้นทุกครั้ง รู้สึกเกลียดพวกพม่าขึ้นมา ทั้งไที่ชีวิตประจำวันก็เดอนสวนกับต่างด้าวไม่รู้กี่รอบไม่เห็นรู้สึกอะไร แต่ทุกที่ไปบางระจันมันจะรู้สึกทุกครั้ง แล้วมีอยู่ครั้งนึงได้ไปกราบอนุเสาวรีย์วรีชน รู้สึกน้ำตาจะไหลคือมันคลอเบ้าเลย จะร้องไห้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ก็กลั้นไว้กลัวคนว่าบ้า แต่ไปอยุธยากลับรู้สึกไม่มากเท่าไปบางระจัน ก็เลยมาเปิดหาสาเหตุในเน็ตดูว่ามีใครเป็นเหมือนกันหรือป่าว
ปล.ตนไม่รู้สึกแบบนี้อาจจะขำก็ได้ แต่อย่าตลกเลยค่ะถ้าคุณไม่เป็น